Búnaðarsamband Austurlands - 01.01.1958, Blaðsíða 89

91
þar til tamningar. Þar kom málum, að þeir voru til með að
reyna kosti sína, og líkaði Erni það vel. Skagfirðingar töldu,
að ekki gæti komið til mála að hleypa langterðahestum,
nema það gilti eitthvað. Þeir höfðu aldrei heyrt talað um
aðrar kappreiðar en þær, er Óðinn reið Sleipni til Jötun-
heima. Óðinn hélt því fram, og sagðist skyldi leggja höfuð
sitt þar við að veði, að Sleipnir væri allra hesta beztur og
fljótastur. Þá reiddist Hringur jötunn og sagðist skyldi
reyna við hann hest sinn Gullfaxa, sem var allra hesta mest-
ur, en þegar þeir lileyptu, þá var Óðinn alltaf á næsta leiti
á undan, en víða sjást spor í fjöllum jötunheima enn eftir
Gullfaxa. Örn vildi því fara að dæmi þeirra Óðins og Jöt-
uns, að þeir legðu höfuð sín undir. Það kom hik á Skag-
firðinga, en Þórir Dúfunefur gaf sig þá fram og vildi reyna
Flugu við hest Arnar gráan að lit, stólpagrip og fjörugan,
er Sinir hét, og gerðu þeir handsal um. Skeiðvöllur var
langur sandur milli Dúfunefsfells og Rjúpnafells. Þegar
hleypt var vegnaði Flugu heldur betur, en er á sprettinn
leið fór hún langt á undan. Þegar Þórir kom að marki, sneri
liann við og mætti Erni á miðri leið og' sagði: „Svona ríða
Skagfirðingar“, og er talið að Skagfirðingar segi slíkt hið
sama enn, þá þeir eru við skál. Þetta eru þær fyrstu kapp-
reiðar, sem skjallegar heimildir eru til um hér á landi.
Mennirnir sem hleypa eru Þórir Dúfunefur leysingi og
Örn landshornamaður. Sagan segir að þó Örn hafi fengið
að leysa út höfuð sitt með ríflegum manngjöldum, þá hafi
hann ekki getað lifað við þær raunir að tapa fé og heiðri og
hafi hann seinna hleypt Sinir í sprungu á Hofsjökli og þar
hafi báðir farizt. Alls staðar kemur það fram, að hesturinn
lætur kosti sína fram, án tillits til ættgöfgis og mannvirð-
inga riddarans. Sennilega geta Skagfirðingar rakið ættir
sinna mörgu og góðu gæðinga til Flugu, sem eflaust hefur
af öllum hestum borið .
Nú höfum við haldið hér kappreiðar, þótt í litlum stíl
séu. Vonandi verða þær til þess, að hér um slóðir fari að