Lesbók Morgunblaðsins - 23.12.2000, Blaðsíða 34
r
URGUR,
BLANDA
OG HNÚTA
GENGIÐ UM EYJABAKKA
AÐ GELDINGAFELLI
EFTIRSIGURÐ ANTONSSON
Fimmtíu manna hópur, Trimmklúbbur Seltjarnarness,
gekk í fimm daga fró Glúmstaðarseli í Fljótsdal og
suðuryfir öræfin í Geithellnadal. Um það fjallar
fyrri hluti greinarinnar sem hér birtist.
Morgunverður snæddur á Hrakströnd.
Ljósmynd/Hrafnhildur Grétarsdóttir
Snæfell séð frá Bergkvíslarkofa á Eyjabökkum.
Ljósmyndir/Sigurður Antonsson
ÖNGUHÓPURINN,
nær 50 manns frá
Trimmklúbbi Seltjarn-
arness, lagði upp frá
Egilsstöðum um há-
degisbil, laugardaginn
22. júlí síðastliðinn, til
Glúmstaðarsels í
Fljótsdal. Paðan hófst gangan um tvöleytið
úr kafþykku túngrasi eyðibýlisins upp með
Jökulsá á Fljótsdal austanverðri og áform-
að var að hækka sig um eina 500-600
metra strax fyrsta daginn en ferðin átti að
taka fimm daga og enda í Geithellnadal.
Fararstjóri var Snorri Zóphóníasson jarð-
fræðingur, kunnugur svæðinu vegna vinnu
sinnar við virkjunarrannsóknir. Einnig
voru í ferðinni sex stálpuð börn sem höfðu
áður gengið álíka vegalengd á Grænlandi
en gert var ráð fyrir að ferðin tæki fimm
daga og gengið um 100 km. Þá var þing-
maðurinn Ólafur Haraldsson mættur og
byrjaði hann þegar í rútunni að kynna fyrir
okkur blaðið Gletting, en í því var að finna
nákvæma leiðarlýsingu fyrsta daginn
ásamt fjölda mynda af fossum í jökulsánni.
Snorri lýsti fyrir okkur fyrirhugaðri
virkjunarframkvæmd og hvar stöðvarhúsið
myndi standa skammt fyrir ofan Valþjófs-
stað við Teigsbjarg. Sjá mátti op inn í
fjallsvegginn þar sem í eina tíð hafði verið
byrjað á framkvæmdum af mikilli aust-
firskri bjartsýni á undan „góðærinu á Keil-
isnesi". Ferðin gekk greiðlega upp með
ánni og var áð á klukkutímafresti upp
brattann og landslag skoðað um leið og
tært lindarvatnið var teygað úr smálækj-
um sem runnu niður hlíðina og að lokum
féllu í mórauða jökulána á hægri hönd. Það
er tilkomumikil sjón að sjá stórfljót brjót-
ast fram, ekki síst þegar það fer um gljúf-
ur og fossa á jökulleysingatíma. Göngu-
menn finna þá ekki aðeins til vellíðunar
vegna hreyfingar, þeir skynja einnig betur
dýrð landslags, blóm, jurtir og óvirkjuð
hreyfiöfl sem þurfa að komast leiðar sinn-
ar til sjávar án refja til þess eins að verða
að efniviði í ný fljót. Margir kröftugir foss-
ar taka nú við hver á fætur öðrum og eru
sumir ekki með nöfn sem hafa fest við þá
heldur eru nefndir ýmsum nöfnum sem
hvert hefur sinn tíma eins og t.d. Faxfoss
eða Faxi.
Fjær er fjallið Urgur, Þrælaháls og Slæðu-
foss sem sanna að hér hefur ýmislegt gengið
á áður fyrr rétt eins og nú. Forvitnileg ör-
nefni sem prýða landslag innan um ný veitu-
nöfn eins og Hölknárveita sem sanna orð
skáldsins að landslag yrði lítils virði ef það
héti ekki neitt.
Gróður er fyrst allmikill, víðir og birki-
kjarr, en þegar hækkar göngum við á mosa
og snöggu graslendi. Komið var í tjaldstað
um níuleytið en hann var við gangnamanna-
kofa á Hrakströnd, skammt frá Kirkjufossi.
Sást þá þegar hvað Snæfellið er tignarlegt
þar sem það rís um 1.200 metra upp frá ár-
bökkunum. Austfirðingar segja gjarnan að
fjallið sé það hæsta á íslandi utan jökla,
1833 m. Fjallið líkist ótrúlega eldstöðinni
Heklu þegar komið er inn á Eyjabakka, en
það er talið hafa myndast í eldgosum undir
jökli.
Fróir hreindýrstarfar
Morguninn eftir var lagt af stað um tíu-
leytið og eftir tveggja tíma göngu var komið
að Eyjabakkafossi. Þar var áð og tekið upp
nesti. Fossinn sést einkar vel frá austurhlið
árinnar en er ekki eins tilkomumikill norðan
34 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS - MENNING/LISTIR 23. DESEMBER 2000