Búnaðarsamband Austurlands - 01.01.1958, Qupperneq 86

Ræða
flutt af Þorsteini Jónssyni, form. Búnaðarsamb. Austur-
lands, á fjórðungsmóti hestamanna, Egilsst. 22. júli 1957.
Góðir samkomugestir, góðir hestamenn.
Eins og þið liaiið heyrt í útvarpstilkynningu var þess
getið að Páll Hermannsson, fyrrverandi alþingismaður,
héldi hér ræðu og flytti hestavísur. hetta hefur farizt fyrir,
þar sem Páll er veikur á sjúkrahúsi suður í Reykjavík. F.r
oss mikili söknuður í honum frá þessu samkvæmi, sem ann-
ars staðar. Ég get ekki úr því bætt, því að ég kann of lítið
af hestavísum til þess, að það sé frambærilegt. En ég vit við
þetta tækifæri færa hestamannafélagi Fljótsdaishéraðs, og
öilum, sem standa að slíkum félagsskap, hvar sem er á land-
inu, mínar beztu þakkir fyrir þann lofsverða áhuga og þann
rétta skilning, sem þeir hafa á því að viðhalda liestinum og
öllu því, sem honum við kemur, þessari þjóð til sæmdar og
blessunar.
Okkur sem þykir vænt urn hestinn og erum uppaldir með
itonum, megum ekki til þess hugsa, að honum sé enginn
sómi sýndur og teljum það rnikla afturför, að fjöldi manns
telur hestinn óþarfan og að honum megi útrýma, sem
þýðingarlausri skepnu, síðan btlar og önnur dráttartæki
komu til sögunnar. Ekki er hægt að neita því, að bílar og
aðrar véfar eru þægilegar og létta mikið undir og taka erfið-
ustu verkin af mönnunum og hestunum, og gerir mönnum
þar með kleift að reka margs konar atvinnu og framfeiðslu
með betri árangri en áður var, og er gott um það að segja,
en hestinn þurfum við að hafa til að veita okkur margs
konar ánægju og jafnvel til að viðhalda heilsu okkar og