Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1958, Blaðsíða 2

I
TUNGA vor er full vísdóms og
fegurðar. Frummerking orðsins
friður er ást, kærleikur. Undirrót
hins geiglausa friðar, sem allt
mannkyn munar í er kærleikurinn,
bróðurþelið, sem tendrast í hjört-
um manna vegna viðtöku drottins
heilaga sannleika. Og guð er cær-
leikur; svo elskaði hann oss, að
hann sendi son sinn eingetinn í
heiminn vor vegna.
Og þótt ávöxtur guðs kærleika,
sé mikill í hjörtum manna, skortir
því miður mjög á, að hann hafi náð
fullum þroska þar. Þess vegna er
svo ófritt í heimi, þess vegna víg
og hefndir, kúgun og rangsleitni,
ofbeldi og grimmd, að menn skort-
ir þennan frið í eigið hjarta, sem
rekur rætur til kærleikans. Hér
eru enn á ferð sannindi þau, að sá,
sem vill bæta heiminn, hlýtur að
hefjast handa um að magna gró-
andina í sjálfs sín sál.
Drottinn kemur til vor í ótal
hlutum og atvikum. Hann kom til
vor hin fyrstu jól, og enn er eins
og hann seilist lengst til móts við
oss þessi helgu dægur, þegar ljós-
in brenna. Og vér verðum snortin
aí nánd hans og viðmóti. Af
hverju, sem það annars kann að
stafa, finnum vér, að það er ein-
,hver óvænt birta í 'uppliti þessara
dægra. Vér reynum að vísu að af-
saka oss: þetta gjöra minningarnar
frá í æsku eða: við gjörum þetta
vegna barnanna, þetta er þó há-
tíð þeirra!
Það er vissulega fallega sagt. En
getum vér ekki viðurkennt, að vér
höldum hátíðleg jól vegna þess,
sem þau færa oss persónulega í dag,
vegna þess, að andblær kærleika
guðs snerti oss ótvírætt þá andrá,
sem vér lifum nú? Vissulega flyt-
ur jólahátíðin oss sjálfum eitthvað
nýtt nú, vér lifum nú nýan fund
- með guðs kærleika, nánari og fagn-
aðarríkari en áður. Þá fyrst erum
vér á leið götuna fram eftir veg.
Meira öryggi í trúnni í dag en í
gær, fyllri vissa þessi jól en í fyrra
— varmari fögnuður við brjóstið,
er vér tökum undir með bræðrum
um víða veröld: Dýrð sé guði í
upphæðum og friður á jörðu.
Upphaf jólanna er hjá guði, þau
eru gjöf hans til vor, þar sem
kærleikur hans birtist oss með
áþreifanlegri hætti en endra nær.
Vér skulum hreinskilnislega viður-
kenna, að vér þörfnumst þeirra og
þau séu til orðin vor vegna í bráð
og lengd. Og vér skulum opna hug
vom, svo að kærleikur guðs megi
vinna þar allt það verk, sem vér
erum hæf til að taka við.
Og þegar bróðurþel til manna í
austri og vestri hefir gjörzt rót-
gróin kennd við vort fjöllynda
brjóst, þá eignumst vér vissulega
þann frið, sem er æðri öllum skiln-
ingi. Meðan leitandi önd mannsins
lætur sér annt um viðfang þess,
sem er gott og göfugt, ávinnur hún
sér frið og farsæld.
Jesús Kristur hefir verið kall-
aður friðarhöfðingi: Frið læt ég
eftir hjá yður, minn frið gef ég
yður.
Leitumst við að lifa jólin, láta
boðskap þeirra seytla út í hverja
taug, lifa þau við log hins mikla
kærleika, og af sjálfsdáðum leggj-
um vér vorn skerf þeim friði, sem
menn þreya og þrá um alla jörð.
Guð gefi oss öllum þá hamingju
að lifa gleðileg jól.
v