Morgunblaðið - 26.08.2003, Síða 21

AUSTURLAND
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 26. ÁGÚST 2003 21
Minni
vinna!
w w w . b e s t a . i s
Nýbýlavegi 18 • 200 Kópavogi • Sími: 510 0000
Brekkustíg 39 • 260 Njarðvík • Sími: 420 0000
Miðási 7 • 700 Egilsstöðum • Sími: 470 0000
Labbakúturinn!
•Enginn burður
•Hleður sig sjálfur
VEL hefur gengið við gerð jarð-
ganga á milli Fáskrúðsfjarðar og
Reyðarfjarðar.
Ásgeir Loftsson, verkfræðingur
hjá Ístaki, segir að búið sé að bora
430 metra inn í fjallið Reyðarfjarð-
armegin og 120 metra Fáskrúðs-
fjarðarmegin. „Við erum að grafa
um 120 metra á viku samtals báð-
um megin núna. Um 60 manns
vinna að verkinu. Við erum komnir
með þrjár vaktir Reyðarfjarðar-
megin, en tvær Fáskrúðsfjarðar-
megin og þriðja vaktin þar kemur
29. ágúst. Þá verður unnið allan sól-
arhringinn við göngin báðum meg-
in,“ segir Ásgeir.
Samkvæmt verkáætlun er reikn-
að með að göngin nái saman í nóv-
emberbyrjun á næsta ári.
Vinna við gerð Fáskrúðsfjarðarganga gengur vel
Bora 60 metra á
viku hvorum megin
Morgunblaðið/Albert Kemp
Horft út úr Fáskrúðsfjarðargöngum. Þetta er sú sýn sem blasa mun við
þegar komið verður úr Fjarðabyggð yfir í Fáskrúðsfjörð. Ef vel er að gáð
má sjá bæinn Dali neðst fyrir miðri mynd.
Fáskrúðsfjörður
VALGERÐUR Kristjánsdóttir,
framkvæmdastjóri Fóðurverk-
smiðju Laxár hf., hefur látið af störf-
um og mun Björgólfur Jóhannsson,
forstjóri Síldarvinnslunnar hf., taka
við starfinu. Honum til fulltingis
verður einnig Jón Kjartan Jónsson,
stjórnarformaður Fóðurverksmiðj-
unnar.
Fóðurverksmiðjan framleiðir
gæludýra- og fiskeldisfóður og er
stærsti framleiðandi fiskeldisfóðurs
á Íslandi, með um 80% hlutdeild á
innanlandsmarkaði. Að auki er Fóð-
urverksmiðjan með tækjabúnað fyr-
ir fiskeldi.
Nú starfa um 16 manns hjá fyr-
irtækinu og var veltan um 375 millj-
ónir króna á síðasta ári.
Breytingar
hjá Fóður-
verksmiðju
Laxár
Neskaupstaður
ÞESSI karl hefur setið við eitt
borðanna í kaffihúsi Menningar-
miðstöðvarinnar Skaftfells á Seyð-
isfirði undanfarnar vikur. Hann lík-
ist Dieter Roth furðanlega mikið
enda ber verkið nafn hans og er eft-
ir Aðalheiði S. Eysteinsdóttur.
Verkið er hluti sýningar Að-
alheiðar sem ber nafnið 40 sýn-
ingar: 40 dagar.
Hefur verið
í kaffi síðan
nítjánda júlí
Seyðisfjörður
Morgunblaðið/Steinunn Ásmundsdóttir
Á TEIGARHORNI,
skammt norðvestan við
Djúpavog, er þekkt geisla-
steinanáma sem ferða-
menn og steinaáhugamenn
skoða gjarnan á ferðum
sínum um Austurland.
Náman hefur verið frið-
lýst um árabil og aðeins er
tekið úr æðinni það sem
sjórinn brýtur úr holufyll-
ingum og fyrirsjáanlegt er
að skemmist af sjógangi.
Safnarar um víða veröld
hafa keypt geisla-
steinaeintök frá Teig-
arhorni, enda eru aðeins
tvær aðrar námur af þess-
ari stærð þekktar, önnur í
Mexíkó og hin á Indlandi.
Hanna Lísa Herberts-
dóttir er heimasætan á
Teigarhorni og tekur á
móti ferðafólki sem vill skoða
steinasafnið eða fá sér kaffisopa.
Hún flutti á bæinn fjögurra ára
gömul þegar foreldrar hennar, Jón-
ína Ingvarsdóttir og Herbert J.
Hjörleifsson, tóku við rekstri stað-
arins og búskap á bænum fyrir ell-
efu árum.
Hanna Lísa segir fremur fáa
ferðamenn hafa komið í sumar
enda hafi veðrið ekki verið upp á
sitt besta.
Safnið, steinaverslun og veit-
ingasala er í skemmtilega upp-
gerðri vélaskemmu sem var tekin í
gegn fyrir þremur árum.
Geislasteinar eru fremur mjúkt
efni og lítið hægt að vinna úr þeim.
Það er einna helst að silfurbergið sé
notað í sjónaukagler og þess háttar.
Loftvogin frá 1871
og dugir enn
Auk fjárbúskapar og þjónustu við
ferðafólk og safnara tekur heim-
ilisfólk veðrið þrisvar á dag fyrir
Veðurstofu Íslands. Herbert kynnir
sérstaklega til sögunnar merka
kvikasilfurloftvog, sem keypt var til
landsins frá Frakklandi árið 1871 og
hefur verið notuð alla daga síðan.
Hún er nú ein af þremur loftvogum
sem notaðar eru til þess að athuga
veður á Teigarhorni. „Þessi aldni sí-
riti hefur því verið notaður í 132 ár
og dugir ágætlega. Það er eiginlega
verst að þeir eiga bara ekki rétt blöð
í hann lengur!“ segir Herbert.
Hrafninn étur hundamat
Heimilislífið á Teigarhorni er fjöl-
skrúðugt og má telja til heim-
ilismeðlima hrafninn Hugin, sem
tekinn var ásamt bróður sínum úr
hreiðri í vor og hefur búið á Teig-
arhorni síðan. „Það hefur lengi ver-
ið draumur að eignast krumma,“
segir Hanna Lísa. „Huginn nærist
aðallega á hundamat, þótt hann fúlsi
ekki við öðru. Hann spókar sig um á
klettunum kringum Teigarhorn
milli þess sem hann situr á mér og
sníkir góðgæti upp úr vösunum eða
krunkar framan í ferðafólk.“
Morgunblaðið/Steinunn Ásmundsdóttir
Heimasætan á Teigarhorni, Hanna Lísa Her-
bertsdóttir, með heimiliskrummann Hugin.
Heimilishrafninn
flögrar innan um
geislasteinana
Djúpivogur
Í ÁLFTAFIRÐI starfrækir Sælgæt-
isgerðin Freyja lakkrísverksmiðju.
Djúpavogshreppur og nokkrir ein-
staklingar keyptu verksmiðjuna úr
Eyjafirði árið 2000 og fluttu í Álfta-
fjörð en treglega gekk að koma afurð-
unum inn á markað þangað til Freyja
tók við verksmiðjunni.
Nú vinna þrír starfsmenn við
lakkrísgerðina, hjónin Ásgeir
Ásgeirsson og Jóna Þormóðsdóttir og
Hafdís Gunnarsdóttir. Félagsheimili
Álftfirðinga er notað undir lakkrís-
gerðina og leggur ilminn þaðan vítt
um sveitina.
„Þetta hefur gengið prýðilega,“
sagði Ásgeir í samtali við Morgun-
blaðið á dögunum. „Þetta er eina sæl-
gætisgerðin utan við höfuðborgar-
svæðið og við framleiðum hér rörin
inn í Freyjudraum og lakkrískúlur
sem kallast Djúpur og eru orðnar
býsna vinsælar.“
Ásgeir segir uppi hugmyndir um
frekari vöruþróun í lakkrísgerðinni.
„Lakkrískonfekt er í pípunum, eftir
hálft til eitt ár. Þá þarf nú sjálfsagt að
bæta við fólki hér.“
Hann segir nauðsynlegt að leita
áfram að nýjum tækifærum til að fá
fjölbreytni í atvinnulífið á lands-
byggðinni. „Þetta hleður hratt utan á
sig. Við erum til dæmis að láta smíða
vélar og vélarhluta á Djúpavogi þann-
ig að þetta skilur eftir sig peninga á
fleiri stöðum.“
Yngsta barnið í
sveitinni er sjö ára
Hjónin hafa unnið í lakkrísgerðinni
frá því að hún var stofnsett, en áður
stunduðu þau búskap með sauðfé,
nautgripi og loðdýraeldi. „Auðvitað er
eftirsjá að búskapnum,“ segir Jóna.
„Þetta eru mikil viðbrigði og verk-
smiðjuvinnan er miklu einhæfari en
búskapurinn. En á móti kemur að
maður er ekki lengur á vaktinni allan
sólarhringinn.“
Lífið í Álftafirði er að sögn Jónu
mjög rólegt og fólki þar fer stöðugt
fækkandi. Þau Ásgeir taka sem dæmi
að þegar hann flutti þangað frá Ak-
ureyri fyrir þrettán árum hafi sautján
bæir verið í byggð. „Nú eru menn
hættir með búskap á tíu af þessum
bæjum. Börnin í sveitinni eru orðin fá,
átta talsins og yngsta barnið í sveit-
inni er sjö ára gamalt,“ segir Jóna.
„Við erum á jaðarsvæði og ég álít
að virkjunin og álverið hér fyrir aust-
an muni ekki snerta okkur,“ segir Ás-
geir. „Ekki nema að fólk flytji héðan
norður til Reyðarfjarðar í atvinnuleit.
Kannski munu jaðarbyggðirnar
þannig gjalda með fólksfækkun fyrir
uppbygginguna.“
Hann segir flutningskostnað helsta
Akkilesarhæl lakkrísgerðarinnar og
hefur áhyggjur af því að ef umsvifin
aukist muni kostnaðurinn aukast að
sama skapi. „Þá kemur kannski að því
að Freyja álíti hagstæðara að hafa
eininguna fyrir sunnan, nær mark-
aðnum,“ segir hann. „Stjórnvöld ættu
í fullri alvöru að kanna möguleika á að
koma á einhvers konar jöfnunar-
greiðslum í flutningum til þess að
jafna búsetuskilyrði í landinu.“
Lakkrísverksmiðja rekin í fyrrverandi félagsheimili
Skiptu á loðdýraeldi
og lakkrísframleiðslu
Morgunblaðið/Steinunn Ásmundsdóttir
Hjónin Jóna Þormóðsdóttir og Ás-
geir Ásgeirsson með dóttur sinni
Söndru Maríu. Þau vinna að lakkr-
ísframleiðslu í Álftafirði.
Álftafjörður
ÞESSI borgfirska hnáta var í heim-
sókn hjá pabba sínum í búðum Arn-
arfellsmanna við Kárahnjúkavirkj-
un á dögunum. Hún heitir Kristín
Ólína Þorsteinsdóttir og bar sig
myndarlega við að sópa veröndina
framan við búðirnar. Skammt frá
ösluðu búkollur og stórflutninga-
bílar fram og til baka um vinnu-
svæðið, en sú stutta lét það ekki
raska ró sinni. Móðir Kristínar
litlu, Jónína Jónsdóttir, segir mann
sinn verða næstu árin við störf að
virkjuninni og því ekki um annað
að gera en að vitja hans annað veif-
ið á verkstað.
Morgunblaðið/Steinunn Ásmundsdóttir
Í heimsókn hjá pabba
Kárahnjúkavirkjun