Morgunblaðið - 06.10.2003, Blaðsíða 26

MINNINGAR
26 MÁNUDAGUR 6. OKTÓBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Lilja Pálsdóttirfæddist í Stykkis-
hólmi 11. júní 1944.
Hún andaðist á
Krabbameinsdeild
11G á Landspítalan-
um við Hringbraut 28.
september síðastlið-
inn. Foreldrar hennar
voru Anna María
Björnsdóttir, f. í Arn-
ey 18.6. 1926, d. 1945,
og Páll Jónsson, f. í
Efri-Langey 12.12.
1916, d. 2001. Hún var
einkabarn þeirra hjóna. Lilja á
fjögur hálfsystkini, Önnu Maríu
Pálsdóttur, Ólaf Pálsson, Árna
Pálsson og Ragnheiði Pálsdóttur.
Lilja missti móður sína ársgömul
og ólst upp hjá móðurbróður sín-
um, Eggerti Thorberg Björnssyni
og móðurömmu, Guðrúnu Egg-
ertsdóttur í Stykkishólmi.
Lilja giftist Agnari Þóri Elías-
syni úr Ólafsvík, f. 25.2. 1942, d.
24.3. 1989, og byrjuðu þau sín bú-
skaparár í Ólafsvík en fluttu á
Reykjavíkursvæðið um 1970.
Eignuðust þau þrjú börn, Eggert
Thorberg, f. 8.3. 1962, d. 8.6.
1980, Önnu Maríu, f.
4.5. 1963, og Agnesi
Lilju, f. 30.5. 1973.
Sambýlismaður Önnu
Maríu er Gunnar Örn
Svavarsson, f. 2.2.
1956, en Anna María
á fjögur börn, Eggert
Thorberg Sverrisson,
f. 7.11. 1982, Agnar
Sæberg Sverrisson, f.
13.7. 1984, Kristin
Ómar Jóhannsson, f.
7.12. 1994, og Gunnar
Bjarka Jóhannsson, f.
7.12. 1994. Eiginmaður Agnesar
Lilju er Óskar Óskarsson, f. 10.8.
1969 og eiga þau þrjú börn, Anítu
Marín, f. 14.3. 1991, Viktor Emil,
f. 29.5. 1994, og Thelmu Rut, f.
14.3. 1998. Lilja var síðastliðinn
áratug í sambúð með Ómari Gúst-
afssyni, f. 7.8. 1936.
Lilja var lengst af heimavinn-
andi húsmóðir en starfaði einnig
við umönnun aldraðra á Grund,
Landakoti og síðast við þjónustu-
störf á Hótel Holti.
Útför Lilju verður gerð frá Bú-
staðakirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
Elsku Lilja mín. Nú ertu farin yfir
móðuna miklu og komin í faðm ástvina
þinna.
Þú varst dugleg og sterk enda breið-
firsk hetja. Þegar þú varst að berjast
við sjúkdóminn, þá dáðist ég að hve þú
varst sterk og dugleg.
Þú gafst mér svo mikið, varst alltaf
svo jákvæð og hugsaðir meira um aðra
en sjálfa þig.
Þegar ég hringdi í þig og spurði
hvernig þú hefðir það, þá sagðirðu að
þú hefðir það alltaf ágætt, en spurðir
alltaf á móti hvernig ég hefði það og ef
eitthvað var að hrjá mig þá varstu fljót
að benda mér á að fara til læknis. Þú
komst mér alltaf til að hlæja, sérstak-
lega þegar að ég átti erfitt og ég grét
stundum af hlátri þar sem þú varst svo
orðheppin og skemmtileg.
Við erum búnar að þekkjast síðan ég
man eftir mér, og þú hefur alltaf reynst
mér vel, elsku Lilja mín.
Við töluðum alltaf saman á morgn-
ana og ég mun sakna þess að geta ekki
talað lengur við þig um allt og allt. Í
staðinn mun ég hugsa til þín og minn-
ast allra góðu tímanna. Minning þín lif-
ir.
Guð veri með þér, elsku Lilja mín.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesú, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgr. Pét.)
Ég votta Ómari, Önnu Maríu,
Agnesi Lilju og öðrum aðstandendum
innilega samúð mína.
Kristín Katla Árnadóttir.
Lilja er nú látin að loknu erfiðu sjúk-
dómsstríði. Þegar við fluttum í fjöl-
býlishúsið að Meistaravöllum 25 fyrir
um tuttugu árum kynntumst við fljót-
lega henni Lilju sem bjó á 2. hæðinni.
Lilja var glaðlynd og skemmtileg kona
sem laðaði fólk að sér. Dyr hennar
stóðu alltaf opnar fyrir vini og ná-
granna og ekki dró úr því þegar þær
Hulda og Agnes dóttir hennar kynnt-
ust og hafa síðan verið bestu vinkonur.
Við minnumst nú þessara stunda og
viljum votta þakklæti fyrir þessi ár
sem við vorum nágrannar.
Það var okkur erfitt en mikils virði
að ná að kveðja Lilju þegar dró að
endalokum. Við kveðjum hana með
söknuði og geymum í huga okkar
minningu um hjartahlýja og góða
konu.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sig.)
Elsku Anna, Agnes og fjölskyldur.
Við vottum ykkur samúð. Megi góður
guð styrkja ykkur í sorginni.
Jóna Baldursdóttir,
og Hulda Jónsdóttir.
Fyrsta haustlægðin hafði gengið yf-
ir landið. Lauf trjánna féllu til jarðar
og fuku til og frá í haustnepjunni. Gott
sumar var á enda. Góð vinkona mín
Lilja Pálsdóttir hafði kvatt um leið og
sumarið góða og bjarta. Hún var fædd
í Stykkishólmi 11. júní 1944, dóttir
hjónanna Páls Jónssonar frá Langey
og Önnu Maríu Björnsdóttur frá Arn-
ey. Á öðru ári missti hún móður sína,
sem þá gekk með annað barn þeirra
hjóna. Kjarnakonan Guðrún Eggerts-
dóttir amma Lilju tók hana að sér, en
þá var hún komin hátt á sjötugsaldur.
Hún bjó þá í Stykkishólmi ásamt
manni sínum Birni Jóhannssyni og
syni Eggerti Thorberg.
Sameiginlega og með dyggri aðstoð
Þuríðar móðursystur hennar naut hún
umhyggju hennar sem barn, og má
segja að hún hafi verið eins og hennar
eigið barn. Lilja giftist ung að árum
Agnari Elíassyni frá Ólafsvík, og þar
byrjuðu þau búskap. Þar fæddust tvö
elstu börnin, Eggert Thorberg og
Anna María. Fjölskyldan fluttist suð-
ur, og bjuggu þau í Reykjavík og Hafn-
arfirði og síðast á Meistaravöllum 25 í
Reykjavík.
En sorgin gleymir engum. 8. júní
1980 ferst sonur þeirra Eggert í bíl-
slysi aðeins 17 ára gamall. Níu árum
seinna deyr svo Agnar eiginmaður
Lilju eftir langvarandi veikindi. Það
sem hjálpaði Lilju mest og best var
meðfætt glaðlyndi hennar og frábært
skopskyn. Alltaf var gaman að fá hana
í heimsókn vestur, enda hafði hún
sterkar taugar til sinnar heimabyggð-
ar Stykkishólms.
Síðustu árin bjó Lilja með Ómari
Gústafssyni leigubílstjóra, sem reynd-
ist henni góður og umhyggjusamur og
þá mest og best þegar heilsuleysið tók
við, baráttan við krabbameinið var
hörð og óvægin.
Þegar ég kvaddi hana nokkrum dög-
um fyrir andlátið fann ég að komið var
að leiðarlokum, allt of snemma að okk-
ar mati sem þótti vænt um Lilju og
vildum hafa hana lengur hjá okkur.
Þrátt fyrir að lífið hafi ekki farið mjúk-
um höndum um hana, átti hún sína
góðu daga, þar sem stutt var í hlátur
og gamanmál. Þessa skulum við minn-
ast, þótt haustlaufin haldi áfram að
falla, það er lífsins gangur. Innilegar
samúðarkveðjur til barna Lilju, barna-
barna og allra sem þótti vænt um hana.
Megi góður Guð leiða hana um nýjar
slóðir þar sem engar sorgir eru til, en
horfnir ástvinir fagna henni.
Blessuð sé minning Lilju Pálsdótt-
ur.
Unnur Lára og Eggert.
LILJA
PÁLSDÓTTIR
✝ Jóhann Rósin-kranz Björnsson
fæddist á Ísafirði 20.
júní 1924. Hann lést á
gæsludeild Landspít-
alans í Fossvogi 25.
september síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Guðbjörg Sig-
urðardóttir, f. 1. sept-
ember 1892, d. 13.
apríl 1981, og Björn
Jóhannsson, f. 28.
október 1901, d. 14.
mars 1982. Systkini
Jóhanns eru: Matthildur Sigríður,
f. 27. nóvember 1920, d. 23. febr-
úar 2002, Hallbjörn, f. 24. febrúar
1926, d. 21. mars 2003, Torfi, f. 30.
nóvember 1927, Jónas Guðmund-
ur, f. 6. ágúst 1929, d. 7. júní 2002,
Björn, f. 22. júní 1932, og Kristján
Friðrik, f. 29. maí 1934. Fóstur-
systkini Jóhanns eru Jón Símon-
arson, Jóhann Rósinkranz Símon-
arson, Guðrún Arthúrsdóttir og
Guðbjörg Grétarsdóttir.
Jóhann kvæntist 6. mars 1948
Unni Sigrúnu Stefánsdóttur, f. á
Smyrlabergi í Austur-Húnavatns-
sýslu 19. júní 1922, d. 4. septem-
ber 2002. Foreldrar hennar voru
Guðrún Kristmundsdóttir Meldal
og Stefán Jónsson. Fósturforeldr-
ar Unnar voru Róselía Sigurðar-
dóttir Meldal og Guðmundur
Kristmundsson Mel-
dal. Jóhann og Unnur
bjuggu allan sinn bú-
skap í Reykjavík.
Börn Jóhanns og
Unnar eru: 1) Rósa
Guðrún, f. 23. maí
1948. Maður hennar
er Reynir Þorsteins-
son, f. 5. apríl 1960.
Börn Rósu eru a) Jó-
hann Ólafur, en kona
hans er Þorbjörg
Jóna Guttormsdóttir
og eiga þau tvö börn,
b) Guðný Unnur og er maður
hennar Helgi Pétursson og eiga
þau tvo syni. 2) Guðmundur Ægir,
f. 23. mars 1951. Kona hans er Ás-
laug Gísladóttir, f. 10. janúar
1956. Synir Guðmundar eru a)
Ólafur Börkur, en kona hans er
Guðný Jónsdóttir og eiga þau tvö
börn. b) Einar Björn og er kona
hans Anna Jónsdóttir og eiga þau
tvær dætur. c) Margeir Steinar,
en kona hans er Arna Gerður
Bang og eiga þau einn son. d) Gísli
Steinar og er kona hans Perna
Desai og eiga þau einn son. 3)
Matthildur, f. 9. ágúst 1960. Mað-
ur hennar er Réne Schultz, f. 14.
júlí 1972.
Útför Jóhanns fer fram frá Ás-
kirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 15.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Ó, elsku pabbi minn, síst hefði ég
átt von á því að hringt yrði í mig
þrem klst. eftir að ég skildi við þig og
mér tjáð að þú værir allur. Allt var
reynt til að bjarga þér en þú varst
ákveðinn í að núna ætlaðir þú að fara
til mömmu, sem þú saknaðir svo
mikið. Þú kvaddir mig brosandi og
var ákveðið að ég myndi koma til þín
morguninn eftir. Ég vissi að þú varst
í góðra manna höndum. Verður því
góða fólki seint þakkað fyrir góðan
stuðning á erfiðri stundu. Einnig
verðum við afkomendurnir ævinlega
þakklát Sigurbirni Sveinssyni lækni
fyrir það hve vel hann reyndist ykk-
ur mömmu, en hann var ekki bara
læknirinn ykkar heldur einnig góður
vinur. Það var ekki létt verk í annað
skiptið á einu ári að hringja í fjöl-
skylduna, í fyrra að tilkynna lát
mömmu og núna þitt.
Á svona stundu hrannast minning-
arnar upp; þegar að ég var lítil og
vaknaði um miðjar nætur til að taka
á móti þér þegar að þú komst af sjón-
um, þegar að ég fjögurra ára ákvað
að lagið „Við hliðið stend ég eftir ein
fjögurra ára snót“ væri samið fyrir
mig af því að ég saknaði þín svo mik-
ið þegar að þú varst á sjónum, þegar
að ég neitaði að halda upp á jól af því
að þú varst á sjónum, hvað það var
gaman þegar að þú fórst að vinna í
land, og ég hafði þig alltaf hjá mér,
þegar að þú kenndir okkur Gumma á
skíði, þegar að þú breiddir út faðm-
inn á móti börnunum mínum, ferð-
irnar á Vestfirðina, öll skiptin á
Spáni og ég man hvað þú gast unað
þér austur í sumarbústað. Við systk-
inin erum mjög rík að hafa átt þig og
mömmu fyrir foreldra. Það að hafa
átt foreldra sem að þótti jafn vænt
hvoru um annað og ykkur mömmu er
gott veganesti út í lífið. Þegar að
mamma var orðin lasburða varst þú
hennar stoð og stytta og gerðir henni
kleift að vera heima til hinsta dags.
Hlýjan frá þér var mikil enda hænd-
ust öll börn að þér og munu því
margir sakna þín. Barnabörnin hafa
misst mikið því að mjög náið var á
milli þín og þeirra. Langafabörnin
sakna einnig þíns hlýja faðms. Ekki
var síðra á milli þín og tengda-
barnanna. Þú varst hvers manns
hugljúfi, pabbi minn, blíður og
traustur og alltaf tilbúinn til að að-
stoða alla og þá ekki síst okkur af-
komendurna, enda mörg verkin sem
að þú gerðir fyrir okkur með bros á
vör. Þú varst glettinn og hafðir gam-
an af að vera í margmenni en þó ekki
með of marga í kringum þig.
Ég er þakklát fyrir hvað þið Reyn-
ir urðuð góðir vinir, en mjög kært
var á milli ykkar, ef til vill ekki skrít-
ið jafn líkir og þið eruð.
Það er stórt skarð komið í systk-
inahópinn, því að á einu og hálfu ári
eruð þið fjögur farin og því erfitt hjá
þeim sem eftir eru. Ég hugga mig við
að geta hallað mér að bræðrum þín-
um núna á erfiðri stundu.
Þú varst nýbúinn að festa kaup á
nýrri íbúð til að geta verið nær okkur
systrunum, og hlökkuðum við mikið
til að fá þig nær okkur. Þú ætlaðir að
flytja eftir nokkra daga og varst full-
ur tilhlökkunar því nú átti að gera
svo margt.
Elsku pabbi minn,það verður erf-
itt að ímynda sér framtíðina án þín,
en minningarnar eru það sem að við
munum ylja okkur við. Ég er hreyk-
in af að vera „pabbastelpa“.
Þökk fyrir allt,
Þín dóttir
Rósa
Nú hefur Jói Björns, eins og við
kölluðum hann alltaf, kvatt þetta líf.
Lát hans kom öllum á óvart þar sem
ekki virtist neitt alvarlegt ama að.
Ekki var langt á milli hans og Unnar,
hún lést í fyrra. Ég hef þekkt Jóa allt
mitt líf. Hann var traustur og ynd-
islegur maður sem alltaf var hægt að
leita til. Ég dvaldi oft hjá þeim hjón-
um þegar þau áttu heima í Smálönd-
unum og var Jói mér eins og faðir,
umfaðmandi og notalegur. Honum
fannst hann alla tíð eiga stóran hlut í
mér. Það er eftirsjá að þessum
elskulega manni. Ég kveð hann með
kæru þakklæti fyrir alla hans um-
hyggju og væntumþykju og vona að
allar góðar vættir taki hjartanlega á
móti honum í betri veröld. Blessuð sé
minning góðs vinar.
Brynja Baldursdóttir.
Hann afi minn er dáinn. Það hjálp-
ar á sorgarstundu að minnast allra
þeirra góðu stunda sem ég fékk að
njóta með honum, og þær stundir
voru margar. Hann var mjög mik-
ilvægur í lífi mínu og héðan í frá
verður mér að nægja að ylja mér við
minningarnar.
Mínar fyrstu minningar af afa eru
frá því í Æsufellinu þar sem hann er
að taka okkur barnabörnin í
„kleinu“. Hann var óþreytandi í því
þó að hann þyrfti að taka okkur öll
fjögur í „kleinu“, aftur og aftur. Afi
var mjög barngóður, hafði yndi af að
hafa krakka í kringum sig, jafnvel þó
mikil læti væru í þeim. Til dæmis
fyrir aðeins mánuði þegar við vorum
í kaffiboði hjá Jóa bróður; þegar mín
og Jóa börn hnoðuðust á honum og
hann var alsæll. Þetta myndu margir
yngri ekki vilja láta bjóða sér.
Þó að ég hafi verið mikið hjá hon-
um og ömmu þegar ég var barn og
unglingur man ég ekki eftir að afi
hafi nokkru sinni skammað mig. Ef
honum líkaði ekki hvað ég gerði
hafði hann aðrar og betri aðfarir til
að koma því á framfæri, sem lýsir vel
hversu þolinmóður hann alltaf var.
Fyrir átta árum fórum við saman
vestur og fórum meðal annars á
gömlu smalaslóðirnar hans innst í
Ísafjarðardjúpi. Þarna fékk ég góða
innsýn í lífið í þá daga en í frásögn
sinni fékk hann allt til að lifna við.
Þessi ferð er mér ógleymanleg því í
henni náðum við afi enn betur saman
en áður.
Kærleikurinn milli ömmu og afa
var mjög mikill og afi var mjög góður
við ömmu eftir að hún veiktist og fór
að þurfa hjálp við dagleg verk. Þegar
amma dó fyrir rétt rúmu ári í hönd-
unum á afa tók það mjög á hann. Í
nokkra daga á eftir hafði ég þau for-
réttindi að búa hjá honum og kynn-
ast honum enn betur. Afi hafði aldrei
flíkað tilfinningunum, þó að ég vissi
alltaf hversu vænt honum þótti um
okkur barnabörnin, en nú hafði hann
þörf fyrir að tjá sig. Sorgin og sökn-
uðurinn var mikill en við gátum not-
að öxl hvort annars til að gráta á.
Þegar hann svo kom út í heimsókn til
mín í vor var hann orðinn annar mað-
ur. Sorgin hafði farið illa með hann
og hann var þreyttur, þó að hann
væri alltaf jafngóður við okkur og
áður. Þegar ég svo kom aftur í heim-
sókn til Íslands fyrir mánuði var
hann mjög hress og glaður og mér
létti við það, vonaðist til að hann væri
búinn að vinna á verstu sorginni.
Reynslan hefur þó kennt mér að
kveðja ömmur og afa vel þegar ég
fer af landi brott og því naut ég enn
einu sinni þeirra forréttinda að geta
kvatt afa minn vel fyrir þremur vik-
um. Ég kalla það forréttindi því ef
maður býr nær ástvinum sínum vill
maður oft gleyma að segja hversu
vænt manni þyki um þá og því er of
seint að kveðja þegar dauðann
skyndilega ber að dyrum.
Ég man bara eftir afa vinnandi í
Áburðarverksmiðjunni, enda var
hann mjög tryggur þeim vinnustað,
allt þangað til hann fór á eftirlaun.
Um það leyti sem hann fór á eftir-
laun keyptu þau amma sumarhús á
Spáni þar sem þau voru svo oft
nokkra mánuði í senn. Okkur hinum
fannst erfitt að hafa þau svona langt
í burtu en skildum þau þó vel að vilja
vera í hlýrra loftslagi yfir vetrar-
mánuðina og í hópi fólks sem hafði
meiri tíma til að sinna þeim, en við
vinnandi fólkið uppi á Íslandi. Þarna
eignuðust þau marga vini og kunn-
ingja.
Elsku afi minn, þín er og verður
sárt saknað. Með góðmennsku þinni
vannstu þér marga vini. Strákarnir
mínir, þó að þeir hafi stærstan hluta
lífs síns búið langt í burtu frá þér,
náðu að kynnast þér vel og þótti
mjög vænt um þig. Þakka þér fyrir
að hafa verið svona góður afi og
langafi.
Guðný Unnur Jökulsdóttir.
JÓHANN RÓSIN-
KRANZ BJÖRNSSON
Elsku Lilja. Takk fyrir sam-
fylgdina. Þú varst yndisleg kona,
alltaf svo ljúf og góð og á sama
tíma eldhress með stríðnisblik í
augum.
,,Regnboginn er bros him-
neskra sálna til huggunar syrgj-
andi sálum á jörðunni.“ (Zara-
þústra.)
Guð gefi ykkur og börnunum
ykkar styrk í sorginni, elsku
Agnes, Óskar, Anna María, Gunn-
ar og Ómar.
Megir þú hvíla í friði, kæra vin-
kona.
Hilmar, Eydís, Eyþór Atli
og Valur Snær.
HINSTA KVEÐJA