Frjáls verslun - 01.02.1977, Síða 39

Unnið að niðursetningu tækja í mýja togaranum Dalvíkinga.
Áherzla er lögð á vandaðasta frágang um borð og fullkomnustu
tæki.
að kaupa bíl, sem kostar millj-
ón og annan helmingi dýrari.
Svona er þetta líka með skip-
in þó að þau séu af nákvæm-
lega sömu stærð. Gæðin og bún-
aðurinn eru svo mismunandi að
það er erfitt að gera nokkurn
samanburð.
F.V.: — Nú liafið þið haft
ágætt tækifæri til að fylgjast
með því, hvernig hinar mis-
munandi gerðir skuttogara hafa
reynzt og fengið samanburð við
ykkar eigin smíði. Hvernig lít-
ur það dæmi út?
Gunnar: — Það er kannski
hæpið að ég fari að fjalla mik-
ið um þau mál. Það myndu
margir segja, að ég væri ekki
hlutlaus. En þó vil ég benda á,
að togarinn Guðmundur Jóns-
son, sem við afhentum í júlí í
fyrrasumar og er sennilega best
búinn og flóknastur af skut-
togurum af millistærðinni, hef-
ur aldrei stanzað nema 30
klukkustundir í landi milli
túra. Hann fór héðan beint á
veiðar og hefur aldrei bilað.
Við teljum okkur hafa verið
sérstaklega heppna með þetta
skip. Guðmundur Jónsson er
útbúinn til að vera skuttogari
og eins nótaskip. Hann er á
loðnuveiðum núna og reynist
ekki síður sem slíkur. Það hef-
ur ekkert komið fyrir hann og
ég tel það fyrst og fremst að
þakka hönnuninni á skipinu,
bæði útliti og öllum búnaði og
fyrirkomulagi á honum. Við
notum líka besta efni á öllum
sviðum, hvort það er í röra-
kerfi eða raflögnum. Hins veg-
ar fullyrði ég, að slíku er ekki
til að dreifa í innfluttu skip-
unum. Þar er sparað á þessum
sviðum. Menn geta kannski
fengið eitthvað ódýrara skip
fyrir bragðið. En það er dýrt
að fá nýtt skip, sem liggur
svo kannski í reiðuleysi í marga
mánuði meðan verið er að
koma því í sjóhæft stand.
Það er líka ömurlegt að þurfa
að endurnýja allar röralagnir í
skipunum eftir eitt eða tvö ár
eins og við höfum verið að gera
í norsku togurunum. Við erum
búnir að endurnýja miðstöðvar-
kerfið í þremur af Vestfjarða-
togurunum og rörakerfið á
vinnsludekkinu í öðrum þrem-
ur. Þetta er alls ekki eðlilegt
viðhald en er til komið vegna
þess að gæðin á efninu hafa
ekki verið meiri. f japönsku
togurunum hefur raflagnaefnið
verið í mjög lágum gæðaflokki
til að mynda.
Hérna hjá Slippstöðinni höf-
um við verið okkur meðvitandi
um möguleikana á að smíða
ódýrari skip á kostnað efnis-
gæða en við viljum ekki slaka
á. Efnisvöndunin og gæðasmíði
eru okkar styrkleiki og við höf-
um nóg að gera.
F.V.: — Hvað getur verð-
munurinn verið mikill á er-
lendu skipi og skipi frá ykkur?
Gunnar: — Við viljum halda
því fram að verðmunurinn sé
enginn. Innan tíðar munum við
skila af okkur skipi, sem er
alveg sams konar og norsku
togararnir á Vestfjörðum,
skrokkurinn að honum var
keyptur tilbúinn frá Noregi en
skipið að öðru leyti klárað hér.
Ég vil fullyrða, að þetta skip
verði ekki dýrara en ef það
hefði verið keypt beint frá
norskri skipasmíðastöð. Samt er
margs konar búnaður og frá-
gangur betri en í norsku skip-
unum.
F.V.: — Þetta er næsti tog-
arinn, sem bið smíðið á eftir
Guðmundi Jónssyni. Hvað tek-
ur svo við?
Gunnar: — Við erurn sem
sagt að Ijúka við togarann, sem
er hér við viðlegukantinn og
gerum ráð fyrir að afhenda
hann um mánaðamótin marz-
apríl en hann er smíðaður fyr-
ir Útgerðarfélag Dalvíkinga.
Inni í stöðvarhúsinu er svo ver-
ið að vinna að nýjum togara
fyrir Þórð Oskarsson á Akra-
nesi, sem verður tilbúinn í
haust en næsta verkefni þar á
eftir er togari, sem samningur
hefur verið gerður um við
Magnús Gamalíelsson á Ólafs-
firði. Það skip er að öllu leyti
hannað hér í stöðinni og verður
byrjað á þeirri smíði í maí í
vor.
F.V.: — Hvað kostar svona
skip?
Gunnar: — Ég geri ráð fyrir
að togarinn, sem við afhendum
núna í marz-apríl kosti um 600
milljónir þó að erfitt sé að
nefna tölur því að þær breyt-
ast í samræmi við verðlagsþró-
unina.
F.V.: — Og hvað er umsam-
inn afhendingartími langur?
Gunnar: — Ef við tökum
dæmið um Guðmund Jónsson
FV 2 1977
41