Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1966, Qupperneq 62

ÓLAFUR JÓNSSON:
Bætt meðferð eða kynbætur
Það virðist ekki í fljótu bragði skipta meginmáli, hvort
aukin afköst kúa okkar liafa orðið vegna bættrar fóðrunar
og meðferðar eða vegna kynbóta, því þetta tvennt verður
hvort eð er að haldast í hendur og verður því ekki auðveld-
lega aðgreint, svo öllum liggi það í augum uppi. Þó er það
svo, að hið rétta í þessum efnum getur skipt mjög miklu
máli, auk þess, sem það kann að vera skemmtilegt sálfræði-
legt viðfangsefni, hvers vegna fjöldi bænda vill eigna þess-
ar framfarir bættri meðferð og fóðrun en gera hlut kynbóta-
starfsins í þeim sem minnstan.
Það kann að vera, að þeir, sem þannig hugsa, vilji með
þessu undirstrika sinn þátt í þróuninni, en gera sem minnst
áhrif félagasamtaka og ráðunauta, sem kynbótastarfið að
verulegu leyti hvílir á. Ef skoðun þessara manna er rétt,
kemur til álita hvort ekki beri að leggja kynbóta- og leið-
beiningarstarfið niður og spara það fé, er það ávallt hlýtur
að kosta. Það er því af þessum ástæðum brýn þörf að greiða
þessa þætti sundur svo sem verða má.
Oft er þetta hægt með nægilegum rannsóknum, en ligg-
ur þó misjafnlega ljóst fyrir og kann að vera misjafnlega
sannfærandi fyrir þá vantrúuðu, sem ég vil þó vona að séu
í miklum minni hluta, þótt þeirra gæti oft meira en hinna,
er vilja trria því, er sannast reynist.
Efni það, er hér verður tekið til meðferðar, er mjög tak-
markað og fjallar um þá aukningu í mjólkurfitu, sem orð-
ið hefur á félagssvæði Sambands Nautgriparæktarfélaga Eyja-
fjarðar (S. N. E.) síðustu árin.
5