Morgunblaðið - 08.06.2003, Síða 31

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 8. JÚNÍ 2003 31
Elsku Bjössi minn.
Nú skiljast leiðir
okkar í bili. Ég afar
þakklát fyrir að hafa
átt þig að, því þú hafð-
ir svo margt að gefa og frá svo
mörgu að segja. Við áttum langa
og góða samleið. Þegar ég hugsa til
þín birtast í huganum margar góð-
ar minningar sem ég á um þig og
Jóhönnu í Norðurgötunni og allar
skemmtilegu minningarnar um
góðar samverustundirnar í gegnum
árinn.
Ég kom mjög ung inn í tengda-
fjölskylduna mína og var einstak-
lega vel tekið og þú, tengdapabbi,
varst alltaf svo hlýr og góður og
stutt í brosið. Við höfum ferðast
mikið með þér og Jóhönnu. Ferða-
lög voru ykkar líf og yndi og þú
aldrei ánægðari en þegar þú sat
undir stýri og ókst um landið. Það
var svo þægilegt að vera með ykk-
ur. Allir hlutir sjálfsagðir og
skemmtilegir. Síðustu árin ferðuð-
umst við saman með tjaldvagnana
okkar og þá vorum við eina eða
tvær vikur á ferðinni. Eltum sólina
og góða veðrið eins mikið og hægt
var. Þá varst þú orðinn lasinn en
það hefti þig ekki, þú hafðir Jó-
hönnu til að styðja þig og þá gast
þú allt. Þó svo að þú værir orðinn
veikur þá breyttist ekki lundin,
alltaf sástu björtu hliðarnar og
stutt var í brosið.
SIGURBJÖRN
SIGURBJÖRNSSON
✝ Sigurbjörn Guð-mundur Sigur-
björnsson fæddist í
Baugaseli í Barkár-
dal 27. febrúar 1923.
Hann lést á Hjúkrun-
arheimilinu Seli 3.
maí síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Akureyrarkirkju
9. maí.
Hestar voru meðal
áhugamála þinna og
eigum við, ég og börn-
in mín, margar
skemmtilegar minn-
ingar frá því að fara
með þér að gefa hest-
unum og skreppa á
bak í leiðinni. Börn-
unum mínum þótti
gott að vera hjá þér
og ömmu og sóttu
mikið til ykkar til að
eiga með ykkur
dásamlegar stundir.
Ég þakka þér þessi
góðu ár sem ég átti
með þér. Jóhönnu þakka ég fyrir
hvað vel hún hugsaði um þig alla
tíð.
Guð geymi þig elsku tengda-
pabbi.
Þín
Elísabet.
Mig langar til að minnast
tengdaföður míns með nokkrum
orðum nú þegar leiðir hafa skilist.
„Eigum við að taka í spil?“ var al-
geng spurning þegar við Magnús
komum í heimsókn. Það fannst
okkur öllum mjög skemmtilegt og
við sátum gjarnan langt fram á
nótt og spiluðum vist. Ég og Jó-
hanna saman og tengdapabbi og
Magnús saman. Sigurbjörn reyndi
mikið til að kenna okkur brigde en
þar var hann bestur. Við Jóhanna
neituðum að spila neitt annað en
vist, bara til þess að hafa einhverja
möguleika á að vinna eitt og eitt
spil. Oft voru þeir feðgar með bull-
andi tap en þeir voru aldrei að tapa
heldur aðeins að leyfa okkur að
vinna svona stundum til að hafa
okkur góðar. Tengdapabbi tapaði
aldrei, þetta var þeirra einstaka
góðmennska þegar þeir voru
kannski fimm hundruð stigum und-
ir okkur. Við vorum auðvitað betri
en það fékkst bara aldrei viður-
kennt. Spilakvöldin voru einstak-
lega skemmtilegar stundir sem ég
minnist með mikilli ánægju.
Margar ferðir komu þau hjónin
til okkar í sumarbústaðinn í Vagla-
skógi. Þar hafa þau verið að rækta
tré og rósir undanfarin ár og haft
gaman af. Þá sat tengdapabbi í sól-
inni á pallinum, rétt eins og aðrir
höfðingjar og horfði á Jóhönnu
sína vinna við gróðursetninguna.
Það veitti honum ómælda ánægju
þegar hann gat lítið komist um
sjálfur vegna veikinda sinna. Helst
af öllu vildi tengdapabbi ferðast
með fjölskyldunni, fara langt og sjá
mikið.
Sigurbjörn var afskaplega
skemmtilegur og góður maður.
Hann elskaði fjölskyldu sína meira
en allt annað í lífinu og vildi eyða
tíma sínum með henni. Helst að
ferðast og gera eitthvað skemmti-
legt saman. Fjölskyldan hefur líka
ferðast ótrúlega mikið saman, allir
vildu ferðast með Sigurbirni og Jó-
hönnu því þau voru svo skemmti-
legir ferðafélagar og til í hvað sem
var. Þau þekktu landið mjög vel og
höfðu alls staðar verið. Í þessum
ferðum var tengdapabbi ánægður
og glaður og tók ekki í mál að hvíla
sig þótt hann væri sýnilega orðinn
þreyttur. Hann gat hvílt sig þegar
hann kæmi heim, þá væri nægur
tími. Þegar ég þurft mest á þeim
að halda þá ferðuðust þau með mér
á mínar heimaslóðir og það vil ég
nú þakka.
Tengdaforeldrar mínir voru
þannig að þau gátu aldrei hvort af
öðru séð. Kærleikurinn sem ríkti á
milli þeirra var einstakur og aðdá-
unarvert hvernig Jóhanna hugsaði
um Sigurbjörn þar til yfir lauk.
Fyrir það vil ég nú þakka.
Elsku tengdapabbi, ég kveð þig
með ást og virðingu. Takk fyrir ár-
in sem við áttum saman.
Guð geymi þig.
Þín
Ingibjörg Sævarsdóttir.
Elsku afi.
Þegar ég minnist þín er svo
margt sem kemur upp í hugann.
Það fyrsta sem ég man er þegar ég
kom fyrst til ykkar Jóhönnu á
Norðurgötuna. Þá var ég 18 mán-
aða og pabbi minn heitinn bað ykk-
ur að hafa mig meðan á veikindum
móður minnar stóð. Ég þekkti ykk-
ur ekki neitt þá og var eins og við
mátti búast ekki sáttur við vistina.
Fyrstu kvöldmáltíðina mína borð-
uðum ég og þú í stiganum. Fyrst
vildi ég ekki vera hjá Hönnu
mömmu en svo vildi ég hvergi ann-
ars staðar vera. Ég var hjá ykkur
þá í sex mánuði samfellt en eftir
það meira og minna fram að ferm-
ingu og víst er að á meðan ég var
hjá ykkur var ég í góðum höndum.
Fljótlega eftir að ég kom til ykkar
byrjaði ég að kalla Jóhönnu Hönnu
mömmu en þig Bjössa, en það
breyttist þegar þú sagðir mér að
kalla þig bara afa, það væri best.
Ég varð mjög glaður og stoltur af
því að eignast þig fyrir afa og hef
verið það alla tíð síðan.
Þegar ég var lítill strákur og var
að veiða á gömlu olíubryggjunni
var gaman að koma til þín á Kjöt-
iðnaðarstöðina og fá pylsur í poka
þegar maður var orðinn svangur.
Félagar mínir öfunduðu mig mikið
af því að eiga afa á Kjötiðnaðar-
stöðinni, það var dálítill lúxus í þá
daga að geta boðið upp á pylsur í
svona veiðitúrum.
Mér fannst alltaf gaman að fara
með ykkur í ferðalög en mér er
minnisstæðast þegar við fórum í
sumarbústað á Illugastöðum þegar
ég var 12 ára. Þú lagðir þig eftir
matinn og Hanna mamma var að
prjóna. Pípan þín, sem þú hafðir
svo mikið dálæti á, lá í ösku-
bakkanum. Ég vildi gera þér gott
og ákvað að hreinsa pípuna fyrir
þig með því að skafa allt innan úr
hausnum á henni. Svo sýndi ég
Hönnu mömmu hvað ég hefði verið
duglegur. Hanna mamma fékk
áfall og sagði að þú yrðir líklegast
ekki ánægður með mig núna og út-
skýrði hvers vegna. Ég varð
hræddur og fór út og ætlaði varla
að þora inn aftur. En þú varst ekk-
ert að æsa þig en sagðir mér að ég
þyrfti ekkert að hafa fyrir því að
þrífa pípuna, þú skyldir sjá um það
mál sjálfur. Þannig varstu, afi
minn, ekki að skamma heldur að
ræða málin í rólegheitunum og
kenna í leiðinni.
Þú og Hanna mamma höfðuð
gaman af dýrum og áttuð hesta og
nokkrar kindur sem þið hugsuðuð
mjög vel um. Það var svo gaman á
vorin þegar lömbin komu og á
sumrin í heyskapnum. Mér þótti
svo vænt um það þegar ég var 12–
13 ára að þú baðst mig að sjá um
skepnurnar á meðan þið þurftuð að
fara úr bænum í nokkra daga. Þá
fann ég svo vel hvað þú barst mikið
traust til mín.
Þú áttir þér mörg áhugamál og
reyndir að sinna þeim eftir bestu
getu. Þú smitaðir mig laglega af
veiðidellunni. Við gátum setið lang-
tímum saman og spjallað um lax-
og silungsveiði, þú hafðir víða verið
og þekktir vel til í ám og vötnum
víða um land.
Þú varst klókur í ættfræði og
stoltur af uppruna þínum. Hörg-
dælingur – það er málið, enginn
dalur komst í hálfkvisti við Hörg-
árdal, það vitum við sem þekktum
þig.
Þökkum kærleika og elsku, þökkum
virðingu og trú,
þökkum allt sem af þér gafstu, okkar
ástir áttir þú.
Því viðmót þitt svo glaðlegt var og
góðleg var þín lund
og gaman var að koma á þinn fund.
(Guðrún Sigurbjörnsdóttir.)
Elsku afi.
Ég þakka þér ástsamlega fyrir
samfylgdina gegnum árin. Þakka
þér fyrir hvað þú reyndist dætrum
mínum góður og eftirlátur afi. Þær
þekktu nammiskápinn þinn vel og
þótti alltaf gaman að koma til ykk-
ar Hönnu mömmu.
Guð geymi þig.
Einir Örn Einisson.
Hjartkæra mamma
mín og vinkona í blíðu
sem stríðu, og um-
hyggjusama hlýja
amma. Svo ótalmargt er frá þér að
segja, enda móðir, amma, kona,
manneskja einstök sinnar tegundar.
Í fyrsta lagi vorum við afar nánar,
deildum í trúnaði okkar dýpstu mál-
efnum, gömlum sem nýjum. Þú
hringdir um hæl þegar þú skynjaðir
að eitthvað væri nú að hjá henni
Hönnu þinni eða ömmubörnunum
þínum. Eins var það mín megin með
þig og pabba. Draumar okkar í
svefni vissum við báðar að voru ekki
aðeins draumar heldur skilaboð,
vegna þess að margar leiðir notar
Drottinn til að ná til mannfólksins.
Þeim deildum við ætíð saman, og
fundum út hvað innihaldið merkti.
Oft strax, í símanum eða í „sælureit“
þínum, glerhúsinu. Sérstakir voru
draumarnir þrír um ömmu Rósu,
mömmu þína, þig og mig. Og allir
rættust þeir.
Þú varst snögg af stað þegar
ömmustelpan þín sem ber nafnið
þitt, var veik af sínum ævilanga
flókna sjúkdómi, komin með bestu
upprúlluðu sykruðu pönnukökurnar
sem nokkur gæti snarað fram, svo
ekki sé minnst á ömmueplakökuna
sem engum hefur tekist að baka í
líkingu við þína. Enda afar víðfræg
og umtöluð kaka – því allt sem þú
HULDA SIGUR-
BJÖRNSDÓTTIR
✝ Elínborg HuldaSigurbjörnsdótt-
ir fæddist í Sigurð-
arbæ á Blönduósi 1.
október 1917. Hún
lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri 25. apríl síð-
astliðinn og var útför
hennar gerð frá
Hvítasunnukirkjunni
á Akureyri 2. maí.
lagðir til gerðir þú með
hlýju sálinni þinni og
heitu tilfinningunum
þínum. Þú fylgdist
ætíð mjög vel með
knattspyrnuhæfni
„vinstrifótar“dóttur
minnar og hvattir hana
sífellt áfram. Enda átt-
uð þið einar ykkar
daga – við bakstur,
spjall, tiltekt, íþrótta-
samræður og áhorf
bæði í sjónvarpi og í
beinni. Þú varst sú sem
studdir hana og mig í
öllum veikindum henn-
ar, varst mætt á núll, núll-hraða
með allskyns hluti til að gefa okkur,
bæði veraldlega og andlega. Þú
naust þess þegar ömmustrákurinn
þinn kom reglulega við á leiðinni af
eða á æfingu hjá KA og þá gjarnan
komum við „stelpurnar“ þínar til þín
og fengum okkur saman í gogginn.
Unaðsstundir: Bara „eitthvað“ til að
mettast voru okkar matarsetningar.
Skemmtilegast var þegar við sóttum
kjúkling með öllu.
Þú varst með allt á hreinu, beint í
æð úr sjónvarpsdagskránni. Síung
dama – tággrönn, fögur, „smart“
klædd, töfraðir fram fatasamsetn-
ingar, full áhuga á nýjungum, hvort
sem var um að ræða „skyndibita“
eða nýjar matvörur sem flýta mátti
fyrir sér og öðrum við eldamennsku.
Ógleymanlegt verður hversu vel
þú þekktir alla íþróttakappa – hvort
sem þeir léku hér á landi eða erlend-
is, félagaskipti þeirra, sama á við um
erlenda leikmenn í handbolta og fót-
bolta, enda var þetta þér mjög mikið
og stórt áhugamál. Ófáar ferðirnar
fórum við saman í „Höllina“ að njóta
kappleikja. Þegar ég lék handbolta í
hartnær tuttugu ár varstu iðin við
að mæta og nokkrar eru myndirnar
sem þú smelltir af, af þinni alkunnu
snilld, á filmu og gafst mér. Ger-
semi. Á unglingsári mínu einu var
sárt mál staðreynd sem enginn
mannlegur máttur gat breytt, enda
alls ekki vilji okkar til þess. Ég var,
vægt til orða tekið, í andlegri rúst,
þá sagðir þú þessa gullvægu setn-
ingu: Allt samverkar til góðs þeim
sem Guð elska. Sannarlega rættist
það á öllum sviðum og er og varð
þér, pabba, mér og öðrum mikil
blessun Guðs.
Dásamlegt var að deila saman
sameiginlegri trú og okkar á Jesú
Krist, mátt hans og leiðsögn, skip-
stjóra okkar í daglegri för með sér í
hjartanu og sálinni því eins og þú
ávallt sagðir: Guð lítur á hjartað en
mennirnir á útlitið. Sannleikskorn
stórt. Uppáhaldsorðin okkar úr
Biblíunni voru og eru þessi: Ef Guð
er með oss, hvað geta þá mennirnir
gjört oss?
Takk mamma mín fyrir allar
„gömlu“ góðu kristilegu plöturnar
sem þú lánaðir mér til þess að ég
gæti notið þeirra á geisladiskum eða
snældum. Þær hljóma sem hunang í
eyrum mínum. Takk fyrir að fá að
vera dóttir þín. Takk fyrir alla ást-
ina sem þú gafst mér. Einnig fengu
afar margar sálir að njóta gjafa
þinna, því þér fannst sælla að gefa
en þiggja.
Í lokin langar okkur, mig og börn-
in mín, að segja einungis þetta: Við
samgleðjumst þér af öllu hjarta að
vera komin í paradís Guðs þar sem
eru engin veikindi, sorgir né nokkuð
skaðlegt. Einungis hamingja og
gleði, himneskur friður, sæla og
léttir. Rúsínan í pylsuendanum er
svo þessi: Eftir hvern einasta sam-
fund okkar, hvort sem ég var hjá
þér og pabba eða þú hjá mér, vipp-
aðir þú þér létt á fæti og sóttir „des-
erinn“ sumsé mannkornin úr Biblí-
unni, við drógum hvert okkar eitt,
lásum þau og báðum saman til hins
hæsta sem öllu kemur til leiðar og
stjórnar, Drottins Guðs sjálfs.
Minningin um þig, elskan okkar,
er dýrmæti og öllu öðru fremri. Við
vitum að nú ertu alsæl, syngjandi
kát og alfrísk. Drottinn blessi þig
fyrir allt. Við kveðjum þig með lag-
inu Nafnið Jesús fagra, nafnið Jes-
ús, fyrir nafnið Jesús á ég frið í dag.
Blessun ein er minningin þín,
elsku mamma mín og amma okkar.
Hanna Rúna Jóhannsdóttir,
Stefán Rúnar Árnason og
Sólveig Hulda Árnadóttir.
Hulda, ég kveð þig með þökkum
fyrir samveruna og þá sérstaklega
fyrir árin 1970-72, þegar ég var ný-
komin til Ísland með manni mínum
til að starfa í Hvítasunnukirkjunni.
Ég kunni lítið sem ekkert í íslensku
– og vissi enn minna um lifnaðar-
hætti Íslendinga. Þið hjónin gáfuð
okkur húsaskjól, mat og drykk í tvo
mánuði, þangað til við fundum hús-
næði. Einar fékk fljótlega vinnu sem
kennari, en þá var ég skilin eftir á
hverjum morgni – með þér. Þú viss-
ir ekki hvað það skelfdi mig að
ganga upp til þín – hvað það var
ógnvekjandi að vera útlendingur. –
Ég þekkti þig ekki þá. En þú varst
svo elskuleg og skilningsrík – svo
sniðug að geta gert þig skiljanlega
við mig. Það varst þú sem hjálpaðir
mér að komast inn í íslenska lifn-
aðarhætti. Á hverjum degi fórum
við saman í matvörubúðina til að
kaupa mat fyrir daginn; síðan aftur
heim, þar sem ég horfði á og lærði
hvernig maturinn var eldaður: hval-
kjöt, saltkjöt og hrossakjöt. Þetta
var allt eins og frumskógur fyrir
mér og allt svo ólíkt því sem ég hafði
alist upp við. – Að ekki sé nú talað
um þegar ég var dregin í að hjálpa
um sláturtímann, hálfum mánuði
eftir að ég kom til Íslands.
Ég hef nýtt mér þessa þekkingu
öll 33 árin sem ég hef dvalist hér. Ég
man ekki hvort ég hef nokkurn tíma
þakkað þér persónulega fyrir þessa
ómetanlegu hjálp. Ég veit ég þakk-
aði Guði fyrir þig. Ég sagði við þig
einu sinni að Guð hefði gefið mér þig
sem íslenska móður – það var það
sem þú varst – mér móðir í móður
stað. Blessuð sé minning þín.
Kveðja,
Beverly Gíslason.
AFMÆLIS- og minningar-
greinum má skila í tölvupósti
(netfangið er minning@mbl.is,
svar er sent sjálfvirkt um leið
og grein hefur borist) eða á
disklingi. Ef greinin er á disk-
lingi þarf útprentun að fylgja.
Nauðsynlegt er að tilgreina
símanúmer höfundar og/eða
sendanda (vinnusíma og heima-
síma). Ekki er tekið við hand-
skrifuðum greinum.
Um hvern látinn einstakling
birtist ein aðalgrein af hæfi-
legri lengd á útfarardegi, en
aðrar greinar séu um 300 orð
eða 1.500 slög (með bilum) en
það eru um 50 línur í blaðinu
(17 dálksentimetrar). Tilvitn-
anir í sálma eða ljóð takmark-
ast við eitt til þrjú erindi. Einn-
ig er hægt að senda örstutta
kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–
15 línur, og votta virðingu án
þess að það sé gert með langri
grein. Greinarhöfundar eru
beðnir að hafa skírnarnöfn sín
en ekki stuttnefni undir grein-
unum.
Minningargreinum þarf að
fylgja formáli með upplýsing-
um um hvar og hvenær sá sem
fjallað er um er fæddur, hvar
og hvenær dáinn, um foreldra
hans, systkini, maka og börn og
loks hvaðan útförin verður
gerð og klukkan hvað. Ætlast
er til að þetta komi aðeins fram
í formálanum, sem er feitletr-
aður, en ekki í greinunum sjálf-
um. Þar sem pláss er takmark-
að getur þurft að fresta
birtingu greina, enda þótt þær
berist innan hins tiltekna
frests.
Frágangur
afmælis- og
minningar-
greina