Morgunblaðið - 27.05.2003, Blaðsíða 55

VEÐUR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 27. MAÍ 2003 55
#
 

 





 

  
   

 
  
 




  
  



 (
(
(
(
(  ( ( )( *( ( ( ( ( (
$%#&'()*&
*+(,'-$./$
+01/,'-$./$
2'340)51/$
+#
 ,
$

#$
 
 - 
! '! ./!

$0+-,$/

1 

6 ,7 



2
2
,8
 
 
* 
*
 ,7 



)
 ,8

*)

*
 +8 9:: 

+86 9
;
 +8

<

 



)


 

 






 
,7  


2
2
2
2
2)
2
2
2
2
2*
2
2)
2)
2
 


3 /
/ $$

,/



!&& $/

!
,
/


# /


'/!



 $





#4
)
1

#4$$


!&& $/

!
,
/

 2
# ! $/!
/
! 
 '! !  +:6;


  ! 
  " #$"
 
  "!
% &' ( 
 
)  

 ;

=6
>
5%//

!&& $/!

3 ! !
1 
 
?@ )  ?@ )  ?@ ) 
$ A76
BC
 6
( A 
%


 & 7=>7  'DA 
E
E



F
G8

B

H
&: 
)
*








*

4 

 

$/ 




/  


 






 





+C 8
" 2= 1

CI
C;C
4 6

(
 ;
, 
 
"=C

B 6
)6
(
 



)
)
*
*
*
6






 





4 

4 





#


4 

$ D


4

B J C
DC J
$8
,  A7
K:

DC 
"
L
E I#C 
@ J
C
5 ;C


*

6
6





4 

$ 

4 

#


#


$ 

 

$/ 4 

 

,;
 7,/
 2
6 
0 
+$
!

# 

 $



 
'!
!
 $
 $
$ -
 $
# ! ,
;
 8! ,/
 2



 !

%$ $
9! 
$ $

$

$/2


#$
! ' $

!   D ;
 : /!


!

6 
0 2
#

!
!

 
;$/$/
!




 2



/
9!
#

 
$ $

$

$/

 ;
 C

;

8! ,/

/
#, !
 2

!6
 $
#

 
< !
$

# $
**+
&&%
&,-&,*
&-
**-
&
&'
"#
$#
%#
&'#
&&#
$#
$#
$#
%#
&&#
&'#
ÞAÐ er ekki alltaf tekið út með sæld-
inni að vera kennari í menntaskóla,
ekki hvað síst þegar skólinn er í
skuggalegu hverfi í bandarískri stór-
borg þar sem glæponar eru á hverju
strái – jafnvel í nemendahópnum –
og vopnaðir verðir eru til taks í skól-
anum, enda sumir nemendurnir
sjálfir gráir fyrir járnum.
Ekki er nóg með það heldur eru
kennararnir kynlegir kvistir og sum-
ir blátt áfram ruglaðir. Í ofanálag
þarf að kljást við foreldrana sem eru
misjarðbundnir og jafnvel reyna að
kenna nemendunum eitthvað af viti.
Það er einvalalið leikara sem fer
með völdin í skólanum og fer þar
fremstur Chi McBride í hlutverki
hins sterka, þögla en ákveðna skóla-
stjóra Stephens Harpers. Anthony
Heald leikur hinn taugaveiklaða
Scott Guber, Fywush Finkel hinn
elliæra Harvey Lipscuhltz og Jeri
Ryan túlkar Ronnie Cook, en áhorf-
endur kannast kannski við hana úr
hlutverki hálfvélmennisins Seven of
Nine úr Star Trek-þáttunum.
EKKI missa af…
Leikarar Boston Public, reiðubúnir að takast á við erfiða nemendur: Jeri
Ryan, Jon Abrahams, Chi McBride, Sharon Leal og Joey McIntyre.
… raunum
kennaralífsins
Boston Public er á dagskrá Skjás
eins í kvöld kl. 22.
UNDANFARNAR vikur magnaðist
upp hægt og bítandi Evróvisjón-æði
hjá landsmönnum. Fyrst var það
forkeppnin í febrúar, þá umræður
um hve lagið væri líkt gömlum
slagara eftir Richard Marx. Loks
síðustu vikurnar fóru forsíður, bak-
síður og innsíður að fyllast af við-
tölum. Veðbankar fóru að spá Birg-
ittu Haukdal góðu gengi og æfingar
gengu vel.
Sjálfur hef ég fengið að taka
nokkur viðtöl við Birgittu og hefur
með hverju samtalinu þótt vænna
um hana, þessa viðkunnanlegu
Húsavíkurmær, en hitt hefur gert
mér erfiðara fyrir í umfjöllun um
málið að ég hef aldrei haft neitt
sérstaklega gaman að Evróvisjón.
Það var þess vegna sem ég horfði
meira af skyldurækni en löngun á
Evróvisjónkeppnina á laugardag.
Annað augað var því á skjánum á
meðan ég tók til í íbúðinni. Á milli
þess sem ég strauk brauðmylsnuna
af eldhúsborðinu og setti handklæði
í þvottavélina heyrði ég óminn frá
sjónvarpinu. Hvert lauflétt popp-
froðulagið á fætur öðru: „I love
you!“, „Oh, baby!“ endurtók hver
söngvarinn á eftir hinum, með mis-
bjagaðri ensku.
Í tvígang settist ég niður við
sjónvarpið og fannst í báðum til-
vikum ekki mikið til koma. Sviðs-
framkoman tilgerðarleg og lögin
fóru inn um annað eyrað og út um
hitt.
Það var þá sem ég gerði mér
grein fyrir því að Evróvisjón snýst
ekki um lögin. Það hefur reyndar
visst afþreyingargildi að hlæja að
því hve hallærisleg og ófrumleg
mörg lögin geta verið – auk þess
sem stöku söngperlur geta vissu-
lega leynst inn á milli. En Evró-
visjón snýst þó fyrst og fremst um
félagsskap og stemmningu.
Þar sem ég stóð með ryksuguna í
annarri hendi og viskastykkið í
hinni rann það upp fyrir mér að ég
var í raun arfaspældur að hafa ekki
verið boðinn í eitt einasta Evró-
visjónpartí. Ég hafði engan til að
horfa á keppnina með, enda fjöl-
skyldumeðlimirnir farnir hver í sitt
Söngvakeppniboðið og jafnvel heim-
iliskettirnir horfnir, enda flúðu þeir
undir rúm um leið og ryksugan fór
í gang.
Evróvisjón er nefnilega í anda
ekki ósvipuð stemmningunni á 17.
júní. Meðfram því að fagna sjálf-
stæði þjóðarinnar snýst þjóðhátíð-
ardagurinn um sykurkvoðu, helíum-
blöðrur og risavaxin sleikjósnuð,
fjölleikafólk á stultum og það að
eiga gott spjall við vini og kunn-
ingja sem maður rekst á í mið-
bænum.
Þannig snýst Evróvisjón um fé-
lagsskapinn – að japla á snakki og
jafnvel grilla í góðra vina hópi,
veðja um hvaða lag ber sigur úr
býtum og hríslast af spenningi yfir
því hvort að frændur okkar á Norð-
urlöndum virði hið óskrifaða nor-
ræna heiðursmannasamkomulag
um að skiptast á stigum.
Jafnvel þótt manni þyki lögin fer-
lega slæm og verði alltaf jafnhissa á
því að milljóna manna heimsálfa
skuli ekki getað komið frá sér fleiri
góðum lögum í þessa keppni er
Evróvisjónkeppnin orðin samtvinn-
uð hinni íslensku þjóðarsál. Það er
þar sem við fáum staðið jafnfætis
öðrum Evrópuþjóðum og fáum að
sýna á jafnréttisgrundvelli rjóma
íslenskrar dægurtónlistar. Síðan
„Gleðibankinn“ kom, sá og lenti í
sextánda sæti hefur söngvakeppnin
verið ákveðinn mælikvarði á sjálfs-
mynd landsins í samfélagi þjóð-
anna.
Ef okkur gengur illa kennum við
því um að hin liðin hafi verið að
hamstra stig og ef við vinnum
næstum, þá segjum við lag sig-
urvegarans stolið frá Abba og
söngvarann ósiðsamlega klæddan.
Öll sitjum við síðan með öndina í
hálsinum með óttablandinni eftir-
væntingu um að við slysumst til að
vinna í keppninni og neyðumst til
að koma upp boðlegu tónlistarhúsi í
einum grænum.
Ég held mér þyki Evróvisjón
kannski ekki svo leiðinleg keppni
þegar allt kemur til alls og fyrst
enginn nennir að bjóða mér verð ég
bara sjálfur að halda að ári mitt
eigið Evróvisjónpartí.
Evróæði,
Evrómæði
Ásgeir Þ. Ingvarsson
Ljósvakinn
ÚTVARP/SJÓNVARP