Heimilistíminn - 11.09.1975, Blaðsíða 15

konur alltaf eldgamlar, að minnsta kosti
fannst okkur það, sagði hann.
— Kannske verðum við gamlar af að
reyna að hemja heila herskara af
óþekktaröngum eins og Don og Dick,
sagði hiin sykursætri röddu.
— Eða ef til vill af þvi að ykRur hættir
við að skammast Ut af engu, bætti hann
við. — Ég skrópaði öðru hverju lika, þeg-
ar ég var strákur og það hefur ekki komið
að sök.
— En hvað það hlýtur að vera gott, að
vera svona öruggur með sjálfan sig.
— Jæja, ég átti þetta vist skilið. Hann
brosti afsakandi.
— Mér finnst það ekkert smávegis að
skrópa i skólanum, sagði hUn ákveðin. —
Og það þarf að hafa sérstakt auga með
strákum, sem eiga enga móður, svo mikið
er vist.
— Já, ég veit að visu, að þeir eru engir
englar, en....
— Þeir eru beztu strákar og mér likar
vel við þá. En þeir eru dálitið villtir og
þeir fá aðra til að taka þátt i prakkara-
strikunum með sér.
—■ Éins og hverjum?
— Til dæmis að stinga nöglum i dekkin á
bilnum hans herra Sibleys, eða hleypa Ut
grisunum i Löngubrekku.
— Ég hef ekki heyrt orð um það, sagði
Steve og brosið hvarf af andliti hans. —
Ég hefði átt að fá vitneskju um það.
— Ég sendi bréf með strákunum, en
þeirhafa sennilega stungið þvi I eitthvert
ræsið á leiðinni.

15