Heimilistíminn - 28.11.1974, Blaðsíða 37

tvinnakefli, sem hún þurfti ekki á að halda?
Að minnsta kosti hafði hún aldrei látið hann fá
prufu af þessum hræðilega, appelsínugula lit. Hún
var búin að fá tvinnann', sem hún bað hann að
kaupa. Voru þessir Stonham-karlmenn kannskeall-
ir svolítið skrítnir? Fyrirgæfu þeir henni ef hún
tæki upp á að brjóta leirtauið í skapvonzkuköstum
eða skella hurðum þegar Neil segði eitthvað, sem
henni líkaði ekki? Hún hló með sjálfri sér og þakk-
aði fyrir að hún hafði náð að segja honum frá út-
gjöldunum á meðan hann var enn í góðu skapi og
vinur allra eftir Ijúffengan matinn.
Lítið var að gera í húsinu næstu vikuna. Það var
eins og málararnir hefðu lagt það allt undir sig.
Ekki var hægt að koma inn í herbergi án þess að
hrasa um málningarfötur og beygja sig undir stiga.
Þess vegna eyddi hún mestu af tíma sínum utan
dyra. Neil gekk með henni um akrana og sýndi
henni sjálfbindivélarnar að störfum og hún spurði
ótal spurninga. Hann svaraði þeim öllum með
þolinmæði. Neil horfði rannsakandi á konu sína,
þegar hún tók ekki eftir því. Litla andlitið hennar
Ijómaði af áhuga, hann gerði sér grein fyrir að
þetta var ekki uppgerð, hún var raunverulega
áhugasöm um þetta allt saman. Hvað í ósköpunum
hefði gerzt, ef hann hefði tekið hingað með sér aðra
Forsyth-dótturina, eða ef hann hefði lent á ein-
hverri annarri konu kvöldið góða í Englandi forð-
um? Hann gat ekki annað en helgið, því það var
nokkurn veginn víst, að í síðara tilfellinu hefði hann
fengið vel útilátið högg á vangann. En meðal mill-
jóna kvenna í Englandi hafði hann hitt einmitt á þá
sem vildi hlusta á hann, var heimilislaus og þráði
innilega að eignast heimili. Hann sneri sér við og
horfði heim að Burnettia, sem Ijómaði þarna í sól-
inni, rétt eins og villta orkidean sem það dró nafn
sitt af. Undarlegar tilf inningar fylltu hugskot hans.
Janet þurfti að heilsa upp á Tyan-f jölskylduna,
sem nú var f lutt í bílskúrinn. Hún vildi sjá með eig-
in augum, að þau hefðu það gott þarna, en henni
fannstheldur lítiðaf húsgögnum hjá þeim. Það lag-
aði hún fljótlega með því að láta flyíja eitthvað af
húsgögnum úr aðalhúsinu út. Bæði Neil og Ray sáu
það, en sögðu ekkert. Frú Ryan sagði að þetta væri
hreinasta höll borið saman við, hvernig þau höfðu
búið áður og bauðst til að hjálpa Janet heima við
með hvað sem hún vildi. Börnin þrjú gengu í skóla
í bænum og fóru með strætisvagni á morgnana og
maður hennar vann úti við allan daginn, svo hún
hafði góðan tima.
ótal plöntur voru keyptar og gróðursettar og eitt
sinn þegar Janet var í góðu skapi, keypti hún garð-
húsgögn, sem hún setti á veröndina, milli súlnanna.
Ray sagði í gríni, að greinilega væri hættulegt að
kvænast, að minnsta kosti jaf n eyðslusamri konu og
Janet. Neil tók athugasemdina sem gagnrýni á
Janet og bað bróður sinn að skipta sér ekki af því
sem honum kæmi ekki við. En Ray var svo ánægður
með lífið, að hann tók þetta ekki nærri sér.
Antoinette var búin að gera að vana að koma i
heimsókn, þegar henni datt I hug, eftir að henni
hafði einu sinni verið hátíðlega boðið og Janet bauð
hana alltaf velkomna. Þær voru önnum kafnar við
aðskipuleggja veizluna á afmælisdegi Rays og þeg-
ar Janet uppgötvaði að aðeins tvær vikur voru til
stefnu, varð hún skyndilega hrædd og efins um að
hún gæti verið búin að öllu á réttum tíma.
Gólfteppið úr dagstofunni kom aftur frá Saidney
og leit úr eins og nýtt og samdægurs kom f rú Stack
ásamt manni sínum yfir um til að fylgjast með
þegar nýju gluggatjöldin væru hengd upp. Bleika
brókaði-efnið breytti gjörsamlega svip stofunnar
og með þessu fallega umhverfi rættist einn af
draumum Janetar. Eftir að öll húsgögn höfðu verið
bónuð og sett á sinn stað, sótti hún bræðurna og f ór
með þá í sýningarferð, eins og hún kallaði það.
— Ekki datt mér í hug, að þetta gæti breytzt
svona mikið, sagði Ray í viðurkenningartón og at-
hugaði alla hluti vandlega.
— Þetta er fallegt, sagði Neil hægt. — En....
— Já? Janet leit snöggt til hans, hann var eitt-
hvað svo framandi.
— Ég þori ekki að setjast niður af ótta við að
skemma eitthvað, bætti hann vandræðalegur við og
vonaði að hann hefði ekki sært tilf inningar hennar.
— Heyrðu nú! Hún stillti sér upp fyrir framan
hann.— Ég hef hugsað mér að hringa mig í sófan-
um, þegar ég er þreytt, framvegis eins og hingað
til. Ég fleygi blaðinu á gólfið eins og venjulega og
ég ætla líka að halda áfram að fleygja appelsínu-
berki í arininn, þegar ég ég nenni ekki að sækja
disk!
— Áttu við að ég megi líka sparka af mér skónum
og leggja fæturna upp á arinhilluna? Hann brosti
svolítið, þegar hann leit á hana. — Og velta ösku-
bakkanum, þegar ég stend of snöggt upp?
— Hvers vegna ekki? Þú hefur alltaf gert það,
ekki satt? Þetta á að vera heimili framvegis, en
ekki sýningarherbergi.
Hví í ósköpunum hafði hann ekki kynnzt henni og
beðið hennar eins og vani var, hugsaði hann um
kvöldið. Hvers vegna þurfti þessi múr að vera á
milli þeirra? Þó Janet hafði ekki í eitt einasta skipti
álasað honum fyrir það sem hann hafði gert, vissi
hann að orð Phoebe frænku höfðu sært hana. Þau
hlutu að hafa eyðilagt eitthvað f því trausti sem
hún hafði borið til hans áður. Hann öfundaði Ray,
sem sat inni í borðstof u með Antoinette og skrifaði
lista yf ir fólk, sem bjóða skyldi í trúlof unarveizl-
una. Ray hafði ekki gert neitt í fljótfærni og
hugsunarleysi, heldur sagt sinni útvöldu, að hann
elskaði hana og nú ætluðu þau að opinbera trúlof un
sina á heiðarlegan hátt. Hann sneri sér snögglega
frá hjónaleysunum og fór að leita að Janet. Hann
fann hana á baðinu, þar sem hún var að hreinsa
málningarbletti af gólfinu.
— Geturðu ekki fundið neitt betra að gera en
þetta? spurði hann stuttlega og hún leit upp til hans.
— Eigum viðekki aðaka yf ir til Mary eða eitthvað?
— Allt í lagi, svaraði hún viljug. Kannske hafði
hún gert heldur mikið af þessu með málningu og
hreingerningar og hann væri líklega orðinn leiður á
að hafa allt í drasli. Kvöldstund með Mary og Mac
mundi áreiðanlega hafa góð áhrif á þau bæði. — En
bíddu meðan ég hef fataskipti.
Framhald
37