Morgunblaðið - 11.04.2001, Síða 52

MINNINGAR
52 MIÐVIKUDAGUR 11. APRÍL 2001 MORGUNBLAÐIÐ
Ég rita þessar línur
til þess að kveðja móð-
urafa minn Benedikt
Einarsson, sem andað-
ist á Hrafnistu í
Reykjavík aðfaranótt 1. apríl síðast-
liðins.
Það er margt sem kemur upp í
hugann þegar ég kveð þig, nafni.
Fyrst og fremst eru það þó ferða-
lögin og veiðiferðirnar. Ég gleymi
aldrei síðustu veiðiferðinni í Híta-
rvatn sumarið 1994, sem ég fór með
þér, ömmu og Jóni frænda. Eftir
ævintýralega bílferð upp í Borgar-
fjörð lentum við heilu og höldnu
innst inni í fögrum Hítardal. Allt var
eins og í gamla daga nema ef vera
skyldi að þú varst orðinn rólegri og
leikaraskapurinn, kímnin og stríðnin
var ekki eins áköf og oft áður. Það
BENEDIKT
EINARSSON
✝ Benedikt Einars-son, fyrrum
húsasmíðameistari,
fæddist á Ekru á
Stöðvarfirði 7. mars
1918. Hann lést á
Hrafnistu í Reykja-
vík 1. apríl síðastlið-
inn og fór útför hans
fram frá Fossvogs-
kirkju 10. apríl.
kætti hins vegar okkur
frændurna í hvert sinn
sem þú skaust að okk-
ur eitruðum mein-
fyndnum orðaskeytum
þegar að þér var sótt.
Við frændurnir geng-
um á fjallið og hittum
ykkur hjónin daginn
eftir. Allt var eins og
vanalega þegar við
komum aftur. Amma
hafði veitt einhver lif-
andis ósköp af urriða
og þú varst búinn að fá
einn. Þegar amma lýsti
samviskubiti sínu yfir
því að „þurfa að vera að taka lífið af
þessum greyjum“ leist þú til himins
í bakgrunninum og muldraðir eitt-
hvað í þá átt að það hefði verið ann-
að hljóð í blóðþyrstum veiðimann-
inum henni konunni þinni fyrr um
daginn.
Eftir að við komum heim á Íra-
bakkann náðum við frændurnir þér
einum í sjónvarpskróknum. Um
margt var ekki rætt en við nutum
stundarinnar. Eftir langa þögn
sagðir þú: „Ég sé á eftir ykkur út.“
Þessi setning verður mér lengi
minnisstæð. Í hvert skipti sem við
frændurnir höfum hist hér landi á
sumrin til þess að veiða saman höf-
um við rifjað upp þessa stund og
þýðingu þessara orða þinna. Lang-
dvalir í öðrum löndum eru ævintýri
sem við vildum ekki vera án, en af
þeim lærir maður þó að enginn er sá
staður til í veröldinni sem jafnast á
við heimahagana og að engin tóg eru
jafn sterk og fjölskyldubönd.
Ég mun minnast þín fyrir fjörið,
stríðnina, vísurnar, ferðalögin, heið-
arleikann, karlmennskuna og allt
það sem gerði þig að því stórmenni,
sem þú varst alla tíð í mínum huga.
Sú ímynd stendur eftir óflekkuð þó
að árin hafi litað glansmynd
bernsku minnar meira raunsæi.
Sem barn kunni ég af þér ótal sögur.
Meðal annarra söguna af því þegar
þú stökkst á milli stafna á skólahús-
inu á Laugum, sem ég hef sagt
hundrað sinnum. Ég þreyttist seint
á að lýsa því hversu mikil hetja þú
værir og að þú værir ekki bara afi
minn heldur héti ég í höfuðið á þér.
Þú lætur eftir þig eiginkonu,
börn, barnabörn og barnabarnabörn
sem öll kveðja þig með söknuði. Ást
og hlýju áttir þú nóg af og deildir
henni bróðurlega á milli okkar allra,
en ég held að þér hafi tekist að láta
okkur öllum líða eins og við værum í
uppáhaldi hjá þér.
Hinsta kveðja,
Benedikt Helgason.
Benedikt Einarsson, Benni
frændi, var fæddur á Ekru í Stöðv-
arfirði, sonur Guðbjargar Erlends-
dóttur og Einars Benediktssonar,
ömmu og afa míns. Hann ólst þar
upp í firðinum fríða og var undir
handleiðslu sinna góðu foreldra, sem
tóku sitt hlutverk alvarlega, trúðu á
Guð og gáfu sínum börnum allt það
bezta sem þau áttu. Benni tók með
sér sitt dýrmæta veganesti og hélt
út í veröld með fallegt bros og
hjartahlýju. Hvar sem hann kom
var hann hrókur alls fagnaðar og
hafði þann eiginleika að lýsa upp
þann stað sem hann kom á. Ég var
ein af þeim mörgu sem dáðust að
Benna frænda. Hann var hógvær
maður og hjartahreinn, óeigingjarn
og óspilltur á allan hátt. Hann var
alltaf tilbúinn að rétta hjálparhönd
og sýna öðrum hlýju og nærgætni.
Það er mikill missir fyrir heiminn
þegar maður eins og Benni frændi
fellur frá. Hann var einn af þessum
fágætu gimsteinum sem gera lífið
gott og fallegt. Það verður erfitt að
feta í fótspor hans en ég býst við að
við verðum að reyna okkar allra
bezta að líkja eftir hans góðu eig-
inleikum og byggja upp heiminn að
nýju. Ég er þakklát fyrir að hafa
kynnst honum og átt hann fyrir
frænda. Hann var bróðir mömmu
minnar og hann giftist systur pabba
míns, Margréti Stefánsdóttur, henni
Möggu frænku. Magga og Benni
áttu einstaklega hlýlegt og gott
heimili, þar sem alltaf var tekið á
móti manni með opnum örmum. Þau
höfðu bæði alltaf tíma til að gefa
barni og unglingi hlýju og bros. Það
var gaman og notalegt að heim-
sækja þau. Benni og Magga eign-
uðust tvíburana Elsu og Ragnheiði,
Ásdísi og Stefaníu og þau gerðust
foreldrar Steina, sem hafði misst
foreldra sína í Þýskalandi og gáfu
honum kærleik og öryggi. Brosið
hans Benna er mér minnisstætt.
Það var svo gaman að fá þetta bros.
Ég var eitt sinn fyrir þrjátíu árum
að ráfa um ókunnar götur í Reykja-
vík, hálfvillt og hálfeinmana. Enginn
var á ferli, þótt um miðjan dag væri.
Allt í einu rennir upp að mér bíll og
þar var Benni frændi kominn, átti
leið þar um. Hann skrúfaði niður
rúðuna, heilsaði og gaf mér sitt fal-
lega og hlýja bros. Deginum var
bjargað. Hverjir hafa tíma eða hæfi-
leika til að skyggnast inn í sál barna
og unglinga? Ég býst ekki við að við
getum færst undan ábyrgðinni leng-
ur, þótt það sé léttara að láta aðra
um góðverkin. Röðin er komin að
okkur. Hvers vegna hafði hann
þessa góðu eiginleika og þroska?
Það reyndi meir á hann í bernsku og
æsku, hann varð ekki spilltur af ríki-
dæmi og dekri, hann læði að vinna
mikið og gera sitt bezta. Foreldrar
hans, Guðbjörg og Einar, gáfu hon-
um gott veganesti, það bezta sem
hægt er að fá, kærleiksfullt og
kristilegt uppeldi, siðfræði, kennslu
í að umgangast annað fólk, heiðar-
leika og ráðvendni. Þrátt fyrir að
menn séu sér svo meðvitandi um,
hve þýðingarmikil menntun sé í dag
og þeir gangi skóla úr skóla, með
mikil próf, fara menn oft á mis við
siðfræði, góða hegðun og framkomu.
Benni var lifandi kennslubók í slík-
um fræðum.
Góði Guð, við þökkum þér fyrir
Benna og allar góðar manneskjur
honum líkar. Hjálpaðu okkur til að
geta tekið við og orðið góð fyrir-
mynd.
Elsku Magga, Ragnheiður, Elsa,
Ásdís og Stefanía. Innilegar sam-
úðarkveðjur!
Í Guðs friði.
Guðbjörg Ólöf
Björnsdóttir-Larsson.
✝ Sigríður G.Steindórsdóttir
fæddist á Litlu-Ás-
geirsá í Húnavatns-
sýslu 23. september
1917. Hún lést á
Hrafnistu í Hafnar-
firði 4. apríl síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Sigríð-
ur Vilhelmína Vil-
hjálmsdóttir frá
Bakka í Svarfaðar-
dal, f. 26.5. 1887, d.
28.10. 1963, og
Steindór Björnsson,
bóndi á Litlu-Ás-
geirsá í Húnavatnssýslu, f. 7. maí
1885, d. 28. september 1961.
Hálfsystir Sigríðar, sammæðra,
var Svava Godskesen, f. 27. maí
1914. Eiginmaður hennar var Er-
ik Godskesen frá Danmörku.
Synir þeirra eru Leif og Thor bú-
settir í Danmörku.
eru tvö, Guðjón Magnússon, f. 16.
maí 1960, og Katrín Sif Ragn-
arsdóttir, f. 13. ágúst 1966. 2)
Steindór V. Guðjónsson, kennari,
f. 31. desember 1941, eiginkona
hans er Erla María Eggertsdótt-
ir, aðstoðarskólastjóri, f. 25.
september 1948. Börn Steindórs
frá fyrra hjónabandi eru tvö,
Margrét, f. 16. maí 1962, og Guð-
jón Snær, f. 25. júní 1966. 3) Jó-
fríður Guðjónsdóttir, fulltrúi á
Veðurstofu Íslands, f. 28. október
1946, eiginmaður hennar er
Gunnar Randver Ingvarsson
verkstjóri, f. 31. mars 1944. Börn
þeirra eru Sigurður Freyr, f. 31.
mars 1967, Guðni Þór, f. 7. mars
1968, Frosti Viðar, f. 5. mars
1972, og Gunnar Hrafn, f. 20.
desember 1983. Langömmubörn-
in eru orðin 13.
Sigríður útskrifaðist frá
Kvennaskólanum á Blönduósi
1935, en flutti þá til Reykjavíkur.
Hún vann lengst af við sauma-
skap og var trúnaðarmaður
starfsmanna um árabil.
Útför Sigríðar fer fram frá
Kópavogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Sigríður ólst upp á
Ásgeirsá. Fósturfor-
eldrar hennar fyrstu
níu árin voru Guð-
björg Símonardóttir,
f. 16. 2. 1873, d.
3.12.1957, og Sigurð-
ur Jónsson, hálfbróð-
ir Steindórs föður
hennar, f. 19.3.1864,
d. feb. 1948, en eftir
það dvaldist Sigríður
hjá föður sínum til
sautján ára aldurs.
Hinn 15. apríl 1939
giftist Sigríður Guð-
jóni J. Brynjólfssyni
blikksmíðameistara, f. 16. des-
ember 1916, d. 4. september
1992. Börn þeirra eru: 1) Bryndís
Guðjónsdóttir, bankafulltrúi, f. 9.
október 1939, eiginmaður henn-
ar var Hafsteinn Þór Stefánsson,
skólameistari, f. 26. janúar 1936,
d. 21. maí 2000. Börn Bryndísar
Í dag kveðjum við kæra tengda-
móður mína, Sigríði G. Steindórs-
dóttur, með margar góðar minningar
í huga. Ég minnist þess hve vel hún
tók á móti mér þegar ég kom fyrst
inn í fjölskylduna fyrir sautján árum.
Við Steindór fórum í nám út til Dan-
merkur þetta ár og þegar við fluttum
heim aftur keyrði Sigríður ásamt
Guðjóni manni sínum alla leið til
Seyðisfjarðar til að taka á móti okk-
ur. Við keyrðum síðan saman norður
fyrir landið og komum við á æsku-
slóðum Sigríðar í Húnavatnssýslu.
Þar sýndi hún okkur jörðina sem hún
ólst upp á og var henni greinilega
mjög kær.
Þetta var ekki eina ferðalagið sem
við áttum eftir að fara í saman, því
nokkrum árum síðar ferðuðumst við
saman um Danmörku og heimsóttum
systursyni Sigríðar í Skive á Jótlandi
og sonardóttur hennar í Sönderborg.
Ferð þessi var mjög eftirminnileg og
voru þau hjón Sigríður og Guðjón
einstaklega skemmtilegir ferðafélag-
ar.
Heimili Sigríðar var í Kópavogi
síðari hluta ævinnar. Þangað var gott
að koma því Sigríður var mjög gest-
risin og heimilið bæði smekklegt og
hlýlegt. Þegar hún flutti á Hrafnistu í
Hafnarfirði lagði hún ríka áherslu á
að hafa allt sem heimilislegast. Það
var ekki síður skemmtilegt að heim-
sækja hana þangað, því hún lagði sig
alla tíð fram um að bjóða upp á góðar
veitingar þegar við komum og hélt
uppi fjörugum samræðum. Sigríður
fylgdist vel með þjóðmálum og hafði
ákveðnar skoðanir á flestu því sem
gerðist í þjóðfélaginu. Hún las alla tíð
mikið eða hlustaði á lesnar sögur á
meðan hún vann handavinnu, en hún
var afar laghent kona.
Elsku Steindór, Bryndís, Fríða og
aðrir fjölskyldumeðlimir, ég sendi
ykkur innilegar samúðarkveðjur, en
veit að Sigríði líður vel núna, þar sem
hún hvílir hjá Guði ásamt manni sín-
um. Blessuð sé minning þeirra.
Erla María Eggertsdóttir.
Í dag verður til moldar borin
amma mín og langamma barnanna
minna.
Amma, sem alltaf hefur verið fast-
ur punktur í tilverunni með sitt virðu-
lega, stolta og hnarreista fas.
Með henni er ekki aðeins farin sú
góða tilfinning, sem fylgir því að eiga
ömmu og langömmu, heldur einnig
tengsl við fortíðina, sem okkur er öll-
um hollt að vita af og muna. Bernska
hennar var ekki alltaf auðveld, líkt og
margra af hennar kynslóð. Gaman
var og fróðlegt að spjalla við ömmu
um lífshlaup hennar og frásagnir af
æskustöðvunum hafa fest sig í huga
langömmubarnanna.
Amma var vinnusöm og einbeitt.
Þótt heilsan færi þverrandi sló hún
ekki slöku við; það átti ekki við hana
að sitja aðgerðarlaus. Til vitnis um
það er handavinnan, sem hún gaf
okkur barnabörnunum og öllum
barnabarnahópnum sínum.
Þessa fallegu hluti ásamt öllum
góðu minningunum geymum við.
Guð blessi minningu hennar.
Margrét og börn.
Með örfáum orðum langar mig að
minnast ömmu minnar, sem ég var
svo lánsamur að hafa átt yfir 40 ár.
Þegar ég hugsa til baka kemur
fyrst upp í hugann hlýja og tryggð
sem amma sýndi mér alltaf. Ég naut
þeirra forréttinda að fá að dvelja hjá
afa og ömmu í fjóra vetur á mínum
uppvaxtarárum. Sá tími er mér mjög
minnisstæður og verð ég þeim æv-
inlega þakklátur fyrir þeirra leiðsögn
og ráðleggingar sem hafa nýst mér í
gegnum lífið.
Heimili afa og ömmu var mjög hlý-
legt og fór ég ekki varhluta af þeirri
hlýju þegar ég heimsótti þau eða
dvaldi hjá þeim. Amma sýndi mikla
tryggð við sitt fólk og þá sem voru
henni nákomnir. Hún lá ekki á skoð-
unum sínum hver sem átti í hlut, en
var jafnframt mjög réttsýn og benti
sínu fólki á ef henni fannst það ekki
hafa rétt fyrir sér.
Amma var mjög staðföst kona og
framkvæmdi þá hluti sem hana lang-
aði til og lét ekki slæma heilsu hin síð-
ari ár aftra sér frá því að gera það
sem hugurinn stóð til. Sem dæmi um
það tók hún sig til fyrir nokkrum ár-
um og fór í útreiðatúr. Þegar við
fréttum af þessu uppátæki hennar
spurðum við hana hvort heilsa henn-
ar leyfði slíkan glannaskap. Hún
svaraði að bragði: „Það þýðir ekkert
að hugsa um það, þá geri ég aldrei
neitt og sit bara heima.“
Frá ömmu er nú kominn dágóður
hópur afkomenda. Þegar við komum í
heimsókn leyndi sér ekki hvað hún
var stolt af öllum sínum afkomendum
og var augljóst að hún fylgdist mjög
vel með hvernig þeim vegnaði í lífinu.
Einhvern veginn tekur maður
suma hluti sem gefna, það að eiga
ömmu sem alltaf er hægt að leita til
er bara ekki sjálfsagður hlutur og allt
tekur enda. Sá tími er kominn og ég
horfi um öxl og á þá minningar sem
ekki verða frá mér teknar. Minningar
um hlýja og trygga ömmu sem aldrei
brást.
Guðjón Magnússon.
Mín kæra frænka Sigga er látin.
Andlát hennar var óvænt þó svo að
hún væri orðin fullorðin og búin að
ganga í gegnum veikindi á síðari ár-
um. Það eru aðeins um þrjár vikur
síðan við áttum saman ánægjulega
kvöldstund. Eins og svo oft áður var
tekið í spil og sátum við saman fjögur
við líflega og hressilega spila-
mennsku. Fyrir þessa síðustu sam-
verustund okkar er ég mjög þakklát
og gott að eiga minningar um hana
ásamt svo mörgum öðrum góðum
stundum.
Sigga var ákaflega mikilhæf og
stórbrotin kona í öllum sínum verk-
um. Heimili hennar var eitt það allra
fallegasta sem ég hef séð. Hún var
mikil hannyrðakona, heklaði, saum-
aði og föndraði og eru þau ófá rúm-
teppin og barnateppin sem hún hefur
gert í gegnum tíðina.
Sigga tilheyrði frænkuhópi sem
átti rætur að rekja norður í Svarf-
aðardal. Við vorum allar systkina-
dætur og hittumst reglulega. Í gegn-
um tíðina hefur þessi hópur átt
saman skemmtilegar stundir þar sem
mikið hefur verið skrafað og hlegið.
Nú er Sigga horfin úr hópnum okkar
og verður hennar sárt saknað.
Ég mun minnast Siggu með virð-
ingu í huga og það verður aldrei full-
þakkað hvað hún reyndist mér og
fjölskyldu minni vel þegar við geng-
um í gegnum erfiða tíma. Þá komu
þau hjónin Sigga og Guðjón með
hjálpandi hendur og styðjandi á alla
lund.
Ég votta börnum Siggu og fjöl-
skyldum þeirra mína dýpstu samúð.
Guð blessi minningu hennar.
Eva Þórsdóttir.
SIGRÍÐUR G.
STEINDÓRSDÓTTIR
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.
MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar
endurgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í
Kringlunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1,
Akureyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569
1115) og í tölvupósti (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer
höfundar/sendanda fylgi.
Birting afmælis- og
minningargreina