Árbók Landsbókasafns Íslands - 01.01.1973, Side 133

HVÍLA GJÖRÐIHLAÐSÓL
133
‘Eg trúi því’, segir bóndi, ‘að þeir séu farnir strags að koma’; lítur hann þá líka út.
‘Seldu bóndi mér feld’.
Þá segir vinnumaður:
Þá mundi bóndi eptir feldinum, en ekki hafði hann áttað sig fyr á því að stefin væru
samstæð vísa, því hinn hafði þann sið, að mæla iðuglega í sundurlausum bundnum
stefjum. Kastaði hann þá feldinum í vinnumann, og kvað hann hafa unnið.
1 Breytt, líkl. skr. aðfangadagur jyrst. - Breytt, e. t. v. skr. til jyrst. s-\-tilvitnunarmerki og
punktur, en merkið máð út. * 1 * * 4 * Breytt, e. t. v. úr bygðum.
og Seldu6 bóndi mér feld’.
Þá tók bóndi eptir því, að stefin vóru öll samstæð og hér var komin vísa, snarði feld-
inum í vinnumann og kvað hann hafa unnið.
1 Greinargerð ásamt bókstajnum h er skr. með rauðu bleki. - Neðan við söguna í Lbs. 2580 4to
hejur verið hripað með blýanti: Jóni Arasyni biskupi egna sumir þó vísuna. Þessi athugasemd
er sennilega þannig til komin, að Sigfús eða einhver annar hefur tekið eftir vísunni í Biskupa-
sögum Bókmenntafélagsins, þar sem hún er prentuð meðal óvissra lausavísna Jóns Arasonar. I
Lbs. 3978 4to er þessu komið heim og saman og skrijað til hliðar við söguna með tilvísunarmerki
t:l vinnumann og öðrum bleklit en er á texta: Var ekki v(innu)mfaðurinn) Jón biskup Arason
á æskuárum sínum? Athugasemdin virðist vera með hendi Sigfúsar sjálfs. 3 Skr. ojanlínu.
4 Strik dregið undir orðið. 5 bóndi. ‘En] breytt úr bóndi, ‘en. 6 Breytt úr ‘Seldu.
Þannig er sagan, eins og hún er til frá hendi Sigfúsar, og hér er erindið úr rímna-
bókinni gömlu komið aftur, að vísu dálítið frábrugðið því sem þar er og í þetta sinn
sem liður í sögu. Til glöggvunar má prenta vísuna í báðum gerðum og þá fyrst eins og
farið var með hana norður á Ströndum á ofanverðri 16. öld, en aftan við eins og
Sigfús skrifaði hana upp austur á landi eftir aldamótin síðustu:
Hvíla gjörði hlaðsól,
hvatur er eg að skera mat,
nauð er í að baka brauð,
byljum lystir í sundhyl.
Fögur er hún Fljótshlíð,
fjöllin eru drifin mjöll.
Sunnan fara sumir menn.
Seldu aftur mér feld.
Hvílir enn hlaðsól,
hvatur er eg að éta mat,
sauðaket og bakað brauð,
bylur hann enn við Hliðsgil.
Fjúk hylur fjalls hnjúk,
fjöll eru20 drifin mjöll.
Sunnan koma sumir menn.
Seldu, bóndi, mér feld.
Það er út af fyrir sig nógu gaman að fá upp í hendurnar þessar tvær uppskriftir,
og ekki skemmra á milli en sá tími sem leið frá því að Egill á að hafa ort sínar fyrstu
vísur og þangað til að þær voru settar í sögu hans. En eigi að draga ályktanir og hafa
uppi kenningar, fer eins og oftar, að ekki er einn kosturinn. í fyrsta lagi kemur það
2580
3978