Morgunblaðið - 11.04.2001, Side 55

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 11. APRÍL 2001 55
✝ Eiríkur Stefáns-son kennari
fæddist að Laugar-
völlum á Jökuldal 19.
janúar 1901. Hann
andaðist á Hjúkrun-
arheimilinu Eir í
Reykjavík hinn 8.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Stefán Andrésson
bóndi, f. 30. maí
1858, d. 22. maí 1906,
og Guðrún Hálfdán-
ardóttir, f. 22. júlí
1864, d. 30. sept.
1951. Systur Eiríks
voru Una og Árný Stefanía sem
báðar eru látnar. Fyrri kona Ei-
ríks var Jónína Jórunn Ólafsdóttir,
syni Guðmundssyni forstjóra, f.
12.6. 1950. Börn þeirra eru Eirík-
ur, í sambúð með Heiðu Björgu
Bjarnadóttur, sonur þeirra er
Bjarni Steinn; Guðmundur, í sam-
búð með Jónu Sólbjörtu Ágústs-
dóttir; Halla, gift Gunnari Einar-
syni, sonur þeirra er Viktor; og
Guðlaugur. 3) Guðrún Halldóra
íþróttakennari, f. 11.6. 1954, gift
Þorsteini Einarssyni prentara, f.
24.4. 1953. Börn þeirra eru Einar,
Davíð og Rut. 4) Sveinn Gísli kenn-
ari, f. 4.12. 1955, d. 11.7. 1992,
kona hans er Svanhvít Magnús-
dóttir kennari og börn þeirra eru
Daði og Una Guðlaug.
Eiríkur lauk kennaraprófi 1934,
var við farkennslu frá 1921-1933
og kenndi í Reykjanesskóla 1934-
1942. Hann var kennari við Laug-
arnesskóla frá 1942 þar til hann lét
af störfum vegna aldurs.
Útför Eiríks fer fram frá Graf-
arvogskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
f. 2. des. 1913, d. 24.
júlí 1941. Seinni kona
Eiríks er Una Guðlaug
Sveinsdóttir kennari,
f. 23. ágúst 1914. Börn
þeirra eru: 1) Stefán
Jökull, bókbindari, f.
12.2. 1949, kvæntur
Katrínu Ólafsdóttur
leikskólakennara, f.
27.3. 1951. Synir
þeirra eru Eiríkur, í
sambúð með Frið-
rikku Þórleifsdóttur,
hennar dóttir er Kar-
en Margrét; Ólafur,
unnusta hans er Ósk
Daníelsdóttir; og Helgi. 2) Þórný
Heiður hjúkrunarfræðingur, f.
3.10. 1949, gift Aðalsteini Árna-
Elsku afi.
Það er undarlegt að hugsa til
þess að þú sért farinn. Okkur
fannst kannski að fyrst þú værir
orðinn 100 ára, myndirðu ekki víla
fyrir þér að lifa í ein 10 ár í viðbót.
Svo varð ekki raunin, en við systk-
inin erum afar þakklát fyrir þann
tíma sem við gátum notið samvista
við þig. Sérstaklega eru okkur
minnisstæðar stundirnar á Dal-
brautinni. Við dvöldum oft þar hjá
þér og ömmu. Þú sagðir okkur sög-
una af Steini Bollasyni og margar
fleiri, kenndir Unu kasínu, Daða að
tefla og gafst okkur „einn lítinn“ úr
skrifborðsskápnum. Þær stundir
sem við dvöldum saman í Katlagili
munu líka seint úr minni líða.
Eftir að þið amma fluttuð á Eir,
urðu samverustundirnar öðruvísi,
en alltaf hafðir þú samt frá ein-
hverju skemmtilegu að segja og
innihald skrifborðsskápsins breytt-
ist ekki.
Við erum afar þakklát fyrir að
hafa fengið tækifæri til að kveðja
þig síðastliðinn laugardag. Við
söknum þín mikið og við munum
seint gleyma stundunum sem við
áttum saman.
Daði Sveinsson,
Una Guðlaug Sveinsdóttir.
Elsku afi.
Það er margt sem kemur upp í
hugann þegar Eiríks afa er minnst.
Þær stundir sem við áttum saman í
Borgarfirði, á Kambsvegi 13 og í
Katlagili. Afi eyddi löngum stund-
um með okkur systkinunum upp í
Borgarfirði. Þar sagði hann okkur
sögurnar af Grámanni í Garðshorni,
Búkollu, Loðinbarða Strútssyni og
Gilitrutt. Einnig sagði hann okkur
sögur frá sinni barnæsku, þar sem
foreldrar hans bjuggu í helli á með-
an byggt var bú fjarri manna-
byggðum upp á heiði. Þegar hann
var tvítugur var hann svo lítill að
félagar hans renndu sér með hann
á háhesti niður brekkurnar á skíð-
um. Við systkinin höfðum mikinn
áhuga á knattspyrnu en það hafði
hann líka. Hans knattspyrna
byggðist upp á að sparkað var í
hrútspung fylltan með heyi en það
var ekki ráðlagt að skalla punginn.
Síðar tók hreppurinn sig saman og
keypti leðurbolta frá Danmörku.
Öll erum við systkinin vel synd
enda var hann mikill áhugamaður
um sundíþróttina. Við syntum með
á hverjum degi þegar hann var hjá
okkur uppi í Borgarfirði og eftir
sundið gerðum við Müllers æfingar.
Skákíþróttin var honum hugleikin
enda var hann fljótur að kenna okk-
ur mannganginn og eftir að hann
missti sjónina, þá áttræður að aldri,
fór hann létt með að tefla við okkur
blindskák. Alltaf gátum við treyst
því að þú ættir Opal handa okkur,
þá spurðum við hvort þú ættir einn
lítinn og þú dróst upp Opal pakk-
ann og lést okkur banka þrisvar á
pakkann alveg eins og gömlu kall-
arnir gerðu við neftóbaksdollurnar
áður fyrr.
„Ertu farinn að hugsa?“ spurði
hann okkur stundum og kastaði síð-
an fram gátu sem við urðum að
leysa eða vísufyrriparti til að botna.
Þó þú hafir verið orðinn hundrað
ára þá varst þú alltaf hress og mjög
svo njungagjarn, til dæmis varst þú
búinn að eiga Lubbu lopapeysur í
fjölda ára en fleygðir þeim fyrir
nýja tegund sem hét flís og svo
hentirðu köflóttu, loðnu inniskónum
fyrir Ecco gúmmítöflur og síðast en
ekki síst losaðirðu þig við svart-
hvíta „Hólastólinn“, sem þú sast
alltaf í og sagðir okkur allar sög-
urnar sem þú kunnir, fyrir amer-
ískan Lazy-boy.
Afi var alltaf ern og nú eftir jólin
fór hann með ljóð sem hann samdi
fyrir ömmu þegar hún var sextug
en hann mundi það orðrétt þó svo
hann hefði samið það fyrir rúmum
26 árum og hér eru þrjú erindi af
sex.
Á Svarthafsbökkum, með suðræn vín,
þú sextug ert orðin konan mín.
Og eftir þrjátíu ára stríð,
Enn ertu karli þínum blíð.
Í starf þitt lagðirðu stóra sál.
Stóðstu við öll þín hjartans mál.
Réttlætiskennd þín rík og sterk
rétti þér styrk við sérhvert verk.
Velur þér óskir vina fjöld.
Við skulum halda töðugjöld
á Svartahafsbökkum, með suðræn
vín,
sextuga góða konan mín.
Nú ertu kominn til sameinuðu
þjóðanna eins og þú kallaðir himna-
ríki, til sonar þíns Svenna, og
félaga Dóra Pé og Svövu. Þú sagðir
okkur einu sinni að þig hefði
dreymt að Dóri biði eftir þér við
hliðið og núna verðið þið samferða í
gegn. Bless elsku Eiríkur afi, Guð
blessi þig og við vitum að þú vakir
yfir okkur og verndar eins og þú
hefur gert síðan við vorum lítil. Þín
barnabörn,
Eiríkur, Guðmundur,
Halla og Guðlaugur.
Elsku afi. Nú þegar þú ert farinn
frá okkur viljum við kveðja þig með
nokkrum orðum. Þú hefur alltaf átt
og munt alltaf eiga sérstakan stað í
hjarta okkar og eigum við eftir að
sakna þín sárt. Eitt er þó víst að
alltaf munum við eiga minningar
um þig og það sem þú hefur gert
með okkur. Við minnumst þess
hvernig við sátum í kringum Hóla-
stól og hlustuðum á þig segja okkur
sögur. Þú kunnir ógrynni af sögum
og í hvert skipti sem þú sagðir okk-
ur sögu hélstu athygli okkar eins og
við hefðum aldrei heyrt hana áður,
slíkt líf var í frásögninni. Þannig
gátum við hlustað á sömu söguna
margsinnis og ávallt var hún jafn-
skemmtileg. Við þurftum ekki á
sjónvarpi að halda þegar við vorum
með þér. Frásagnir þínar voru
gæddar svo ríku myndmáli að sjón-
varpið heillaði ekki.
Við gleymum því aldrei hvernig
allir þyrptust til þín þegar við kom-
um í heimsókn til þess að fá að
banka á ópalpakka og fá einn lítinn
hjá þér. Við minnumst þess einnig
þegar við sátum og spiluðum á spil
eða tefldum. Þú varst mikið fyrir
spil og kenndir okkur börnunum að
spila fjölmörg spil sem við höfðum
ekki séð áður. Þú varst meistarinn í
kasínu og áttum við öll í mestu basli
með að vinna þig. Við minnumst
þess hvernig þú fylgdist með okkur
stækka. Í hvert skipti sem við kom-
um í heimsókn til þín tókstu okkur
til þín og mældir hvað við værum
stór. Þessi mæling fór ekki fram
með neinu venjulegu málbandi
heldur með höndunum eins og gert
var í gamla daga. Menn voru mæld-
ir í spönnum og fannst okkur börn-
unum þessi aðferð mun merkilegari
en aðrar sambærilegar aðferðir.
Í raun væri hægt að fjalla lengi
um þær allar minningar sem við
höfum um þig því margt var brall-
að. Þær eru ef til vill best geymdar
á þeim stað sem við geymum þig
nú, í hjarta okkar.
Með saknaðarkveðju,
Einar, Davíð og Rut.
Aldinn samkennari er látinn. Við
urðum fljótlega góðir vinir er við
kenndum við Laugarnessskólann í
Reykjavík. Eiríkur átti í ríkum
mæli góða eiginleika sem löðuðu
samstarfsmenn að honum. Hann
var greindur vel, skemmtilegur
félagi og talandi hagyrðingur og lét
honum einkar vel að segja þannig
frá að menn höfðu unun af að hlusta
á frásögn hans. Þá var oft hlegið
dátt. Þessi þáttur kom svolítið fram
í janúar á þessu ári þegar rætt var
við Eirík í útvarpinu í tilefni af ald-
arafmæli hans. Eiríkur annaðist
drjúgan hluta af sundkennslu við
skóla okkar. Sú kennsla fór fram í
gömlu sundlaugunum við Sund-
laugaveg. Aðbúnaður var heldur
frumstæður þar og kalsamt fyrir
kennarann að standa margar
stundir á laugarbarmi innan báru-
járnsgirðingar sem oft veitti lítið
skjól í roki og frosti. Þetta var ein
helsta orsök þess að ég naut félags-
skapar Eiríks framar sumum öðr-
um kennurum skólans. Mín
kennslustofa var í löngu timburhúsi
sem stendur neðan við aðalskóla-
bygginguna, þar voru tvær smíða-
stofur og kenndi ég í þeirri sem
fjær var aðalbyggingunni. Á köld-
um vetrardögum kom oft úlpu-
klæddur maður með kuldabólgnar
kinnar og hendur og sultardropa á
nefbroddi í heimsókn til mín í
smíðastofu. Þá ræddi Eiríkur
nokkra stund við mig á meðan hann
yljaði sér í hlýrri smíðastofunni. Ég
hafði mikla ánægju af þeim heim-
sóknum sem eru mér minnisstæðar
alla tíð síðan.
Eiríkur var einnig bekkjakennari
og naut ávallt vinsælda hjá nem-
endum sínum. Hann var hjartahlýr
og hafði lag á að ræða vandamál
nemenda við þá, án þess að það
kostaði hörku. Hann bætti við sig
námi í talkennslu og gekk vel í
þeirri grein. Hann reyndist einnig
orðsnjall maður og sagði oft setn-
ingar af snilld sem athygli vakti.
Félagsandi var mikill og góður
meðal starfsfólks skólans á þeim
árum þrátt fyrir þröng og margs-
konar erfiðleika sem stöfuðu af sí-
auknum fjölda fólks á svæði skólans
sem þurfti að koma börnum sínum
til náms í Lauganess skólanum.
Ég kveð Eirík með virðingu og
þökk og bið fjölskyldu hans Guðs
blessunar.
Bjarni Ólafsson.
EIRÍKUR
STEFÁNSSON
4

 
%..
)+ % & @G
4!& 
"6
 

6

 "

3

&3')9)
)
 $

%  
 "
4 "<. .H0
"
%3'&-$' 
)
7   

 


'(<&( #$$ 
<6 3'.H!&)
4
 

   
 





A; :.
; 9   
: # 
  *
 
 " 9

 *



1
122
:%  "+.;1222
   $36 #$$ 
 '&%' #
$ #$$  9 & + !
"  &'
$ #$$ 
$36+
$ !
'% &<$  #$$ 
% 3'<&$
$ #$$  +!,9- !
!&,,-)

 


 






<
A :%:E"."

 ',C%! $' 

" 

   6 ,"
3

<

 

$
  
' '# !
: *6 ! %3# %' #$$ 
"  *6 !
'3 ! # #$$ 
+*6 !
'(4$ #$$ 
 3'*6 !
'(%6 3#6#$$ 
,,-!&,,,-)
.!
  "1(    
11


 *




=/:>./:?:@A/:.?BCD/.-D/:
9   "12E10


1

?I!& $&  '

' '#! $  !
9 $C$ @7)