Morgunblaðið - 25.08.2001, Qupperneq 40

MINNINGAR
40 LAUGARDAGUR 25. ÁGÚST 2001 MORGUNBLAÐIÐ
Fólk gerði oft grín að
okkur Óla Ágústi þegar
við vorum að gantast
saman, ekki af því að
við værum sérstaklega
sniðugir, heldur vegna
tilburða okkar við
glensið. Kímni hans og strákslegir
tilburðir gerðu hann að ómótstæði-
legum félaga. Það var ekki erfitt að
eiga ánægjulegar stundir með Óla,
jafnt í vinnu sem leik, því hann var í
senn skemmtilegur og einstakur.
Það bjó samt miklu meira í Óla en
gleði og glens. Hann hafði sterkar,
ákveðnar og vel ígrundaðar skoðanir
á málefnum og var sjaldan lognmolla
við að rökræða hin ýmsu mál við
hann. Maður gleymdi sér oft við að
ræða við hann um þau mál sem voru í
brennidepli hverju sinni. Auðvitað
voru þau oft tengd fjármálum, enda
tengdust slíkar vangaveltur vinnu
okkar. Hann var ófeiminn við að
synda á móti straumnum, enda hafði
hann efni á því.
Og svo átti hann það til, oft þegar
maður átti síst von á því, að koma
með gullkorn um lífið og tilveruna,
það sem máli skiptir. Þessir eigin-
leikar hans í bland við hans blíða
bros, glettnisleg augu og sérstakan
persónuleika gerðu hann að manni
sem fengur var í að fá að kynnast.
Ég votta Sólveigu, Rakel og fjöl-
skyldu Óla Ágústs innilega samúð
mína vegna missis þeirra. Tilvera
okkar fölnar við fráfall Óla. Hans
verður sárt saknað.
Már Wolfgang Mixa.
Fráfall góðs vinar er mikið harms-
efni en er kannski sérstaklega mikið
áfall þegar það gerist með mann í
blóma lífsins og svo óvænt sem raun
ber vitni. Á örskotsstund flýgur um
hugann fjöldi minninga um ánægju-
legar samverustundir og atvik frá
liðnum árum og framtíðaráform sem
aldrei verða. Við erum í raun ekki
enn búin að skilja að vinur okkar, Óli
Ágúst, er farinn.
Fyrstu kynni okkar Óla voru í
Versló fyrir rúmum 20 árum. Hann
vakti strax athygli fyrir hnyttin og
óvenjuleg tilsvör, frumlegan klæðn-
ÓLI ÁGÚST
ÞORSTEINSSON
✝ Óli Ágúst Þor-steinsson fæddist
í Reykjavík 23. sept-
ember 1963. Hann
lést af slysförum 19.
ágúst síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Neskirkju 24.
ágúst.
að og almenn skemmti-
legheit. Síðar lágu leið-
ir okkar saman í
Háskólanum og tengd-
umst við þar traustum
vinaböndum. Á þessum
árum var margt gert
sér til skemmtunar
bæði hér heima sem og
í útskriftarferðum og
öðrum ferðum sem
farnar voru innanlands
og erlendis. Óli var sér-
staklega frumlegur og
uppátækjasamur félagi
og er margs að minnast
frá þessum árum og
margar minningar og uppákomur
sem við hlógum oft og mikið að.
Óli var mjög sjálfstæður maður og
fór alltaf sínar eigin leiðir. Hann var
mikill ævintýramaður og ferðaðist
víða og til fjarlægra staða á náms-
árum sínum og virtist alls staðar una
sér vel þó oft væru aðstæður mis-
jafnar. Óli hafði sterka réttlætis-
kennd og þoldi illa dónaskap og yf-
irgang og mér er minnisstætt
kvöldið sem ég kynnti hann fyrir
konu minni en þá strax vann hann
hjarta hennar með því að verja henn-
ar málstað mjög ákveðið löngu áður
en ég hafði rænu á að bregðast við.
Mér hefur oft fundist þetta segja
meir um Óla en margt annað.
Síðar varð Óli svo gæfusamur að
kynnast Sólveigu sem varð eigin-
kona hans og varð hún strax vinkona
okkar hjóna. Einhvern veginn var
eins og við hefðum alltaf þekkst, svo
auðveld og þægileg urðu kynni okk-
ar. Sólveig og Óli voru fallegt par
sem gaman og notalegt var að vera
með. Þau eignuðust dóttur fyrir sex
árum, Rakel Guðrúnu. Það var gam-
an að sjá Óla í föðurhlutverkinu sem
veitti honum mikla gleði og hann tók
mjög alvarlega. Oft sagði hann
manni með stolti frá ýmsu sem dótt-
irin hafði afrekað og var viss um að
væri einstakt í sinni röð.
Af tilviljun fluttum við hjónin í
sama hverfi og Sæmundur bróðir
Óla og Svana kona hans. Urðu synir
okkar fljótlega bestu vinir og þau
hjón að góðu vinafólki okkar og
þannig tengdust fjölskyldur okkar
Óla enn meir. Rakel er á svipuðum
aldri og synir okkar og var gaman að
sjá börn okkar allra leika sér saman.
Ræddum við Óli stundum um að það
væri skrýtið hvernig þetta allt
tengdist.
Með þessum fátæklegu línum vilj-
um við þakka Óla samveruna og þá
vináttu sem hann veitti okkur. Með
fráfalli hans er mikill litur tekinn úr
lífi okkar og við munum sakna þessa
góða vinar okkar mjög. Minningarn-
ar verða ekki frá okkur teknar og
munu ávallt verða okkur dýrmætar.
Við sendum Guðrúnu, Þorsteini,
Jóni og Sæmundi og fjölskyldu hans
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Elsku Sólveig og Rakel, megi sá
sem öllu ræður styrkja ykkur og
styðja í sorg ykkar.
Hannes, Ragnhildur og synir.
Kveðja frá
Sparisjóði Hafnarfjarðar
Sá hörmulegi atburður sem gerð-
ist við Veiðivötn síðastliðna helgi hjó
skarð í starfsmannahóp Sparisjóðs-
ins. Óli Ágúst Þorsteinsson, sem þar
lést ásamt þremur öðrum, hafði
starfað hjá Sparisjóði Hafnarfjarðar
í þrjú ár. Á þessum stutta tíma hafði
Óli Ágúst haslað sér völl sem trygg-
ur og góður starfsmaður, sem naut
virðingar og velvildar samstarfs-
manna sinna, enda var hann ávallt
léttur í lund, ráðagóður og vandaður
félagi og starfsmaður.
Óli Ágúst kom til starfa á miklum
breytingatímum hjá Sparisjóðnum.
Honum voru strax falin stór og erfið
verkefni. Má þar meðal annars nefna
undirbúningsvinnu að stofnun verð-
bréfasjóða, ásamt því að taka að sér
umsjón með stórum viðskiptavinum,
meðal annars byggingaraðilum og
fyrirtækjum sem komu ný í viðskipti
til Sparisjóðsins. Þess má ennfremur
geta að Óli Ágúst var lykilstarfsmað-
ur í samskiptum Sparisjóðs Hafnar-
fjarðar og stærri fjárfesta, svo sem
lífeyrissjóðanna í landinu, og naut
hann þar þess að hafa starfað á þeim
vettvangi áður en hann hóf störf hjá
Sparisjóðnum. Öll þau verkefni sem
Óli Ágúst tók að sér leysti hann vel
af hendi, hélt með hógværð fram
sjónarmiðum Sparisjóðsins, en sá
um leið til þess að viðskiptavinirnir
væru mjög sáttir við sinn hlut.
Við svo sviplegt fráfall góðs vinar
og samstarfsfélaga fara margar góð-
ar minningar um hugann, minningar
um góðan dreng sem ávallt var bros-
andi, glaðlyndur og ráðagóður. Sorg-
in nístir hjörtu okkar þessa dagana.
Slysið skilur eftir sig ör í starfs-
mannahópnum, ör sem tekur langan
tíma að gróa.
Sparisjóður Hafnarfjarðar,
stjórnendur og starfsmenn hans
senda eiginkonu hans Sólveigu og
litlu dótturinni Rakel Guðrúnu og
öðrum ástvinum okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Þeirra er missirinn
mestur.
Heiðrún Hauksdóttir,
formaður starfsmanna-
félags SPH,
Þór Gunnarsson
sparisjóðsstjóri,
Jónas Reynisson
sparisjóðsstjóri.
Við erum harmi slegin. Undan-
farnir dagar hafa verið tómlegir fyr-
ir okkur samstarfsmenn hans. Kynni
okkar hófust fyrir nokkrum árum
hjá Sparisjóði Hafnarfjarðar, þar
sem samankominn var mjög ólíkur
en samhentur hópur sem tók hvorki
sig né aðra of hátíðlega. Í þessu um-
hverfi naut frásagnargleði Óla
Ágústs sín til hins ýtrasta.
Óli Ágúst var litríkur persónuleiki
sem gustaði af og aldrei var logn-
molla í kringum hann. Hann hafði
skoðanir á flestum málefnum og un-
un af fjörlegum rökræðum. Við mun-
um öll frásagnir af ævintýrum hans
og annarra um víðan heim og á
mannamótum var Óli Ágúst oftar en
ekki hrókur alls fagnaðar.
Það var gott að leita til hans eftir
aðstoð vegna vinnunnar eða annars
enda var Óli Ágúst hafsjór af fróð-
leik. Oft urðu fundirnir lengri en í
upphafi var ætlað þar sem umræður
gátu orðið líflegar og fjörugar.
Við söknum Óla Ágústs sem sam-
starfsmanns og félaga. Vinnustaður-
inn er fátækari án hans. Mikill er
missir fjölskyldu Óla Ágústs og hjá
henni er hugur okkar núna. Við vott-
um Sólveigu og Rakel Guðrúnu okk-
ar dýpstu samúð. Minningin um góð-
an dreng lifir.
Bjarki Rafn, Eva Rós,
Helga og Sigurjón.
Í erli dagsins gerum við lítið af því
að staldra við og spyrja okkur hvað
skipti máli í lífinu. Vináttubönd sem
við tökum sem gefnum hljóta dýpri
merkingu við vinamissi. Maður
staldrar við og lítur yfir farinn veg.
Í vinahópnum hafa allir sinn sess
og nú er einn okkar horfinn á braut.
Óli gæddi líf okkar allra lit. Hann tal-
aði tæpitungulaust um flesta hluti og
það var aldrei lognmolla í kringum
Óla. Það var fyrst og fremst
skemmtilegt að vera í návist hans,
því Óli var mikill húmoristi og með
hjartað á réttum stað. Rætur vináttu
okkar liggja strax í barnæsku og má
segja að við höfum hver með sínum
hætti kynnst Óla. Í gagnfræðaskóla
hafði þessi kjarni myndast sem síðan
átti eftir að bralla margt skemmti-
legt saman.
Snemma beygist krókurinn og
vissum við allir að hugur Óla hneigð-
ist til viðskipta. Hann hélt nákvæmt
bókhald yfir öll útgjöld, allt frá því að
við vorum litlir stákar. Á meðan við
hinir vissum ekki í hvað aurarnir
fóru var hver karamella skráð í bók-
ina hjá Óla. Hvort sem það var fyrir
hve valdsmannslegur hann var, í
sloppnum á lagernum í KRON á
Dunhaga, eða fyrir eljuna í maðka-
tínslunni vissum við strax að hugur-
inn stefndi hátt. Óli hafði snemma
mikinn áhuga á vindlum, þetta varð
honum ástríða og hann vissi nánast
allt um Havanavindla. Hann skráði
samviskusamlega hjá sér hvern
reyktan vindil. Við gerðum óspart
grín að þessu en hann svaraði okkur
auðvitað fullum hálsi. Eftir unglings-
árin ferðuðumst við mikið saman um
landið, við fórum í ógleymanlegar
jeppaferðir um allar trissur, oft til að
veiða. Óli naut sín í þessum ferðum,
vakti hlátur og kátínu með frumleg-
um klæðaburði. Hann er okkur
ógleymanlegur í ungverska veiði-
búningnum eða í svörtu karatefötun-
um.
Óli ferðaðist heimshorna á milli og
dvaldi langdvölum erlendis við nám
og störf. Eins og hans var von og vísa
valdi hann ekki hversdagslega ferða-
mannastaði heldur fór m.a. til Bras-
ilíu, Ungverjalands, Tyrklands og
Ghana. Þar vann hann og kynntist
landi og þjóð ekki sem ferðamaður
heldur af meiri dýpt. Hann fór til
Bandaríkjanna í framhaldsnám og
lauk þar mastersnámi. Hann lét þó
ekki þar við sitja heldur hélt áfram
að mennta sig á þessu sviði með
starfi sínu.
Óli fann loks hamingjuna með Sól-
veigu og Rakel dóttir þeirra naut
ástríkis föður síns.
Hjá okkur hefur hann nú markað
sinn sess og verður alltaf á meðal
okkar þegar við hittumst. Nú er
hann horfinn á braut og það er með
með mikilli eftirsjá sem við kveðjum
þennan góða vin.
Við vottum Sólveigu, Rakel og
fjölskyldum þeirra okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Reynir, Orri, Einar L., Ing-
ólfur og Þórður Jón (Doddi).
Sagt er að þeir deyi ungir sem
guðirnir elska. Þetta flaug í gegnum
huga minn þegar bróðir Óla Ágústs
hringdi í mig snemma morguns
mánudaginn 20. ágúst og tilkynnti
mér þau hörmulegu tíðindi að Óli
Ágúst hefði látist af slysförum dag-
inn áður ásamt þremur öðrum. Ég
verð að játa að í fyrstu trúði ég þessu
ekki, fannst að þetta gæti ekki stað-
ist, Óli hafði kvatt okkur föstudaginn
áður þegar vinnuvikunni lauk með
þeim orðum að vinna þyrfti í nokkr-
um stórum málum eftir helgina. Við
höfðum lokið okkar venjubundna
lánafundi þennan morgun þegar
síminn hringdi og mér voru færð
þessi tíðindi. Óli Ágúst var einn af
þeim sem var vanur að sitja þessa
fundi. Í framhaldi af símtalinu voru
starfsmönnum SPH tilkynnt þessi
hörmulegu tíðindi. Höggvið hefur
verið skarð í starfsmannahóp SPH
sem ekki er auðvelt að fylla.
Óli Ágúst hóf störf hjá SPH fyrir
þremur árum síðan. Mikill uppgang-
ur var þá í íslensku efnahagslífi og
miklar breytingar að eiga sér stað
hjá SPH sem hann tók virkan þátt í.
Honum voru strax fengin viðamikil
og flókin verkefni í hendur sem hann
leysti af samviskusemi og natni.
Hann féll vel inn í hópinn og ávann
sér fljótt virðingu samstarfsmanna
sem og viðskiptavina enda gott að
vinna með honum. Óli Ágúst var
margbrotinn persónuleiki. Hann
hafði mikla kímnigáfu og lá aldrei á
sinni skoðun þó ekki væri hún sú
sama og meirihluti þeirra sem við
var rætt. Það voru ekki síst þessir
eiginleikar hans sem gerðu hann sér-
stakan. Kannski var það hversu víð-
förull og lærður hann var sem skap-
aði þennan skemmtilega persónu-
leika. Hann hafði meðal annars
dvalið í Ungverjalandi, þegar Sov-
étríkin sálugu voru til, í Suður-Am-
eríku og í Afríku. Óli Ágúst var við-
skiptafræðingur frá Háskóla Íslands
og með MBA-gráðu frá Ameríku.
Hann hafði lokið prófi sem löggiltur
verðbréfamiðlari og stundaði, þegar
hann lést, nám til að gerast löggiltur
reiknishaldari í Ameríku. Þetta er
ekki öllum gefið. Þessu til viðbótar
var Óli Ágúst óþrjótandi visku-
brunnur um vindla og vindlafram-
leiðslu og var þekking hans á þessari
vöru annáluð meðal starfsmanna
SPH.
Kynni okkar einskorðuðust ekki
við sameiginlegan vinnustað heldur
náðu þau einnig út fyrir hann. Við
hjónin vorum svo heppin að eiga
nokkrar skemmtilegar samveru-
stundir með þeim hjónum, meðal
annars í sumarferð starfsmanna
SPH sem farin var í Stykkishólm
fyrir tveimur árum síðan. Þá tjöld-
uðum við hlið við hlið og var gaman
að sitja úti langt fram á nótt og ræða
lífsins gagn og nauðsynjar. En allt er
hverfult og ekkert er sjálfgefið.
Ég sendi Sólveigu og Rakel litlu
sem og öðrum aðstandendum mínar
innilegustu samúðarkveðjur og bið
algóðan Guð að vernda og styrkja
þau í sorginni.
Magnús Ægir Magnússon.
✝ Ólafur JakobFriðrik Ólafsson
fæddist á Ingjalds-
hóli á Hellissandi 29.
september 1920.
Hann lést á Sjúkra-
húsi Akraness 14.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Ólafur Jónsson frá
Einarslóni undir
Jökli, f. 16. janúar
1893, d. 28. febrúar
1920, og Ingibjörg
Pétursdóttir frá
Ingjaldshóli á Hellis-
sandi, f. 18. janúar
1893, d. 19. janúar 1965.
Ólafur kvæntist Guðrúnu
Björnsdóttur árið 1954. Þau
eignuðust þrjú börn. Yngsta
barnið, stúlka, lést í frum-
bernsku, en hin eru:
1) Ólafur Hans,
maki Kristín H.
Jónsdóttir, börn
þeirra Andri Freyr,
Heba, Daníel Þór og
barnabarn, Dag-
björt Líf. 2) Ingi-
björg Áslaug, maki
Ólafur Högnason,
börn þeirra Ólafur
Högni, Friðrik Páll
og María. Ólafur og
Guðrún slitu sam-
vistir árið 1971.
Ólafur var sjó-
maður alla ævi,
lengst af á bátum frá Grundar-
firði.
Útför Ólafs fer fram frá
Grundarfjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Ólafur Jakob Friðrik Ólafsson
hefur nú kvatt sína jarðnesku tilveru
og haldið á vit feðra sinna. Óli frændi
eins og ég vandist að kalla hann var
kátur og skemmtilegur karl sem
sannarlega auðgaði lífsminni þeirra
sem kynntust. Óli var góður drengur
og vingjarnlegur við alla samferða-
menn sína. Fjölskyldu sinni reyndist
hann góður vinur og tryggur félagi
og systkini hans munu sakna kvöld-
stunda við spjall og spil. Óli náði
þeim lífsþroska að líta minningar
sínar sem jákvæða reynslu og alltaf
fann hann sér eitthvað til að brosa að
og gantast með. Með foreldrum mín-
um sat hann oft við spil og skipti það
hann litlu hver vann og hver tapaði
en hann hafði alltaf á hreinu hver átti
að gefa. Í spilabókhaldinu skipti það
máli að klára blaðið, hvort sem nið-
urstaðan var honum í vil eða ekki.
Spilavinningurinn var aukaatriði,
það skipti hann meira máli að nýta
vel blaðið og stundina. Líf þessa
elskulega frænda var eins og við
spilaborðið, regla á hlutunum, bros-
að í basli og glaðst yfir þeim vinn-
ingum sem gáfust. Nú hefur lífsins
spilablað verið skrifað til enda og frá
því gengur frændi brosandi því hann
er þakklátur þeim sem veittu honum
og harmar ekki hitt. Í annarri tilveru
finnur Óli frændi nýja félaga og ný
spil, þar verður honum fagnað. Þó
við syrgjum genginn vin mun minn-
ingin um hann fylla okkur þakklæti
og verða okkur fyrirmynd.
Guð blessi minningu Óla frænda.
Ingi Hans.
ÓLAFUR JAKOB
FRIÐRIK ÓLAFSSON
MIKIL áhersla er lögð á, að
handrit séu vel frá gengin, vél-
rituð eða tölvusett. Sé handrit
tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Það
eykur öryggi í textameðferð og
kemur í veg fyrir tvíverknað.
Þá er enn fremur unnt að senda
greinarnar í símbréfi (569 1115)
og í tölvupósti (minning-
@mbl.is). Nauðsynlegt er, að
símanúmer höfundar/sendanda
fylgi.
Um hvern látinn einstakling
birtist formáli, ein uppistöðu-
grein af hæfilegri lengd, en aðr-
ar greinar um sama einstakling
takmarkast við eina örk, A-4,
miðað við meðallínubil og hæfi-
lega línulengd, - eða 2.200 slög
(um 25 dálksentimetra í
blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða
ljóð takmarkast við eitt til þrjú
erindi. Greinarhöfundar eru
beðnir að hafa skírnarnöfn sín
en ekki stuttnefni undir grein-
unum.
Frágangur
afmælis-
og minning-
argreina