Morgunblaðið - 25.04.2003, Blaðsíða 38

MINNINGAR
38 FÖSTUDAGUR 25. APRÍL 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Steinunn Sigurð-ardóttir fæddist á
Akranesi 23. júní
1950. Hún lést á Heil-
brigðisstofnun Þing-
eyinga á Húsavík 16.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar Steinunnar
voru Guðfinna Svav-
arsdóttir, f. á Akra-
nesi 3. apríl 1918, d. 6.
september 1999 og
Sigurður Bjarnason
Sigurðsson, f. í
Reykjavík 5. október
1915. Systkini Stein-
unnar eru í aldurs-
röð: Svavar, Bogi, Elínborg, d.
1972, Gunnar, Sigrún, Sigurður
Rúnar og Ómar.
Steinunn giftist 23. maí 1970
Birni Braga Sigmundssyni, þau
skildu. Dætur þeirra eru Sigrún
Guðfinna, f. 8. október 1968, búsett
í Danmörku, sambýlismaður henn-
ar er Andrew Whitaker og Elin-
borg, f. 11. apríl 1973, búsett í
Reykjavík, var gift Stefáni
Tryggva Brynjarssyni, þau skildu.
Sonur þeirra er Agnar Dofri, f. 8.
apríl 1995.
Steinunn giftist 25. nóvember
1981 Guðmundi Guðmundssyni, f.
28. nóvember 1942,
d. 16. október 1986.
Dóttir þeirra er
Borghildur, f. 29.
september 1976, bú-
sett í Þýskalandi, gift
Richard Colby
Busching, sonur
þeirra er Richard
Brian, f. 30. nóvem-
ber 1999. Eldri sonur
Borghildar er Guð-
mundur Vignir, f. 14.
desember 1993, faðir
hans er Guðjón Ólaf-
ur Guðjónsson.
Steinunn ólst upp á
Akranesi, bjó í nokkur ár á Skaga-
strönd, fluttist síðan til Reykjavík-
ur þar sem hún vann skrifstofu-
störf, m.a. hjá Dagvist barna og
Ingvari Helgasyni hf. Í júní 1995
fluttist Steinunn að Höskuldsstöð-
um í Reykjadal (S.-Þing.) þar sem
hún bjó með sambýlismanni sínum,
Agnari Kárasyni, bifreiðastjóra
frá Húsavík, f. 26. febrúar 1939.
Steinunn var fjármálastjóri við
Framhaldsskólann á Laugum frá
1995 til 2002.
Útför Steinunnar fer fram frá
Akraneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Elsku mamma.
Af einhverjum óskiljanlegum
ástæðum ákvað Guð að tími væri
kominn til að taka þig til sín aðeins
52 ára gamla. Það er ekki mitt að
spyrja „af hverju?“, það gerðir þú
heldur ekki sjálf.
Eins og öllu mótlæti í lífi þínu
tókst þú óumflýjanlegri útkomu
sjúkdómsins með svo miklu æðru-
leysi og svo mikilli reisn að þótt ég
syrgi þig þá skilur þú ekki eftir
neitt tómarúm í hjartanu mínu
heldur er það barmafullt af stolti
yfir að vera dóttir þín og þakklæti
fyrir allt sem þú kenndir mér og
gerðir fyrir mig.
Ég veit að þú munt alltaf hafa
auga með okkur systrunum og okk-
ar og ég veit líka að ég mun alltaf
geta fundið þig þar sem þér leið
best, í sveitinni hjá Agga.
Kæra mamma.
Ég kveð þig með bæninni minni,
því hún mun alltaf minna mig á þig.
Guð gefi mér æðruleysi til að sætta mig við
það sem ég fæ ekki breytt, kjark til að
breyta því sem ég get breytt og vit til að
greina þar á milli.
(Reinhold Niebuhr.)
Þú lifir áfram í Agga, afa, okkur
systrunum, barnabörnunum sem
þú varst svo stolt af, systkinum þín-
um og öllum þeim sem þú snertir á
lífsleiðinni.
Guð gefi þér frið mamma mín.
Þín
Sigrún (Ninna).
Elsku mamma, þá er komið að
því sem ég hef kviðið svo fyrir að
þurfa að horfast í augu við, við viss-
um öll hvernig þetta myndi fara
mjög fljótt eftir að þú veiktist en ég
á bara svo erfitt með að sætta mig
við að móðir mín sé tekin í burtu frá
mér, manstu þegar ég sagði við þig
þegar þú sagðir mér að þetta liti illa
út og líklegast ekkert hægt að gera
nema bíða, „hafðu engar áhyggjur,
pabbi er dáinn og það myndi enginn
gera okkur systurnar foreldralaus-
ar næstu 30 árin, þetta bjargast
allt“ og ég trúði því, en svo fór
þetta bara versnandi, þú varst allt-
af rétt búin að ná þér eftir einhver
veikindin þegar eitthvað nýtt kom
upp á, þú fékkst aldrei langan frið.
Eftir langan tíma hér í Reykjavík
komstu loks heim í sveitina með
Agga, þú varst alltaf hörð á því að
fara heim því hvergi leið þér eins
vel og allt gekk svo vel um tíma og
vorum við að vona að nú fengirðu
góðan tíma heima fyrir, þú áttir al-
veg æðislegan tíma en ekki mjög
langan því fljótlega eftir áramót
varstu lögð inn á sjúkrahúsið á
Húsavík, þrátt fyrir mikinn styrk
og mikið æðruleysi og von sem var
svo áberandi með þig þá hafði sjúk-
dómurinn betur og þú komst ekki
heim um páskana eins og þið Aggi
voruð búin að biðja svo fyrir.
Við höfum ekki alltaf verið sáttar
við hvor aðra og stundum liðið ein-
hver tími sem við höfum ekki talast
við og er ég svo þakklát að hafa
fengið svona góðan tíma með þér til
að tala við þig og þakka þér fyrir
allt það góða sem þú hefur gert fyr-
ir mig og kennt mér, við vorum allt-
af svo nánar þegar ég var yngri og
tók það okkur ekki langan tíma að
ná því aftur, þú hefur sýnt mér að
maður getur allt ef maður vill og
þarf, og með réttu hugarfari kemst
maður í gegnum allt sem lagt er á
okkur þó svo manni finnist vera
tæpt á því stundum, en með bara
smá af þeim styrk sem þú bjóst yfir
þá efast ég ekkert um að ég komist
í gegnum þetta.
Þakka þér, mamma, fyrir að gef-
ast ekki upp á mér þegar ég fór út
af brautinni þegar ég var unglingur
og hafa trú á mér þegar enginn
hafði það og sögðu þér að gefast
upp, en þú vissir að það er allt hægt
ef viljinn er fyrir hendi og þér tókst
það því þú hafðir trú á mér og
styrkinn hafði ég frá þér til að tak-
ast á við allt sem ég bara vildi, það
er alveg ómetanlegt hvað þú hefur
gert fyrir mig og mun ég aldrei
gleyma því.
Elsku Aggi, takk fyrir að hugsa
svona vel um mömmu í veikindun-
um og gefa henni þau ár sem þið
áttuð saman, hún elskaði þig svo
mikið og þú hana, hún hefur aldrei
verið svona hamingjusöm og verð
ég þér ævinlega þakklát.
Elsku mamma, það er sárt að
kveðja þig, en ég veit að nú líður
þér vel og eigum við fullt af ástvin-
um sem taka vel á móti þér.
Takk fyrir allt, mamma, ég mun
alltaf elska þig.
Guð geymi þig, þín dóttir,
Elinborg Björnsdóttir.
Hún Stella systir var ekki stór
þegar hún fæddist og lengi vel hélt
ég að hún yrði aldrei stór, en nú
þegar hún er látin eftir að hafa bar-
ist í hálft annað ár við sjúkdóm
þann sem að lokum varð henni að
aldurtila, geri ég mér ljóst hversu
stór hún raunverulega var. Svo
æðrulaust, blátt áfram og stór-
mannlega tók hún á veikindum sín-
um að maður fylgdist með af að-
dáun. Það var alveg sama hvenær
maður kom til hennar eða hringdi;
jú, jú, hún var ágæt, jú, jú, hún
hafði það gott, jafnvel þó að maður
sæi greinilega að það passaði ekki
alveg. Það eina sem ég man eftir að
Stella kvartaði yfir var það að hún
var aldrei nógu stór til að fara í
veiðibjöllueggjaleit í Akrafjallið
eins og oft var gert í þá daga, en
eins og fyrr er sagt þá var hún ekki
stór framan af, en það breyttist, svo
sannarlega breyttist það eins og áð-
ur er sagt.
Stella var fædd 23. júní 1950, hún
var sjötta barn foreldra sinna og
ein þriggja systra. Stella lauk
barna- og unglingaskóla á Akra-
nesi. Seinna lauk hún verslunar-
prófi frá Fjölbrautaskólanum í
Breiðholti og eftir það vann hún
mest við bókhald og önnur skrif-
stofustörf. Síðustu árin starfaði
Stella sem fjármálastjóri við Fram-
haldsskólann á Laugum í Reykja-
dal þar sem hún sagðist hafa átt
góðar stundir með góðu fólki í mörg
ár og viljum við þakka það hér. Ár-
in sem Stella starfaði á Laugum bjó
hún á Höskuldsstöðum í Reykjadal
ásamt sambýlismanni sínum Agn-
ari Kárasyni miklum afbragðs-
manni sem reyndist Stellu mikil
hjálparhella og veitti henni ómet-
anlegan stuðning í veikindum henn-
ar. Kunnum við honum sérstakar
þakkir fyrir.
Síðustu vikur síðastliðins árs
taldi Stella sig nógu hressa til að
vera heima á Höskuldsstöðum og
fórum við bræður þá ásamt mökum
okkar og pabba til að heimsækja
þau Agnar. Okkur í fjölskyldunni
hefur alltaf þótt gaman að syngja
og þarna á smákvöldvöku sungum
við m.a. lagið Amazing Grace. Þá
sagði Stella þetta vera sitt uppá-
haldslag og bað um að gerður yrði
texti við það sem sunginn yrði yfir
henni látinni. Eftirfarandi texti var
saminn og samþykktur af henni:
Ég syng til lífsins ástaróð,
með ósk um sól og vor
og gríp í öll þau lög og ljóð,
sem lífs míns geyma spor.
Það líf sem áður þráði mest,
það lætur bíða sín
því gengið hef ég gegnum flest,
sem grætur sála mín.
Nú geng ég sátt á guðs míns fund,
ég græt ei sporin mín
og þakka vinur vonarstund,
því vonin hún er þín.
(B.S.)
Að leiðarlokum viljum við þakka
öllum sem studdu Stellu í veikind-
um hennar. Sérstakar þakkir fær-
um við Kristjáni og fjölskyldu
Glitvangi, starfsfólki á deild 11E,
LSH við Hringbraut og starfsfólki
Heilbrigðisstofnunar Þingeyinga.
Kæri Agnar, Ninna, Ella og
Bogga, við vottum ykkur og fjöl-
skyldum ykkar okkar dýpstu sam-
úð, megi góður guð styrkja ykkur í
sorginni.
Fyrir hönd pabba og systkin-
anna,
Bogi Sigurðsson.
„Það verpir flórgoði hérna niðri
við vatnið,“ sagði Stella mágkona
mín einhvern tímann við mig og það
var stolt í röddinni. Þetta kemur oft
upp í huga mér þegar ég hugsa um
Stellu. Mér finnst þetta svo lýsandi
fyrir hana á margan hátt. Stella var
hrifin af landinu og náttúrunni.
Hún hafði ákaflega gaman af því að
ferðast um Ísland og hafði farið
víða. Stella var líka mikill áhuga-
maður um fugla og fylgdist vel með
þeim, enda hæg heimatökin því
fuglalíf er fjölskrúðugt í Reykja-
dalnum. Síðast en ekki síst kom
þarna fram hrifning hennar af
sveitinni sinni, sveitinni þar sem
hún eignaðist sína paradís. Þar bjó
hún bestu ár ævi sinnar með Agga
og naut sín vel bæði heima við og
ekki síður í starfi sínu við Fram-
haldsskólann á Laugum. Það var
gaman að heimsækja þau að
Höskuldsstöðum og sjá hvað hún
var ánægð þar og blómstraði. Já,
litla Skagastelpan var orðin tölu-
vert mikill Þingeyingur. Því miður
vildu örlagadísirnar ekki leyfa
henni að vera lengur í þessari para-
dís. Hún var kölluð burt allt of
snemma finnst okkur sem eftir sitj-
um með söknuðinn. Ef til vill er hún
komin í aðra paradís, hver veit?
Eitt er víst að nú hefur hún fengið
hvíld sem undir það síðasta var vel
þegin eftir langa og hetjulega bar-
áttu. Það var aðdáunarvert að
fylgjast með hvernig Stella tók á
veikindum sínum. Aldrei heyrði
maður hana kvarta, aldrei reiðast,
aldrei var spurt „af hverju ég?“ Við
sem oft kvörtum yfir smámunum
og látum smáatriði fara í taugarnar
á okkur, við getum lært mikið af
Stellu. Blessuð sé minning hennar.
Hörður Ó. Helgason.
Ég kynntist Steinunni Sigurðar-
dóttur, eða Stellu eins og hún vildi
láta kalla sig, haustið 1995 þegar
hún réðst til starfa sem fjármála-
stjóri við Framhaldsskólann á
Laugum í Suður-Þingeyjarsýslu
þar sem ég var skólameistari. Hafði
ég hitt hana stuttlega einu sinni
skömmu áður og var þá ekki lengi
að gera mér grein fyrir því að
þarna væri á ferðinni sá starfsmað-
ur sem við vorum að leita að.
Hún hafði ekki háskólapróf en
aftur á móti mikla reynslu á sínu
sviði og virtist búa yfir því innsæi,
sem nauðsynlegt var í því umfangs-
mikla starfi sem hún var að takast á
hendur. Það krafðist jafnframt
kunnáttu, samviskusemi og yfir-
sýnar því að reksturinn var marg-
þættur – í raun þrjú fyrirtæki eða
stofnanir í senn – skóli, mötuneyti
nemenda og sumarhótel.
Ég vissi að Stella vildi mikið á sig
leggja til þess að þau Aggi gætu nú
rennt stoðum undir búsetu sína
nyrðra til frambúðar.
Aldrei þurfti að segja Stellu hlut-
ina nema einu sinni – hún var fljót
að læra og ekki síður eldsnögg að
bregðast við. Hún vann verk sín
framúrskarandi vel og í hljóði og
var sama á hverju gekk.
Hún var gædd auðugri kímnigáfu
sem kom henni vel á vinnustað sem
í einkalífi. Hún gat ævinlega svarað
fyrir sig og lét aldrei neinn eiga
inni hjá sér í þeim efnum.
Þessir eiginleikar gerðu henni
kleift á erfiðum tímum að einbeita
sér að viðfangsefnum sínum og því
lífi sem hún lifði svo glæsilega með
Agga sínum á Höskuldsstöðum í
Reykjadal. Þó að ekki væri bærinn
hátimbraður né efnin mikil var
æðruleysi þeirra ósvikið og ástin sá
drifkraftur sem gerði gæfumuninn.
Á Laugum og heima á Höskulds-
stöðum leið Stellu vel og geri ég ráð
fyrir að þau ár sem hún átti þar, frá
því hún réðst til starfa nyrðra og
þar til hin erfiðu veikindi knúðu
dyra, hafi verið eitt besta tímabilið
á ævi hennar, sem nú hefur verið
bundinn endi á allt of fljótt.
Með þessum fátæklegu orðum vil
ég þakka Stellu samfylgdina. Bless-
uð sé minning hennar. Agga og öllu
hennar góða fólki sendum við fjöl-
skylda mín samúðarkveðjur.
Hjalti Jón Sveinsson.
Kom, vornótt og syng þitt barn í blund!
Hve blítt þitt vögguljóð og hlý þín mund,
– ég þrái þig
breið þú húmsins mjúku verndarvængi,
væra nótt, yfir mig.
Draumljúfa nótt, fær mér þinn frið,
firr þú mig dagsins háreysti og klið,
ó, kom þú fljótt!
Elfur tímans áfram rennur,
ennþá hjartasárið brennur,
– skapanorn, ó, gef mér stundargrið!
Kom ljúfa nótt,
sigra sorg og harm,
svæf mig við þinn barm,
– svæf glaumsins klið
og gef mér frið
góða nótt.
(Jón frá Ljárskógum.)
Tíminn flýgur áfram, og sjaldan
leiðum við hugann að því hve naum-
ur sá tími er sem okkur er gefinn.
En erum svo minnt á að það er ekk-
ert sjálfgefið að á morgun sé nýr
dagur. Vinir kveðja langt fyrir ald-
ur fram, og þá verður okkur hugsað
til þess tíma er við áttum saman og
stundirnar sem urðu alltof fáar, en
áttu alltaf að verða fleiri. Nægur
tími fannst okkur til að hittast og
rifja upp minningar um liðna tíð.
Æskuárin góðu uppi á Skaga,
saumaklúbbsárin okkar í Reykjavík
og ótal fleiri minningar leita á hug-
ann nú. Þá var það hláturinn, gleðin
og vinarkærleikur sem umvafði
okkur.
Já, tíminn varð ekki nægur, kæra
vinkona.
Ég kveð þig, hugann heillar minning blíð
hjartans þakkir fyrir liðna tíð
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiðir sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Hugheilar samúðarkveðjur til
ykkar, kæru ástvinir,
Hafdís, Kolbrún, Ólöf,
Sigrún og Svana.
STEINUNN
SIGURÐARDÓTTIR
Þegar ég var barn
var Alli Kalli einn af
foringjum unglinganna
í nágrenninu. Þegar ég
komst á unglingsárin
var hann einn þeirra
ungu manna sem voru
okkur fyrirmynd í íþróttum. Hann
var fjölhæfur og fimur íþróttamaður,
stundaði íþróttir alla tíð og tók mik-
inn þátt í því félagsstarfi sem íþrótt-
um fylgir.
Þegar Alli Kalli tók sig upp með
fjölskyldu sína frá Ísafirði og settist
að í Njarðvík beið hann ekki boðanna
ALBERT KARL
SANDERS
✝ Albert KarlSanders fæddist
á Ísafirði 20. mars
1929. Hann varð
bráðkvaddur 3. apríl
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Ytri-Njarðvíkur-
kirkju 11. apríl.
með þátttöku í starfi
Sjálfstæðisflokksins
þar í bæ. Alla tíð síðan
var hann mjög virkur
þátttakandi í starfi
flokksins í Njarðvík, á
Suðurnesjum og í
Reykjaneskjördæmi og
tók mikinn og góðan
þátt í hinni almennu
stjórnmálaumræðu.
Hann gegndi fjölmörg-
um trúnaðarstörfum
fyrir Sjálfstæðisflokk-
inn og bæjarfélag sitt.
Bæjarstjóri var hann í
Njarðvík þrjú kjör-
tímabil samfleytt, og gegndi því með
þeim hætti að honum var mikill sómi
að og bænum til framfara.
Við Alli Kalli áttum samleið í bæj-
armálum í Keflavík og Njarðvík. Á
þeim tíma hófu sveitarstjórnir á Suð-
urnesjum samstarf um ýmis sameig-
inleg verkefni og hagsmuni. Bestu
dæmi þess í dag eru Fjölbrautaskóli
Suðurnesja, Samband sveitarfélaga
á Suðurnesjum, Sorpeyðingarstöð
Suðurnesja og síðast en ekki síst
Hitaveita Suðurnesja hf. Við áttum
einnig samleið í kjördæmisráði Sjálf-
stæðisflokksins í Reykjaneskjör-
dæmi og um hríð í stjórn þess. Sam-
starfið við Alla Kalla var ávallt gott
enda maðurinn allt í senn ráðagóður,
fórnfús og fylginn sér til framgangs
þeim málum sem hann vildi sjá verða
að veruleika. Alli Kalli var ævinlega
trúr Sjálfstæðisflokknum enda hafði
hann tröllatrú á hugsjónum hans og
stefnu. Fyrir það viljum við muna
hann og virða, sem áttum með hon-
um samleið innan flokksins og í
sveitarstjórnum.
Að leiðarlokum þakka ég Albert
Karli Sanders trúmennsku og ötult
starf í þágu Sjálfstæðisflokksins,
sveitarfélaganna á Suðurnesjum og
Reykjaneskjördæmis. Án hans hefði
okkur ekki tekist það sem orðið hef-
ur. Eftirlifandi eiginkonu hans, Sig-
ríði Friðbertsdóttur, börnum þeirra
og fjölskyldum þeirra sendi ég sam-
úðarkveðjur og bið þeim huggunar í
djúpri sorg.
Árni Ragnar Árnason, alþm.