Frjáls verslun - 01.12.1967, Blaðsíða 16

12
FRJÁLS VERZLUN
Tryggvi Ófeigssora í hópi, sem kom að skoða frystihúsið, en þar er
ósjaldan gestkvæmt. Styttuna lét Tryggvi setja upp á lóð frystihússins.
unninni vöru að verðmæti 50—60
milljónir króna árlega. Það sem
hefur staðið þessari verksmiðju
fyrir þrifum er að kaupgjald hef-
ur hækkað hér miklu meira en
markaðsverðið. „Við höfum reynt
að reka hana til atvinnubóta, en
höfum þó ekki haft efni á því
nema að litlu leyti,“ segir Tryggvi.
Á árunum 1948 og 1949 létu fé-
lögin reisa saltfiskverkunarstöð á
Kirkjusandi. Árið 1950 byggðu
þau saltfiskþurrkunarhús á
Kirkjusandi, eitt hið stærsta hér-
lendis. Tveimur til þremur árum
seinna gerðu félögin harðfiskverk-
unarstöð og reistu stóra fiskhjalla
á Selási, í Garðahrauni og víðar.
Allar hafa þessar stöðvar og verk-
smiðjurnar veitt hundruðum
manna atvinnu í lengri eða
skemmri tíma.
Tryggva Ófeigssyni og Herdisi
Ásgeirsdóttur hefur orðið fimm
barna auðio og barnabörnin eru
nú 22 að tölu. Tryggvi hefur lítið
skipt sér af félagsmálum og ekki
dreift kröftum sínum en hefur átt
sæti í stjórnum samtaka innan
sjávarútvegsins, svo sem stjórn
Sölumiðstöðvar hraðfrystihús-
anna. Hann er heldur ekki gef-
inn fyrir að eyða tíma sínum í
leikhúsum, kvikmyndahúsum, á
hljómleikum eða öðrum skemmt-
unum. Hann hefur gaman af því
að heimsækja börn sín og barna-
börn. Hann er mannúðlegur bak
við mikilúðlegt yfirbragð. Margir
skipsmanna hans eiga honum
mikið upp að unna. Flest af þvi,
sem Tryggvi hefur gert til stuðn-
ings mönnum sínum og fjölskyld-
um þeirra eða góðum málefnum
er á fárra vitorði og sjálfur flÍK-
ar hann því ekki. Hann gerir mikl-
ar kröfur til þeirra, sem starfa
með honum og fyrir hann, en úl
einskis manns hefur hann gert
meiri kröfur en til sjálfs sín. Marg-
ir hafa haldið ævarandi tryggð við
hann og það hefur Tryggvi kunn-
að að meta og endurgjalda. Hann
er í engu hálfvolgur. Sennilega
kann enginn útgerðarmaður jaín-
góð skil á skipum sínum og
Tryggvi Ófeigsson.
Sagt er að eitt sinn, þegar
Tryggvi var skipstjóri og skip
hans var á siglingu hafi honum
þótt slögótt stýrt. Hann spyr rór-
manninn: — Ertu á strikinu?
— Já, svona hérumbil, svarar
rórmaðurinn, ánægður með sína
frammistöðu.
Þá kallar Tryggvi á annan mann
að stýrinu og segir um leið: —
Hér dugar ekkert ,,hérumbil“.
Þessi saga lýsir Tryggva vel.
Hann hefur skrifað margt um
hagsmunamál útgerðarmanna og
haldið þar fast á málum. Marga
undrar hvernig honum hefur lán-
azt að halda útgerð sinni á floti
þegar flest önnur togarafélög hafa
lagt upp laupana eða ramba á
barmi gjaldþrots.
En enginn atvinnurekstur krefst
eins mikils af forstjóranum og út-
gerð togara. Þegar þeir útgerðar-
menn eru allir, sem ólust upp á
togurunum og mótuðust þar að
harðfengi og kunnu skil á hverj-
um hlut um borð, má búast við að
afturkippur verði varanlegri í tog-
araútgerð en sá afturkippur, sem
á rætur sínar að rekja til misvit-
urlegra ráðstafana af hálfu ráð-
andi manna í ríkinu. Þessi atvinnu-
vegur krefst afburðamanna að
kunnáttu og harðfylgi. Tryggvi
Ófeigsson hefur sýnt það manna
bezt.