Frjáls verslun - 01.02.1961, Síða 22

„Ekkert fólk á íslandi skynjar fjölbreytileik vorkomunnar betur en það, sem býr út við eyjar og
nes." — A miðri myndinni er Vigur á Isafjarðardjúpi (Teikningarnar gerði Halldór Pótursson)
kalt eins og dauðinn. — Ekkert raskar ró þess. —
Jafnvel hafísinn, „landsins forni fjandi“, fær þar
engu um þokað. Þögult, en þungbúið horfir bjargið
á hinar kaldlyndu og ærslafullu Ránardætur læs-
ast í dróma frosts og ísa. Svo langt sem augað
eygir liggur hafísinn. Turnar borgaríssins rísa tign-
arlegir upp úr flatneskjunni. Við staka vök í haf-
þökin sést ef til vill selur eða luralegur ísbjörn.
Annars er allt líf viðjum bundið. — Á allt þetta
horfa tindar Hornbjargs úr hásæti sínu, stundum
gegnum hríðarkóf, stundum á stjörnubjörtum, frost-
köldum tunglskinsnóttum.
Þannig er myndin af Ilornbjargi, mitt í harðviðr-
um vetrarins við hið yzta haf.
Veröld vaknandi lífs
En nú er sumar. Myrkrið er á flótta. Birtan hef-
ur sigrað, þótt sigur hennar hér í norðurvegi sé
skammær. Og nú blasir ný veröld, veröld vaknandi
lífs og fagnandi náttúru við sjónum bergvættanna.
Það er sólbjartur maídagur, naumast skýhnoðri á
lofti, hægur norðaustan-andvari er á. Það er eins
og sjálft þverhnýpi bjargsins hafi gæðzt lífi. Á hin-
um breiðu brjóstum þess iðar allt af lífi og starfi.
Hundruð þúsunda, ótöluleg mergð önnum kafinna
lífvera hefur numið hér land.
Svartfuglinn er kominn í vorheimsókn sína, bjarg-
hillurnar, snasir og ranar eru þaktir þessum ein-
kennilega harðgera fugli, sem forðast að verpa eggj-
um sínum í námunda við nokkurn gróður, grastó
eða skarfakálsblöðku. Á nöktum berghillunum
liggja egg hans í löngum, þéttum röðum. Þarna
er líka fýllinn kominn, en hann er makráðari og
verpir, þar sem gróður hefur náð að skjóta rótum.
Ilinn ekkaþíungni, sogandi brimgnýr íshafsöld-
unnar er hljóðnaður. Það er eins og báruvætlið
við rætur fjallsins sé að gera gælur við það, eins
og til þess að bæta fyrir harðýðgi hretviðranna.
Og framundan til norðurs, vesturs og austurs um
Húnaflóa liggur blátt hafið gárað af andvaranum.
Bjargið ómar af kurrandi hljóði svartfuglsins.
Eins og risafingur norður í íshafið
Útsýni frá Hornbjargi, næstnyrzta nesi á íslandi,
er mikið og vítt. Þaðan sér allt austur um Strandir,
þar sem fjöll og núpar teygja sig eins og risavaxnir
fingur norður í íshafið, suður og austur um Húna-
flóa, og Skaga, og lengst í austri blasa fjöllin vestan
Siglufjarðar við. Þessi fjöll, í senn þau, sem næst
okkur eru, og hin, sem fjarlægðin hefur gert blá,
eru dásamleg umgerð um bláan flóann.
I þessari mynd af vorinu, landinu og hafinu er
fólgin stórbrotin og ógleymanleg fegurð. Drættir
hennar mást aldrei. Þeir eru grópaðir í hugann, og
hver, sem á slíka mynd, gctur haldið áfram að
sækja í hana hugsvölun og sálubót, þótt árin líði
22
FB.TÁPS VPRZLUN