Morgunblaðið - 25.07.2001, Side 32

MINNINGAR
32 MIÐVIKUDAGUR 25. JÚLÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Jóhannes B.Magnússon
fæddist í Ólafsvík 19.
júlí 1910. Hann lést á
Landspítala í Foss-
vogi 12. júlí síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Magnús Sig-
urðsson, f. 12.1.1885,
d. 28.2.1928, og Guð-
rún Jóhannesdóttir,
f. 16.2.1890, d.
6.12.1968. Systkini
Jóhannesar eru Leó
sem lést í frum-
bernsku; Hrefna
Lea, f. 4.7.1915, lát-
in; Kjartan, f. 15.7.1917, látinn;
Rósbjörg Hulda, f. 22.7.1919, lát-
in; Magnús Gunnar, f. 3.10.1923,
látinn; og Bjarni, f. 5.7.1926.
Hinn 22. maí 1937 kvæntist Jó-
hannes Kristínu Fjólu Bjarna-
dóttur, f.18.8.1917. Foreldrar
hennar voru Bjarni Jónsson og
Þóranna Kristensa Jónsdóttir.
Þau Jóhannes og Kristín Fjóla
eignuðust fimm börn, þau eru: 1)
Bjarni Steinar, f. 1.9.1938, d.
14.3.1939; 2) Skúli
Guðbjörn, f.
9.3.1942, maki Erla
Vilhjálmsdóttir, f.
2.12.1943; 3) Guð-
rún, f. 11.11.1944,
maki Aðalsteinn
Þórðarson, f.
18.10.1945; 4) Sig-
ríður, f. 24.9.1955,
maki Pétur Bjarna-
son, f. 20.9.1955; 5)
Bjarni, f. 11.1.1958,
maki Guðrún Gunn-
arsdóttir, f.
20.4.1955.
Jóhannes starfaði
sem verslunarstjóri í þremur
verslunum Kaupfélags Reykja-
víkur og nágrennis (KRON).
Hann rak eigin verslun á Há-
teigsvegi 20, starfaði í Dómkirkj-
unni sem kirkjuvörður og varð
síðan starfsmaður Alþingis og lét
þar af störfum á því ári sem hann
hefði orðið áttræður.
Útför Jóhannesar fer fram í
Dómkirkjunni í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Jóhannes Bjarni Magnússon,
tengdafaðir minn, er látinn. Jóhann-
es var mjög hjartahlýr og ástríkur
maður. Hann var trúr og tryggur
hvort heldur sem það var gagnvart
fjölskyldu sinni eða verkefnum sem
hann tók að sér. Jóhannes hafði þá
mannkosti til að bera sem hverjum
manni væri sómi að.
Jóhannes átti ættir sínar að rekja
til norðanverðs Snæfellsness. Hann
fæddist í Ólafsvík og ólst þar upp
fram á unglingsaldur, er foreldrar
hans og systkini fluttust til Reykja-
víkur.
Faðir Jóhannesar, Magnús Sig-
urðsson, drukknaði þegar togarinn
Jón forseti fórst við Garðskaga 1928.
Í hönd fóru erfið ár hjá móður Jó-
hannesar, Guðrúnu Jóhannesdóttur,
og þar sem Jóhannes var elstur
systkina reyndi mjög á hina einstæðu
mannkosti hans við að aðstoða móður
sína á allan hátt við framfærslu heim-
ilisins og uppeldi og velferð yngri
systkina sinna. Sem ungur maður
helgaði Jóhannes sig hag móður
sinnar og systkina í mörg ár.
Sjálfur hafði Jóhannes ekki tök á
því að fara menntaveginn. Hann
stundaði í fyrstu ýmis störf en eftir
að hafa sótt verslunarmenntun í
kvöldskóla lagði hann fyrir sig versl-
unarstörf. Og eigin verslun rak Jó-
hannes við Háteigsveg 20, en lét af
þeim rekstri liðlega sextugur að
aldri. Jóhannes vann síðan sem
kirkjuvörður í dómkirkjunni í átta ár
og lauk sínu ævistarfi sem þingvörð-
ur og starfsmaður Alþingis í tólf ár,
þá áttræður að aldri.
Reglusemi, dugnaður og
samviskusemi í störfum veittu
Jóhannesi traust og virðingu allra
sem unnu með honum. Hjartahlýja
og vinsemd Jóhannesar var einstök
og gafst þeim vel sem áttu þess kost
að njóta leiðsagnar hans hvort heldur
sem var í störfum eða eigin málefn-
um.
Hinn 22. maí 1937 kvæntist Jó-
hannes Kristínu Fjólu Bjarnadóttur
og eignuðust þau fimm börn. Elsta
barnið lést á fyrsta ári eftir erfið
veikindi og hefur það verið þung
raun fyrir ungu hjónin. Með sam-
heldni, ást og eljusemi komu þau upp
fjórum barna sinna og geta verið
stolt af þeim öllum.
Jóhannes helgaði sig forsjá fjöl-
skyldunnar af mikilli trúmennsku og
skyldurækni. Og margir voru þeir
vinnudagarnir og langir. Jóhannes
byggði eigið húsnæði fyrir fjölskyldu
sína í Steinagerði 12 í Reykjavík og
reisti það að mestu sjálfur. Og það
verk var unnið á kvöldin eftir langan
vinnudag og helgar og aðra frídaga
þegar tækifæri gafst til.
Jóhannes var trúaður maður.
Hann fór hljótt með trú sína, en með
einlægni sinni og blíðu veitti hann
bæði fjölskyldu, börnum sínum og
aðkomendum hlut af sinni trú með
hógværð og ástríki.
Jóhannes var mér einstakur vinur
og kveð ég hann með söknuði, virð-
ingu og aðdáun.
Tengdamóður minni og fjölskyldu
vil ég færa mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Aðalsteinn Þórðarson.
Með þessum skrifum langar mig
til að minnast míns elskulega afa og
nafna sem nú er látinn. Eflaust
tengdi það okkur afa að ég bar nafn
hans en það var þó miklu meira sem
varð til þess að við vorum ávallt mikl-
ir mátar og höfðum góðar samvistir
hvor við annan. Afi var öðrum fyrir-
mynd að því er varðar heiðarleika og
staðfestu, en eiginleikar þessir
áunnu honum, ásamt vinnusemi,
virðingu og vinsemd hvar sem hann
kom eða starfaði. Í svo ríkum mæli
naut hann þessa á sínum síðasta
vinnustað, sem þingvörður á Alþingi,
að hann fékk sérstaka undanþágu til
að starfa þar lengi eftir að hefð-
bundnum ellilífeyrisaldri var náð.
Þessu kynntist ég vel er við áttum
saman ógleymanlegar stundir fyrsta
vetur minn í háskóla. Afi, sem þá var
þingvörður í húsnæði Alþingis í Von-
arstræti 14, hafði með sínu lagi feng-
ið til afnota fyrir mig skrifstofu í hús-
næðinu sem þá var ekki í notkun. Svo
sem skap hans stóð til fékk hann að
sjálfsögðu fyrir því samþykki þess
þingmanns sem rétt hafði til afnota
af skrifstofu þessari, en jafnframt
leitaði hann samþykkis annarra
þingmanna og starfsmanna í húsinu
sem og yfirmanna sinna, enda skyldi
engum boðið að koma með aðfinnslur
við störf hans. Í skrifstofu þessari sat
ég á þriðja mánuð og lærði undir
próf, en ég lærði líka annað sem ekki
var síður minnisstætt, ég lærði að
þekkja afa betur og kynntist honum
við aðrar aðstæður en venjulega. Þar
kenndi afi mér þá lexíu að virðing er
áunnin og veitist hún aðeins þeim
sem hana sýna í háttum og í verki.
Þessi tími var okkur báðum upp-
spretta góðra minninga síðar. Afi
missti ungur föður sinn og þurfti að
halda út á vinnumarkaðinn til að sjá
sér og fjölskyldu sinni farborða. Ekki
hefur það verið létt verk fyrir
óharðnaðan ungling, en afi leysti
þessa skyldu af hendi með stolti og
aldrei heyrðist hann kvarta undan
því að hafa þurft að vinna um ævina,
hvorki þá né síðar. Afa fannst þó mið-
ur að hafa ekki haft meiri tíma til
menntunar á sínum yngri árum, en
ég tel víst að menntavegurinn hefði
orðið honum greiðfær. Sérstaklega
var afi talnaglöggur og minnisstæð
er sú saga sem hann sagði frá því er
hann var kaupmaður og gerði það að
leik sínum að leggja saman innkaup
viðskiptavina sinna í huganum, sem
áttu það til að vera vantrúa á þá að-
ferð fyrstu skiptin og óska eftir út-
reikningi á blaði. Afi var ákaflega
stoltur af húsi því sem hann byggði
fjölskyldu sinni í Steinagerði 12 og
sagði mér oft sögur af löngum vinnu-
dögum við byggingu þess og vanda
við efnisdrátt. Afi handgróf grunninn
og hlóð húsið að mestu sjálfur í sínum
frítíma þannig að hann fór eftir
venjulegan vinnudag til að vinna í
húsinu og vann þannig frá morgni til
miðnættis alla daga, eins og með
þurfti þar til húsið var tilbúið. Þótti
honum enda afar vænt um húsið og
ljóst var að hann lagði sál sína í smíði
þess. Það var því sem sálin hafi orðið
eftir er hann var nauðbeygður til að
yfirgefa það og flytja á hjúkrunar-
heimili, vegna veikleika.
Blessuð sé minning þín, elsku afi.
Jóhannes Bjarni.
Elsku afi. Klukkan sló 18:30 en
aldrei þessu vant var síminn hljóður,-
mig undraði það. Því ef það var einn
hlutur sem ég gat ávallt treyst að
gerðist hvern dag var það símtalið
frá þér að bjóða góða nótt.
Tíminn leið og kvöldið með. Að
lokum fékk ég símtal um miðnætti
með þeim skilaboðum að kl. 18:30
myndi framvegis vera hljóður tími.
Þá urðu öll orð tilgangslaus – þá var
nóg að anda og finna til.
En elsku afi minn, í huga mínum
verður kl. 18:30 aldrei hljóður tími
því þú munt ætíð vera í hjarta mínu
og megi það með guðs náð verða eins
stórt og þitt.
Ég býð þér góða nótt og sofðu rótt
í alla nótt og dreymi þig vel. Megi
guð og englarnir vaka yfir þér, varð-
veita þig og vernda svo þú verðir allt-
af hamingjusamur.
Ég kveð þig með söknuði, því afi
minn, litla dúfan þín er vængbrotin,
JÓHANNES
MAGNÚSSON
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við með-
allínubil og hæfilega línulengd – eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
$         
 
  

-; ,$
> " ?$ 74('#
7 ? 6#2#*
     2  
3   (
*,   4 
 !"
/# 9 % 2#'" 
@$!+ A % 2
# 
+  '#
# '" 
( 6
# '"  ;
,B, #
:# #:+  :# #:# #:+ ,
$   
    

  .$$-
/
 $6(# 
+ '#
  )   5   *   6  7 
    !8 
   (
   6  7    .   1  

!//#9    :7 
#'"  #  $!+ # :!# '" 
2#&'  # '"  /# 6; 
$ !" # '" 

"#2 #   :!+   #'" 
()'  , #  8" &'   :!+ '" 
 6 , # '" 
#  #   /## 
:# #:+  # +)):+ ,
 '        

 

81.1
:"'
7 &
<#& CC
     0  .  
1 
  !"##
( 6
"'" 

"$!+ 2  (# 
 6  (# '"  # (#   (
# $    (# 
-(:!+ 
"4#  (# '"  7# 
# '4" #  (# '"  4 
  ( 6#   (#  /# 9    '" 
.(    (#  ;'#;# 
 4( /# #  (# '" 
:# #:+  :# #:# #:# ,
 '    
    
  
 ;7-;1
29!" 
5#% 
  )   *  
 ;   !1  

        %    (
  
 !//#
.4#:-# # '" 
 6+2% 4#'"  6# 2# 
# ( 6 4#'"   4) 9 $#'2
7#*  4#
: 6.#
"#'"
 :# #:+ ,
 '     
 
(
 
  
7.<; ' DE
#  (
        <      (
 4 
 !!##
/# 9.%!" '" 
#24(2
## (# '" 
8" 2
.42'" 
F #> #24('" 
8" '46)#'"  %& #,
=   ;   '   . ;   

  
 *  

.       
      7  


7-$
- -7-$. 

@2+A
8" #  GDH
- % ,
4 
 4# 4#'" 
< '42#: '"  /# 68" 
% #%   !+%' 3 #,