Heimilistíminn - 10.06.1976, Qupperneq 5

mér þangaö? spuröi hann.
Töfralæknirinn hristi höfuöi og hvarf
inn i kofa sinn. En Ryskes-Chandler þótt-
ist hafa heyrt nóg til aö vera viss um aö nú
væri hann á réttri leið.
Hann var ekki jafnglaöur aö morgni,
þegar hann vaknaöi og komst aö raun um
aö buröarmenn hans höföu yfirgefiö hann.
Hann bölvaöi töfralækninum i hljóöi, fór
aftur til þorpsins til aö athuga, hvort þeir
væru þar, en þar fékk hann ekkert nema
blákalt nei frá öllum sem hann hitti, hvers
sem hann spurði. Fiskisagan haföi greini-
lega flogiö fljótt um allt.
Fullur vonbrigöa, greip hann byssu sina
undir höndina og lagöi af staö einn sins
liös. En hann var áhyggjufullur. Hann
haföi engar vistir, nema þaö sem hann gat
boriö og ekki vissi hann alveg, í hvaöa átt
skyldi halda.
Nokkrum klukkustundum siðar var
hann á gangi um hálfmyrkan skóginn,
niöri I eins konar gili. Þá heyröi hann lágt
hljóö og sá skammt framundan sér smá-
vaxna antilópu standa á kletti. HUn stökk
þegar i stað niöur, en Ryskes-Chandler til
undrunar, kom hún aftur, stökk siöan nið-
ur og endurtók þetta nokkrum sinnum,
rétt eins og hún væri aö benda honum að
fylgja sér. Hann geröisvo ogleiöin lá inn I
niðdimman skóginn, þar til skyndilega
birti framundan og viö blasti griöarstór
klettur — svipaöur hundshaus aö lögun.
A sama andartaki þaut eitthvað hjá
höföi hans. Hann heyrði hljóö eins og þeg-
ar málmur skellur á steini og þegar hann
sneri sér viö, sá hann eins konar öxi liggja
á jöröinni skammt frá.
Ryskes-Chandler greip byssu si'na,
kreppti fingurinnum gikkinn ogbeiö eftir
einhverri hreyfingu inn á milli trjánna.
En ekkert bærðist.
Nú var orðiö áliöiö dags og sólin skein
ekki lengur niöur gegn um laufþykkniö.
Þá sá Ryskes-Chandler antilópuna
skyndilega á ný, standandi upp á háum
ý \vÉ tTNfc /fouií Æiýiftnk
wmm Wjí-m
V'm
i^*j mm
WJWilÍ- m
mi
Honum til undrunar benti töfralæknirinn inn iskóginn og sagöi aö i þessari átt væri frumskógaborgina auöugu aö finna.
5 »