Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1958, Blaðsíða 16

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
<564
uðust. Skipið var alllangt undan
landi og lá flatt fyrir briminu þeg-
ar björgunarmenn komu á staðinn.
Þeim tókst þó að bjarga öllum skip-
verjum og koma Þeim til bæa. —
Svo var það hinn 11. ágúst 1956
að Meðallendingar fengu heimsókn.
Voru þar komnir Mr. W. R. Smith,
einn af forstjórum „St. Andrews
Steamship Company" í Hull, sem
átti togarann, Commander Oliver
framkvæmdastjóri togaravátrygg-
inganna, og fulltrúi brezka sendi-
ráðsins í Reykjavík, ásamt nokkr-
um öðrum. Voru þessir menn
komnir til þess að færa Meðal-
lendingum heiðursgjafirnar. Heldu
þeir þarna ræður „og lýstu þakk-
læti sínu og hrifningu fyrir hina
ágætu og vasklegu björgun áhafn-
arinna^ Uðsinni við hana. Sögðu
Þeir að björgunarstarf íslendinga
nyti mikillar viðurkenningar í
Bretlandi, og eftir það sem þeir
hefðu hér séð og heyrt, mundu
þeir bera íslendingum enn betur
söguna“.-----
Auk þessa björguðu Meðallend-
ingar 19 manna áhöfn belgiska tog-
arans „Van der Wende“, sem
strandaði á Meðallandsfjöru 2.
apríl 1957. Þessi togari var stór og
alveg nýr. Sýndist mönnum sem
hann hefði verið smíðaður sér-
staklega til þess að fiska uppi í
landsteinum, því að hann var ótrú-
lega flatbotna og grunnskreiður. —
Þannig höfðu Meðallendingar
bjargað fjórum erlendum skips-
höfnum á tveimur árum, alls 84
mönnum.
☆
í STOFUNNI er legubekkur. Á
honum er ábreiða, sem minnir mig
á íslenzku ábreiðuna, sem eg eign-
aðist fyrir mörgum árum. Hún er
þó ekki eins, litlirnir eru aðrir og
mynstrið, en handbragðið og listar-
smekkurinn er eins. Og sem eg er
aö virða hana fyrir mér, skoða vefn
-aðinn og litasamsetninguna, kem-
ui Guðlaug inn.
„Mig langar að leggja eina spurn-
ingu fyrir Þig“, segi eg. „Hver hef-
ir ofið þessa ábreiðu?“
Guðlaug brosti við og mælti:
„Hvers vegna fýsir \ g að vita
það?“
Eg sagði henni þá frá ábreið-
unni minni, sem eg hefði miklar
mætur á, og hefði keypt af nafn-
greindri konu í Reykjavík. Eg sagði
að mér sýndist allt handbragð á
ábreiðu hennar vera svo líkt og á
ábreiðunni minni, að eg heldi að
scmu hendur hefði þar um fjallað.
„Það er rétt“, sagði Guðlaug. „Eg
hefi sjálf ofið hvórttveggja. Konan
sem þú nefndir, hefir selt nokkuð
af ábreiðunum fyrir mig í Reykja-
vík“.
Og svo tókum við tal saman um
þennan heimihsiðnað hennar,
sveitakonunnar, sem stendur fyr-
ir stóru búi og heíir ekki margar
stundir aflögu frá önnum dagsins.
Hún sagði mér svo frá, að nú
væri um aldarf jórðungur síðan hún
fekk vefstól, sem hægt var að vefa
í mynstraða dúka. Vefnaðarnámið
varð ekki langt, einn dag naut hún
tilsagnar um hvernig hún ætti að
Þræða höföld og hnýta upp skamm-
elin. Síðan varð hún að þreifa sig
áfram sjálf um það hvernig hægt
væri að breyta um mynstur, og
varð fljótt leikin í því. Hún velur
ullina sjálf og lætur kemba hana
fyrir si^ í Reykjavík, eða þá að
hún kaupir lopa með þeim litum,
sem henni henta. Svo á hún spuna-
vél og spinnur allan þráðinn sjálf,
rekur vefinn, setur hann upp og
vefur svo sjálf. Hún hefir náð ó-
trúlegri fjölbreytni í mynstrum og
litasamsetningu. Og allt ber það
vott um meðfáedda listargáfu.
Ekki kvaðst hún vita hve margar
ábreiður hún hefði ofið á Þessum
25 árum, en þær væri margar,
skiftu líklega hundruðum, og hafa
dreifst víða um land. Þær hafa
sem sdgt „runnið út“, enda hafa
þær verið ódýrar. Eg veit ekki
hvernig Guðlaug hefir verðlagt
vinnu sína, en sennilega hefir hún
ekki miðað kaup sitt við það, sem
goldið er í verksmiðjum í Reykja-
vík. Hún sagði líka sjálf, að það
hefði veitt sér svo margar ánægju-
stundir að fást við vefnaðinn, að
sér ætti að vera fullgoldið með því.
En eg held, að þeir sem hafa eign
-ast ábreiður frá henni, hefði verið
vel sæmdir af því að greiða hálfu
hærra verð fyrir Þær en þeir hafa
gert, því að þetta eru listaverk.
☆
ÞIÐ VILJIÐ fá að vita einhver
frekari deili á Guðlaugu. Eg get nú
varla orðið við því, veit þó að hún
er komin af Bjarna Pálssyni land-
lækni í Nesi. Faðir hennar, Loftur
Guðmundsson hreppstjóri á Strönd,
var einn af annáluðustu björgun-
armönnum Meðallands. Hann and-
aðist 11. apríl í vor sem leið, þá
83 ára að aldri. Hann eignaðist tvö
börn, Guðlaugu og Eggert, sem
lengi hefir verið starfsmaður á
Reykjavíkurflugvelli. Þau eru tví-
burar, en eiga þó ekki sama af-
mælisdag. Annað er fætt rétt fyr-
ir miðnætti, hitt rétt eftir mið-
nætti. Og svo einkennilega vildi
til, að annað var fætt seinasta
vetrardag, hitt á sumardaginn
fyrsta.
Á. Ó.
4