Morgunblaðið - 25.07.2001, Blaðsíða 44

ÞAÐ mætti líta á Svona er sum-
arið-safnplöturnar sem einskonar
kynningarbækling þeirra sveita
sem hyggjast herja á dansiballa-
markaðinn íslenska í sumar. En
hlutverkið er margþættara. Hér er
bæði sýnishorn af því sem er að
gerast í „léttri“ dægurtónlist á
landinu; sveitaballa- og stuðtón-
listinni eða því sem oftast er ein-
faldlega kallað „popp“ á vondri ís-
lensku. Athugið að orðið „létt“ er
einungis notað hér sem lýsing á
formi og inntaki tónlistarinnar,
ekki er um að ræða áfellisdóm um
gildi hennar, þetta er grafalvarlegt
mál enda öll listsköpun jafnrétthá.
Í samanburði við árið í fyrra er
öllu bjartara yfir mannskapnum
nú. Minna um rokkþreifingar og
tilraunastarfsemi, flestir stímandi
inn á gleðina og glauminn. Og eins
og eðlilega má búast við tekst mis-
jafnlega upp. Á heildina litið er
platan þó heldur slakari en sú síð-
asta, þ.e. tónlistarlega séð. Pakk-
inn sem slíkur er þó hinn eiguleg-
asti. Umslagið er svalt þótt ég vilji
sem minnst tjá mig um kven-
mannsrassskoruna sem prýðir það.
Læt Bríeti um að taka þann þátt á
beinið. Textar fylgja með (sem eru
nær allir hreinasta hörmung,
meira af því síðar) og veglegar
myndir af öllu genginu fylgja.
Diskurinn er jafnframt stútfullur
af lögum og allar upplýsingar eru
greinargóðar.
Snúum okkur nú að einstökum
lögum.
Það er Svala sem ríður á vaðið.
Lagið „The Real Me“ er ótrúlega
grípandi lag og ekkert út á það að
setja. Það er reyndar afar hefð-
bundið R og B lag, alls ekki verið
að troða nýjar slóðir í þeirri stefnu
– enda það fjarri markmiðunum
sem sett eru með tónlist Svölu. Ég
er farinn að hlakka nokkuð til að
heyra breiðskífuna, plata sem búið
er að bíða eftir ansi lengi.
Sálin hans Jóns míns á tvö lög.
Hvorugt þeirra gerir miklar glorí-
ur verður að viðurkennast. Frem-
ur litlausar „Sálar“smíðar. Land
og synir eru í víkingagírnum í lag-
inu „Summer“, tilbúnir í slaginn á
Bandaríkjamarkaði. Lagið er
ágætt, unnið í botn, skreytt gríp-
andi viðlagi og lofsöngvabragurinn
mikill. Ég sakna þó hljómsins sem
sveitin var að þróa á Herbergi 313,
hann er orðinn nokkuð skrum-
skældur. Vonandi að það verði þá
einhverjum til gagns.
Bubbi kemur firnasterkt
inn. „Þú mátt kalla það
ást“ vex að heita má
við hverja hlustun,
fullkomnað með
frábærum renni-
gítar í endann.
Írafár kemur
líka mjög vel út,
á tvö ári góð
popplög. Krún-
an innan seiling-
ar ef rétt er hald-
ið á spöðum.
Í svörtum fötum á
líkast til eitt
þynnsta lagið hér.
Engu að síður er
það brjálæðislega
grípandi, flutt af
miklum krafti og
það bókstaflega lím-
ist við heilann.
Textinn er ömurleg-
ur, semsagt: Hrein-
ræktaður, íslenskur
sumarsmellur!
Þetta eru séðir
piltar.
Einar Ágúst, sá
mikli töffari, veld-
ur mér hins vegar
dulitlum vonbrigð-
um. Lagið „Fiður“
nær aldrei að kom-
ast í gang og
„grúvið“ er í
hvarfi.
Á móti sól á,
svei mér þá, lak-
asta framlagið hér.
Lag sem samið hef-
ur verið þúsund
sinnum áður og oft
betur (!) Gefur varla
fögur fyrirheit um
væntanlega breið-
skífu.
Greifarnir stinga
svo ágætlega í stúf.
Lagið „Nú finn ég það aftur“ er
sæmilegasta poppsmíð og „þunga-
popp“lagið „Kominn heim“ er
skemmtilegt.
Buttercup gaf út frábæra breið-
skífu fyrir síðustu jól og því er
næsta setning mér þungbær.
„Villt“ gengur engan veginn upp
og maður tekur vart eftir því er
það kemur í hátalarana. Þegar
menn gera vel eykst pressan,
þannig er nú það. Sár vonbrigði.
Maður hrekkur nú bara í kút þeg-
ar lag Sóldaggar kemur. Hér er
kominn eina tilraunin til að rokka
svolítið og er hún stórvel heppnuð.
Þetta lag var reyndar á plötunni
þeirra, Popp, sem kom út um jólin
síðustu en á Svona er sumarið
2000 er líka lag sem endaði á
þeirri plötu. Er ekki orðið tíma-
bært að fara að semja, strákar?
Fabúla á svo Alanis Morrisette-
skotið lag sem norpar í meðalland-
inu.
En það er enginn annar en
gamla brýnið Herbert Guðmunds-
son sem rúllar plötunni upp með
laginu „Svaraðu“. Ofurballaða und-
ir sterkum áhrifum frá Ítalapoppi
Eros Ramazzoti og félaga, flutt af
einlægni og ást. Vel gert, Hebbi!
SSSól á hér allt í lagi rokkara og
æringjarnir í Útrás flytja svo sína
túlkun á teiknimyndapönksveitinni
Blink 182. Algerlega ófrumlegt en
stuðvænt engu að síður.
Simmi og Jói úr 70 mínútum á
Popp-Tíví flytja lag ásamt Landi
og sonum sem heitir „Týpískt lag“.
Þetta á líklega að vera háð í garð
hins dæmigerða sumarpopps.
Vandamálið er bara að þetta er
þokkalega burðugt lag þannig að
grínið – þ.e. ef það er þarna – fer
fyrir ofan garð og neðan.
Er hér er komið sögu er þetta
allt orðið afskaplega keimlíkt.
Spútnik á ekkert sérstakt
lag, ágætis viðlag þó. Súr-
efni klárar svo diskinn
með óinnblásnu og
fönkuðu háhryni.
Textarnir hér
eru stundum
svo hrottalegur
leirburður að
maður verður
hreinlega
klumsa. Að
vísu virka
þeir vel sem
einhvers
konar auka
gleði-
gjafi; ég
skellti
oft og
mörg-
um
sinnum
upp úr
yfir fár-
ánlegheit-
unum en ég
efa að það
hafi verið upp-
runaleg ætlan
„skáldanna“.
Það er ekki
eins og það sé
verið að fara
fram á einhvern
Jónas hérna. Ég geri
mér fulla grein fyrir
því að svona textar
lúta ákveðnum lögmál-
um og það er hið besta
mál. En í flestum til-
fellum keyrir einfaldlega
um þverbak.
Dæmi: „Þú, ég vil
vera eins og þú/Því ég
er nakinn eins og þú“
(úr „Nakinn“ með Í
svörtum fötum). „Það
er ótrúlega sárt/að finna svona
mikið fyrir ást“ (úr „Spenntur“
með Á móti sól). „Því að ég veit
hvað það er/þú færð það hjá mér í
nótt“ (úr „Villt“ með Buttercup).
Merkilegt líka hversu óhemju vin-
sælt það er að ríma mér við þér og
þig við mig (Í svörtum fötum rím-
uðu reyndar þú við þú. Vel af sér
vikið, strákar!).
Maður fórnar einfaldlega hönd-
um…
Undantekningartilfelli eru þó
frá leirburðinum mikla, t.a.m á
Bubbi ágætan texta.
Það er vel hægt að semja
skemmtilega og glúrna popp/stuð-
texta, það hefur löngu verið sann-
að (t.d. Stuðmenn, Bjartmar Guð-
laugsson, Sverrir Stormsker,
Nýdönsk). Þetta þarf ekki að vera
algerlega heilalaust!
Linnir nú reiðilestri um texta-
gerð, við erum komin að leiðar-
enda.
Það verður nú bara að viðurkenn-
ast að gömlu brýnin koma best út
á þessari plötu. Síðasta plata var
öllu fjölbreyttari og gott ef það
gerði hana ekki svolítið litríkari en
þessa hér. Það er ansi mikið af
andlausum smíðum hér en vissu-
lega gæðamolar inn á milli, þó ekki
margir.
Og þannig er nú popptónlistin
sumarið 2001.
TÓNLIST
G e i s l a d i s k u r
SVONA ER
SUMARIÐ 2001
Svona er sumarið 2001. Lög eiga
Svala, Sálin hans Jóns míns, Land
og synir, Bubbi & Stríð og friður,
Írafár, Í svörtum fötum, Einar
Ágúst, Á móti sól, Greifarnir, Butt-
ercup, Sóldögg, Fabúla, Herbert
Guðmundsson, Írafár, SSSól, Útrás,
Simmi og Jói feat. Land og synir,
Spútnik og Súrefni. Umsjón með
útgáfu var í höndum Eiðs Arnars-
sonar, honum til aðstoðar var
Höskuldur Höskuldsson. 75,59 mín.
Skífan gefur út
Sumar er, hér hjá
mér, inni í þér
Arnar Eggert Thoroddsen
FÓLK Í FRÉTTUM
44 MIÐVIKUDAGUR 25. JÚLÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ
Svala Björgvins-
dóttir opnar Svona
er sumarið 2001
með „The Real Me“.
sími 530 3030
Miðasalan opin frá kl. 14-18.
HEDWIG KL. 20.30
fös 17/8 nokkur sæti laus,
lau 25/8, fös 31/8
MEÐ VÍFIÐ Í LÚKUNUM
e. Ray Cooney
Fö 27. júlí kl 20 – LAUS SÆTI
SÍÐASTA SÝNING Í SUMAR
WAKE ME UP e. Hallgrím Helgason
Stórsöngleikur Leikfélagsins WMU
Fi 26. júlí kl. 20 – ÖRFÁ SÆTI
Lau 28. júlí kl. 20 - AUKASÝNING
Ath. SÍÐUSTU SÝNINGAR
Miðasala: 568 8000
Miðasalan er opin kl. 13-18 og fram að sýningu
sýningardaga. Sími miðasölu opnar kl. 10 virka daga.
Fax 5680383 midasala@borgarleikhus.is
Stóra svið