Morgunblaðið - 30.01.2001, Side 32

LISTIR
32 ÞRIÐJUDAGUR 30. JANÚAR 2001 MORGUNBLAÐIÐ
Bæjarlind 6, sími 554 6300
www.mira.is
ÚTSÖLUNNI
FER AÐ LJÚKA
ENN MEIRI
AFSLÁTTUR
Opið virka daga kl. 10-18, laugardaga kl. 10-16,
sunnudaga kl. 13-16
Síðustu dagar
útsölunnar
Nú 40%
aukaafsláttur
í dag og á morgun.
tískuverslun
v/Nesveg, Seltjarnarnesi,
sími 561 1680.
Útsölunni lýkur á morgun.
Opið daglega kl. 10—18
laugardag kl. 10—14
TÓNLEIKAR Listvinafélags Hall-
grímskirkju á sunnudaginn voru,
ásamt tónlistaratriðum eftir og á milli
frásagnar- og ljóðainnslaga af hörm-
ungum styrjalda um víða veröld, helg-
aðir þemanu friði. Kammerkórinn
Schola Cantorum flutti við þetta tæki-
færi tvö a cappella-kórverk. Fyrst á
skrá var hið fallega lag Þorkels Sig-
urbjörnssonar í fimmskiptum takti
við ljóð Páls V.G. Kolka, Til þín Drott-
inn, hnatta og heima, og sungið af því-
líkri fullkominni mýkt, að aðeins yrði
betur gert með skýrari textafram-
burði. Að vísu atriði sem kirkjuakúst-
íkin býður ekki beinlínis upp á, en
virðist samt nánast það eina sem eftir
liggur þessum frábæra kór að full-
komna. Eftir stimamjúka túlkun
Kára Þormar á stuttu hómófónísku
orgelverki franska tónskáldsins og
fyrrverandi nemanda Dukas, Jean
Langlais, „Chant du la Paix“, söng
kammerkórinn seinna a cappella-
verkið, „Peace I leave with you“ eftir
norska meistarann Knut Nystedt.
Þetta stutta en afar vel skrifaða kór-
verk kom afburðavel út í sérlega óm-
þýðum og fínlega balanseruðum
flutningi kórsins, sem nú virtist áber-
andi minna háður yfirvikt sópransins
en stundum áður.
Aðaltónlistaratriði dagsins var síð-
ast, frumflutningur verksins „Dag-
söngvar um frið“ eftir bróður stjórn-
andans, Jón Hlöðver Áskelsson. Það
var samið fyrir sópran, tenór, kamm-
erkór og orgel að beiðni söngmála-
stjóra í tilefni Kristnitökuhátíðar við
ljóð eftir Böðvar Guðmundsson.
Verkið var í fjórum þáttum, Morgun-
vers, Hádegissálmur, Rökkurbæn og
Kvöldbæn. Kyrrlátara tónefnið, að
mestu innan vébanda dúrs og molls,
var samið við rímuðu ljóðin í I., III. og
IV. þætti, en II. þáttur var aftur á
móti áberandi dramatískari, enda
textinn þar órímað atóm og tónmálið
að sama skapi mótað af sterkari óm-
streitum en í hinum þáttunum.
Það er löngu komin reynsla á það,
að sístríð hljómameðferð módern-
ískra stíltegunda upp úr miðri 20. öld
á ekki alls kostar við kyrrð og ang-
urværð, hvað þá gamansemi, og engu
líkara en að framsæknari tónskáld
hafi um langt skeið málað sig tilfinn-
ingalega út í horn. En sem betur fer
leyfist nú meir en áður að fara á milli
bása, og hin litla 20 mín. óratóría Jóns
Hlöðvers var fallegt dæmi um sann-
færandi stílræna heildaryfirsýn, þar
sem tilfinningarinnihald textans á
hverjum stað réð mestu um tónmálið.
Jón er greinilega vaxandi tónskáld.
Ekki sízt í kórgreininni hafa hin
seinni ár frá honum komið nokkur eft-
irtektarverð verk, og verður tvímæla-
laust að telja Dagsöngvana meðal
hinna bitastæðari. Framlög kórs eða
kórhluta, einsöngvara og orgels voru
ýmist kunnáttusamlega samtvinnuð
eða sett upp sem andstæður, og eft-
irminnilegir staðir voru fjölmargir,
t.a.m. úr Hádegissálminum „Við lof-
um þig, Herra, þá sól nálgast hádeg-
isstað...“, „...dagsins önn sem með
óþreyju bíður...“ og „Miserere nobis“;
a cappella-upphafið á Rökkurbæn-
inni, hið langa en bráðskemmtilega
raddvalda orgelforspil að Kvöldbæn-
inni og hinn einfaldi en einlægi únis-
stíll á niðurlagi þáttarins, sem skoða
mætti sem friðvænlegt andsvar við
svolítið herskáum heimssöng (eða
a.m.k. Evrópusöng) Beethovens,
„Freude, schöner Götterfunken“. Að-
eins fannst manni blániðurlagið, ör-
stutt pedalstrófa úr orgelinu, svolítið
endaslepp, en ætti með ögn lengri út-
færslu auðveldlega að geta afmáð
þann keim af skyndilegri „afklipp-
ingu“ sem í fljótu bragði virtist eini
áberandi fegurðarblettur þessa áferð-
arfallega verks.
Restin er svo bara klassíska spurn-
ingin um hvað sé tónskálds og hvað
flytjenda. A.m.k. var túlkun Scholae
Cantorum engu minna en meistara-
lega vel útfærð, og hinn að mestu bak-
grunnsritaði orgelleikur Kára Þor-
mar stakk né heldur í eyru nema að
góðu einu. Og þó svo að raddir ein-
söngvaranna hefðu kannski mátt vera
aðeins fyllri, víbratóið heldur minna
og túlkunin ívið fjölbreyttari féll
þeirra framlag í flestu vel að heildinni.
Kveðið til heimsfriðar
TÓNLIST
H a l l g r í m s k i r k j a
Þorkell Sigurbjörnsson: Til þín
Drottinn, hnatta og heima. Langl-
ais: Chant du Paix. Nystedt: Peace I
leave with you. Jón Hlöðver Áskels-
son: Dagsöngvar um frið (frumfl.).
Hlín Pétursdóttir S, Guðlaugur
Viktorsson T; Kári Þormar, orgel;
Schola Cantorum u. stj. Harðar Ás-
kelssonar. 28. janúar kl. 17.
KAMMER-
KÓRTÓNLEIKAR
Ríkarður Ö. Pálsson
stjórn Evrópusambandsins. Að
sögn sænskra ráðamanna mun
skúlptúrinn, sem er verk lista-
mannsins Jans Cardell, leika lag-
stúfa samkvæmt beiðni, en hægt
er að óska eftir sérstöku lagi frá
Ktrénu í gegnum Netið.
KONURNAR á myndinni virða
fyrir sér Ktréð, músíkskúlptúr er
stendur fyrir framan heimkynni
Evrópuráðsins í Brussel í Belgíu.
Ktréð, eins og skúlptúrinn var
nefndur, er þangað kominn fyrir
tilstilli Svía, er nú fara fyrir
Reuters
Tónlistarskúlptúr
fyrsta lagi gerist allt af tilviljun
einni saman. Félagarnir virðast
engu stjórna um um eigin örlög.
Þeir gera ekkert til þess að komast
til El Dorado, og eiga það varla skil-
ið. Stundum eru tilviljanirnar ein-
um of heppilegar, einsog þegar fer
að gjósa í eldfjalli einu á réttu
augnabliki þeim til björgunar. Ég
hefði frekar viljað sjá tvo drengi
sem höfðu eitthvert vit og gátu með
snjöllum hugmyndum komið sér á
áfangastað og bjargað sér úr vand-
ræðum. Unga menn sem ungir
áhorfendur hefðu viljað líkjast í
stað þess að hlæja að þessum bján-
um.
Og hver eru vandræðin? Æðsti
presturinn illi er vondi karlinn, en
vinkona strákanna hún Chel er fljót
að sjá við honum. Svo kemur eitt-
hvert risadýr, sem að mínu mati er
með öllu óþarft og stílbrot í þessari
mynd. Aztekar áttu sér nógu blóð-
ugar hefðir og ógnvænlegar sem
hefði mátt byggja á í stað risavaxins
gerviskrímslis. Þriðji ógnvaldurinn
er landkönnuðurinn spænski, Cort-
es. Alla myndina er verið að byggja
upp spennu í kringum þann vonda
mann, en það verður ekki neitt úr
neinu.
Chel er skemmtileg persóna, mun
sjálfstæðari og með „raunsærri“
líkamsvöxt en kvenhetjur Disney-
myndanna eru oftast, og þar með
æskilegri fyrirmynd ungmeyja á
áhorfendabekkjunum. Mér brá
samt smá þegar hún og Túlíó voru
lent í hörkukeleríi. Já, það er spurn-
ing hvort það sé viðeigandi...
Tónlist myndarinnar er því miður
ekki jafnskemmtileg og vænta
mátti frá Elton John og Tim Rice
sem áttu ógleymanleg lög í kvik-
myndinni um konung ljónanna. Ég
man ekki einu sinni eftir söngatrið-
unum, og er nokkuð viss um að þau
hefðu þess vegna mátt missa sín.
Margt er þó ágætt í þessari
mynd, félagarnir eiga það til að
vera býsna skondnir á stundum, og
ekki spillir hin stórfína raddsetning
íslensku leikaranna fyrir.
Ég er glöð að Túlíó og Mikael,
sem ekki voru burðugir í upphafi,
skuli hafa endað myndina á mikilli
hetjudáð og hlotið aðdáun mína að
launum.
FÉLAGARNIR og svikahrapp-
arnir Túlíó og Mikael eru nú meiri
karlarnir, en ekki miklir karakterar
í upphafi myndar. Þeir lenda síðan í
hrakförum ýmislegum, enda í gull-
borginni El Dorado, gera þar ýms-
an óskunda og þegar yfir lýkur hafa
þeir lært sitthvað og eru orðnir að
betri mönnum, einsog almennileg-
um sögupersónum sæmir.
Hins vegar hefði ævintýraförin
þeirra mátt vera meira spennandi. Í
Gull og glópalán
KVIKMYNDIR
H á s k ó l a b í ó
o g S a m b í ó i n
Leikstjórar: Bibo Bergeron, David
Silverman, Will Finn og Don Paul.
Handrit: Ted Elliot og Terry Ross-
io. Raddir í aðalhlutverkum: Inga
María Valdimarsdóttir, Hjálmar
Hjálmarsson, Valur Freyr Ein-
arsson, Harald G. Haralds, Ólafur
Darri Ólafsson og Arnar Jónsson.
Dream Works 2000.
VEGURINN TIL
EL DORADO
Hildur Loftsdótt ir