Pressan - 26.03.1992, Blaðsíða 4

FIMMTUDAGUR PRESSAN 26. MARS 1992
Á L I T
Eigum við að senda 30
manns á umhverfisráð-
stefnuna í Ríó?
Miklar umræður hafa spunnist um fyrir-
hugaða þátttöku íslendinga á umhverfis-
málaráðstefnu í Rio de Janeiro í Brasilíu.
Ekki snúast þó umræðurnar um hvort við
eigum að senda fulltrúa til Brasilíu heldur
hvað tilhlýðilegt sé að senda marga.
ÞÓRODDUR ÞORODDSSON, fram-
kvæmdastjóri Náttúruverndarráðs
„Við eigum mikinn hóp duglegra manna í undir-
búningsvinnu í New York þessa dagana og ég tel
nægjanlegt að taka þátt í Iokaráðstefnunni í Ríó á
táknrænan hátt með því að senda forseta, umhverf-
isráðherra og annaðhvort utanríkis- eða forsætis-
ráðherra ásamt tveimur aðstoðarmönnum."

PÁLL LÍNDAL, ráðuneytisstjóri
í umhverfisráðuneyti
„Mér er ókunnugt um að búið sé að ákveða
nokkuð um fjölda þátttakenda á þessum fundi í
Ríó. En að senda 30 fulltrúa held ég að sé nokk-
uð mikið í lagt.“
BIRGIR ÞORÐARSON, umhverfis-
skipulagsfræðingur hjá Hollustu-
vernd
„Ég sé ekki nokkra ástæðu til að senda 30 en það
væri ágætt að senda 3. Ég er í stjóm Landvemd-
ar og við höfum fylgst mjög vel með undirbún-
ingi áhugasamtaka vegna þessarar ráðstefnu, og
við erum líklega búnir að samþykkja það að senda engan til Ríó
til að dansa samba. Hins vegar hef ég lagt til í stjóm Landverndar
að í stað þess að senda mann ættleiðum við 20 munaðarlaus börn
í Brasilíu. Þeir peningar sem myndu fara í ferðina nýtast ömgg-
lega vel hjá einhverri góðri stofnun í Brasilíu."
rkk d-k
EYÞOR EINARSSON,
deildarstjóri grasafræðideildar
Náttúrufræðistofnunar Islands
„Ég hef enga trú á því að það fari 30 manns. Ég
vil segja því miður, því svona ráðstefna var síð-
ast haldin fyrir 20 áruni og miðað við hvað þetta
er mikilvægt málefni - og ef gera má ráð fyrir að
verði 20 ár í þá næstu - finnst mér sjálfsagt að senda myndarleg-
an hóp sem spannar það svið sem þama á að ræða. Við ættum að
taka þarna þátt af fullri einurð og alvöru.“
PALLBERGÞORSSON
veðurstofustjóri
„Eins og spumingin er lögð upp finnst mér aðal-
áherslan vera á töluna, ég skal ekki leggja dóm á
hana. Það kann að vera að það mætti komast af
með minni fjölda. En hitt er annað mál að ég
held að það sé ekki verr varið peningum í þetta
en fjöldamörg önnur ferðalög, til þess að taka þátt í þessu þýðing-
armikla starfi bæði fyrir okkur og aðra.“
SIGHVATUR BJARNASON
er framkvæmdastjóri Vinnslustöðvarinnar í Vestmannaeyjum og hyggur á fiskkaup frá spænskum skipum
til að gera fiskvinnsluna arðbærari og auka veltu fyrirtækisins. Hann virðist með nýjum hugmyndum vera
að rjúfa einangrunarstefnu þá sem einkennt hefur hugarfar flestra í íslenskum sjávarútvegi.
Hráefnismarkaðurinn
er allur heimurinn
„Ég held að ef íslenskur sjáv-
arútvegur á að lifa af eins og
staðan er í dag, á tímum aflasam-
dráttar og þarafleiðandi lægri
tekna fiskvinnslunnar, þurfi að
koma til nýjar leiðir. Á sama
tíma er skuldahliðin sú sama -
fer heldur vaxandi en hitt - og
vaxtakostnaður heldur hærri en
gerist víða annars staðar. Menn
verða að leita eftir öðmm mögu-
leikum en gefist hafa til þessa.
Fyrir okkur er mjög fýsilegur
kostur að kaupa afla erlendra
skipa, því veiðar á Islandi em
stað- og árstíðabundnar sem ger-
ir reksturinn erfiðari. Af þeim
sökum emm við með fólk á
launum ákveðinn hluta ársins
við að gera ekki neitt, en með
þessu viljum við lágmarka tapið
á haustmánuðum um leið og við
vinnum að þvf að keyra veltu
fýrirtækisins upp. Þannig reyn-
um við að ná endum saman svo
við getum greitt þær skuldir sem
þarf að greiða."
— Þessar hugmyndir eru þá
ákveðin lausn sem þú ert leita
eftir til að leysa vanda
Vinnslustöðvarinnar?
, Já, jretta sjáum við sem lausn
fyrirokkur."
—- Sérðu þetta fyrir þér sem
leið sem önnur fiskvinnslufyr-
irtœki gœtu tileinkað sér?
„Það verður hver og einn að
meta fýrir sig. Fyrir okkar fýrir-
tæki er þetta góð lausn að mörgu
leyti, þvf við rekum verslun sem
selur matvömr til heimila og út-
gerðar og með þessu fáum við
aukna veltu þar. Einnig emm við
með viðhaldsdeild sem við get-
um eflt með því að þjónusta
þessi skip.“
— Nú hugsum við yfirleitt
um (slenskan fisk sem slíkan
og annanfisk sem eitthvað allt
annað. Erftskur ekki barafisk-
ur?
„Nei, það er nú ekki svo ein-
falt. Islenskur fiskur hefur getið
sér gott orð og varan er góð.
Hins vegar emm við með góða
tækni og gott starfsfólk, sem
ekki skiptir svo litlu máli. Með
því að nýta það getum við reynt
að ná út svipuðum gæðum úr
öðmm fiski en okkar.“
— Getum við eyðilagt fyrir
okkur sjálfum efokkur mistekst
það?
„Nei, því sá fiskur yrði aldrei
seldur sem íslenskur ftskur. Það
gengi aldrei upp. Þessi ftskur
þarf að eiga sitt uppmnaland og
þarafleiðandi myndum við aldrei
selja hann undir sama vömmerki
og þann íslenska."
— Hefurðu orðið var við
sterk viðbrögð við hugmynd-
um þínum frá aðilum innan
fiskvinnslunnar eða útvegs-
BÆTIFLÁKAR
OLAFSFIRÐINGAR OF
FÍNIR
„77/ dœmis lítur út fyrir að
Olafsfirðingar, sem nýlega
hafnarskilyrði á Ólafsfirði eru
kolómöguleg og höfnin fyllist
jafnóðum af sandi! A Dalvík,
við hinn eiuiann á göngunum,
er besta höfnin við Eyjafjörð, en
Ólafsfirðingar eru auðvitað of
fínir menn til að sœkja fiskinn
sinn eða fragtina þangað eftir
malbikuðum vegi. “
Ólafur Þ. Stephensen í grein í
Mogganum.
Bjarni Grímsson, bæjar-
stjóri á Ólafsfirði:
„Þetta em sleggjudómar sem
slegið er fram að óathuguðu
máli og þetta er fullt af fordóm-
um og rangsnúningi. Það er ekki
malbikaður vegur á milli Ólafs-
fjarðar og Dalvíkur og þótt ég
vilji ekki rífast um kostnað
ganganna þá fer hann ekki með
rétta tölu. Það hefur aldrei staðið
til að leggja höfnina hér niður
þótt samgöngur yrðu bættar.“
BLINDFULLIR
UNGLINGAR
„Viðsitjum uppimeðóagaða
unglinga sem vita ekki svo
gjörla hvað þeir eiga að aðhaf-
ast fyrir utan að hanga í sjopp-
um og billjarðstofum og
detta„íðað“, helst þrisvar í
viku. Leiðir þetta síðan af sér
alls konar stœla (sem síðaryfir-
fœrast í umferðina) svo sem að
berjafólk (eins og hverja aðra
ruslakassa) og stinga íþað hnífi
(eins og það vœri stólbök í
strœtisvagni).“
Oddur Björnsson rithöfundur, grein
um umferðarmenningu í DV.
Ómar Einarsson, fram-
kvæmdastjóri Iþrótta- og
tómstundaráðs:
„Mér finnst undarlegt að
spyrða saman hluti sem eru al-
gjörlega óskyldir. Ég held að
fullorðna fólkið ætti að líta í
eigin barm. Ég hélt það væri
liðin tíð að setja samasem-
merki á mílli vandamála og
unglinga."
FÁNINN DAUÐUR
HLUTUR
„Margar þjóðir nota fána
sína til að skreyta umbúðir sínar
og gefa þeim þjóðlegt yfirbragð.
Hvað er betri landkynning en
þjóðfáninn? Látum ekki úreltar
reglur og þjóðrembu draga úr
möguleikum á að kynna vöru
okkar. Þjóðfáninn er dauður
hlutur en hann getur verið jafn
virtur þótt hann skarti á ein-
hverjum framleiðsluvörum okk-
ar. “
Einar Sigurðsson, lesendabréf í
DV.
Guðmundur Benedikts-
son í fánanefnd:
„Þetta er náttúrlega sjónar-
mið. Við höfum verið spör á
þetta, en þó hefur það ekki
verið undantekningalaust.
Þetta hefur verið heimil-
að ef um er að ræða þýð-
ingarmikla útflutning-
svöru. Ég hef bent mönn-
um á að þeir geti náð
sama árangri með því að
nota fánalitina í borða og
þeir hafa yfirleitt fallist á
það.“
HVAÐA B-KEPPNI?
„Niðurstaðan afþeim athug-
unum var í sem allra stystu máli
sú, að fólk hafði ekki hugmynd
um keppnina og var nákvœm-
lega sama hvernig hún fœri.
Reyndar fann Vtkverji leigubíl-
stjóra nokkurn sem hafðipata af
keppninni, sá hafði séð keppn-
ina auglýsta í íþróttahúsi og
hafði mestar áhyggjur afþví að
körfuboltaœfingar sonar hans
féllu niður vegna þessa hand-
bo!ta.“
Víkverji Mbl. sem kannaði áhuga
Austurríkismanna á b- keppninni.
Jón Hjaltalín Magnússon,
formaður HSÍ:
„Ég veit ekki hversu um-
fangsmikil
þessi vett-
vangskönn-
un Víkverja
var, en mér
finnst þessi
skrif óá-
byrg. Það er
mikil umfjöllun um keppnina,
forsíður og íþróttasíður undir-
lagðar. Það hjálpar mikið að
Austurríkismönnum hefur
gengið vel. f dagskrárblaði
sem hér er dreift eru ávörp frá
ráðherrum og forseta landsins
og leikjum Austurríkismanna
er sjónvarpað beint. Við verð-
um ekki varir við annað en að
hér sé ágætur áhugi á hand-
boltanum.“
geirans?
„Ég get ekki sagt að ég hafi
fengið sterk viðbrögð frá aðilum
innan útvegsgeirans. Þau við-
brögð sem ég hef fengið frá aðil-
um innan fiskvinnslunnar eru já-
kvæð og er litið á þessar hug-
myndir sem besta mál, því þetta
er að mörgu leyti sameiginlegt
vandamál okkar sem að þessu
stöndum. Menn eru að reyna að
vinna sig út úr vandanum og
koma rekstrinum á réttan kjöl.
Við verðum að horfa til þess að
hráefnismarkaður okkar er allur
heimurinn en ekki 200 mílumar
umhverfis ísland.“
—Hvernig sérðu framtíðina
fyrir þér? Verður þróunin
meira í þá átt að við lítum á
markaðina sem alþjóðlega?
, Já, ég er sannfærður um það.
Sérstaklega í ljósi þeirrar þróun-
ar sem átt heftir sér stað í Evr-
ópu. Nú eru ungir menn með
aðrar hugmyndir að taka við.
Það er ný kynslóð að leysa af
vissa kynslóð sem staðið hefur í
ströngu um áratugaskeið. Yngri
kynslóðin þarf að koma með
ferskar hugmyndir inn í umræð-
una. Við verðum að finna nýja
markaði til að nýta þær fjárfest-
ingar sem lagt hefur verið út í, en
við megum ekki gleyma því að
það er ekki sama hveijir hráefri-
ismarkaðimir eru. Við megum
ekki gleyma því að þessi fiskur
er veiddur hvort eð er og ef við
nýtum hann ekki þá gerir ein-
hver annar það.“
— Er eitthvað sem þú telur
mikilvœgt að komi fram í lok-
in?
„Við í sjávarútvegi erum að
reyna að ftnna lausnir til að
standa við skuldbindingar okkar.
Til þess þurfum við að finna
leiðir svo ekki þurfi að loka
frystihúsunum. Við verðum að
fá frið til að vinna að því án þess
að menn, sem eiga jafrivel engra
hagsmuna að gæta og hafa tak-
markað vit á því sem þeir eru að
tala um, fetti fingur út í það. Ósk
þeirra virðist vera að reyna að
gera sem flest fyrirtæki í grein-
inni gjaldþrota. Við erum orðnir
þreyttir á þessari umræðu og
viljum starfa í friði til að geta
byggt upp fýrirtæki í stað þess að
eltast við tékkheftið alla daga.“