Frjáls verslun - 01.08.1989, Blaðsíða 43

Le Lamp, ljósaröð frá Philips sem byggir á hefðum fúkn- Kaffivél sem hægt er að hafa á matarborði.
sjónalismans en notkunin er augljós.
sjálfsögðu martröð tækjaframleið-
enda. Hvernig áttu þeir að fmna upp á
einhverju nýju? Þess vegna voru
markaðsfræðingar ekki ýkja trúaðir á
vídeóið og enn síður á geisladiskinn.
Það sem aftur á móti hefur gerst er
að „nýir“ neytendur hafa komið til.
Vasadiskóið er tákn þessara breyt-
inga. Afþreyingin þarf ekki að vera
óvirk neysla, heldur getur hún verið
virk. Dæmi urn þetta eru vasageisli
og hjólaskautar annars vegar og
„rapp“, „break“ og útihljómflutnings-
tækin hins vegar.
Rúlluradíóið frá Philips er svar við
þessum nýju þörfum. Tækið sem að
uppistöðu til er segulband (eða geisla-
diskur), er staðsett á milli tveggja
hringlaga hátalara og þeir eru tengdir
með kröftugu handfangi.
Hugmyndin að útvarpinu varð til á
einum fyrstu fundunum um táknmál
hlutanna. I einum hópnum settu þeir
saman tvær bongótrommur með út-
varpi á milli með „tölvustöfum" fyrir
rásina og litlum gervihnetti upp úr
hjólastýrisfangi. Þetta var sem sagt
„heimasmíðað" á örskömmum tíma.
Þegar ákveðið var að fara út í fram-
leiðslu á rúllunni þá trúðu fæstir á að
markaður væri til staðar og Blaich
segir að þeir hafi þurft að þrýsta á
smásala til að fá þá til að reyna. Mót-
tökur neytenda voru ótrúlegar og nú
er búið að selja milljónir eintaka og
allir samkeppnisaðilar eru komnir
með sína útgáfu.
Philips er farið að vinna mikið í
„röðum“ eða línum. Þannig er rúllu-
útvarpið orðið að fjölþættri línu og
sömuleiðis önnur ágæt röð leslampa/
vasaljósa sem þeir nefna „Le Lamp“
en Philips er með stærstu lampafram-
leiðendum heims.
Blaich bendir á að fyrirtækið sé
ekki aðeins á neysluvörumarkaðnum,
heldur framleiði það mikið af tækjum
fyrir sérfræðinga, s.s. fyrir sjúkra-
hús. Á þeim mörkuðum er ekki síður
mikilvægt að notkun tækjanna sé ljós.
Á þessum sviðum er unnið fínna með
tákn og vísanir. Þeir sem hanna tækin
kunna „læknamál“ s.s. notkunarregl-
ur varðandi liti og aðlögun að ströng-
um hreinlætiskröfum. En samtímis er
reynt að koma til móts við „þoland-
ann“ t.d. með því að gera röngten-
myndatöku þægilegri. Sjúklingur
snertir ekki kalt jám með berum lík-
amanum heldur mjúkt ljóst efni og
aðkoman er ekki eins „niðurlægjandi"
eins og við hefðbundna röngten-
myndatöku.
Hönnunarhópurinn sem byggir á
táknmáli hlutanna afneitar þeim
möguleika að hægt sé að búa til eitt
„allsherjartungumál“ fyrir allar vörur.
Og Blaich segir að Philips skipti iðn-
vædda heiminum í þrjú menningar-
svæði sem hvert um sig hafi sín sér-
kenni. Svæðin eru Evrópa, Banda-
ríkin og Asía og tekur hann sem dæmi
að ritmál Asíuþjóða byggi í raun á
myndmáli fremur en samröðun
bókstafa og því sem við erum vön að
kalla rökræna hugsun. Myndmálið
felur í sér ákveðna heildarhugsun
sem er margræðari þegar að smáatr-
iðunum kemur. Vissulega er heimur-
inn orðinn eitt. Það eru staðlaðar ein-
ingar sem liggja allsstaðar að baki,