Pressan - 28.05.1992, Page 39

FIMMTUDAGUR PRESSAN 28. MAI 1992
LÍFIÐ EFTIR VINNU
39
— hefur sungiö meö mörgum þeim
frægustu í bransanum — og sjálfsagt
veröur enginn fyrir vonbrigöum með
flutning hennar. Djasscombóiö skipa,
auk Siguröar, Þórir Baldursson, Tóm-
as R. Einarsson og Pétur Grétarsson.
• Skriöjöklar eru farnir aö mjakast af
staö á nýjan leik og á föstudags- og
laugardagskvöld veröa þeir á Gaukn-
um. Skriðjöklarnir eru landsbyggöar-
hljómsveit og PRESSAN er orðin
landsbyggðarblað. No kidding, viö er-
um flutt í Kópavoginn og því komin í
nýtt kjördæmi. En hvaö um þaö. Skriö-
jöklarnir spila enn listavel. Og einn
fremsti gítarleikari landsins er genginn
í raðir þeirra, nefnilega Kristján Edel-
stein. Sótarinn er líka alltaf fjörugur.
• Berglind Björk syngur með Vinum
Dóra á Púlsinum á laugardagskvöldiö.
Berglind hefur verið í óðaönn aö
meika það undanfarið og sungiö víöa
viö góöar undirtektir. Henni og Dóra
verður varla skotaskuld úr því að gera
þetta skemmtilegt.
• Stálfélagiö spilar í Grjótinu hvort-
tveggja á föstudags- og laugardags-
kvöld. Rokkiö er i fyrirrúmi hjá þeim
kumpánum í þiessu félaginu og allt gott
um joaö aö segja svo sem.
VEITINGAHÚS
• Frakklandi er maður laus við plágu
sem tröllríður íslenskum veitingahús-
um. Þjónninn kemur aldrei og spyr:
„Hvemig smakkaöist maturinn?” Slíkt
athæfi yröi talið argasti dónaskapur og
ungþjóni sem léti svona á Brasserie
Bofinger á Rue de la Bastille í fjórða
hverfi í París yröi umsvifalaust spark-
Valseir Matthías
Baldursson
knattspyrnukappi og nemi
Hvað ætlarðu að gera um
helgina Valli?
„A föstudagskvöldið œtla
ég að slappa af fyrir fram-
an sjónvarpið. A laugar-
daginn fer ég á Selfoss að
keppa ífótbolta með
Stjörnunni. A laugardags-
kvöldið er það síðan út-
skriftan’eislan hjá unnust-
unni. Og á sunnudaginn er
ég mikið að spá í að fara í
bíó að sjá Osýnilega mann-
inn. “
aö út um bakdyrnar. Og ef hann bæri
á borö reikning eins og tíökast á ís-
lenskum veitingahúsum teldist kúnn-
inn sjálfsagt vera í heilögum rétti aö
sparka fast í rassinn á honum. Bofin-
ger er annars elsta og viröulegasta
brassería í París, stofnuö 1864, en
innréttingarnar þar hafa veriö óbreyttar
síöan aldamótaáriö 1900, enda þaö
allt vemdaö meö reglugerð: hvelfingin
úrsteindu gleri, leöurstólamir, handrið-
in úr bronsi, veggjamálverkin, spegl-
arnir og kristalsljósin. f þessu glæsi-
iega umhverfi dansa um kjólklæddir
þjónar sem koma fram við alla gesti
eins og þeir séu kóngafólk, en eru svo
fimir og háttprúöir aö maður varla tek-
ur eftir því aö þeir séu á jiönum milli
boröa. Og á Bofinger þarf heldur ekki
að vera dýrt aö boröa: Þríréttuð máltíö
(til dæmis ostrur, andasteik og dýrind-
is ostakaka) með hálfflösku af ágætu
Bordeaux-víni kostar 1.500 kall ís-
lenskar á mann. Þeir sem eru ögn
kaldari geta svo fengið svínakjöt, inn-
yflamat og súrkál — dæmigert brass-
eríufæði að hætti Alsace- búa. Fínt fyr-
ir túrista sem staldra viö i París í sum-
ar. Þeir koma þó varla auga á fræg-
asta fastagest staöarins. Francois
Mitterrand hætti eiginlega alveg aö
koma á Bofinger eftir aö hann var kos-
inn forseti 1981.
KLASSÍKIN
• Gösta Winbergh syngur á opnun-
artónleikum Listahátíðar. Hann er
sænskur tenórsöngvari sem hefur ver-
iö líkt viö forvera sína Nikolai Gedda
og Jussi Björling. Annars kvaö Win-
bergh helst vera Mozart-maður og á
þessum tónleikum syngur hann verk
eftir þann Ijúfling, en líka eftir ítalina
Útlit manna breytist með tímanum. En stundum þarf ekki tím-
ann til. Hannes Hólmsteinn Gissurarson hefur til dæmis breyst úr
„enfant terrible" þeirra frjálshyggjumanna í settlegan háskóla-
kennara á launum hjá ríkinu. Hið villta glott er horfið og í stað þess
hrannast bækumar upp lyrir aftan hann og ein þeirra er meira að
segja komin upp í hendumar á honum. Hið púritanska umhverfi
uppreisnarmannsins hefur vikið. Þess í stað er Hannes kominn
með heilan bókaskáp á herðamar og líklega þyngri í vöfum að
sama skapi.
BARIR
• Keisarinn er bar með ólíkindum og
vel þessi viröi að heimsækja. Þarna
inn viö Hlemm hafa veriö reknir ýmsir
barir undir ýmsum nöfnum, en hafa
flestir (ef ekki allir) átt það sammerkt
aö vera í skuggalegasta lagi. Fyrir
ókunnugan er stemmningin innan
dyra þannig að maður gæti trúaö því
að í dyrunum sé aldrei fariö fram á
nafnskírteini, heldur sakaskrá. Og sé
hún styttri en þrjár síður er engin von til
þess aö sleppa í dýrðina. Mestmegnis
ern gestimir jöó frekar meinleysislegir
(oröiö ,sakleysislegir“ á einhvem veg-
inn ekki viö) og bera þess merki að
hafa lifaö margt. Kunningi jæss, sem
þetta ritar, hafði reyndar á oröi aö
tannleysi væri aðaleinkenni gestanna.
Á sumum börum geta fastir og góöir
kúnnar fengið aö skrifa eitt og eitt glas
ef illa stendur á. Keisarinn er hins veg-
ar fyrsti barinn, sem barrýnir PRESS-
UNNAR sækir heim, þar sem sérstök
bók er til fyrir þá sem skrifa. Svona rétt
eins og í Gullabúð til forna. Keisarinn
er afar auðveldur bar aö stunda, því
það er engin krafa um aö maður haldi
með tilteknu fótboltaliði, sé í tilteknum
aldurshópi, tilteknum tekjuhópi eða
hlusti á þessa tegund tónlistar en ekki
hina. Á þennan bar kemur fólk í (jeim
tilgangi einum aö drekka áfengi og
mikið af því.
Margrét Helga
Jóhannsdóttir
leikkona
„Þetta er hjá Margréti
Helgu, ég er ekki við sem
stendur en efþú vildir gera
svo vel að lesa inn skilaboð
eftir að hljóðmerkið heyrist þá
mun ég hafa samband eins
fljótt og ég get. Takk fyrir að
hringja, bless. “
POPPIÐ
• Jón Páll Bjarnason mun vera einn
af fremstu djassgítarleikurum sem við
Islendingar eigum. I kvöld ætlar hann
að spila djass á veitingahúsinu Jazz í
Ármúlanum. Þótt Jón Páll sé flinkur í
spileríinu ætlar hann ekki aö gera allt
einn. Nei nei. Með honum veröa Ást-
valdur Traustason, Þóröur Högnason
og Einar Valur Scheving. Allt saman
sprenglærðir tónlistarmenn og færir á
sínu sviöi. Þessir strákar ætla að byrja
aö spila klukkan hálftíu og spila til miö-
nættis.
• Leiksviöiö og Rut+ spila í Grjótinu
í kvöld. Þetta Leiksviö kenndi sig einu
sinni viö fáránleika en ku nú vera hætt
því. Rut+ er víst búin að fá nýjan
ÓPERAVIÐ
ALVÖRU-
LAU5T KVÆÐI
Smáópera, söngleikur, tón-
verk. Allt þetta í senn. Hjálmar
Helgi Ragnarsson, sem er hættur
að vera ungtónskáld og kominn í
hóp megintónskálda, er höfund-
ur fyrstu tónanna sem fluttir
verða á Listahátíð. Það er verk
sem hann hefur samið fyrir þetta
tækifæri, ópera í tíu stuttum þátt-
um sem hann byggir á dálítið
geggjuðu kvæði — Rhodymenia
Palmata — Halldór Laxness orti
það fyrir margt löngu þegar hann
var fiillur af ungæðishætti og
gáska. Tónsmíð Hjálmars er að
sögn viðlíka alvörulaus og
kvæði Nóbelskáldsins.
Verkið verður frumflutt í
Þjóðleikhúsinu, sjálfan opnunar-
daginn klukkan tvö. Þama verða
hljómsveit og kór, en athygli
vekur að einsöngvaramir tveir
hafa ekki langa eða stranga tón-
listarmenntun að baki, þótt bæði
hafi þau reyndar tekið lagið við
ýmis tækifæri. Þetta eru leikar-
amir góðkunnu, Edda Heiðrún
Backman og Jóhann Sigurðar-
son. Leikhúsið frú Emilía tekur
þátt í flutningnum, en leikstjóri
er Guðjón Petersen.
söngvara. Þarna veröur framin músík
af krafti, svo mikiö er víst, en hvorug
hljómsveitin þykir vera með neitt hálf-
kák í flutningi sínum.
• Deborah Davis ætlar aö syngja
djass á Púlsinum í kvöld og meö henni
leikur Djasscombó Siguröar Flosason-
ar. Stelpan er víst fjári góð söngkona
Listahátíð í Reykjavík var
þjófstartað í gærkvöldi
þegar frönsku sígaun-
arnir í Gipsy Kings léku
við fögnuð í Laugar-
dalshöll. Sjálf Listahá-
tíðin, sú sem er haldin í
sumarbyrjun annað hvert
ár, byrjar svo á laugardag,
verður sett í miðbænum, á Lækjartorgi. Stendur í
rúmar þrjár vikur, fram til 19. júní. Við gerum ráð
fyrir að bæjarbragurinn verði með besta móti þann
tíma, líkt og endranær á Listahátíð.
KÚLTÚR-
KLÚBBURÁ
HRES5Ó
nú þegar sú tólfta gengur í garð.
Auk þess munu einhveijir lista-
menn troða upp á Lækjartorgi —
það verður eins konar ffamleng-
ing á lífinu í klúbbnum.
Ymsar listaspírur úr aðskiljan-
legum greinum troða upp á
Hressó þessar vikur — það yrði
of langt mál að nefna þær allar,
en af þeim sem koma fram nú
um helgina má nefna stórhljóm-
sveitina Stalla hu frá Vest-
mannaeyjum, Hljómsveit Jóns
Páls og Ama Scheving, Low-
Life Theatre Company, Leik-
konukrílin, Sjón og uppáhalds-
hljómsveit menningarvitanna í
Reykjavík — það er Júpíters.
Yfirumsjón með klúbbnum hef-
ur Benóný Ægisson, rithöfundur
og æskulýðsffömuður.
Svo er spuming hvort ung-
mennin sem skemmta sér flest
kvöld á Hressó telji sig þurfa að
flýja eitthvert annað undan
ásókn kúltúrliðsins.
feldningslegar, fyndnar, glaðleg-
ar og líklegar til vinsælda.
Þess vegna hlýtur að vera
óhætt að álykta að sýning á verk-
um þessa Spánverja sem lést í
hárri elli fyrir einum tíu árum
verði sótt af miklu fjölmenni á
Listahátíð. Hingað á Kjarvals-
staði kemur sýningin frá því
þekkta Maeght-listasafni í Suð-
ur-Frakklandi; miklum sögum
fer af því hversu listaverkin em
rándýr og tryggð fyrir óskapleg-
ar fjárhæðir. Það skiptir auðvitað
öngvu máli — aðalatriðið er að
horfa og njóta.
Sýningin verður opnuð á
sunnudag. Þama eru aðallega
málverk, en líka höggmyndir og
teikningar.
Líkt og síðast, fyrir tveimur
ámm, hefúr klúbbur Listahátíðar
aðsetur á þeim síunga Hressing-
arskála, sem nú heitir Hressó.
Þar vom látlausar uppákomur
bjarta sumardaga 1990, á elleftu
Listahátíðinni, og framhald þar á
BUREN ERSTORT
NÚMER
Daniel Buren er ífanskur nútímalistamaður, súperstjama í
heimi listanna, sem setur upp útilistaveric við Listasafn Islands
og Gallerí 11 á Skólavörðustíg í tílefni Listahátíðar. Þeir sem
gerst þekkja segja að Buren hafi yfirleitt unnið með rendur (já!)
sem em nákvæmlega 7,8 sentímetrar á breidd. En við vitum
ekki vel hvað hann ætlar að gera hér í Reykjavík — kannski
eitthvað allt annað. Listffótt fólk segir líka að hann sé afar stórt
númer — kannski stærri en
Míró, segja sumir.
RANÞYRTOC
5KEMMTILECT
Hann var alveg sérdeilislega
geðþekkur listamaður, Juan Mi-
ró. Að minnsta kosti myndimar
hans sem em engu líkar; afstrakt
en samt ekki afstrakt, bamslegar
án þess að vera einfaldar eða ein-
Að vöruverð í fríhöfninni
verði mælt í íslenskum krón-
um
það er náttúrlega hámark
plebbaskaparins að það sé í doll-
umm og líka óþægilegt
Að verð á
bjór lækki
eða er hann
ekki svo dýr að landinn er að
gefast upp á að drekka hann?
Rómantískum göngutúr
kringum Ráðhúsið
til að hitta hin pörin sem em
líka að kela undir ráðhúsveggn-
um
Hótel Valhöll
silungi, kældu hvítvíni og
miðnæturgönguferð meðfram
Þingvallavatni
Mótorhjólastígvél. Það er í
tísku að vera svolítið tætingsleg-
ur í klæðaburði, nostursamlega
vanhirtur, sérstaklega meðal
unglinga sem vom að byrja að
taka út kynþroskann á tímanum
þegar snyrtimennskan tröllreið
öllu. Slíkt yfirbragð getur villt
mörgum sýn. Það ber alls ekki
vott um fátækt eða efnaleysi, því
fötin sem við fyrstu sýn gætu
virst dmsluleg geta allt eins ver-
ið rándýr. Tökum til dæmis mót-
orhjólastígvélin ökklaháu sem
farin em að sjást á fótum reykv-
ískra ungmenna, ekki síst jieirra
sem eiga ekkert mótorhjól og
langar ekki einu sinni í svoleiðis
grip. Varla kosta þau minna en
tíu þúsund krónur parið og lík-
lega talsvert meira ef þau em
ekta, amerísk (varist eftirlíking-
ar), sérstaklega styrkt með stáltá
og svoleiðis. Við spáum því að
mörg pen smápían sem leggur
land undir fót tif útlanda í sumar
korni aftur heim skartandi ansi
hreint vígalegum mótórhjóla-
stígvélum.
Kúrekastígvélin, þessi hæla-
háu og támjóu, em alls staðar á
útsölu, rétt eins og nýja platan
hans Bmce Springsteen. Allir
jieir sem hæstánægðir hafa spíg-
sporað í svoleiðis skófatnaði
flýta sér að koma honum fyrir
lengst inni í geymslu eða á haug-
unum — það er best. í staðinn fá
þeir sér sómasamlega fótlagaskó
eða reyna að vera ungir í anda og
svissa yfir í mótorhjólastígvél. I
útlöndum sést varla neinn með
svonalagað á fótunum lengur
(nema kannski í borgum eins og
Amsterdam og Kaupmannahöfn
sem hvort sem er hafa alltaf ver-
ið tíu til fimmtán árum á eftir
tískunni). Og þó. Kúrekastígvél-
in munu lengi enn eiga dygga
aðdáendur í ákveðinni útgáfu af
Svíum og Þjóðverjum — þið
þekkið týpuna og eigið ábyggi-
lega eftir að hitta hana á Beni-
dorm í sumar: Alltaf með kirfi-
lega blásið hár, puntulegt yfir-
varaskegg, með bringuhárin laf-
andi upp úr skyrtuhálsmálinu og
lítið men til að fullkomna heild-
armyndina. í kúrekastígvélum.