Búnaðarsamband Austurlands - 01.01.1958, Blaðsíða 90

92
vakna löngun manna til að taka þátt í fjörugra félagslífi,
þar sem menn ferðast á hestum út um óbyggðir og troðnar
slóðir, því að akvegir þeir, sem nú liggja um landið eiga
ekki við hestinn, enda á ekki eftir þeim að ríða, hestfótur-
inn þolir það ekki.
Ég endurtek hér það, sem ég lief áður sagt, ég vil að allir
átti sig á því, að við eigum að eiga hesta, sem sjálfsögð hús-
dýr. Þeir heyra fólkinu og landinu til. Við eigum að nota
hestinn, spara vélar og olíu eftir því, sem við getum, og
minnast þess, að hesturinn hefur verið þarfasti þjónninn
frá fyrstu tíð. Þetta er mál, sem ungmennafélögin ættu að
taka á dagskrá sína. Sum þeirra áhugamál eru komin í góða
liöfn. Þarna er merkilegt mál fyrir þau að vinn að, verðugu
trausti á hestinum. Ungmennafélögin vinna nú að upp-
byggingu félagsheimila og alls konar félags og íþróttalífi
og skemmtana, en hesturinn þarf að vera þátttakandi í þessu
öllu saman. Hesturinn gerir allt samstarf unga fólksins og
félagslíf þess lífrænt, raunhæft og mannbætandi.
Fólkið í kaupstöðunum finnur það vel, að það má ekki
án hestsins vera, og ég vona að sá skilningur og áhugi eigi
efitr að aukast. Því eigum við þá ekki í þessum smáþorpum
og sveitum að finna það og skilja að við þurfum að eiga
hesta og eiga þá að traustum og góðum vinum, sem við
fljótt finnum að við megum ekki án vera. Ég vona að þetta
hestamannamót, sem hér er nú haldið gefi vekjandi kraft
og aukinn skilning, og þessir fallegu hestar sem hér eru og
verða sýndir, veki þá hrifningu og þá sterku löngun, að hver
og einn, sem sér þá, óski og ákveði að eignast góðan og
fallegan hest, og korni með hann á næsta fjórðungsmót
hestamanna Austurlands.
Ég vona að vorhugur lifi og dafni hjá þessu hestamanna-
félagi Fljótsdalshéraðs og það megi sjá góðan árangur verka
sinna. Styðjið allir góðir menn að velgengni þess, og þá
mun því vel farnast.