Frjáls verslun - 01.12.1968, Qupperneq 45

FRJALS VERZLUN
25
unar. í ágústlok var svo fullgeng-
ið frá nýja tengiveginum hingað;
hann heitir Dalbrekka.
En áður en sá vegur var tilbú-
inn, frétti ég af tilviljun um mögu-
leika á að fá pláss að Ármúla 5
í Reykjavik. Ég vissi ekki þá og
veit reyndar ekki enn, hvernig
þessar vegaframkvæmdir á Kópa-
vogshálsinum eiga eftir að þxó-
ast; þetta er jú fjögurra ára áætl-
un. Með þetta í huga og svo hitt,
að Reykjavik er stór hlutur i okk-
ar sölu, sló ég til og við opnuðum
útibúið í Reykjavik. Mér er eng-
in launung á því, að ég hygg mjög
gott til þess að vera kominn þetta
nær stórum hóp hugsanlegra við-
skiptavina, og að sjálfsögðu höld-
um við áfram hér í Kópavogi af
íullum krafti."
Þegar Óskar er hér korninn; bú-
inn að rifja upp sögu síns fyrir-
tækis, leggur hann frá sér verk-
efnið og við setjumst inn i kaffi-
stofu til að fá okkur morgunsop-
ann.
„Við framleiðum húsgögn nær
eingöngu á erlendum framleiðslu-
rétti,“ heldur Óskar áfram,“ og
sem stendur aðeins dönsk hús-
gögn. — Sykur? — Hins vegar
er áhugi minn opinn fyrir þvi að
hvetja islenzka húsgagnaarkitekta
til að skapa okkur verðug verk-
efni.
— En ....
— Já, ég hef oft verið spurður
að því, hvers vegna ég framleiði
ekki meira eftir íslenzka arki-
tekta.
— Já, hvers vegna?
— Ástæðan er fyrst og fremst
sú, að flestir þeirra vilja, að við
gerum framleiðslusamninginn
strax; að við veðjum á teikning-
una. En auðvitað á arkitektinn
fyrst að vinna sína hugmynd og
koma svo til okkar. Lítist okkur
vel á, framleiðum við prufu-
stykki og reynist það jákvætt, þá
fyrst getum við setzt að samn-
ingaborðinu.
— En eigum við þá nógu góða
húsgagnaarkitekta?
Það er engu líkara, en ég hafi
sett Óskar út af laginu með þess-
ari spurningu. Hann hrærir vand-
lega í bollanum. En ég kemst fljót-
lega að því, að þetta er ekki svo
beinskeytt spurning; hún er að-
eins heimskuleg í augum Óskars.
— Sýning húsgagnaarkitekta
fyrir skömrnu. — Hann þagnar
og horfir á mig. Veit ég, hvað
hann er að tala um? — Þessi sýn-
ing sannaði, að þrátt fyrir það, að
íslenzkir húsgagnaarkitektar hafa
nær eingöngu fengizt við innrétt-
ingateikningar, þá búa þeir líka
yfir ýmsum húsgþgnahugmynd-
um, sem með góðri samvinnu arki-
tekts og framleiðanda gætu orðið
góðar vörur á markaðinum.
Óskar segir þetta hægt; hann
horfir á mig skrifa eftir sér. Ég
íinn það og ákveð að jafna mig
í skjóli klassískrar spurningar.
— Hvað með útflutning á hús-
gögnum?
Óskar færist allur i' aukana.
— Undirstaða þess, að uin út-
flutning á húsg'ögnum geti veiið
að ræða, er, að þar verði á ferðinni
íslcnzk húsgögn; að þar ráði is-
lenzkur húsgagnaarkitektúr ríkj-
um. Hvað snertir gæði framleiðsl-
unnar, stöndum við fyllilega jafn-
fætis öðrum, en það dugir bara
ekki til.
íslendingar hafa gert tilraun txl
að selja húsgögn í Bandarikjun-
um. En þar var aðeins brosað að
því bi'ölti, því húsgögnin voru
annaðhvort léleg stæling á skand-
inaviskum húsgögnum eða hrein-
ar eftirlíkingar. Hins vegar var
ekkert at athuga við vinnuna á
þessum húsgögnum. Kannski má
þó segja, að verðlagið hafi átt sinn
þátt í þróuninni, en það, sem vant-
aði fyrst og' fremst, var íslenzkur
húsgagnaarkitektúr.
Nú er erfitt að fylgjast með.
Óskari er þetta greinilega hjart-
ans mál; hann skrefar fram og
aftur, nemur snögglega staðar,
horfir hvasst á mig, eins og til
að fuiivissa sig um athygli mina,
svo heldur hann áfram.
— Eigi draumurinn um útflutn-
ing á húsgögnum að rætast, verður
líka að koma meira til; samsteypa
um innflutning á hráefni til út-
flutningsframleiðslunnar og sam-
vinna við framleiðsluna. Öðru visi
getum við ekki staðizt erlendum
húsgagnaframleiðendum snúning.
Allt i einu eru komnir við-
skiptavinir; ungt par, kannski ný-
gift hjón, sem eru að byggja upp
heimili. Og þau koma til Öskars
í Dúna. Ég stend álengdar og fylg-
ist með. Óskar talar — ungu hjón-
in setjast i stóla, brosa og horfa
Glæsilegt húsgagnasett frá Dúna, en nýbúið er að opna verzlun að
Ármúla 5.