Heimilistíminn - 09.11.1978, Blaðsíða 14

Höfrungasafnið i Batumi i
Grúsiu er staður, sem gestir
Adzaríu-héraði fara i nokkurs
konar pilagrimsferðir til að
sjá. Og raunar heimamenn
lika. Allir þekkja höfrungana
Batúmi. Þeir eru oft i sjón-
varpinu. Þeir hafa sina
kennara, sina þjálfara og sinn
lækni.
Hvert númerið rekur annað á dagskrá
höfrunganna , sifellt heyrast smellir i
ljósmy ndavélunum, áhorfendurnir hópast
að. En spottakorn frá situr lágvaxinn
maöur. Hann situr alltaf á sama stað á
áhorfendapöllunum. Maður þessi er
Kemal Abdúlovits Dzinstjaradze,
„höfrunga-læknirinn”. Hann fylgist af
athygli með fósturbörnum sinum. bau
heita Persei, Vasilisa, Inga, Masha,
Maliska og Mamaska.
Kemal Abdúlovits fer á hverjum
morgni upp að höfrungakerjunum. Það
er nóg að gera. Hann þarf að fylgjast með
þvi að þeir fái nóg af c-fjörva. Þeir fá
c-fjörva töflur i fiskinum sinum. Ef með
þarf gefur hann þeim fjörvasprautu.
Læknirinn verður að skoða dýrin
nákvæmlega til þess að vita hvort þau
hafa rispað sigi' leik, eða hvort Vasilisa er
aftur kominn með einkennilega hvita
bletti.
Já, höfrungar verða lasnir eins og við
manneskjurnar. beir fá kvef, ýmsa húð-
sjúkdóma, bronkitis, lungnabólgu og
jafnvel blóðtappa og hjartaslag. Og
„höfrunga-læknirinn” er alltaf með nauð-
synieg lyf við hendina, fúkkalyf, súlfalyf,
ýmsar tegundir áburðar, allt eftir eðli
sjúkdómsins að sjálfsögðu.
Fyrir utan almennt heilsufar, ber lækn-
inum einnig að fylgjast með „geðheilsu”
sjúklingana. Stundum fara taugar
höfrungsins i ólag. Hann framkvæmir
ekki skipanir þjálfarans, verður árásar-
gjarn, eða öfugt, lætur kúga sig. Kemal
Abdúlovits ákveður að flytja „taugasjúkl-
inginn” i sérstakt ker, spölkorn frá
félögum sinum. Besta ráðið i slikum
ölfelium virðist vera að „sjá hvað setur”.
Dzinsjaradze ver miklum tima til
rannsókna rneðfram hinum venjubundnu
læknisskoðunum. Rannsóknir á lifeðlis-
fræði höfrungsins og hegðun hans við
ófrjálsra aðstæður gerir honum léttara
fyrir að verja dýrin gegn sjúkdómum.
—Og hvemig er hægt að vita hvort höfr-
ungur er veikur?
Til þess þarf hann að spyrja þjálfarana
um hegðun þeirra, fylgjast með þvi hvort
þeir taka þátt i leikjum hinna, hvort þeir
hafa matarlyst, hvort þeir eru i vondu
skapi og hvort þeir synda með hinum eða
einir sér. Höfrungar eru eins og börnin:
þeim er illa við töflur og hræddir við
sprautur. En þeir þola samt betur en
önnur dýr að láta lækna sig.
Ba tumi.
V. Parshin
Fréttaritari við „Sovétskaja
Adzaria”.