Vísir - 16.06.1979, Blaðsíða 20

20
VlSIR
Laugardagur 16. júnl 1979
hœ krdkkar!
Umsjón: Anna
Brynjúlfsdóttir
Hópur af krökkum á leikvelli í Kópavogi. Krakkarnir heita Valgerður Guörún Aðalsteinsdóttir, Þröstur, Gylfi örn Þormar, KatrínMaría
Þormar, Jóhanna Bjarnarson og Ingveldur Bjarnarson.
Litla kvöldsagan
Vandamál Tomma
Lítil saga um kisu
Ég var einu sinni úti og hitti kisu. Ég fór að klappa
henni. Þá klóraði hún mig. Ég fór að gráta og hljóp
heim til mömmu.
Ingveldur Bjarnarson 8 ára.
1. Hvert er stúlkan að fara? Hvaðan kemur hún?
2. Hvernig haldið þið, að tekið verði á móti henni?
3. Hvernig haldið þið, að telpunni liði að vera alein á
stað, þar sem enginn þekkir hana?
4. Af hverju hefur telpan númer um hálsinn?
5. Stundum þarf fólk að f lýja f rá löndunum sínum,þá er
það kallað flóttafólk. Vitiðþið um einhver slik lönd?Af
hverju þarf fólkið að flýja?
6. Hvernig haldið þið, að það sé að f lytja úr sveit og í
borg eða úr borg og í sveit? Hafa einhver ykkar reynt
það?
7. Hafið þið hugsað út í, hvers virði nafnið ykkar er
ykkur?
Sum börn eru kölluð gælunöf num.hvað f innst ykkur
um gælunöfn? Þekkið þið einhverja, sem eru kallaðir
gælunöf num?
8. Hvernig haldið þið að það væri, ef enginn hefði
nafn?
þegar ég sýndi honum,
hvernig hann ætti að aka
bílunum. Hann gerir ekk-
ert annað en grenja.
Bjarni er alltof mikil
grenjuskjóða, það er ekki
hægt að leika við hann.
En um leið og Tommi
sagði þetta, varð hann
svolítið skrýtinn á svip-
inn. Það var eins og upp
rynni fyrir honum Ijós.
Hann stökk upp og þaut út
til að leika við krakkana.
Og í þetta skipti kom
hann ekki til baka skæl-
andi.
-Það var svo gaman,
mamma, sagði hann,
þegar hann kom inn i há-
degismat. Við vorum í
kúrekaleik, bófaleik og
skólaleik, alveg eins og
stóru krakkarnir. Ég var
lika með — og ég fór ekk-
ert að grenja — ekki einu
sinni, þegar ég datt. Og
enginn sagði, að ég væri
litill og mætti ekki vera
með.
Það var gaman, sagði
mamma.
Það finnst mér líka,
sagði Tommí. Hann hljóp
upp til að þvo sér, svo að
hann gæti verið fIjótur að
borða. Hann ætlaði nefni-
lega að vera fljótur út
aftur til að leika sér með
öllum hinum krökkunum.
þau það? sagði mamma.
Þú ert alveg jafn-stór og
Andri og Stebbi — og þeir
eru alltaf með i öllum
leikjum.
-Ég veit, sagði Tommi.
Ég get ekki leikið mér
við Bjarna, sagði hann.
Hann fór að grenja, þeg-
ar ég byggði fyrir hann
göng og þau hrundu, og
hann fór líka að grenja
Mynd til
umræðu
fyrir
foreldra
og
börn
Alltaf þegar Tommi fór
útað leika sér með hinum
krökkunum var hann
brosandi og ánægður. En
þegar hann kom inn aftur
(sem var oftast rétt á eft-
ir) var hann venjulega
grenjandi.
Þau vilja ekki leika við
mig, mamma, sagði hann
snöktandi. Þau segja að
ég sé svo lítill, en ég er
það ekki.
-Og hvers vegna segja
Ég vildi að ég hefði ein-
hvern til að leika við.
-Það vildi ég líka, sagði
mamma hans. Af hverju
leikurðu ekki við Bjarna
litla, bróður þinn’ Hann
er einn úti.
Þetta virtist vera góð
hugmynd. Tommi fór útí
sandkassann til Bjarna,
sem var að moka í fötu.
En það leið ekki á löngu,
þar til Tommi kom aftur
inn til mömmu.