Heimilistíminn - 09.11.1978, Blaðsíða 26

George og Olive Osmond meö Donny
(t.v.), Marie (t.h.) og Jimmy fyrir fram-
an.
Donny og Marie
Framhald af 2ii siðu.
skyldan tók sér fyrir hendur. Beztu vin-
irnir hafa alltaf verið úr fjölskyldunni
sjálfri, og sama er að segja um trúnaðar-
menn barnanna. Þetta á við enn þann dag
i dag.
Enda þótt hin 19 ára gamla Marie —
eina stúlkan í fjölskyldunni eigi sér
marga vini, lltur hún enn á eiginkonur
bræðra sinna sem sína beztu vini, og finn-
ur alls ekki fyrir þvl, þótt hún sé ekki leng-
ur i Hollywood og miðdepill skemmtana-
lifsins. Hin sterka fjölskyldubönd hafa ef
til vill komið 1 veg fyrir, að hún upplifði
allt það, sem venjuiegur bandariskur tán-
ingur lifir i dag.
Enda þótt Osmond-arnir lifi mjög
reglusömu lifi, að minnsta kosti, ef boriö
er saman við Bandarikjamenn almennt,
eru þeir hvorki einfaldir eða barnalegir i
sér. — Við höfum okkar lifsskoðanir, segir
Marie, — og viö veröum að ver ja þær. Við
erum það, sem við sýnumst vera.
26
Ákvörðun varðandi kirkjuna
Jay er sama sinnis: — Við höfum séð
margt og mætt ýmsum freistingum, en
það hefur aðeins orðið til þess aö ég kann
betur að meta þaö, sem ég hef.
— Ég þurfti aldrei að ganga i gegn um
hið svokaliaða uppreisnartimabil, segir
Marie, —Þegarég var 13eða 14ára gerði
ég upp við mig hverju skyldi fórna. Ég
haföi alltaf trúaö þvl, sem mér var kennt,
og trúað því, að það væri rétt. Ég spurði
sjálfa vig, hvort þetta væri hið eina rétta
fyrir mig. Ég kynnti mér málin ýtarlega
og komst að raun um, að ég hafði valið
rétt. Ég valdi sjálf.
Hin Osmond-börnin völdu á sama hátt,
og það eru sannarlega meðmæli með trú
þeirra, að þau hafa aldrei efazt eitt ein-
asta augnablik allan þann tima, sem þau
hafa veriö á kafi i skemmtanaiönaöinum,
eða i heilan áratug.
Jay hefur sagt frá þvi, aö oft á tiðum
þurfi að breyta söngtextunum, sem nota á
I Donny og Marie-sjónvarpsþáttunum, ef
textarnir samræmast ekki siðgæðismati
Osmond-anna. Hann var spurður að þvi,
hvort það gengi ekki á rétt höfundanna, og
varð hann að viöurkenna að liklega geröi
þaö það, og bætti svo við, aö Osmond-arn-
ir breyttu aö minnsta kosti þvi, sem væri
andstætt trúarskoöunum þeirra.
Hin nánu tengsl Osmond-anna innbyröis
eru mjög athyglisverð, sér i lagi nú, þegar
fjölskyldan sem slik viröist vera á undan-
haldi bæöi i Bandarikjunum og annars
staðar. Þau virðast þó ekki vera sér þess
meðvitandj, að þau séu á nokkurn hátt
öbru visi en annaö fólk, né að þau hegði
sér öðru visi.
Þúsundir leita ráða
Olive Osmond segir: — Þaö er mjög
erfitt aö ala upp börn nú til dags og senni-
lega hefur það aldrei veriö jafnerfitt og
einmitt nú. En þegar fólk fer að tala um
það, hversuslæmt unga fólkið sé, verð ég
reið, vegna þess að það er ekki öðrum um
að kenna en foreldrunum sjálfum, sem
alaekkibörnsinuppeinsogveraber. Það
værihægt aöleysa vanda þessarar þjóöar
á einni nóttu, ef foreldrar hefðu meiri
áhuga á velferð barna sinna og fjölskyld-
unnar i heild. Ef sérhvert foreldri segöi:
— Þetta er heimili mitt, og það þýðingar-
mesta i lifi minu er aö hafa áhrif á þaö,
sem fram fer innan veggja heimilisins.
Osmond-fjölskyldan hefur verið slik
fyrirmynd, að þúsundir bréfa berast á ári
hverju, þar sem fólk leitar ráða á fjöl-
skylduvandamálum sinum. Það er gjör-
samlega ómögulegt fyrir Olive að svara
öllum þeim bréfum, sem berast, og þess
vegna skrifaði hún og lét prenta smábækl-
ing, sem hún kallaði: þessu trúum við, og
þennan bækling sendir hún öllum þeim,
sem fara þess á leit. ÞfB