Morgunblaðið - 06.01.2003, Blaðsíða 37

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 6. JANÚAR 2003 37
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
HARALDUR EYVINDS,
Sóltúni 2,
áður til heimilis að
Bárugötu 14,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fossvogskapellu þriðju-
daginn 7. janúar kl. 13.30.
Þröstur Eyvinds, Sigurlaug Kr. Bjarnadóttir,
Sigrún Ragnarsdóttir, Skúli Ólafsson,
Fjóla Ragnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
INGVAR INGVARSSON,
Elliheimilinu Grund,
áður Safamýri 25,
lést föstudaginn 27. desember.
Útförin fer fram frá Fossvogskapellu þriðju-
daginn 7. janúar kl. 15.00.
Guðni Þór Ingvarsson, Matthildur Hjartardóttir,
Sigurjón Ingvarsson,
Magnús Þór Jónsson, Aðalheiður Gústafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
MAGNDÍS MAGNÚSDÓTTIR,
Magga Magg frá Patreksfirði,
lést á Hrafnistu Hafnarfirði mánudaginn
30. desember.
Útför hennar fer fram frá Fríkirkjunni í Hafnar-
firði þriðjudaginn 7. janúar kl. 15.00.
Kristinn Jónsson,
Þórdís B. Kristinsdóttir, Samson Jóhannsson,
Auður Kristinsdóttir,
Kristinn Samsonarson,
Jóhann Samsonarson,
Magni Þór Samsonarson,
Hugi Hreiðarsson,
Bogi Leiknisson,
Auður Magndís Leiknisdóttir
og barnabarnabörn.
Við þökkum innilega öllum þeim, sem sýndu
okkur vinarhug við andlát og útför
MARGRÉTAR SIGURÐARDÓTTUR,
Álfheimum 42,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á dvalar-
heimilinu Hlíðarbæ og á hjúkrunarheimilinu
Skjóli fyrir umönnun og hlýju á undanförnum
árum.
Ásgeir Markússon,
Einar Torfi Ásgeirsson,
Sigurður Ingi Ásgeirsson, Sigríður Lóa Jónsdóttir,
Sigríður Anna Ásgeirsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær faðir okkar, sonur og bróðir,
GUNNAR INGI LÖVDAL,
Blásölum 24,
Kópavogi,
sem lést föstudaginn 27. desember, verður
jarðsunginn frá Kópavogskirkju miðvikudaginn
8. janúar kl. 13.30.
Jónas Ingólfur Gunnarsson,
Sonný Gunnarsdóttir,
Sunna Lind Gunnarsdóttir,
Sigrún Jónsdóttir, Hafsteinn Á. Ársælsson,
Edvard Lövdal, Elsa Pálsdóttir
og systkini hins látna.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og systir,
MARTA SVEINBJÖRNSDÓTTIR,
Vættaborgum 70,
Reykjavík,
lést fimmtudaginn 2. janúar á líknardeild
Landspítalans í Kópavogi.
Jarðarförin fer fram frá Grafarvogskirkju
fimmtudaginn 9. janúar kl. 13.30.
Björn Ágústsson, Guðfinna Halldórsdóttir,
Ingvi Ágústsson, Anna K. Norðdahl,
Pétur Þ. Jónsson,
Svava Sveinbjörnsdóttir, Jenný Sveinbjörnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝ Sæmundur Berg-mann Elimund-
arson fæddist í
Dvergasteini á Hell-
issandi 7. október
1915. Hann lést í
Seljahlíð í Reykjavík
17. desember síðast-
liðinn. Sæmundur
var sjöundi í röð ell-
efu barna þeirra Sig-
urlaugar Cýrusdótt-
ur og Elimundar
Ögmundssonar. Eft-
irlifandi systkini
hans eru Hallbjörn,
Ólafur og Svandís.
Sæmundur ólst upp á Hellissandi
við leiki og störf þess tíma. Hann
fór snemma að vinna fyrir sér, en
haustið 1937 settist hann í Héraðs-
skólann á Laugarvatni og lauk
þaðan prófi vorið 1939.
Á Laugarvatni kynntist Sæ-
mundur Guðrúnu Árnýju Guð-
mundsdóttur frá Hurðarbaki í
Flóa. Þau giftust árið 1940 og
eignuðust saman sjö börn. Þrjú
þeirra létust í æsku, en fjórir synir
lifa hann, þeir Guðmundur Krist-
inn, Hreiðar Þór, Sigurður Rúnar
og Matthías Viðar. Sæmundur og
Guðrún bjuggu í einn vetur á Hell-
issandi, þar sem hann stundaði sjó-
inn. Veturinn eftir fluttu þau til
Reykjavíkur. Þar bjuggu þau um
tíma í lítilli íbúð við Kleppsveginn,
en ári síðar fluttu þau í eigið ein-
býlishús í Efstasundi 28. Sæmund-
ur starfaði fyrst við gerð Reykja-
víkurflugvallar, en síðan í nokkur
ár við gatnagerð hjá Reykjavíkur-
Helgu M. Jónsson, ættaðri frá
Hamborg í Þýskalandi, og fluttist
skömmu síðar til hennar í Drápu-
hlíð 1. Þau bjuggu saman allt til
dauðadags hennar. Saman fóru
þau næstu árin í fjölmargar utan-
landsferðir. Skömmu eftir að þau
hófu sambúð hætti Sæmundur
störfum sem sjúkraliði og stofnaði
verslunina Safnarabúðina sem var
fyrst í mörg ár við Laufásveg, síð-
ar við Laugaveg og síðast við
Frakkastíg, þar sem hún er enn. Í
fyrstu verslaði hann einkum með
frímerki, en smátt og smátt bætt-
ust við bækur, hljómplötur, kass-
ettur og loks myndbönd. Við þetta
starfaði Sæmundur allt þar til um
1990, síðustu árin í samstarfi við
Hreiðar son sinn, sem smátt og
smátt tók alfarið við rekstrinum.
Eftir það fékkst hann mest við frí-
merkjasöfnun sína, málaði vatns-
litamyndir og steina og skrifaði
bókina Hugleiðingar og minninga-
brot sem út kom árið 2000, á 85
ára afmæli hans.
Sæmundur og Helga fluttust ár-
ið 1979 í raðhús í Furugerði 19.
Árið 1985 fluttust þau svo í þjón-
ustuparhús í Hjallaseli 19, við hlið
Dvalarheimilisins Seljahlíðar. Þar
bjuggu þau saman í 13 ár eða til
1998, þegar þau fluttu í litla íbúð á
neðstu hæð í dvalarheimilinu
sjálfu. Þar bjuggu þau til 2001 eða
þar til Helga lést. Á þessu ári flutt-
ist Sæmundur í litla einsmanns-
íbúð á 3. hæð Seljahlíðar.
Útför Sæmundar verður gerð
frá Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
borg og ýmis fleiri
verkamannastörf.
Hann lærði rafsuðu og
var rafsuðumaður hjá
Stálsmiðjunni í
Reykjavík í ein tíu ár.
Einnig stofnaði hann
og rak í eitt ár litla
hverfisverslun í Efsta-
sundinu, Verslunina
Sund.
Upp úr 1960 réð
Sæmundur sig sem
starfsmann við
umönnun sjúkra á
Kleppsspítala og vann
þar í nokkur ár. Á
þessum árum seldu þau húsið sitt í
Efstasundi 28 og bjuggu um hríð í
Stóragerði 7 hjá Ólafi bróður Sæ-
mundar. Hinn 23. nóv. 1965 lést
Guðrún kona hans, 45 ára að aldri.
Næstu fimm árin hélt hann heimili
fyrir syni sína í eigin íbúð á
Kleppsvegi 120.
Árið 1966 útskrifaðist Sæmund-
ur í fyrsta hópi sjúkraliða frá
Kleppsspítalanum. Hópurinn
stofnaði strax Sjúkraliðafélag Ís-
lands, og átti hann sæti í stjórn
þess frá upphafi, árin 1969–70 sem
formaður. Hann var gerður heið-
ursfélagi þess árið 1991. Að loknu
námi var hann í nokkra mánuði við
sjúkraliðastörf í Noregi, en réð sig
síðan til starfa við geðdeild Borg-
arspítalans. Þar vann hann í nokk-
ur ár, en síðan í stuttan tíma við
slysadeild Borgarspítalans, Grens-
ásdeildina og að lokum á Landa-
koti.
Árið 1970 kynntist Sæmundur
Dagar föður míns, Sæmundar
Bergmanns Elimundarsonar, voru
dagar skina og skúra. Þegar við
bræðurnir vorum litlir gátum við
ekki með nokkru móti ímyndað
okkur hvílík áþján það hefur verið
foreldrum okkar að missa þrjú
elstu börnin sín. Okkur fannst
þetta að vísu sorglegt, en í hina
röndina var það örlítið spennandi
og dularfullt að eiga þrjú eldri
systkini á himnum hjá Guði. Systk-
ini sem við höfðum aldrei séð, en
voru samt svo nálæg og svo stór
hluti af lífi okkar. Mamma og
pabbi trúðu staðfastlega á annað líf
og kannski var sú trú það sem
gerði það að verkum að þau bug-
uðust ekki við þennan mikla missi.
Þetta var þeirra aðferð til að
kljást við sorgina, komast yfir það
sem við vitum núna að var nánast
ómennskt að komast yfir.
Árið 1965 brast annað áfall á í
lífi pabba. Þá dó mamma langt fyr-
ir aldur fram, aðeins 45 ára, af
veikindum sem höfðu þjakað hana
árum saman. Vissulega hefði ein-
hver bugast endanlega við slíka
raun. Og vissulega var sorgin sár
og söknuðurinn mikill. En árin á
eftir sýndu okkur úr hverju pabbi
var gerður. Hann hjálpaði okkur
að takast á við móðurmissinn, hélt
heimili fyrir okkur og studdi okkur
til þess sem við vildum gera með líf
okkar.
Stundum er eins og lífið launi
okkur ef við stöndum okkur vel
þegar gefur á bátinn. Það gerðist í
tilviki pabba. Hann kynntist góðri
konu sem hann átti eftir að búa
með næstu þrjá áratugina, henni
Helgu okkar. Þessi ár voru ynd-
islegur tími í lífi hans, saman fóru
þau Helga í fjölmargar utanlands-
ferðir og eignuðust nýja vini og
kunningja. Pabbi stofnaði og rak
Safnarabúðina sína og gekk vel.
Helga lést svo í fyrra, og sá
missir var mikill. Pabbi var þá þeg-
ar orðinn lasburða og veikur. Eftir
að Helga dó var aldrei neinn vafi
hvert stefndi. Pabbi hafði fengið
nægju sína, fannst hann hafa lokið
ævistarfi sínu, búinn að skrifa lífs-
bókina sína og farinn að þrá hvíld-
ina. Mig langar til að nota þetta
tækifæri til að þakka öllu starfs-
fólki Seljahlíðar fyrir frábæra
umönnun og umhyggju sem hann
fékk þar. Og fyrst ég er byrjaður
að færa þakkir langar mig til að
þakka sérstaklega Ólafi bróður
hans og Viktoríu konu hans fyrir
þá miklu ræktarsemi sem þau
sýndu honum. Einnig vil ég þakka
dóttur hennar Helgu og fjölskyldu
hennar fyrir það hve góð þau voru
honum alla tíð. Og Hreiðar bróðir
á sínar þakkir skilið fyrir þá sér-
stöku umhyggju sem hann auð-
sýndi pabba allt til síðustu stund-
ar.
Mig langar til að minnast á góðu
stundirnar í lífi pabba. Þær voru
margar og tengdust ýmsum áhuga-
málum. Eitt helsta tómstundagam-
an hans var frímerkjasöfnunin sem
hann byrjaði snemma á og hann
stóð í víðtækum bréfaskiptum og
frímerkjaskiptum við safnara af
ýmsu þjóðerni. Bækur og bóka-
söfnun voru honum líka mikið
áhugamál, og um tíma vann hann
heilmikið við bókband í hjáverkum.
Stjórnmál gat hann talað endalaust
um, og þekki ég fáa með jafn ákafa
og hreinræktaða réttlætiskennd og
hann. Í verkföllunum í gamla daga
var hann fyrstur til að mæta á
vaktina og þegar Sjúkraliðafélagið
var stofnað var hann óþreytandi að
vinna að framgangi þess. Þá var
hann afar handlaginn og áhuga-
samur um smíðar og handverk.
Menntun og skólaganga voru hon-
um mikið áhugamál, enda hafði
hann sjálfan langað til að mennta
sig miklu meira en hann hafði átt
kost á. Honum þótti vænt um fæð-
ingarstað sinn, Hellissand, og var í
rauninni mikið náttúrubarn.
Öll þessi áhugamál hafa borist til
okkar sona hans og lifað í og með
okkur, hverjum á sinn hátt, enda
vildi hann frá fyrstu tíð gjarnan
tala við okkur um þau og fá okkur
til að taka þátt í þeim.
Ævin hans pabba var afskaplega
sviptivindasöm, áföllin þung og
erfið, en gleðistundirnar líka marg-
ar og ánægjulegar. Ég held að
hann hafi þrátt fyrir allt verið
þakklátur lífinu. Við synir hans er-
um líka þakklátir fyrir að hafa átt
hann fyrir föður. Guð blessi minn-
ingu hans.
Að lokum er hér stutt kveðja til
pabba frá sonum hans:
Lítillátur, vænn og viðmótsgóður
með vinarhug hann okkur gaf sín ráð.
Réttsýnn, sannur, friðsamur og fróður;
fyrirmyndin, hvar sem að var gáð.
Þú komst og fórst, en vísaðir til vega
með vinsemd þinni, þakkir eilíflega.
Að vinna heill og vera stéttar prýði
er vegsemd manns ein mesta á jörðu hér.
Þótt heimför pabba í hjarta voru svíði
og hryggir söknum þess sem horfinn er,
frá sjúkdómskvölum fékk hann líkn að
launum.
Lífið hans var blanda af gleði og raunum.
Hans andlát hægt á hlýjum vetrardegi
er hljóðlátt tákn frá Drottins háa sal:
Vor góði faðir gengur nýja vegi
í gróðursælum, himinbjörtum dal.
Í sál okkar er hryggð og hnípinn tregi.
En – hittumst aftur, pabbi, á efsta degi!
Guðmundur Sæmundsson.
SÆMUNDUR BERGMANN
ELIMUNDARSON