Búnaðarsamband Austurlands - 01.01.1958, Blaðsíða 35

37
miðað við sama ár hjá sauðfjárræktarfélögum í Múlasýslum.
Af þessu er ijóst, að félögin í Múlasýslum standa nokkru
neðan við meðaital allra félaga í landinu hvað a'furðir
snertir. Ef athuguð er þyngdarbreyting ánna frá haustvigt
til vorvigtar árið i954—55, kemur í ljós að meðalþyngdar-
auki allra félaga í landinu, er nokkru meiri en hjá félögum
í Múlasýslum.
Eftir þyngdaraukanum að dæma, virðist fóðrun vera fyrir
neðan meðallag hér á sambandssvæðinu og hefur það sín
áhrif á, hversu ærnar gefa minni afurðir hér. Yfirleitt eru
sumarlönd góð til sauðfjárbeitar, einkum í Norður-Múla-
sýslu, þó vantar eina sveit tilfinnanlega afréttarliind (Hró-
arstungu). í Suður-Múlasýslu eru afréttir ekki eins víðáttu-
miklar, en eru þó allgóðar í mörgum sveitum.
Fjárstofninn á Austuriandi fór illa á garnaveikisárunum,
bændur urðu fyrir miklum skaða af völdum garnaveikinnar
og fjárstofninn varð sundurleitur vegna þess, að víða varð
að ala upp hvert gimbrarlamb og dugði sums staðar ekki til.
Með tilkomu lyfja, hefur tekizt að mestu, að fyrirbyggja
garnaveiki í sauðfé, og með því gert sauðfjárbúskapinn arð-
vænlegri og skemmtilegri. Mikill áhugi hefur verið fyrir
sauðfjárrækt á Austurlandi, einkum hin síðari ár og hefur
víða verið unnið mikið að því að kynbæta féð. Hrútastofn-
inn hefur batnað verulega og hafa aldrei fleiri hrútar hlotið
fyrstu verðlaun, en á sýningum sl. haust, en það má segja,
að það sé fyrsta sporið í rétta átt að nota góða hrúta.
Innan sauðfjárræktarfélaganna er auðvelt að athuga
afurðasemi einstaklinganna með söfnun afurðaskýrslna.
Með því má finna beztu einstaklingana Og afkvæmi þeirra
ættu, að öðru jöfnu, að vera valin til ásetnings og framtíðar-
ræktunar. Varhugavert er að ala upp undan þeim ám, sem
skila mjög léttum lömbum, því hætt er við að þær ær séu
ekki mjólkurlagnar, en markmiðið með kynbótum er að
samræma holdsemi og mjólkureiginleika til þess, að fá sem
mestar og beztar afurðir. Vilji menn bera saman systrahópa