Morgunblaðið - 12.05.2003, Blaðsíða 38

38 MÁNUDAGUR 12. MAÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
ÞESSA dagana opnar maður ekki
það blað að þar sé ekki grein eftir
einhvern bónda sem skammast út í
kjúklinga- og svínakjötsframleið-
endur fyrir að vera í samkeppni við
bændur í „hefðbundnu deildinni“ við
að framleiða kjöt. Einnig skammast
þeir út í þá þarna fyrir „sunnan“
fyrir að stjórna öllu í landbúnaðin-
um vitlaust. Manni skilst helst að
þessir Sunnanmenn eigi að ákveða
hvaða tegundir kjöts við eigum að
éta og hvað mikið af hverri, helst
90% kindakjöt! Alla vega finnst
þeim þetta voða frekja í kjúklinga-
og svínakjötsframleiðendum að
valta svona yfir þeirra kinda- og
nautakjötsfjöll og full ástæða til að
stöðva þá svo kinda- og nautakjöts-
framleiðendur fari ekki á hausinn.
Og um þetta eiga Sunnanmenn að
sjá um.
Bændurnir eru líka að velta því
fyir sér hverjir fjármagni fram-
leiðslu alls þessa náttúruvæna kjöts,
svo kinda- nautakjötið er farið að
hlaðast upp. Þeim finnst alveg sjálf-
sagt að kjúklinga- og svínakjöts-
framleiðendur fari á hausinn, og það
hlakkar í þeim, svona „þeim var
nær“. En það er svo annað uppi á
teningnum með þá. Þar má enginn
fara á hausinn, ríkið verður alltaf að
koma þeim til hjálpar, þegar eitt-
hvað bjátar á. Og nú segja þeir:
„Það verður að gera eitthvað fyrir
okkur, því kjúklinga- og svínakjöts-
framleiðendur eru að setja okkur á
hausinn með því að ætla sér að
framleiða kjöt ofan í alla heims-
byggðina.“ Þetta er tónninn. Einu
sinni enn! Hærri beingreiðslur?
Þeim dettur ekki til lifandis hugar
að eitthvað sé að hjá þeim sjálfum.
Offramleiðsla er orð sem ekki hent-
ar þeim, en það er nú einmitt merg-
urinn málsins. Offramleiðsla á
kindakjöti sem stuðlar að ofbeit,
gróðureyðingu og jarðvegsfoki. Svo
einfalt er nú það. Og allir lands-
menn taka þátt í að fullkomna þessa
eyðimörk, Ísland, með því að borga
með framleiðslunni og borga svo aft-
ur fyrir sömu vöru við búðarborðið.
Svo, til að kóróna þetta allt, vilja
þeir flytja út allt það kjöt sem land-
inn getur ekki torgað, sem þýðir, að
við erum að fórna afar viðkvæmum
gróðri ofan í vel haldna útlendinga.
Allt fyrir útlendingana! Gljúfur
jafnt sem gróður.
Sem minnir mig á Vinstri græna.
Hvað hugsa þeir í umhverfismálum,
annað en að koma í veg fyrir virkj-
anir? Aldrei heyrir maður þetta
náttúrufólk tala um ofbeit, gróður-
eyðingu né jarðvegsfok.
Það ætlar sem sagt seint að skilj-
ast að þjóðin hefur breytt mataræði
sínu. Hún borðar minna kjöt, mikið
grænmeti, ávexti, fisk, pasta og
hrísgrjón. Margir hafa alfarið hætt
kjötáti, sérstaklega kindakjötsáti.
Þá gengur bara ekki lengur að
framleiða eins mikið af því og áður.
Og það er bara gott fyrir blessaða
fósturjörðina að losna við þessi síét-
andi dýr, sem sífellt sjúga úr henni
orkuna.
Það er bara eitt til ráða fyrir
kinda- og nautakjötsframleiðendur,
og það er það að losa sig við þessa
árans Sunnanmenn. Stjórna sér
sjálfir og þar með bera ábyrgð á eig-
in framleiðslu og síðan standa og
falla með henni. Þá fyrst kemst á al-
vöru hagræðing og eðlileg sam-
keppni. En þó í fullri sátt við þverr-
andi gróður landsins. Helst af öllu
ætti að hafa allan búpening í beit-
arhólfum, svo landið fái tækifæri til
græða sín stóru sár. Í sumum til-
fellum mun það taka aldir en í öðr-
um færu víðir og birki að klæða fóst-
urjörðina með undraverðum hraða.
Það er ekki lengur sjálfgefið að
gömlu húsdýrin fái að éta allan
gróður landsins. Við, mennirnir, vilj-
um líka fá að njóta hans.
MARGRÉT JÓNSDÓTTIR,
Melteigi 4, Akranesi.
Offramleiðsla á kjöti
Frá Margréti Jónsdóttur:
FYRIR nokkrum árum ætlaði allt
vitlaust að verða vegna þess að rík-
isstjórn Íraks hafði keypt rör í
Þýzkalandi. Þetta voru nokkuð sver
rör og einhver fann það út að úr
þessum rörum mætti smíða fall-
byssur sem drægju frá Írak til Ísr-
ael. Svo liðu árin, aftur keyptu
Írakar rör, nú voru það álrör, svona
eins og eru notuð í vinnupalla. Við
þetta varð nú allt snarvitlaust því
svona rör er hægt að nota til þess
að búa til hluti í kjarnaofna, en í
þessum kjarnaofnum má svo hugs-
anlega búa til efni sem e.t.v. er
hægt að nota í kjarnorkusprengjur.
Bæjarstjórn Reykjavíkur keypti
heilmikið af rörum árið 1908 en þau
voru notuð í vatnsveitu frá Gvend-
arbrunnum til bæjarins. Sem betur
fer voru ráðandi öfl í heiminum
ekki búin að átta sig á því hvað rör
geta verið stórhættuleg og þess
vegna fékk bæjarstjórnin að vera í
friði með þetta bauk sitt. Þegar
vatnið var komið þurfti holræsi.
Það var bara stofnað holræsafélag
sem keypti meira af rörum sem
lögð voru niður Bankastrætið. Nú
eru stórvirkar vinnuvélar að moka
burt þessu merkilega framtaki,
gljábrenndum leirrörum sem eru
nánast heil eftir tæp hundrað ár.
Þetta er svo endurnýjað með rörum
úr steinsteypu sem endast e.t.v. í
fimmtíu ár. Allt á kostnað okkar
skattgreiðenda.
Annars er Davíð forsætisráð-
herra að tala um að lækka skatta.
Það er nú alveg mögulegt. Árið
1916 lagði kafbáturinn Bremen upp
frá Kiel áleiðis til Norfolk í Banda-
ríkjunum. Farmurinn var gull og
gimsteinar sem ætlað var að greiða
með upp í skuldir þýzka ríkisins.
Það eina sem vitað er um afdrif
þessa kafbáts er að breska her-
skipið Mantua rakst á eitthvað sem
líktist kafbáti u.þ.b. 250 sjómílur
réttvísandi suður af Dyrhólaey, á
sama tíma og fyrrnefndur kafbátur
gæti hafa verið þar á ferð.
Nú er bara að stækka efnahags-
lögsöguna og byrja svo að leita að
gullkafbátnum.
GESTUR GUNNARSSON,
Flókagötu 8, Reykjavík.
Rör
Frá Gesti Gunnarssyni: