Morgunblaðið - 20.07.2003, Blaðsíða 39

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 20. JÚLÍ 2003 39
✝ Erlendur GeirJóelsson fæddist
í Hafnarfirði 17. des-
ember 1920 og bjó
þar allt sitt líf. Hann
lést á Hrafnistu í
Hafnarfirði sunnu-
daginn 13. júlí síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru hjónin Jó-
el Friðrik Ingvars-
son, f. 3. nóvember
1899, d. 9. júní 1975,
og Valgerður Er-
lendsdóttir, f. 17.
september 1894, d. 8.
apríl 1986. Systkini
Geirs eru: 1) Ingibjörg, f. 1919,
gift Ástráði Sigursteindórssyni.
2) Friðrik, f. 1922, kvæntur Val-
dísi Guðjónsdóttur. 3) Gróa, f.
1925, gift Jóni P. Jónssyni sem er
látinn. 4) Herdís, f. 1930, lést úr
barnaveiki 11 ára gömul. Uppeld-
issystkini Geirs eru Kristín Guð-
mundsdóttir, f. 1942, gift Bjarna
Þórðarsyni, og Erlendur Guð-
mundsson, f. 1943, kvæntur Krist-
ínu Gunnlaugsdóttur sem er látin.
Geir kvæntist árið 1949 Lóu A.
Bjarnadóttur, f. 1922, frá Akur-
eyri. Foreldrar hennar voru
Bjarni Halldórsson,
f. 1892, d. 1971, og
Margrét Gunnars-
dóttir, f. 1893, d.
1980. Börn Geirs og
Lóu eru: 1) Margrét,
f. 1950, gift Sigurði
Bjarnasyni, f. 1943.
Sonur þeirra er Geir
Gunnar, f. 1991. 2)
Bjarni, f. 1953,
kvæntur Guðrúnu
Sverrisdóttur, f.
1955. Synir þeirra
eru: a) Sverrir, f.
1976, kvæntur Rakel
Sölvadóttur, barn
þeirra er Ólína Helga, b) Geir, f.
1988. 3) Ingvar, f. 1955, kvæntur
Gyðu Einarsdóttur, f. 1955. Börn
þeirra eru: a) Einar Geir, f. 1977,
b) Lóa, f. 1980, í sambúð með
Gunnari Narfa Gunnarssyni, c)
Berglind, f. 1982.
Geir ólst upp í Hafnarfirði og
rak þar skóverslun í eigin nafni í
44 ár. Hann var mikill áhugamað-
ur um íþróttir og einn af stofn-
endum íþróttafélagsins Hauka í
Hafnarfirði.
Útför Geirs var gerð frá Hafn-
arfjarðarkirkju 18. júlí.
Elsku afi Geir, það var svo gott að
við skyldum öll vera með ömmu hjá
þér á Hrafnistu þegar þú dóst. Ég
var bara fimm daga gamall þegar ég
kom á Hringbrautina á afmælisdag-
inn þinn 17. desember 1991 og var
svo heppinn að fá að búa í sama húsi
og þú og amma næstu átta árin. Ég
sótti alltaf mikið upp á loft til ykkar.
Og snemma byrjaði ég á því að kanna
hvort það væri eitthvað betra að
borða uppi hjá ykkur en heima hjá
okkur á neðri hæðinni. Einnig
kennduð þið amma mér margt gott
og sögðuð mér frá mörgu skemmti-
legu.
Stundum slógumst við í góðu, en
manstu afi, amma þoldi ekki að við
værum að slást. Þá sagði hún alltaf:
„Ég segi eins og ég sagði við Bjarna
og Ingvar þegar þeir voru litlir og
fóru að slást. Það slæst enginn hér
inni. Ef þið ætlið að slást þá verðið
þið að fara út á tún.“
Ég veit það, afi minn, að núna líður
þér miklu betur hjá Guði og öllum
englunum. Og af því að ég var
skírður í höfuðið á þér og afa Gunn-
ari Dal, langar mig til að enda þetta
með ljóði eftir Gunnar:
Nú sól um stræti
morgunbirtu breiðir
og bjartir geislafingur snerta mig
sem hendur guðs, er heimi öllum stjórnar,
sem hendur guðs er lækna
og blessa þig.
Elsku góði afi, þótt ég sakni þín,
þá veit ég að þér líður vel núna hjá
Guði.
Þinn
Geir Gunnar.
Geir Jóelsson er látinn eftir nokk-
urra ára veikindi. Mér er í fersku
minni myndarlegi afgreiðslumaður-
inn í Einarsbúð fyrir hartnær sex
áratugum. Nokkrum árum síðar
stofnsetti hann sína eigin skóverslun
við Strandgötuna í Hafnarfirði, þar
sem hann starfaði síðan um áratuga
skeið og setti sinn svip á miðbæjarlíf-
ið í Hafnarfirði. Hann var sérstak-
lega lipur og alúðlegur kaupmaður,
sem reyndi að uppfylla óskir við-
skiptavina sinna í hvívetna.
Ég kynntist Geir betur þegar ég
kvæntist uppeldissystur hans og síð-
an miklu betur er við hjónin bjugg-
um í sama húsi og þau Geir, Lóa kona
hans og börn þeirra í tæpan áratug.
Það var einkar ánægjulegt sambýli
og á það bar aldrei skugga. Við ferð-
uðumst saman innanlands og utan og
jákvæðari og viðmótsþýðari ferða-
félaga er vart hægt að hugsa sér.
Geir fékk gott veganesti úr for-
eldrahúsum, en foreldrar hans voru
sæmdarhjónin Valgerður Erlends-
dóttir og Jóel Fr. Ingvarsson, val-
inkunnir borgarar í Hafnarfirði.
Geir var hreinn og beinn í öllum
samskiptum við samferðafólk sitt,
ákveðinn og fastur fyrir ef því var að
skipta. Hann var allra manna hjálp-
fúsastur hvort sem til hans var leitað
eða hann hafði frumkvæði um að
bjóða liðsinni sitt. Hann var yfirleitt
léttur í lund, spaugsamur og hlátur-
mildur, og hann hafði mjög góða
nærveru. Geir var fríður sýnum,
glæsimenni að vallarsýn og bar sig
ávallt einstaklega vel. Hann var mik-
ið snyrtimenni og hafði röð og reglu
á öllum sínum hlutum; hann hafði
gaman að góðum bílum og í klæða-
burði bar hann af. Geir var ágætur
söngmaður eins og fleira ættfólk
hans og söng hann um nokkurt skeið
með Karlakórnum Þröstum. Hann
stundaði íþróttir á yngri árum og var
vel á sig kominn meðan hann hélt
heilsu. Fjölskyldan var honum mjög
kær og þau Lóa voru einstaklega
samhent hjón, sem lögðu sig fram við
að hlúa að börnum sínum og fjöl-
skyldum þeirra.
Góður drengur er kvaddur og við
minnumst hans með virðingu og
þakklæti.
Bjarni Þórðarson.
GEIR
JÓELSSON
✝ Gunnar Hösk-uldsson fæddist á
Akureyri hinn 1.
ágúst árið 1944.
Hann lést 26. júní síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru þau Hulda
Sigurborg Ólafsdótt-
ir, húsfreyja á Akur-
eyri, Þingeyri og síð-
ast í Reykjavík, f. á
Ísafirði 18.5. 1918, d.
20.12. 1993, og Hösk-
uldur Steinsson, bak-
arameistari á Akur-
eyri, Þingeyri og
síðast í Reykjavík, f. á Þingeyri
16.10. 1912, d. 24.3. 1968. Systkini
Gunnars eru: Ólafur, lektor í
barnatannlækningum í Reykjavík,
f. á Akureyri 30.4. 1939, Steinarr,
viðskiptafræðingur í Reykjavík, f. á
Akureyri 10.10. 1941, Fríða Reg-
ína, skólastjóri í Reykjavík, f. á Ak-
ureyri 9.3. 1949, og Höskuldur,
sjúkraþjálfari á Akureyri, f. á Ak-
ureyri 31.7. 1950.
Gunnar kvæntist 1. júní 1968
Auði Gunnarsdóttur, f. í Reykjavík
27.6. 1947. Börn þeirra eru: 1)
Gunnar Hrafn, vélfræðingur í
landspróf frá Núpsskóla og fór í
MA einn vetur. Gunnar nam við
Vallelkilde folkehøjskole og lauk
þaðan prófi 18 ára gamall. Vorið
eftir vann hann á farfuglaheimilinu
Borevejlevig við Roskildefjörð og
síðan um tíma í bakaríi í Kaup-
mannahöfn. Hann réð sig svo sem
„létt-madrós“ á Gullfoss en varð að
hætta eftir einn túr og taka við bak-
aríinu á Þingeyri vegna veikinda
föður síns. Veturinn 1960–1961
kenndi hann við barnaskólann á
Þingeyri. Hann lauk kennaraprófi í
KÍ árið 1967. Tvo næstu vetur
kenndi hann við Leirárskóla í
Borgarfirði. Eftir það vann Gunnar
í slippnum í Reykjavík og fór á síld
á sumrin, kenndi einn vetur við
Álftamýrarskóla og vann síðan í
átta ár sem sölumaður hjá G. Thor-
steinsson og Johnson. Fjölskyldan
flytur til Húsavíkur árið 1977 þar
sem Gunnar kenndi við Barnaskóla
Húsavíkur til ársins 1991. Hann
stundaði síðan nám í Kantaraborg
á Englandi í ensku og ferðamála-
fræðum en veiktist þar og að tveim-
ur árum liðnum varð hann að hætta
kennslu. Gunnar og Auður keyptu
þá sólbaðsstofuna Ársól sem Gunn-
ar rak, ásamt því að sjá um tjald-
svæði Húsavíkur á sumrin, og árið
1998 festu þau kaup á gistiheim-
ilinu Árbóli sem þau ráku síðan.
Útför Gunnars var gerð frá
Húsavíkurkirkju 2. júlí síðastliðinn.
Reykjavík, f. í Reykja-
vík 9.10. 1968, sam-
býliskona hans er El-
ísabet Reynisdóttir
tanntæknir, f. í Vest-
mannaeyjum 2.8. 1968.
Börn þeirra eru Reyn-
ir Rafn, f. 11.11. 1995,
og Auður, f. 26.10.
2000. 2) Þórir Örn, vél-
smiður á Húsavík, f. í
Reykjavík 29.3. 1971,
kona hans er Líney
Helga Björnsdóttir,
nemi við KHÍ, leik-
skólaskor, f. á Húsavík
18.11. 1974. Synir þeirra eru Haf-
þór Helgi, f. 18.4. 1997, og Björn
Gunnar, f. 2.10. 2002. 3) Hrefna
Regína, nemi í sjúkraþjálfun við HÍ,
f. í Reykjavík 22.2. 1976, sambýlis-
maður hennar er Daníel Borgþórs-
son, nemi í upplýsingatæknifræði
við Tækniháskóla Ísl., f. á Neskaup-
stað 8.3. 1975. Gunnar er fæddur á
Akureyri, en flyst 5 ára ásamt fjöl-
skyldu sinni til Þingeyrar, þar sem
faðir hans, Höskuldur, tók við bak-
aríinu af Steini föður sínum. Þegar
Gunnar hafði aldur til fór hann á
samning hjá föður sínum. Hann tók
Elsku afi.
Nú ertu farinn til guðs, ég trúi því
að þú sért kominn á nýjan bát á stað
þar sem mótorinn bilar aldrei, og þar
getur þú rennt fyrir fisk og tottað
pípuna þína áhyggjulaus eins og þú
hafðir mestu unun af.
Ég á eftir að sakna þess að geta
ekki farið með þér á skíði á veturna
og brasað eitthvað með þér eins og
við gerðum oft, því þú varst hug-
myndaríkur og handlaginn og í mín-
um augum gastu allt, t.d. þegar við
smíðuðum bátinn úr gömlum bauna-
dósum og létum síðan sigla á ánni við
húsið ykkar ömmu. Þú varst líka allt-
af að kenna mér eitthvað, eins og
þegar þú fórst og keyptir handa mér
snúningshnött með ljósi inn í, þú
geymdir hnöttinn hjá þér og kenndir
mér um löndin og höf og þegar ég
var orðinn nógu fróður fékk ég að
fara með hann heim. Þær voru held-
ur ekki ófáar stundirnar sem við
tefldum saman. Já, það er óhætt að
segja að þær hafi verið góðar og
fróðar stundirnar sem við áttum
saman. Ég á eftir að sakna þín mikið
en ég veit að þú ert hérna hjá mér og
fylgist með mér og það finnst mér
gott að vita. Bless, elsku afi minn.
Elsku amma, guð veri með þér og
veiti þér styrk á þessum erfiðu tím-
um.
Þinn
Hafþór Helgi.
Elsku afi.
Mig og Auði litlu systur mína
langar til að minnast afa okkar í
fáum orðum. Alltaf þegar ég var lítill
kallaði ég þig afi pípa því pípan var
sjaldan langt frá þér, eins þegar þú
sagðir mér sögu, þurftir þú að taka
þér pásu og hreinsa pípuna, sem mér
fannst hin mesta athöfn en ég þurfti
að bíða stilltur á meðan sem var dá-
lítið erfitt. Það er skrýtið að þú sért
farinn til guðs en við biðjum hann á
hverju kvöldi að passa þig. Hrefna
frænka sló í gegn þegar hún gaf þér
hundinn Kristu í jólagjöf, það þótti
mér skemmtileg gjöf og þér fannst
þetta alveg frábært, síðan sendir þú
mér svo skemmtileg bréf um það
sem Krista var að gera og ætla ég að
passa þau vel.
Oft kom ég til ykkar á Húsavík,
mér er minnisstætt þegar þú bjarg-
aðir Kristu þegar hún datt í vök á
andapollinum, þú óðst út í, algjör
hetja, og náðir í hana, okkur fannst
hún nú pínu vitlaus. Ég leik mér mik-
ið í tindátaleiknum sem þú kenndir
mér og spila stundum á gítarinn sem
ég fékk hjá þér og lofa að vera dug-
legur svo ég geti spilað eins og þú.
Mér fannst skemmtilegt að vera hjá
ykkur ömmu. Takk fyrir þann tíma
sem við vorum saman. Stundum verð
ég voða leiður að þú sért farinn en þá
verð ég að biðja kæra guð að passa
þig og mér finnst gott að vita að þú
passir mig og Auði.
Reynir Rafn og Auður.
Kær vinur er kvaddur, minningar
hrannast upp í hugann því hann,
Auður og börnin hafa verið sam-
tvinnuð okkar fjölskyldu síðustu 35
árin. Ekki veit ég hvort Gunnar hafi
lesið minningargreinar í Mogganum,
en hver veit nema hann horfi yfir öxl-
ina á mér og lesi þessar hugleiðingu.
Ég minnist t.d. þegar við hjónin,
Gunnar, Auður og börnin þeirra,
Þórir og Hrefna, fórum til London
og þaðan til Frakklands til að sigla
þar á skurðum, og þvílíkt ferðalag,
við vorum aðeins með 14 töskur sem
við roguðumst með milli járnbraut-
arstöðva og grínuðumst með það að
við værum tatarafjölskylda á ferð
um Evrópu. Þessi ferð verður okkur
eftirminnileg, ásamt mörgu öðru, í
siglingu var farið með Eddunni, og
var það ekki síður eftirminnilegt,
það kom upp hægðavandamál hjá
mér og Gunnar af stað til að redda
málum, hafnaði að lokum upp í brú
hjá pólska skipstjóranum, kom held-
ur hróðugur til baka með pilluglas,
ekki vissum við alveg um innihaldið
en það virkaði. Svo liðu árin með sín-
um gleði og sorgum.
Þessi skrif mín áttu bara að vera
vinarkveðja, og er nú mál að linni, ég
veit að Gunnar er komin til Sólar-
landsins, tottar sína pípu í rólegheit-
um. Hann mun leiðbeina okkur sem
á eftir koma því kennari var hann
frábær.
Guð geymi þig vinur,
Valdís og Alfreð (Lóa og Silli).
Miðvikudaginn 2. júlí var Gunnar
Höskuldsson borinn til hinstu hvílu
frá Húsavíkurkirkju. Það voru þung
spor að fylgja góðum vini síðasta
spölinn.
Þegar ég flutti til Þingeyrar um
páska 1956 kynntist ég strax fjöl-
skyldunni í bakaríinu, sem var hin-
um megin við götuna á móti Versl-
unarfélagi Dýrafjarðar, þar sem ég
vann. Með okkur tókst góð vinátta,
Höskuldi, Huldu og börnunum.
Gunnar var þá að verða tólf ára og
var strax orðin leiðtogi jafnaldra
sinna og fórst það vel úr hendi. Við
urðum fljótt miklir mátar og góðir
vinir. Hann var alltaf á fullri ferð,
eftir skóla hjálpaði hann til í bak-
aríinu og í frístundum var hann á
fleygiferð í íþróttum, líka með okkur
sem eldri vorum.
Leiðir okkar lágu svo aftur saman
1968 þegar ég flutti í Barmahlíðina í
Reykjavík, þar sem hann bjó fáum
húsum ofar í götunni, nýgiftur Auði
sinni, sem er frábær húsmóðir og
listakokkur. Þar áttu þau fallegt og
hlýlegt heimili, þar sem þau eignuð-
ust þrjú mannvænleg börn sem nú
eru öll upp komin, og barnabörnin
orðin fjögur.
Ég hóf störf hjá G. Þorsteinsson
og Johnson árið 1970 og þar störf-
uðum við Gunnar hlið við hlið í sjö ár
eða þar til þau hjónin fluttu til Húsa-
víkur. Auður starfaði einnig í sama
fyrirtæki á skrifstofunni. Gunnar var
verklaginn mjög, hafði sérstakt lag á
að leiðbeina fólki sem kom sér vel
bæði í kennslunni og einnig í sölu-
mannsstarfinu. Það var einstök
ánægja að starfa við hlið hans í öll
þessi ár og varð vinátta okkar alltaf
meiri og meiri.
Stórt áhugamál hans var hafið og
sjóferðir hans yndi. Við keyptum
okkur saman, í félagi við Jón Strand-
berg, gamlan norskan plastbát,
gerðum hann upp og byggðum yfir
hann. Heilum vetri vörðum við öllum
okkar frístundum í bátinn og um vor-
ið komst hann á flot. Verkið hafði
tekist vel og áttum við margar góðar
stundir á bátnum. Við nefndum hann
Dropa því hann var dropinn okkar á
hafinu.
Eftir að Gunnar flutti til Húsavík-
ur voru bátar alltaf til staðar. Hann
eignaðist þar bát sem talinn var
ónýtur en með stakri verklagni tókst
honum samt að gera hann upp.
Gunnar var góður kennari og
hafði lag á að gera námsefnið for-
vitnilegt og vekja áhuga á því. Ef
nemendur voru erfiðir eða stirðir í
tíma þá tók Gunnar gjarnan gítarinn
í hönd og létti andrúmsloftið með
spili og söng og allir tóku undir.
Hann var mjög tónelskur, spilaði vel
á gítarinn og söng. Á góðum stund-
um var hann hrókur alls fagnaðar og
hélt uppi fjörinu.
Auður og Gunnar eignuðust hálft
húsið Garðarshólma sem þurfti að
flytja til á Húsavík. Ómældar voru
þær vinnustundir sem þau hjónin
eyddu í það var mikla verk. Þar tókst
þeim að innrétta sitt yndislega fram-
tíðarheimili og þar bjuggu þau þang-
að til að þau keyptu gistiheimilið Ár-
ból og fluttu þangað.
Nú býr sonur þeirra Þórir Örn í
Garðarshólma með fjölskyldu sinni.
Þau hjón voru athafnasöm og dugleg
og hafa alla tíð bæði unnið mikið.
Samt sem áður höfðu þau alltaf tíma
fyrir börnin sín. Gunnar hafði gaman
af því að leika sér með krökkunum
t.d. að byggja snjóhús, fara upp að
Botnsvatni þar sem ýmisleg var
brallað og fara á sjóinn og draga fisk
í soðið. Einng voru skíðaferðirnar
ófáar og fleira og fleira mætti nefna.
Þau hjónin höfðu yndi af ferðalög-
um, hér heima og erlendis. Útilegur
voru algengar á meðan börnin voru
yngri en þegar börnin stækkuðu
gátu þau skoðað heiminn betur.
Þrátt fyrir þau erfiðu veikindi og
baráttuna við krabbameinið fór
Gunnar í sína síðustu ferð í maí síð-
astliðnum með dóttur sinni Hrefnu
Regínu til Ítalíu og í skemmtisigl-
ingu um Eyjahafið. Ferðin tókst með
eindæmum vel og var hann ham-
ingjusamur og þakklátur fyrir hana.
Vinátta okkar hefur haldist í öll
þessi ár þrátt fyrir að leiðir skildi,
þau héldu til Húsavíkur og ég síðan
til Þýskalands. Af og til var hringt
eða skrifað og alltaf þegar ég kom til
landsins og kom norður var mér
skylt að koma við á Húsavík. Þá gilti
einu hvort ég var einn á ferð, við
hjónin saman eða með aðra gesti
með okkur, alltaf vorum við velkom-
in og gestristni Gunnars og Auðar al-
veg einstök.
Gunnar heimsótti okkur Christu
til Hamborgar og finnst mér það
gott dæmi um persónu Gunnars þeg-
ar konan mín kynntist honum. Strax
fyrsta kvöldið þegar við höfðum setið
og spjallað og átt ánægjulega stund
saman segir konan mín „vitið þið
hvað, mér finnst ég hafa þekkt
Gunnar alla tíð“.
Minningarnar hrannast upp í hug-
anum og þakklæti fyrir að hafa átt
svona góðan vin og vináttu fjölskyldu
hans. Ferðir upp á Húsavíkurfjall, út
á Höfða í miðnætursól, upp í Laxá, út
á sjó og fleira og fleira.
Kæri vin, hafðu þökk fyrir allt og
allt.
Elsku Auður, Gunnar Hrafn, Þór-
ir Örn, Hrefna Regína og fjölskyld-
ur, guð gefi ykkur styrk og kraft í
ykkar miklu sorg.
Christa og Júlíus Kolbeins.
GUNNAR
HÖSKULDSSON