Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1941, Blaðsíða 45

47
hlutföllum má breyta, eftir því hve laus jarðvegurinn er,
þannig að brýr í lausum jarðvegi hvíli á breiðari grunni
og hafi meiri fláa, en í þéttum jarðvegi, eins og áður er
getið.
Þegar nýtt land er tekið til ræktunar, er í flestum til-
fellum hagkvæmast að gera strax ráð fyrir hvar brýrnar
skuli vera, og stinga efni í þær úr skurðunum, þegar þeir
eru gerðir, eða jafnvel að fullgera þær samtímis. Þetta á
þó einkum við, ef efnið úr efstu stungu skurðanna er
nægilega gott til brúargerðar.
Þegar erlent eíni, bæði timbur og senrent, er svo dýrt
sem nú er, og stundum ófáanlegt, þá er full ástæða til að
nota innlent efni, þar sem því verður við komið, ekki
síst þar sem það getur komið að jafngóðum notum, eða
jafnvel betri. Vel gerðar jarðbrýr geta orðið að mun end-
ingarbetri en trébrýr, og að öllurn jafnaði ódýrari.
Guðnrundur Jónsson kennari áætlar 3 dagsverk til að
gera slíka brú. Samkvæmt athugunum á því hjá Rf. Nl.,
nægja til þess 2 dagsverk, ef skilyrði eru góð. Reynsla
okkar hér er því hin sanra og á Hvanneyri, að jarðbrýrn-
ar séu alt í senn, ódýrar, traustar og endingargóðar.
Þó segja megi, að brúargerðin sé ekki mikilsverður
þáttur í umbótastarfsemi bóndans, og litlu skifti hvernig
lrún er framkvæmd, þá er því til að svara, að hag búsins
er þannig best borgið, að hans sé gætt í smáu sem stóru.
Armann Dalmannsson.