Morgunblaðið - 19.06.2002, Síða 38
MINNINGAR
38 MIÐVIKUDAGUR 19. JÚNÍ 2002 MORGUNBLAÐIÐ
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning
@
2
2
+"
"&
&
"
"
%-N)-.) 9::)
>#!
(25#5+
C (
# (
"# 0&5#
(
( #
## # ! (
(F# # #0
*&(# # '@
3+
E
2
+ "&
&
"
"
"
"
")$ 9::)
$
&
5 +
$! ,
> !$! # !
('$! # (
"##
(! $!
, 3$! # (
(
$ ! #4# $ 30
3
3+
-5(
: 0EF@G11 $0E311F@G &
"
&
8
3
1%
$ !"#(#+
E
2
+ "
&
&
" " "
/98 )E)9 9::)
(! !C
5 &5+
$ $ 5 ! "##
> !$ 5 %&> !#
3$ 5
3+
' 2
&
2
)
"
+ " &
&
&
%
" " " " ( "
>-G $
+
3 7/!#
$ >( , (
#
>3( $ , 3$ #
/! $ &$ #
N $
"#$ +
)E>--9 9::,
05 !&(I
5 &5
&
3
2
.7
--/
!-
>!!#0!&#
"#&# -
%>!!#+
< + "
+ &
)
" " "
>0*)9):G/9::)+
3 0 , 3##
% 0# # #!
0! ('0# #,62!
-! %&0# = !7$ 3
$!0 (! 0! #
9F0# # /! 2!
3+
E
2
2
+
" "
+ &
"
"
(
" "
$0 %, :,
.!4!H
5 &5+
1# 2
$%
4%&"
(
( ##
> !%#
%$ 34##
( #$ %&%
#
33+
✝ Einar SigurbjörnLeifsson er fædd-
ur í Keflavík 24. maí
1953. Hann varð
bráðkvaddur á heim-
ili sínu 6. júní síðast-
liðinn. Foreldrar
hans eru Guðrún
Sumarliðadóttir, f. á
Meiðastöðum í Garði
29. nóvember 1927,
og Leifur Sædal Ein-
arsson, f. í Keflavík
22. maí 1926. Systkini
Einars eru Oddný
Guðbjörg, f. 18. maí
1955, Leifur Gunnar,
f. 3. september 1956, Elísabet, f. 2.
apríl 1959, d. 18. ágúst 1979, og
Bryndís María, f. 3. janúar 1972.
Einar kvæntist Hrefnu Þ. Trausta-
dóttur, f. í Keflavík 21. júlí 1953,
en þau slitu samvistum. Börn
þeirra eru Áslaug Thelma, f. 11.
ágúst 1975, sambýlismaður Einar
Bárðarson, f. 18. mars 1972, Leifur
Sædal, f. 5. september 1978, sam-
býliskona Kristjana Rós Oddsdótt-
ir, f. 19. mars 1981, og Guðrún
Lísa, f. 18. desember
1985. Sambýliskona
Einars er Berglind
Þórðardóttir, f. 8.
apríl 1972, börn
hennar eru Þórður
Kristján, f. 10. októ-
ber 1988, og Margrét
Ósk, f. 6. júní 1993.
Einar stundaði
lengst af almenn
skrifstofu- og versl-
unarstörf, rak fisk-
vinnslufyrirtæki en
síðustu árin starfaði
hann hjá Atlanta og
Suðurflugi bæði hér
heima og erlendis. Einar tók virk-
an þátt í félagsstörfum og var m.a.
formaður Félags ungra sjálfstæð-
ismanna í Keflavík og var í kjör-
dæmisráði Sjálfstæðisflokksins í
Reykjaneskjördæmi. Einar átti
einnig sæti í fulltrúaráði Sjálf-
stæðisfélaganna í Keflavík um ára-
bil og var um tíma formaður þess.
Útför Einars verður gerð frá
Keflavíkurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Pabbi og mamma.
Augu þín, fá dimmu’ í dagsljós breytt.
Augun þín, fá sorgarskýjum eytt.
Ljómi þau er allt svo undurbjart
að ég því trúi vart
að mér þau segi satt.
Þó eru’ augun þín
svo full af tærri tryggð
og tállaus yfirskyggð
af ást.
Augun þín, þau birta eitt og allt
segja þúsundfalt
að þú sért ástin mín.
Burt rekur þú frá mér sérhverja sorg
syng ég því glaðvær um stræti og torg
vegsama allt sem þau tjá
og ég á,
geymt í hjarta mínu.
(Sigurður H. Guðmundsson.)
Elsku Einar minn, ég veit að þú
ert í góðum höndum hjá Guði og
englunum.
Þín
Berglind.
Nafni minn og tengdafaðir er fall-
inn frá langt fyrir aldur fram, hann
varð bráðkvaddur á heimili sínu að-
eins 49 ára gamall. Sorg þeirra sem
eftir sitja og spurningar eru þungar
og erfitt að sjá hvað almættinu geng-
ur til á svona stundum.
Hugrenningar fljúga á ljóshraða
gegnum höfuðið á mér aftur til ársins
1998 þegar ég og Áslaug dóttir hans
vorum að kynnast. Hún kynnti mig
fyrir Einari pabba sínum í flughöfn-
inni á Keflavíkurvelli. Rétt eins og
ævintýraprins, tággrannur, með
dökkt hár, brúnn og með bros sem
hefði dugað til að lýsa flughöfnina.
Einkennisbúningur Atlanta spegil-
sléttur. Ég og Áslaug vorum á leið-
inni til Dublin.
Einar var þá, eins og alltaf þegar
ég hitti hann eftir það, skælbrosandi
og hress. Það virtist ekkert koma
honum úr jafnvægi og alltaf var hann
jafnbrattur. Og aldrei var annað
hægt en að láta sér líka vel við Einar
og þótt ég hefði oft ekki verið sam-
mála honum hvernig hann afgreiddi
hluti þá þótti mér vænt um hann sem
tengdapabba og hvers virði hann var
börnunum sínum.
Síðasta alvörustund okkar félag-
anna var í þrítugsafmælinu mínu í
mars sl.
Þá var gleðin við völd og þegar
tónlistin var þögnuð, gestirnir farnir
og þjónarnir farnir að taka til sátum
við saman og spjölluðum um lífið og
tilveruna.
Nafni hafði kynnt mig fyrir nýrri
sambýliskonu sinni þetta kvöld og
virtist vera búinn að finna hamingju-
reit með henni. Við sátum við píanóið
og ég spilaði fyrir hann nýtt lag sem
ég hafði samið til dóttur hans. Hann
var sáttur.
Í tónlistinni áttum við nefnilega
sameiginlega vini. Ég man þegar
nafni kom fyrst í heimsókn til okkar í
Básbryggjuna og hann sá gamalt
innrammað auglýsingaveggspjald
frá Frank Sinatra á veggnum. Þá
sagði hann „Nei! Old Blue Eyes. . .“
af þessu var hann hrifinn og mér
fannst ég heyra í röddinni það kvöld
að hann væri sáttur við nýja tengda-
soninn.
Það dýrmætasta sem hægt var að
erfa eftir hann nafna minn var lífs-
hamingjan, jákvæðnin og brosið. Ég
vona að börnin hans, foreldrar, sam-
býliskona og aðrir aðstandendur taki
sér þann arf því það var nóg af hon-
um fyrir alla sem þekktu hann. Guð
veri með ykkur öllum á þessum erf-
iðu tímum.
Ég kveð þig, nafni minn, með
söknuði. Það voru sönn forrréttindi
að fá að kynnast þér og deila með þér
sorgum og sigrum. Ég skal gera mitt
besta í að gæta krakkanna, en ég veit
að þú verður aldrei langt undan.
Einar Bárðarson.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson.)
Elsku Einar, þakka þér fyrir að
vera þú og að leyfa okkur að eiga þig
sem bróður í þessu lífi. Ég veit að
hún Elísabet systir okkar tekur vel á
móti þér. Hvíldu rótt elsku bróðir
minn.
Þín litla systir,
Bryndís María.
Elsku Einar, aðeins nokkur orð
frá frænku þinni í Ástralíu.
Ég fékk þau orð í dag frá systur
minni, Villu, að þú værir farinn frá
okkur. Það fer ekki úr huga mínum,
því ég man svo vel eftir þér. Þú sem
alltaf varst svo góður, glaður og vild-
ir allt fyrir alla gera, alltof ungur til
að deyja, en Guð elskar þá sem deyja
ungir.
Ég man eftir þér sem litlum
dreng, elsta barn foreldra þinna. Ég
var hjá ykkur eitt sumar í vist til að
passa þig og systkini þín. Þú varst
elstur og alltaf góður, og við áttum
margar ánægjustundir saman.
Eftir að ég eltist kom ég oft í heim-
sókn á Baldursgötuna, og hafði þá
ánægju að sjá þig vaxa og dafna. Þú
og Óskar bróðir voruð jafngamlir og
þegar fjölskyldurnar hittust, oft sem
áður, þá sá ég hve ykkur kom vel
saman.
EINAR SIGURBJÖRN
LEIFSSON