Morgunblaðið - 20.07.2003, Blaðsíða 42

MINNINGAR
42 SUNNUDAGUR 20. JÚLÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
GUÐJÓNA F. EYJÓLFSDÓTTIR,
Stórholti 19,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum í Fossvogi laugardaginn
12. júlí.
Útförin fer fram frá Háteigskirkju þriðjudaginn
22. júlí kl. 13.30.
Ólafur Þórðarson,
Gunnar Ólafsson, Sara Hjördís Sigurðardóttir,
Ástríður Ólafsdóttir,
Sigrún Edda Gestsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda vináttu og
hlýhug við andlát og útför elskulegrar konu
minnar, móður, tengdamóður, ömmu og lang-
ömmu,
PETRÍNU SOFFÍU
ÞÓRARINSDÓTTUR ELDJÁRN,
Suðurbyggð 1,
Akureyri.
Guð blessi ykkur öll.
Stefán Árnason,
Þórarinn Stefánsson, Sigurbjörg Jónsdóttir,
Sigrún Stefánsdóttir, Yngvar Bjørshol,
Gunnhildur Stefánsdóttir, Árni Björn Stefánsson,
Árni Stefánsson, Herdís Klausen,
Páll Stefánsson, Gíslína Erlendsdóttir,
Ólöf Stefánsdóttir, Ágúst Birgisson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við andlát
og útför ástkærrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
SIGRÚNAR STEFÁNSDÓTTUR
frá Gautastöðum,
áður til heimilis í Tjarnarlundi 6d,
Akureyri.
Innilegar þakkir til starfsfólks á dvalarheimilinu
Hlíð fyrir einstaklega góða og hlýja umönnun.
Kristinn Sigurðsson, Sigríður Kristinsdóttir,
Stefán Sigurðsson, Guðrún Gísladóttir,
Hólmfríður Sigurðardóttir, Karl Rúnar Guðbjartsson,
Atli Brynjar Sigurðsson,
Sigríður Rósa Sigurðardóttir, Magnús Jón Antonsson,
Jóhannes Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
ÞORGEIR HALLDÓRSSON,
Austurbrún 27,
Reykjavík,
sem andaðist aðfaranótt þriðjudagsins 15. júlí,
verður jarðsunginn frá Áskirkju þriðjudaginn
22. júlí kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Minningarsjóð hjúkrunar-
þjónustunnar Karitasar í síma 551 5606.
Lára Hansdóttir,
Hrafn Þorgeirsson, Margrét Ágústsdóttir,
Halldór Þorgeirsson, Guðný Halldórsdóttir,
Arndís Þorgeirsdóttir, Helgi Sverrisson
og barnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar og
bróðir,
PÉTUR EINARSSON
byggingameistari,
Þrastarási 4,
Hafnarfirði,
sem lést þriðjudaginn 8. júlí sl., verður jarð-
sunginn frá Víðistaðakirkju í Hafnarfirði þriðju-
daginn 22. júlí kl. 15.00.
Hildur Jónsdóttir,
Jón Ragnar, Kristín Erla,
Einar Pétur, Guðbjörg Hildur Pétursbörn,
Einína, Ólöf, Guðrún og Gyða Einarsdætur.
✝ Þórunn Þor-geirsdóttir fædd-
ist í Haukholtum í
Hrunamannahreppi
6. mars 1902. Hún
lést á Droplaugar-
stöðum 10. júlí síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Halla Þorsteinsdótt-
ir frá Haukholtum í
Hrunamannahreppi
og Þorgeir Halldórs-
son, uppalinn í
Hörgsholti þar í
sveit en fæddur á
Stokkseyri. Þau hófu búskap
sinn í Haukholtum en fluttu fljót-
lega að Grafar-
bakka.
Þórunn var elst 7
systkina og lifir
yngsta systir henn-
ar ein, Lára, f. 1917.
Þórunn missti
föður sinn ung og
flutti fjölskyldan þá
til Reykjavíkur þar
sem sex systkinanna
bjuggu saman um
áratugaskeið. Hélt
Þórunn þar heimili
fyrir systkini sín og
móður.
Útför Þórunnar var gerð frá
Fossvogskapellu 18. júlí.
Þórunn Þorgeirsdóttir er látin 101
árs. Hún var elst sjö systkina og eftir
lifir yngsta systirin, Lára, 85 ára.
Þórunn, sem ævinlega var kölluð
Tóta, var síðustu árin á Droplaug-
arstöðum en bjó áður á Flókagötu
eða Flókanum eins og við vorum vön
að segja. Systurnar fimm bjuggu þar
saman ásamt öðrum bræðra sinna,
Þórhalli. Aðeins eitt systkinanna
giftist. Það var Þorsteinn og hann
ásamt Fjólu Jóhannesdóttur stofn-
aði fjölskyldu og þau Steini og Fjóla
eignuðust þrjú börn og sjö barna-
börn og þar af eru tveir synir mínir,
Einar Haukur og Gísli.
Alltaf var gaman að koma til systr-
anna á Flókann. Þær voru kallaðar
systurnar einu nafni en hver hafði
sitt sérsvið svo sem Gilla, hún var að-
al barnagælan og átti sínar sérstöku
kökur sem hún bakaði, Lára var allt-
af til í að skjótast með þann sem
þurfti far og hún átti sínar sérstöku
smákökur á jólum og frómasið gerðu
þær saman. Una stýrði kartöflu-
ræktinni, Gunna var heilsuveil en
hennar hlutverk var uppvaskið. Allar
deildu þær með sér verkum á heim-
ilinu og málin voru leyst sameigin-
lega. Gott skap, fjör og samheldni
var það sem var mest áberandi og
alltaf voru þær til í að hjálpa og lið-
sinna. Hvað get ég gert fyrir þig? var
viðkvæðið. Tóta stjórnaði í eldhúsinu
og hún átti sér sín áhugamál, það var
ættfræðin sem var hennar aðal-
áhugamál. Hún hafði kynnt sér mjög
vel ýmsar ættir og var leitað til henn-
ar um fróðleik þar að lútandi.
Tóta var ákveðin kjölfesta í systk-
inahópnum en smám saman hefur
fækkað í systkinahópnum og núna er
Lára ein eftir. Blessuð sé minning
Þórunnar.
Valgerður.
ÞÓRUNN
ÞORGEIRSDÓTTIR
Þann dag sem ég
frétti að þú værir dáin,
elsku mamma mín,
hafði ég ætlað að heim-
sækja þig en ekki gefist
tóm til þess. Við ræddum saman
tveimur dögum áður en þú kvaddir
og ákváðum að hittast fljótlega og
ræða saman og fá okkur kaffi í setu-
stofunni í Sóltúni.
En svo fór að þú lagðist í langa
ferðalagið til himinhæða mót látnum
ástvinum okkar, oft sárt saknað af
okkur báðum og öðrum ástvinum.
Um hugann renna ýmsar minning-
ar sem verða aldrei jafnljósar né auð-
skildar og á þeim stundum er við
stöndum frammi fyrir endalokunum.
Þannig hef ég undanfarið hugsað
um fyrirgefninguna sem felur í sér
kærleik og umburðarlyndi. Hin síð-
ustu ár dró úr fundum okkar en við
bæði fylltumst kjarki og þreki til að
HALLDÓRA
GUÐMUNDSDÓTTIR
✝ Halldóra Guð-mundsdóttir
fæddist í Reykjavík
13. desember 1926.
Hún lést á hjúkrun-
arheimilinu Sóltúni í
Reykjavík hinn 1. júlí
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Bústaðakirkju
11. júlí.
ná sáttum. Við sátum
daglangt þegar ég
heimsótti þig síðast á
sjúkrahúsið og gerðum
upp margt sem hafði
angrað okkur. Fyrir-
gefning með orðum.
Svo sátum við og héld-
umst hljóð í hendur.
Fyrirgefning án orða.
Þessi stund var dýrmæt
og svo líkt þér að gefa af
þér það sem er dýr-
mætast af öllu. Kær-
leikann.
Í Bókinni um veginn
segir Lao Tse svo um
ólík viðhorf:
Sá sem býr í ljóma Alvaldsins hverfur í
dimmu. Á Vegi eilífðarinnar virðist hann
vera á afturför, og sú leið er eins og torfær-
ir troðningar. Hin æðsta dyggð liggur
djúpt, sem dalur, og fegurðin mesta er sem
ofbirta í augun. Sá er auðugastur, sem er
ánægður með lítið; einlæg dyggð er álitin
sérviska og stöðugleiki hennar hverflyndi.
Hinn víðasti reitur hefur engar hliðar, og
stærsta kerið er lengst í smíðum. Enginn
hefur heyrt hina hæstu tóna. Hið stærsta er
formlaust – skuggi skuggans.
Í endalokunum birtast hin ólíku
viðhorf okkar sem voru eftir allt svo
stór og formlaus en samt skuggi
skuggans. Líf okkar var um margt
líkt og viðhorf okkar einnig en kring-
umstæður kölluðu á aðgreiningu við-
horfa. Í lífinu hef ég verið óþekkt-
arangi sem þú þrátt fyrir allt
elskaðir. Og nú þegar sáttagjörðin
hefur náðst þá birtist fegurðin þín í
minningunum, dimman í ljósinu þínu.
Nú er ég kominn í lærdóminn þinn
sem þér reyndist svo erfiður. Að
missa móður sína.
Þegar ég ætlaði að heimsækja þig
langaði mig að segja þér, elsku
mamma mín, að hafa ekki áhyggjur
af mér.
Í lífi þínu voru sorgirnar margar
sem ég ætla ekki að rifja hér upp. En
þú stóðst hnarreist þegar þú gekkst í
gegnum þær raunir. Oft undraðist ég
og dáðist að hversu sterk þú varst.
Jafnvel í þínum erfiðustu sorgum
gafstu og áttirðu það sem var svo
dýrmætt okkur hinum. Fyrirgefn-
inguna, kærleikann og umburðar-
lyndið. Sorgin kallaði fram tárin þín
sem perluðu niður kinnarnar þínar.
Þú varst viðkvæm sál en það er oft
svo að stærsti veikleiki okkar verður
oft mesti styrkleikinn þegar upp er
staðið. Gæfa þín var ef til vill sú að
hafa verið viðkvæm og næm sem birt-
ist svo ljóslega í myndunum þínum.
Við ferðalok leitar hugurinn að því
sem skipti máli. Ég vil trúa því að nú
sértu að hefja nýtt líf þar sem þú
heldur áfram að gefa af því sem þú
átt.
Þú varst stjarnan mín og ljósið
mitt. Áfram lít ég upp til þín og leita
að ljósinu.
Þinn sonur,
Hafþór.
Í sorginni er mikill
vísdómur, sagði
Friedrich Nietzsche
og hér reyni ég að
setja fá en þung orð á blað. Nú hef-
ur faðir minn yfirgefið okkar jarð-
líf og sefur svefninum langa sem
við öll eigum eftir að sofna. Þótt
sorgin sé mikil þá get ég glaðst yfir
því að hafa getað fylgt honum síð-
asta spölinn þessa sex mánuði síð-
an ég flutti heim eftir 33 ára dvöl á
Ítalíu. Á stundu sem þessari
streyma fram endurminningar úr
æsku. Ein af mínum fyrstu minn-
ingum er þegar faðir minn tók mig
SIGURÐUR KRIST-
JÁN BALDVINSSON
✝ Sigurður Krist-ján Baldvinsson
fæddist á Hjalteyri
við Eyjafjörð 6. júní
1924. Hann lést á
hjúkrunarheimilinu
Sunnuhlíð í Kópa-
vogi mánudaginn 7.
júlí síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Digraneskirkju
16. júlí.
með í siglingu kring-
um landið á „Fossin-
um“ sem hann starfaði
á sem loftskeytamað-
ur. Ég var einungis
fimm ára gömul en
ferðin hefur greypst
inn í huga mér. Einnig
spenningurinn þegar
hann kom heim úr
siglingum, oftast með
framandi hluti sem
hann færði okkur
systkinunum þótt það
að hitta hann hafi allt-
af verið mér kærast.
Síðar þegar hann
hætti á sjónum og fór að starfa á
loftskeytastöðinni í landi til að geta
sinnt heimilinu með móður minni
urðu kynni okkar enn betri.
Faðir minn var mikill rósemd-
armaður og það var ekki oft sem
hann skipti skapi þótt hann kæmi
þreyttur heim af næturvöktum og
ætti erfitt með að fá svefnfrið fyrir
fimm líflegum börnum. Nú þegar
ég sjálf er orðin fullorðin er erfitt
að skilja alla þessa þolinmæði sem
virtist innbyggð í hann. Fyrir mér
var hann alltaf besti maður í heimi.
Þegar æviskeiðinu er lokið og
foreldri er kvatt fyllist maður
þakklæti fyrir þá hamingju sem
manni hefur verið gefin og þá fórn
sem foreldrar oft þurfa að færa til
að skapa samheldna fjölskyldu og
ánægð börn. Hlutur móður minnar
var ekki minni en vonandi líður
langur og góður tími áður en henn-
ar verður minnst á þennan hátt.
Sigurbjörg Sigurðardóttir.
Minningargreinum þarf að
fylgja formáli með upplýsing-
um um hvar og hvenær sá sem
fjallað er um er fæddur, hvar
og hvenær dáinn, um foreldra
hans, systkini, maka og börn og
loks hvaðan útförin verður gerð
og klukkan hvað. Ætlast er til
að þetta komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður,
en ekki í greinunum sjálfum.
Formáli
minning-
argreina