Frjáls verslun - 01.12.1967, Síða 51

FRJÁLS VERZLUN
31
sínar í stærri upplögum en hin for-
lögin, þar sem flestar jólabækurn-
ar hætta að seljast að loknum
jólamarkaði, en bækur bókafélag-
anna geta selzt ár eftir ár, vegna
þeirra kjara, sem félögin bjóða
upp á.
Tölurnar tala.
Til að gera sér betur ljósan
vanda íslenzkrar útgáfustarfseini
skal hér sett upp lítið dæmi. Við
skulum hugsa okkur meðalbÓK,
sem prentuð er með meðalletri á
meðalpappír, og setja kostnaðar-
dæmið upp þannig:
Höfundur 25 kr. á eintakið
Bókband 30 — - —
Myndamót,
kápa 5 — - —
Setning, prentun,
pappír o. fl. 40 — - —
Samtals 100 kr. hvert eintak
Nú skulum við segja, að prent-
uð séu 4000 eintök af bókinni.
Kostnaðurinn við gerð hennar
nemur þá 400.000 krónum.
Dreifingu og sölulaun má reikna
um 30% af söluverði bókarinnar,
þannig að þessi umrædda bók, sem
við seljum á 303 krónur, tekur
þar á sig kostnað, sem nemur 100
krónum. Útgefandinn stendur eft-
ir með um 200 krónur og til að
hafa fyrir útgáfukostnaðinum
verður hann að selja helming
upplagsins, en það sem selst fram
yfir það er gróðinn.
Nú er það viðtekin regla, að
bóksalar gera ekki upp við útgef-
endur fyrr en 1. marz ár hvert.
Það er þó til, að bóksalar kaupi
bækurnar af útgefendum, og þa
gegn 30% afslætti, en hitt þeklast
líka, að uppgjörið dragist fram
eftir öllu ári. Það er því ávalit
nokkur bið á því, að gróðinn skiii
sér, en útgáfukostnaðinn verður
að greiða jafnóðum.
Þegar við svo athugum í hillur
bókaverzlananna, kemur venju-
lega í Ijós, að bókin er orðin
„gömul“ um leið og jólamarkaðin-
um sleppir, þannig að það, sem
ekki selzt á jólamarkaðinum á
mjög erfitt með að hreyfast nokk-
uð úr því.
Þó að þetta sé að ýmsu leyti
óraunhæft dæmi, sýnir það þó vel
frá sínum punkti, hvað um er að
ræða.
í FARÁNGRINUM
Síðasta verk Nóbclsverðlauna-
skáldsins
ERNEST HEMINGWAY
í þýðingu Nóbelsverðlauna-
skáldsins
HALLDÓR LAXNESS
„Hver sem í æsku átti því láni að
fagna að ilcndast í París uni
skeið, hann tnun sanna að livar
sem leiðir liggja síðan er París í
för með lionunr eins og veisla í
farángrinuni.“ Þannig skrifaði
Ernest Hcniingivay til vinar árið
1950. Frábærlcga skcmmtilcg bók
í óviðjafnanlcgri snilldarþýðingu
Halldórs Laxness. I henni sam-
einast snilli tveggja fremstu nú-
tíniarithöfunda vcraldarinnar,
svo það verður hverjum nianni
hreinasta unun að' lesa þessa ein-
stæðu bók. l»eir sein ekki hafa
enn vcitt sér þessa ánægju, ættu
ckki að draga það öllu lengur.
„Ég var úngur og ckki þúngur og
alla líð var eittlivað undarlegt og
skrýtið' að gerast, eins þó koinið
væri í óvænt efni,“ scgir Heming-
way.
Afburða skemmtileg bók í fallegu bandi.
Biöjiö bóksalann yöar að sýna
JólamarkaÖurinn
Margt erlent fólk rekur upp stór
augu, þegar íslendingur reynir að
útskýra fyrir því lögmál íslenzKr-
ar bóksölu. Það getur vart talizt
nema eðlilegt, þegar haft er í
huga, að fyrirbrigði sem jólamark-
aðurinn íslenzki þekkist varla
annars staðar.
Þó að jólamarkaðurinn geti að
vissu leyti kallazt lyftistöng is-
yöur BÚKAFORLAGSBÆKURNAR
lenzkrar bókagerðar eins og er, ma
einnig færa rök að því, að hann sé
smátt og smátt að bana henni líka.
Flestir íslenzkir lesendur hafa
vanizt því að kaupa bækur fyrst
og fremst meðan jólamarkaðurinn
stendur yfir og þeirri venju er
önnur samfara — sem sé sú, að
kaupa ekki annað en það, sem
þeir telja vandaðar bækur, hvað
útlit snertir. Vegna þessa leggja