Heimilistíminn - 11.09.1975, Síða 30

ERU ÞÆR EINS?
— Ef það væri bara sjónvarp á hótel-
inu.
i fljótu hragfti virðast m vndirnar eins, en þó hefur sjö
atriðum verið breytt á þeirri neðri. Lausnin er á bls.
:(!).
— Krú Vigga! Ég heyri ekki í
hljómsveitinni.
Rósberg G. Snædai:
í slægjunni
Hann skárar ennþá létt og Ijáin vex,
hin lengi þráða stund í vændum er.
Hann veit hún muni koma klukkan sex,
en kankvist bros á vörum enginn sér.
Hún kemur eins og kölluð á hans fund
og kaupamaður hættir strax að slá.
Hann veit að náðin varir skamma stund,
og vel skal notið—þegar sjaldan má.—
Hann þrýstir hana og þúfan bælist ögn,
og það er heilög stund á engjateig.
Hún gefur allt. Hann þiggur allt í þögn,
sem þyrstur maður bergi svalaveig.
Og ylur streymir út i fingurgóm,
og angan hennar leggur fyrir vit.
En honum einum brosa þúsund blóm
og brekkan skartar ennþá grænni lit. —•
Til hinztu dreggja er dýrrar veigar neytt,
og dagsins annir flýja vitund hans. —
En hún sem æðstan unað hefur veitt
er aftur horfin sjónum sláttumanns.
Og sunnangolan hreyfir Ijósan lokk
og leikur sér að stuttum fléttum tveim,
er lítil telpa tritlar aftur heim
með tóma engjaflösku í gráum sokk.
30