Frjáls verslun - 01.12.1967, Síða 61

FRJÁLS VERZLUN
37
ÍÞRÓTTIR
KAFAÐ I DJUPIÐ
Köfun til skemmtunar heldur mönnum í líkamlegri þjólfun og veitir
andlega hvíld.
íþróttir eru nauðsynlegar öllum
þeim, sem stunda vinnu innan
dyra, ekki sízt þeim, sem daginn
út og daginn inn sitja við skrif-
borð. Og íþróttir eru svo fjölþætt-
ar, að allir geta fundið eitthvað
við sitt hæfi. Fyrir þá sem eru
líkamlega heilbrigðir getur frosk-
köfun verið heppileg. Það er bæði
óvenjuleg og skemmtileg íþrótt,
sem mjög er að ryðja sér til rúms
hér á íslandi. Það er ekki aðeins
að köfun haldi mönnum í góðri,
líkamlegri þjálfun, hún getur
einnig orðið andleg hvíld, því að
í undirdjúpunum opnast mönnum
algerlega nýr heimur, friðsæll og
fallegur.
Dýr útbúnaður. Það er bezt að
byrja rólega, t. d. við að skoða
strandlengjur og í kringum sker,
en þegar þjálfun og öryggi eykst,
er hægt að víkka sjóndeildarhring-
inn með því að leita að skipsflök-
um eða einhverju öðru, sem gæti
haft verðmæti að geyma. Enginn,
sem ekki hefur reynt slíkt, getur
ímyndað sér, hve æsandi tilfinn-
ing það er, að kanna skipsflak,
sem ef til vill hefur legið á hafs-
botni í áratugi, fara hægt í gegn-
um þetta þögula, dimma ferlíki
og leita að einhverju, sem gæti
gefið vísbendingu um mennina,
sem á því voru, eða farminn, sem
það flutti. Og það er enginn skort-
ur á skipsflökum við strendur ís-
lands. Helzti gallinn við froskköf-
un er, hversu dýr útbúnaðurinn
er. Góð tæki kosta varla minna
en 20 þúsund krónur, þegar allt
er komið, og það er nokkuð mikið,
ef pyngjan er létt. Samt borgar
sig ekki að reyna að kljúfa það
með því að kaupa ódýr tæki. Það
gæti hefnt sín síðar. Tækjakaup
eru þá alls ekki óframkvæmanleg,
þótt tekjurnar séu kannski ekki
allt of háar, flestir innflytjend-
urnir bjóða nokkuð hagstæðar af-
borganir, og Gunnar Ásgeirsson
h.f. býður t. d. upp á hin svo-
nefndu sparikaup, sem virðast
vera ákaflega hagstæð. Gunnar er
líka einn stærsti innflytjandinn
og hvað gæði snertir stenzt vara
hans samanburð við hvaða önnur
merki, sem er.
Það er þrennt, sem menn þurfa
að muna, ef þeir ætla að leggja
köfun fyrir sig. Fyrst og fremst
verða þeir að vera líkamlega heil-
brigðir, hafa sterkt hjarta og þar
fram eftir götunum, í öðru lagi
verða þeir að hafa einhvern með
sér; menn eiga aldrei að kafa ein-
ir, ef þeir komast hjá því, og
áhugamenn ættu frekar að sleppa
því að kafa á fallegum sunnudegi
en að fara einir. Það er líka alger
óþarfifyrir menn að flækjastþetta
einir, það eru líklega um 2—300
sportmenn á landinu og því nóga
félaga að hafa.
Tvenns konar búningur. Útbún-
aðurinn er til í svo mörgum útgáf-
um, að það yrði of langt mál að
rekja hér, en þó má drepa á aðal-
atriðin. Það er þá fyrst „gallinn“
sjálfur, hann er tvenns konar.
Annars vegar er svokallaður þurr-
búningur og hins vegar blautbún-
ingur. Þurrbúningurinn er alger-
lega vatnsheldur og menn klæðast
hlýjum fatnaði innanundir. Blaut-
búningurinn er úr svampgúmmíi,
fellur þétt upp að líkamanum og
menn blotna í gegn. Líkaminn
hitar svo upp vatnið svo að mönn-
um er ekki kalt nema rétt fyrst.
Blautbúningarnir eru yfirleitt vin-
sælli hjá sportmönnum, enda eru
þeir miklu þjálli og þægilegri í
meðförum. Þá eru það loftbirgð-
irnar, sem eru bornar á bakinu,
í einum eða fleiri kútum; einn er
nú alveg nóg til að byrja með.
Af lungum eru til ótalmargar teg-
f undirdjúpunum opnast heimur friðsældar og fegurðar.