Morgunblaðið - 20.01.2003, Side 25

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 20. JANÚAR 2003 25
ATVINNUHÚSNÆÐI
Skrifstofuhúsnæði óskast
Vantar 70—110 fm skrifstofu/verslunarhúsnæði
á 1. hæð til kaups eða leigu í Hafnarfirði,
Garðabæ eða Kópavogi.
Allar upplýsingar veitir Ágúst á Hóli fasteigna-
sölu í símum 894 7230/595 9000.
Til leigu við Bæjarhraun
Til langtímaleigu á besta stað við Bæjarhraun
í Hafnarfirði ca 230 fm á 1. hæð með hárri loft-
hæð. Skiptist í skrifstofur og lagerrými. Hentar
vel t.d. fyrir heildsölu eða léttan iðnað. Gluggar
snúa ekki að götu. Sanngjarnt verð fyrir traust-
an aðila. Laust strax.
Upplýsingar veitir Björgvin í síma 698 2567.
Austurstræti 16
Til leigu í þessu virðulega húsi í hjarta
borgarinnar u.þ.b. 406 fm ásamt 200 fm
geymslu í kjallara.
Glæsilegar innréttingar. Laust nú þegar.
Eignarhaldsfélagið Kirkjuhvoll,
traust fasteignafélag, sem sérhæfir sig
í útleigu á atvinnuhúsnæði.
Upplýsingar gefur Karl í síma 892 0160.
SMÁAUGLÝSINGAR
KENNSLA
CRANIO-NÁM
2003-2004
Skráning hafin. 6 námsstig.
A-hluti 22.-27.feb. Námsefni á
ísl./ísl.leiðbeinendur.Uppl.
Gunnar, s.564 1803/699 8064.
FÉLAGSLÍF
I.O.O.F. 19
1831208


MÍMIR 6003012119 I
Sjálfstæðisflokkurinn
Aðalfundur
Hverfafélags
Aðalfundur hverfafélags Sjálfstæðismanna í
Smáíbúða-, Bústaða- og Fossvogshverfi verður
haldinn í Valhöll, Háaleitsbraut 1,
þriðjudaginn 21. janúar kl. 18.00.
Dagskrá
1. Venjuleg aðalfundarstörf.
2. Önnur mál.
Gestur fundarins er Geir H. Haarde
fjármálaráðherra.
Fundarstjóri Hannes Þ. Sigurðsson.
Stjórnin.
FÉLAGSSTARF
R A Ð A U G L Ý S I N G A R
mbl.is
ATVINNA
✝ Hjálmar Júl-íusson fyrrver-
andi skipstjóri fædd-
ist í Grindavík 4.
nóvember 1937.
Hann lést á heimili
sínu í Reykjavík 12.
janúar síðastliðinn.
Hann var sonur
hjónanna Áslaugar
Theódórsdóttur hús-
móður og Júlíusar
Hjálmarssonar
bónda, Þórkötlustöð-
um í Grindavík.
Hjálmar átti þrjú
systkini, alsystur,
sem lést nokkurra mánaða göm-
ul, bróðurinn Helga Theódór
Andersen af fyrra hjónabandi
móður þeirra og systurina Bryn-
dísi Björgvinsdóttur sem nú er
látin, en faðir hennar lést stuttu
eftir að hún fæddist.
Hjálmar kvæntist
27. mars 1975 Guð-
rúnu Guðjónsdóttur
kennara í Reykja-
vík. Guðrún er dótt-
ir Ólafar Benedikts-
dóttur fv.
menntaskólakenn-
ara og fyrri manns
hennar Guðjóns
Kristinssonar kenn-
ara og skólastjóra.
Guðrún og Hjálmar
eignuðust Benedikt
6. febrúar 1975.
Hjálmar átti fyrir
hjónaband Júlíus og Rannveigu
Öldu. Guðrún á soninn Pál Matth-
íasson af fyrra hjónabandi sínu.
Útför Hjálmars verður gerð
frá Grensáskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Ég sá Hjálmar í fyrsta skipti
vorið 1974 og get þá ekki hafa ver-
ið meira en 7 ára gamall. Mamma
var fráskilin og við bjuggum ein í
íbúð á Fálkagötunni með útsýni yf-
ir Skerjafjörðinn og Bessastaði.
Okkur mömmu leið vel þarna í litlu
íbúðinni okkar og ég var ábyggi-
lega afbrýðisamur þegar hávaxinn
og sterklegur, alskeggjaður
„sjóari“ fór að venja komur sínar í
Grímstaðaholtið. Þetta var Hjálm-
ar Júlíusson, stýrimaður úr
Grindavík, sem mamma hafði
kynnst skömmu áður.
Hjálmar var fæddur 4. nóvem-
ber 1937, sonur Júlíusar Hjálm-
arsonar, útgerðarmanns á Þór-
kötlustöðum, og Áslaugar
Theodórsdóttur. Hann var alinn
upp á úfinni ströndinni austan
Grindavíkur. Sjósókn var honum í
blóð borin og var hann sjómaður
frá unglingsaldri. Seinna lá leið
hans síðan í Stýrimannaskólann í
Reykjavík. Þegar hann kynntist
mömmu var hann orðinn 36 ára
gamall. Hann átti þegar son Júlíus,
f. 1961 úr fyrra sambandi, sem og
dóttur Rannveigu f. 1968. Hann
var fyrsti stýrimaður á Helgu Guð-
mundsdóttur II og kom sem fersk-
ur andblær inn í líf okkar, um-
kringdur félögum sínum af sjónum.
Þetta voru allt hjartahlýir harð-
jaxlar sem kunnu að skemmta sér
með stæl og gátu sagt sögur úr
framandi heimi þangað til augun á
ungum dreng voru á stærð við
undirskálar.
Þótt mömmu þætti Hjálmar
myndarlegur og spennandi var hún
ekkert á þeim buxunum að fara að
binda sig á ný. Það eru engar ýkj-
ur að segja að Hjálmar hafi þurft
að hafa töluvert fyrir því að sann-
færa mömmu um ágæti sitt sem
eiginmanns. En hann vissi hvað
hann vildi og hann vildi mömmu.
Ég minnist þess að eitt sinn er hún
vildi ekki tala við hann, klifraði
hann upp rennuna utan á fjölbýlis-
húsinu sem við bjuggum í. Þetta
var ekki hættulaust athæfi fyrir
fullorðinn mann, sérstaklega ekki
eins stóran og mikinn og Hjálmar.
Hann lét sig samt hafa það og kall-
aði síðan inn um gluggann loforð
um eilífa ást og tryggð – loforð
sem hann átti svo sannarlega eftir
að halda. Mamma gat ekki staðist
þennan ákveðna mann til lengdar
og fyrr en varði var hann farinn að
verja öllum sínum tíma með okkur
þegar hann var í landi. Ég veit að
það auðveldaði henni að gera upp
huga sinn að sjá hvað okkur samdi
vel. Í fyrsta skipti sem hann kom
formlega heim, var mamma að
undirbúa kennslu og hann fór með
mig út að ganga. Ég man að hann
byrjaði á að taka mig í klippingu
og fór svo með mér niður á Ægi-
síðuna þar sem hann kunni nafn á
hverri skel og plöntu. Við tíndum
krossfiska og öðuskel og þaðan í
frá sá ég ekki sólina fyrir honum.
Hann myndaði svo góð tengsl við
mig að fljótlega varð það mér eðli-
legur hlutur að kalla hann pabba.
Ég átti fyrir besta pabba í heimi
en gæfa mín var mikil að hafa
eignast í Hjálmari annan föður
sem ekki var síðri. Guðrún og
Hjálmar giftu sig 27. mars 1975 og
fóru í brúðkaupsferð til Kaup-
mannahafnar þá um sumarið.
Fljótlega stækkuðu þau við sig,
við fluttum í Stóragerðið og síðar
Fellsmúlann, pabbi varð skipstjóri.
Bensi kom svo í heiminn 1977,
augasteinninn hans og árin liðu
hvert af öðru í friðsæld. Þau hjónin
voru afar samrýnd og sú fjarvera
sem sjómennskan hafði í för með
sér var þeim erfið. Til að vera
meira með Guðrúnu sinni ákvað
pabbi að koma í land 1983. Til að
byrja með fékk hann enga vinnu
við hæfi og þetta hlýtur að hafa
verið erfiður tími, en Hjálmar var
ekki maður sem kvartaði. Hann
vann á eyrinni við uppskipun uns
hann fékk vinnu sem verkstjóri hjá
Afurðasölu Sambandsins, síðar
Fóðurblöndunni. Hann vann þar og
síðan hjá Malbikunarstöðinni
Höfða til síðasta dags. Enginn sem
hafði pabba í vinnu var svikinn,
viðhorf hans til starfa var frá ann-
arri öld. Hamhleypa til vinnu,
hjálpsamur og ekki fyrir að kvarta.
Vinnufélagar hans nutu góðs af, en
líka fjölskylda. Varla hafði hann
verið dagstund í heimsókn hjá okk-
ur Ólöfu konunni minni úti í Lund-
únum en hann var farinn að
áforma að mála húsið að utan, sem
hann gerði síðan eins og hendi
væri veifað. Hann var líka vakinn
og sofinn til taks að hjálpa til í fyr-
irtæki Bensa bróður míns. Þegar
hann var ekki að vinna eða hjálpa
náunganum þá skellti hann sér á
veiðar, en eftir að hann kom af
sjónum varð rjúpna- og gæsaveiði
mikið áhugamál hans. Seldi hann
talsvert af bráð í veitingahús í
bænum. Það má segja um hann að
honum hafi aldrei fallið verk úr
hendi.
Mamma og pabbi áttu mörg góð
ár saman. Síðustu árin voru geysi-
lega erfið, þótt styrkur sambands
þeirra kæmi þá kannski best í ljós.
Mamma veiktist illa fyrir rúmum 3
árum og hefur þurft mikinn stuðn-
ing síðan. Í veikindunum sást innri
styrkur Hjálmars best. Hann
kvartaði aldrei þótt umönnun
mömmu félli að mestu leyti á hann,
æðrulaus, blíður og nærgætinn.
Axlaði sínar byrðar, neitaði með
öllu að gefast upp og annaðist Guð-
rúnu sína heima til síns seinasta
dags. Naut hann þess þar að eiga
skilningsríka vinnuveitendur hjá
Malbikunarstöðinni Höfða, sem
eiga heiður skilið fyrir að skapa
honum svigrúm til að fara reglu-
lega heim til að líta til með kon-
unni sinni.
Hjálmar var ekki fyrir að tala
um fánýta hluti, en ofboðslega hlýr
maður og traustur. Ég sá hann
varla skipta skapi, þótt ég vissi að
hann gæti sagt fólki til syndanna
ef því var að skipta. Reyndar man
ég ekki til að hann hafi kastað á
mig styggðaryrði í þau 29 ár sem
hann var stjúpi minn, þótt ég hafi
örugglega oft á tíðum verið erfiður
eins og ungra manna er háttur.
Hann sagði aldrei illt orð um nokk-
urn mann. Hins vegar hvatti hann
mig oft til að vera nú góður við
þennan eða hinn og sérstaklega við
mömmu.
Stjúpi minn var íslensk alþýðu-
hetja af gamla skólanum. Fámáll
og jafnvel hrjúfur á ytra borði,
ekki fyrir prjál eða að upphefja
sjálfan sig og básúna eigið ágæti.
En undir niðri hjartahlýr, blíður,
leggjandi gott til og þegar á reyndi
hugrakkur og natnari en hægt er
að ímynda sér. Hann hafði einfald-
ar og skýrar lífsreglur og var sam-
kvæmur þeim; hógvær, hjálpsamur
og tryggur. Nú þegar hann er allur
finnst mér ég ekki hafa sagt hon-
um nógu vel hversu vænt mér þótti
um hann, hvað mér þótti mikið til
hans koma og hvað ég mat mikils
allt það sem hann gerði fyrir okk-
ur. En það er líka erfitt að hæla
fólki sem er jafnhógvært og hann
var, fólki sem fer bara hjá sér eða
sver af sér allt lof.
Pabbi lofaði mömmu tryggð og
ást allt til enda og hann stóð við
það. Ég bið algóðan Guð taka við
þessum góða manni og geyma
hann vel.
Páll Matthíasson.
Hjálmar Júlíusson, mágur okk-
ar, lést í svefni að heimili sínu að-
faranótt 12. janúar síðastliðinn og
var banamein hans hjartaáfall.
Hjálmar og Guðrún systir okkar
gengu í hjónaband á skírdag 27.
mars 1975. Hjálmar var sjómaður í
húð og hár og stundaði sjó-
mennsku árum saman á bátum frá
Grindavík, lengst af sem skipstjóri.
Fyrir 15 árum kom Hjálmar í land
og vann sem verkstjóri í Kornhlöð-
unni í Sundahöfn þar til SÍS var
lagt niður. Síðustu árin starfaði
Hjálmar hjá Malbikunarstöðinni
Höfða auk þess sem hann aðstoð-
aði Benedikt, einkason þeirra Guð-
rúnar, við daglegan rekstur fyr-
irtækis hans en Bensi, eins og
hann er alltaf kallaður í fjölskyld-
unni, rekur hreingerningafyrirtæk-
ið „B.G. þjónustan“. Bensi og
Hjálmar voru mjög nánir og kveð-
ur Bensi nú föður sinn og besta
vin. Hjálmar reyndist Páli Matth-
íassyni lækni, syni Guðrúnar frá
fyrra hjónabandi, afar vel.
Hjálmar var eins og margir af
hans kynslóð afar vinnusamur.
Hann saknaði sjómennskunnar
mjög er í land var komið en fékk
útrás fyrir ævintýraþrá og at-
hafnasemi með því að stunda
gæsa- og rjúpnaveiði. Hann var
ekki margmáll en gat verið ræðinn
og kátur á góðri stund. Einkum
hafði hann unun af að ræða sjó-
mennsku og málefni sem viðkoma
sjávarútvegi.
Hjálmar sýndi hversu góðum
kostum hann var búinn eftir að
Guðrún systir veiktist svo alvar-
lega fyrir nokkrum árum að hún
varð óvinnufær til frambúðar og
ekki fær um að sjá um sig sjálf
nema að litlu leyti. Fram í andlátið
annaðist hann hana eins vel og
kostur var, bar hana á höndum sér
og hlífði sér aldrei. Vinnuveitendur
hans voru afar liðlegir við hann og
sýndu aðstæðum hans mikinn
skilning. Eiga þeir miklar þakkir
skildar. Í veikindum Guðrúnar stóð
Hjálmar sig eins og hetja og þar
sýndi hann best hvern mann hann
hafði að geyma. Enginn gerði ráð
fyrir því að Hjálmar væri á förum
þótt allir vissu sem til þekktu að
hann var útkeyrður á sál og lík-
ama. Við erum þakklátar Hjálmari
fyrir alla hans ástúð og fórnfýsi í
garð systur okkar. Blessuð sé
minning hans.
Anna og Ragnhildur.
Hjálmar Júlíusson, „pabbi“, eins
og hann var kallaður af flestum
sem störfuðu hjá B.G. þjónustunni
ehf., lék stórt hlutverk í „B.G. fjöl-
skyldunni“. Hann var faðir Bensa,
aðaleiganda fyrirtækisins, en líka
svo miklu meira. Hann var mað-
urinn sem við treystum á hvar sem
vandamál komu upp. Hann brást
alltaf vel við og svaraði kallinu eins
og ástríkur faðir hvenær sem til
hans var leitað. Hann var „þúsund-
þjalasmiðurinn“ okkar, okkar sí-
fellt nálæga hjálparhella, leiðbein-
andi, vinur og faðir.
Hjálmars verður sárt saknað og
hann mun alltaf eiga stóran stað í
hjarta okkar. Minningin um þenn-
an góða mann mun aldrei dofna.
Hann mun alltaf skipa sérstakan
sess í sögu B.G. þjónustunnar og í
hjarta starfsfólksins þar.
Við söknum þín sárt, Hjálmar.
Við munum aldrei gleyma þér,
„pabbi“.
Fyrir hönd B.G. þjónustunnar,
Sherry Ruth Buot.
HJÁLMAR
JÚLÍUSSON