Frjáls verslun - 01.02.1977, Side 75

í verzluninni Vörðufelli við Þverbrekku í Kópavogi. Hún ber
yfirbragð stórverzlunar, en viðskiptavinir eru fyrst og fremst
íbúar úr nágrenninu.
VERSLAÐ MEÐ VERSLUN-
ÍNA
Síðan ;hélt Jón áfram og sagði
að nú væri verið að semja nýja
löggjöf um verðlagningu sem
ætti að leggja fyrir Alþingi í
vetur. Hins vegar vissi maður
það aldrei fyrirfram ihvort nú
væri bara enn einu sinni verið
að versla með verslunina. Versl-
unin væri oft eins og bolti sem
kastað er milli alþýðusamtak-
anna og ríkisvaldsins.
í framhaldi af þessu var Jón
að því spurður 'hvort ekki
mætti að vissu leyti telja það
eðlilegt að þær vörur sem oft
eru nefndar munaðarvörur, svo
sem kex og annað, væru látnar
greiða niður verð á nauðsynja-
vörum, svo sem landbúnaðar-
vörum. Hann svaraði því neit-
andi.
— Hver á að meta það. hvað
eru nauðsynjavörur og hvað
ekki, sagði Jón, — Það er alla
vega ekki hlutverk okkar kaup-
manna. Mér ber að sjá um að
viðskiptavinurinn fái þær vör-
ur sem hann telur sig þurfa,
en ekki er það mitt að ákveða
í smáatriðum hvað hann lætur
ofan í sig. Og ég held að meiri
sveigjanleiki í álagningunni
mvndi lækka heildarvöruverð
í landinu og stuðla þannig að
því að fleiri gætu valið frjálst
hvað þeir vilja leggja sér til
munns.
YFIRBRAGÐ STÓRVERSL-
UNAR
Verslun Jóns í Kópavogi er
í nýju og skemmtilegu húsnæði
við Þverbrekku. Að sögn Jóns
eru það fyrst og fremst íbúarn-
ir, úr nágrenninu, sem versla
\>ið 'hann. — Eins og áður segir
er Jón enginn nýgræðingur í
verslunarstéttinni og hann hef-
ur stundað verslunarstarfið á
miklum breytingatíma. Þegar
han.n byrjaði bak við búðar-
borðið var það kaupmaðurinn
á horninu, sem réð .ríkjum í
viðskiptalífinu en nú eru það
stórmarkaðirnir svokölluðu.
Má segja að verslun Jóns sé
þarna mitt á milli. Hún ber yf-
irbragð stórverslunar, en Jón
þekkir enn flesta sem koma inn
í búðina. þó hann þekki þá ekki
með nöfnum og heldur því enn
nokkuð persónulegu sambandi
við sína viðskiptavini.
Þegar Jón var að því spurður
hvað honum fyndist um þróun-
ina í verslunarháttum okkar,
sagði hann að fyrir alla muni
mætti kaupmaðurinn á horn-
inu ekki hverfa út úr mynd-
inni.
STÓRMARKAÐARFERÐIR
EKKI ALLAR TIL FJÁR
— Ég vona að litlu verslan-
irnar haldi áfram að vera til og
þeirra bíði ekki sömu örlög og
blasa nú við mjólkurbúðunum.
Stórmarkaðir eru ágætir út af
fyrir sig, en vanti mann t.d.
eldspýtnastokk, þá fer maður
ekki inn í stórmarkað til að
kaupa hann. — En hitt er svo
annað mál að kostir stórversl-
ananna eru augljósir þegar tími
er naumur og mikið þarf að
versla í einu. — En þrátt fyrir
það leitar stundum að mér sá
grunur að ekki séu allar ferðir
í stórmarkaðina til fjár. Ég
minnist t.d. eins dæmis um
slíka ferð. en þá sögu sagði mér
leigubílstjóri. Hann keyrði frú
nokkra vestan úr bæ í verslun
í austurbænum. Hún keypti þar
sitt lítið af hverju, en ekki þó
meira en svo að það komst allt
í einn meðalstóran pappakassa.
Þegar konan kom aftur að
heimili sínu, sagði hún við öku-
manninn. „Sjáðu þetta. Þessi
vara er heilurn 10 kr. ódýrari
en hjá honum......og á þessu
munar 12 krónum. Síðan borg-
aði hún leigubílstjóranum 1200
krónur fyrir bílferðina og fór
ánægð inn til sín. — Ég held
að þessi saga sé ekki neitt eins-
dæmi og án efa eiga hina.r sí-
endurteknu auglýsingar þess-
ara fyrirtækja sinn stóra þátt í
að svipta menn dómgreind á
þessu sviði. Þessar auglýsingar,
þegar t.d. ein vara er auglýst
stíft á mjög niðursettu verði
lokka oft fólk til verslananna,
og þá gleymir það oft á tíðum
að athuga verðlaa á öðrum vör-
um sem það kauoir um leið. En
það getur stundum gerst að
hagnaðurinn við kaupin á nið-
ursettu vörunni étist upp við
kaup á öðrum vörutegundum.
Það er því mín pe.rsónulega
skoðun, að til lengdar sé það
farsælast að skipta við sömu
verslunina, nema maður sé
mjög vakandi við innkaupin og
hafi nægan tíma til að athuga
alla málavexti til hlítar.
FÓLK ATHUGAR VERÐLAG
BETUR EN ÁÐUR
Eins og kom fram áðan er
FV 2 1977
77