Vísir - 23.01.1981, Side 16

16
vism______________________________________________ Föstudagur 23. janúar
1981.
HALDID
ÁFRANI
A
SÖMU
DRAUT
Blúsaðdáandi hringdi:
Mig langar að fara nokkrum
orðum um reykvisku hljómsveit-
ina Kjarnorkublúsara. Margir
hafa borið hana saman viö Þurs-
ana og þar er ég fyllilega sam-
mála. Þeir flytja stórgóöa hljóm-
list og textarnir þeirra eru hreint
frábærir. Mér linnst unduríurðu-
legt, að þessari hljómsveit skuli
ekki veitt meiri athygli.
Haldið áfram á sömu braut
Kjarnorkublúsarar og leyfið
landsbyggðinni allri að njóta tón-
listar ykkar!

gSg

' "* - ‘ .
Það snjóar oft drjúgt á Akureyri.
Pi
Þá er andskotinn laus
en bíllinn lastur”
Einn gangandi á
eyri hringdi:
- Lesandi á Akureyri er óánægöur meö snjomoksturinn öar í bæ
Akur-
U
övænl endalok
irábær öáilur
99
Fram til þessa hafa starfsmenn
Akureyrarbæjar staðið sig
furðanlega vel við að hreinsa snjó
af götum og gangstéttum þegar
þesshefur þurft með. Út af þessu
hefur þó brugðið i vetur.
Fyrir það fyrsta virðist sem
ráðamenn reyni aö komast hjá
þvi að láta ryðja göturnar i
lengstu lög. Fyrir vikið verður oft
þæfingsfærð um göturnar, sér-
staklega i ibúðahverfunum.
Treðst þá venjulega ein slóð, en
þurfi að vikja af henni er andskot-
inn laus, en billinn fastur.
En þá tekur fyrst steininn úr,
þegar göturnar eru loks ruddar.
Þá er nefnilega snjónum rutt upp
á gangstéttir, svo við ræflarnir
sem ferðumst á þessum jafn-
fljótu, verðum að tritla á götun-
um i stöðugum ótta við blikk-
beljurnar.
Ég veit að það kostar tima og
fyrirhöfn að gera þetta svo vel sé.
Sennilega ræður mestu tóma-
hljóðið i bæjarsjóðnum, en það
verður að gera lágmarks öryggis-
kröfur i þessum efnum.
Glápari hringdi:
Ég er svo aldeilis yfir mig bit á
þvi fólki sem Visir hringir i á
morgnana og spyr álits á dagskrá
sjónvarpsins daginn áður! Það er
sko ekki auðvelt að gera þessu
fólki til hæfis.
Á miðvikudaginn hneykslaðist
fólkið á þriðjudagssjónvarpsdag-
skránni sem að minu viti var eins
góð og með sæmilegri samvisku
er hægt að heimta.
Fyrst skal upp telja „Lifið á
jörðinni” sem er einhver besti
náttúrulifsmyndaflokkur, sem
sjónvarpið hefur sýnt. Ég tel þá,
sem ekki höfðu gaman al' þeim
myndaflokki, hreinlega stórvara-
sama og þeir eiga vart skilið að
flokkast sem „homo sapiens”
(hinn vitiborni maður).
Þá tók við „Ovænt endalok”
frábær myndaflokkur. I „Ovænt-
um endalokum” ber á örfinni
fyndni sem el til vill kallar á
næmt skopskyn og máske örlitla
skynsemi. Það er kannski til of
mikils mælst? Það væri rosalegt
ef einhverjir „húmorslausir
kverúiantar” fengju þvi til leiðar
komið með nöldri sinu að sjón-
varpið hætti að sýna þennan
myndaflokk.
Sjónvarpið er hreint ekki alltaf
gott og nauðsynlegt er aö gagn-
rýna það. Það er þó litið unnið
með gagnrýni sem alltaf er nei-
kvæð — jafnvel þó vel sé að verki
staðið.
Taiar og skrlfar
Islensku elns og
hún værl inniædd
Afiurhaldssielna að
stytta dagskrá
rlklsflölmlðlanna
Hafnfirðingur skrifar:
Mikið hefur verið rætt og ritað
um fjárhagsöröuleika Rikisút-
varpsins og komið til tals að
stytta dagskrá útvarps og sjón-
varps. Það vekur furðu mina að
slik afturhaldsstefna skuli koma
til tals. Það væri nær að breyta
fyrirkomulagi um innheimtu af-
notagjalda og fella þau inn i
skattinnheimtu landsmanna. Með
þvi væri hægt að spara fleiri tugi
þúsunda ef ekki miiljónir sem
gætu runnið beint i dagskrárgerð
rikisfjölmiðlanna. Ekki má
heldur gleyma þvi að afnota-
gjöldin eru hlægilega lág og
mættu hækka að minnsta kosti
um helming án þess aö nokkur
fyndi fyrir þvi.
Ég skora á alla
landsmenn að taka höndum
samanog efla þessa nauösynlegu
þjónustu sem útvarp og sjónvarp
eru.
! HAMARK
; HRÆSNINNAR
| Ö.H. skrifar
Kommúnistarmr Vilborg
Harðardóttir og oialur
I Ragnar Grimsson stilltu sér
j upp i sjónvarpinu l'yrir
framan alþjóð i gærkvöldi
(þriðjudag). Þessir tveir
kommúnistar styöja ógnar-
stjornir trúbræðra sinna i
austantjaldslöndunum, t.d. i
| Ungverjalandi og lengra
austur i Vietnam og vinna aö
þvi að koma á sama kerfi hér
| á tslandi.
Hvað gera þau siöan hér i
sjónvarpinu i gær? Þau leiöa
| fram m.a. flóttastúlku frá
Vietnam sem varð aö flýja
heimalandsitt vegna hryöju-
I verka kommúnista þar i
landi og ílóttamann frá Ung-
| verjalandi sem lika er hér
vegna yfirgangs kommún-
ista i heimalandi hans 1956.
Svo spyrja þau með sak-
leysissvip og vantar ekkert
I nema geisla ba u gi n n :
| „Hvernig er að vera flótta-
maður á íslandi?”
!>Sr
Jón Þorláksson skrifar:
Sigurbjörg Stefáns-
dóttir er fædd 13.
nóvember 1897 i grennd
við Mountain. Faðir
hennar var Helgi
Stefánsson frá Arnar-
vatni, hálfbróðir Jóns
Stefánssonar sem siðar
varð kunnur undir
skáldanafninu Þorgils
gjallandi. Móðir Sigur-
bjargar var Þuriður
Jónsdóttir Sigurðssonar
frá Gautlöndum.
Sigurbjörg Stefánsdóttir sem
nú er 83 ára gömul, hefur að ég
held komið tvisvar um ævina til
Islands. Hún skrifar islensku og
talar gjörsamlega eins og hún
hafi aldrei verið annarsstaðar en
á tslandi.
Sigurbjörg eyddi megninu af
starfsaldri sinum i kennslu eink-
um kenndi hún frönsku. Hún er
kunn i Kanada fyrir áhuga sinn á
menningarmálum, t.d. gaf hún
Gimli bæ verðmæta lóð undir
bókasafn staðarins, enda er bóka-
safnið stolt hennar og yndi.
Þangað brunaði hún með okkur
hjónin i júli 1977 er við heimsótt-
um hana. Hér fer á eftir dálitill
fréttapistill sem hún skriíaði nú i
byrjun árs.
Lesendur
athugið
Ritstjórnarsimi Visis á Akureyri
er 96-21986. Lesendur á Akureyri
og i nágrenni geta snúið sér
þangað.
Dálítill aukapistill
Meðal atburða ársins hér má
telja að i mai var hér móða i lofti
2-3 daga og lagðist létt ryklag á
allt, frá eldgosi sankti Helenar-
fjalls i Washington-riki um 2.400
kilómetra héðan. Mér varð
hugsað til íslands.
Nú eru islensku byggðirnar
Foam Lake og Wynyard i
Saskatchewan að semja héraða-
sögu sina. Af þvi að ég er ein af
þeim fáu sem lifðu þá tið i Wyn-
yard og eru enn á lifi, þá sat ég
með sveitt ennið i jan.-mars við
að reyna að rifja upp og safna
sögnum um þau mál hvort sem að
gagni kemur eða ekki.
Hér var gestkvæmt með af-
brigðum i sumar, 30-40 i júli og
margir eftir það — vinir, frændur
og jafnvel ókunnugir sem leituðu
upplýsinga um uppruna sinn.
Þetta fólk kom viðsvegar að alla
leið frá Montreal til Vancouver og
tslandi til Arkansas.
Nú er þriðji Gimlibúinn af is-
lenskum uppruna (i viðbót við
einn úkraniskan) meðal okkar
fyrrverandi stúdenta i Gimli-
skóla, búin að gefa út bók. Vitan-
lega er ég eins og aðrir Gimlung-
ar, mjög hreykin af þessu fyrir
hönd skólans okkar og Gimli-
bæjar og islenska þjóðarbrotsins.
Höfundurinn notar sitt islenska
nafn Sigrid Johannesson en bókin
heitir „Some Silent Shore”
(Þögul strönd). Hún er i skáld-
söguformi, og fjallar um ævi is-
lenskra fiskimanna og kvenna
þeirra og barna hér viö Winnipeg-
vatn á kreppuárunum. Mér er
sagt að lýsingin sé nákvæmlega
sönn og rétt.
1 desember kom hingað til
Gimli kona sem ferðast um is-
lenskar byggðir fyrir hönd Al-
berta-stjórnar til að kynna sér
húsbúnað og húsakynni islensku
frumbýlinganna um aldamótin.
Er það i sambandi viö heimili
Stephans G. Stephanssonar
skálds sem nú er ákveðið að verði
sögufrægur staður