Frjáls verslun - 01.12.1968, Síða 70

frá
ritstjórn
ÉG SKAL
ALDREI, ALDREI
GEFAST UPP,
NEI, NEI, NEI!
ÞESSA ARS, sem nú er að líða, verður lengi
minnzt vegna hinna skjótu straumhvarfa, sem
orðið hafa í íslenzku atvinnu- og efnahagslífi.
Leikmönnum 1 hinu mikla völundarhúsi stjórn-
málanna veitist að sjálfsögðu örðugt að gera
sér grein fyrir, Jive þungar búsifjar þjóðfé-
lagið, — hver einasti þegn þess, -— hefur orðið
fyrir. öllum er þó ljóst, að þrengzt hefur um
kosti hvers manns.
Oft hefur ])að á liðnum öldum komið ber-
lega í ljós, að hin íslenzka ])jóð lætur ekki hug-
fallast. Þorri hennar harðnar við erfiðleikana
og verður æ stæltari, því meir sem syrtir. Eigi
að síður er það þó svo, að ýmsir láta lmgfall-
ast, telja landið illt og þykjast ekki eiga því
neina þakkarskuld að gjalda. Þeim vex í aug-
um sorti skammdegisins, en gleymist hið sól-
hvíta sumar.
Þetta hefur komið á daginn nú. 1 dagblöð-
um og útvarpi er frá því skýrt, að nokkur
hundruð manna sækist nú mjög eftir því að
setjast að í Ástralíu og í Kanada. Þetta eru fjar-
];eg lönd og fjarlægðin gerir f jöllin l)lá og menn-
ina mikla.
Vitaskuld er engum ætlað að gerast dómari
í annarra sök, sérhver á að ráða sínum nætur-
stað. Hins er þó að gæta, að margt hefur Is-
land upp á að bjóða, sem ekki er annars staðar.
Hér er enginn her, í fámenninu þroska menn
með sér einstaklingshyggju og velvilja liver til
annars, hér líður enginn skort, svo fremi að
það örli á vilja til að bjarga sér.
En gullið er í hoði, þessi rauði málmur, sem
leikur sér að örlögum manna. Og menn þykjast
geta höndlað hann í fjarlægðinni, - en er þess
annars nokkur von? Er nokkur von til þess, að
þeir gcti „státnir staupum klingt“, þar sem allt
er framandi og ókunnugt, sem ekki hafa reynzt
menn til að skapa sér þau kjör hér á landi, er
])eir geta sjálfir sætt sig við?
Um þetta má eflaust velta vöngum. Allur
þorrinn mun þó víkja sér undan slíkum hug-
arórum. Nú um ])essi áramót mun flestum sönn-
um Islendingum efst í huga ])að, sem eitt sinn
var lagt í munn eins af fremstu baráttumönn-
um sjálfstæðisins: Eg skal aldrei, aldrei gefast
upp, nei, nei, nei!
Um þessi áramót stígum við Islendingar á
stokk og strengjum þessa heits. Þá mun ár-
gæzka hins sólhvíta sumars vitja lands okkar
á ný.