Morgunblaðið - 07.08.2004, Blaðsíða 52

MENNING
52 LAUGARDAGUR 7. ÁGÚST 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Sumarkvöld við orgelið
í Hallgrímskirkju
7. ágúst kl. 12.00:
Stephen Tharp orgel
8. ágúst kl. 20.00:
Stephen Tharp frá BNA leikur
verk eftir Handel, Bach,
Mendelssohn, Vierne og Stravinsky.
Dansleikur í kvöld
Hljómsveitin Furstarnir
og Geir Ólafsson
Fös . 13 .08 20 .00 ÖRFÁ SÆTI
Lau . 14 .08 20 .00 ÖRFÁ SÆTI
ATH ! ATRIÐ I Í SÝNINGUNNI
ERU EKKI FYRIR V IÐKVÆMA
ÓSÓTTAR PANTANIR SELDAR DAGLEGA
MIÐASALA: 552 3000
Miðasalan er opin frá kl. 10-18
SELJAVEGI 2 • 101 REYKJAVÍK
BEINT FRÁ SVÖRTU NEW YORK
SÖNGSKEMMTUNIN
HARLEM SOPHISTICATE
Föstud. 13. ágúst kl. 20.00 Frumsýning
Laugard. 14. ágúst kl. 20.00
Föstud. 20. ágúst kl. 20.00
Laugard. 21. ágúst kl. 20.00
AÐEINS
ÞESSAR
FJÓRAR
SÝNINGAR!MIÐASALAN er opin á fame.is,
á þjónustuborði Smáralindar
og í síma 528 8008
JÓNSI
SVEPPI Yfir 13.000 miðar seldir
ÓSÓTTAR PANTANIR SELDAR DAGLEGA
Lau. 7. ágúst kl. 19.30
Fim. 12. ágúst kl. 19.30 Fös. 13. ágúst kl. 19.30
Lau. 14. ágúst kl. 18.00 Fim. 19. ágúst kl. 19.30
Fös. 20. ágúst kl. 19.30 Sun. 22 ágúst kl. 19.30
ÞAR sem Reykjavíkurborg hefur
helst heillað mig um verslunar-
mannahelgar síðan ég bjó unglingur
í Eyjum hélt ég mig að vanda innan
borgarmarkanna. Í hádegi á laugar-
degi fékk ég mér súpu með góðum
vinum á Horninu og svo var stefnt á
Jómfrúna – ekki til að skrifa um
þann djass sem þar yrði boðið upp á
og hvergi hafði verið auglýstur, held-
ur njóta þess sem þar væri að heyra
á góðum frídegi. Margt fer þó öðru-
vísi en ætlað er og svo fín var tónlist-
in þetta laugardagssíðdegi að ég
verð að stinga niður penna.
Efnisskráin var af hefðbundnum
toga nýboppara. Þarna mátti heyra
lög sem tengd eru Miles Davis órjúf-
anlegum böndum eins og All of you
og Pee Wee sem Tony Williams
samdi fyrir Sorcere-skífu hans Giant
steps Coltranes og You’re my every-
thing. Sum lögin voru flutt á hinum
mýkstu nótum, önnur boppuð og enn
önnur fönkuð eins og Sunny, sem ég
tengi alltaf Ellington og Sinatra, en
það hljóðrituðu þeir saman. Aftur á
móti var lagið flutt af meira grúfi af
kvartettinum, enda þeir kunnugri
flutningi Boney M á verkinu í útsetn-
ingu Þóris Baldurssonar.
Það var semsagt ekki efnisskráin
sem vakti athygli heldur spila-
mennskan. Snorri blés að mestu í
flygilhorn og verður æ betri í hvert
skipti sem maður heyrir hann spila.
Tónninn silkimjúkur og spuninn
hugmyndaríkur. Guðmundur Pét-
ursson er alltaf blúsgítaristinn villti í
huga manns, en þarna var hann
djassleikari í fyrsta klassa. Hug-
myndirnar spruttu fram undan
fingrum hans að því er virtist fyr-
irhafnarlaust: línurnar einfaldar og
klassískar svo minnti oft á Doug
Raney og jafnvel uppáhald Guð-
mundar, Jim Hall, og hljómaleikur-
inn oft í stíl Wes Montgomerys. Pét-
ur Sigurðarson er kornungur
bassaleikari af Akranesi sem nemur
við djassdeild Tónlistarskóla FÍH og
lofar góðu, tónninn fínn og ryþma-
tilfinningin sterk. Hann hafði ég
aldrei heyrt fyrr. Jóhann Hjörleifs-
son hefur verið akkeri Stórsveitar
Reykjavíkur um árabil og keyrt
áfram popphljómsveitir í tugatali.
Hann stóð sig með sóma sem oftast.
Að ósekju hefði Snorri mátt
sleppa trompetblæstrinum á þessum
tónleikum og hin klassíska sveifla
var á stundum dálítið stirð hjá hryn-
sveitinni. En það skipti ekki höfuð-
máli því þeim félögum tókst að
kveikja djasseldinn í hjörtum þeirra
sem á þá hlýddu. Það er alltént fyrir
mestu.
Þeir Jómfrúarmenn anna ekki að-
sókninni þá laugardaga sem ég hef
heimsótt þá og gott er að Borgar-
menn hlaupa undir bagga og setja út
borð. Það er alltaf þess virði að heim-
sækja Jómfrúna því þó að djassinn
sé ekki alltaf jafn góður og þetta
laugardagssíðdegi klikkar rifjasteik-
in aldrei hjá Jakobi að tónleikum
loknum.
Óvænt
skemmtun
DJASS
Jómfrúin
Snorri Sigurðarson flygilhorn og trompet,
Guðmundur Pétursson gítar, Pétur Sig-
urðarson bassa og Jóhann Hjörleifsson
trommur.
Laugardaginn 30. júlí.
SNORRI SIGURÐARSON OG FÉLAGAR
Vernharður Linnet
Lengi vel hefur samslátturrokktónlistar og pólitískr-ar hugsjónamennsku legið
niðri og slík starfsemi hreint og
beint þótt hallærisleg.
Sú var tíðin, gróflega á ára-
bilinu 1985 til 1990, að rokk-
tónlistarmenn voru einstaklega
virkir í málefnum sem „skiptu
máli“ og var þeim sinnt af mikilli
alvöru og einlægni, hvort sem um
var að ræða regnskóga, kjarn-
orkuvopn eða illa einræðisherra.
Upphaf
þessa má rekja
til söfn-
unartón-
leikanna miklu
Live Aid og
segja má að listamenn eins og U2,
Sting og Peter Gabriel hafi á
þessum árum trúað því einlæglega
að rokktónlist gætti breytt heim-
inum.
Það kom því í hlut Bono, söng-
spíru U2, að enda þetta skeið
enda enginn jafn heitur bar-
áttumaður fyrir þessum efnum og
hann. Bono og félagar hans um-
breyttust frá og með plötunni
Achtung Baby (’91) og var merk-
ingar- og tilgangsleysi jarðlífsins
nú orðið meginþema. Bono var nú
til muna áhugasamari um Trab-
anta, flatbökur og sítrónur en það
sem „máli skipti“.
  
Svo virðist sem Bruce Spring-steen og fleiri bandarískir
tónlistarmenn ætli sér að breyta
þessu og í raun er búið að gefa út
yfirlýsingu eða manifesto þessa
efnis í formi aðsends bréfs, sem
birtist í New York Times í fyrra-
dag. Kveikjan er forseti Banda-
ríkjanna, George W. Bush, og
væntanlegar kosningar í haust
þar sem demókratinn John Kerry
er í mótframboði.
Höfundurinn, sjálfur Bruce
Springsteen, slær tóninn strax í
upphafi þegar hann segir að lista-
menn hvers lands eigi sér ákveð-
inn stað í samfélagslegri og póli-
tískri verund þess. Hann segir svo
frá nýjum samtökum sem hann og
fleiri tónlistarmenn eru búnir að
stofna, samtökunum Vote for
Change, en þau ætla að einbeita
sér að því að stuðla að falli Bush í
haust með tónleikaferð um landið
í október. Með Springsteen eru
listamenn eins og REM, Dave
Matthews, Pearl Jam, James Tayl-
or og Dixie Chicks. Síðasta nafnið
er athyglisvert en þetta sveita-
tónlistartríó varð frægt fyrir það
á sínum tíma að andæfa Bush op-
inberlega. Eftir það, aðallega í
ljósi minnkandi plötusölu, reyndu
þær að draga í land. Það að þær
skuli nú hafa beygt af leið og
fylgi Springsteen að málum segir
ýmislegt um andrúmsloftið í
Bandaríkjunum í dag.
Í vel skrifuðu bréfi heitir
Springsteen Kerry og varafor-
setaefni hans, John Edwards,
stuðningi. Springsteen við-
urkennir að hann hafi stutt inn-
rásina í Afganistan en tilgangs-
leysi stríðsins í Írak hafi fyllt
mælinn. Springsteen endar bréfið
með því að lýsa því yfir að núver-
andi ríkisstjórn Bandaríkjanna sé
komin of langt frá bandarískum
gildum og að það sé orðið tíma-
bært að stefna fram á við því
„landið sem lifir í hjörtum okkar
bíður“.
  
Það verður spennandi að fylgj-ast með því hvort nýr „rokk-
pólitískur“ tími hjá meginstraums-
listamönnum sé runninn upp.
Hver veit. Kannski verður Bono
farinn að veifa hvíta fánanum á
nýjan leik í enda þessa árs, með
eld í augum, líkt og hér áður fyrr.
Það færi honum svei mér þá betur
en þetta dufl hans við kaldhæðni
og hið „póstmóderníska ástand“.
Síðustu fimmtán ár eða svo hefur
þessi frábæra írska sveit nefnilega
verið í tómu rugli, svo ég kveði nú
fast að orði.
Það er því einkennilegt til þess
að hugsa – en þó spennandi – ef
það verður hægt að þakka jóla-
sveininum Bush Bandaríkjaforseta
endurreisn U2 sem gjaldgengrar
og góðrar hljómsveitar.
Fylgiskannanir hafa sýnt að
mjótt er á mununum hjá Kerry og
Bush. Fari svo að Kerry sigri í
kosningunum í haust er því vel
hægt að gera ráð fyrir að fleiri
tónlistarmenn fylgi fordæmi
Springsteens og félaga.
Endurkoma
pólitísks rokks?
’Kannski verður Bonofarinn að veifa hvíta fán-
anum á nýjan leik í enda
þessa árs, með eld í aug-
um, líkt og hér áður
fyrr. ‘
AF LISTUM
Arnar Eggert
Thoroddsen
arnart@mbl.is
ÍTALSKI óperu-
söngvarinn Luciano
Pavarotti fær held-
ur slæma útreið í
nýrri ævisögu fyrr-
verandi umboðs-
manns hans, Her-
berts Breslin,
samkvæmt frétta-
stofu BBC. Breslin
var umboðsmaður
Pavarottis í meira
en þrjátíu ár, en í
fyrra slitnaði upp úr
samstarfinu og seg-
ir hann bókina vera
„sögu um fagran,
einfaldan og ynd-
islegan náunga sem
varð að mjög ein-
beittri, frekri og …
óhamingjusamri
súperstjörnu“. Titill
bókarinnar er
„Kóngurinn og ég:
Óritskoðuð saga af
rísandi frægðarsól
Lucianos Pav-
arottis sögð af um-
boðsmanni hans,
vini og stundum
andstæðingi“.
Bókin er ekki enn komin út, en
The Washington Post hefur fengið
eintak af henni. Blaðið sagði meðal
annars að samkvæmt Breslin hefði
Pavarotti gagnrýnt kollega sinn
Placido Domingo og sagt að jafnvel
„í draumi hefði Placido ekki rödd
eins og Pavarotti“. Breslin kemur
einnig upp um ýmsar kenjar Pav-
arottis, eins og að nota orðið „stup-
ido“ sem blíðuhót, heimta að vera
keyrður jafnvel stystu mögulegu
vegalengdir og hræðslu hans við
framandi mat, sem leiddi til þess að
með Pavarotti í för til Kína var eitt
sinn heilt veitingahús.
Undarlegt nokk lýkur bókinni á
viðtali við Pavarotti sjálfan, sem The
Washington Post segir fara fögrum
orðum um fyrrverandi umboðsmann
sinn, en hann er sagður eiga heið-
urinn af frægð Pavarottis utan tón-
listarheimsins, með tónleikum á
stórum leikvöngum og sjónvarps-
uppákomum. Í fyrra sagði Breslin
þegar fréttir bárust af samstarfs-
slitum þeirra: „Við höfum fengið
nóg. Ég hef fengið nóg.“
Bækur | Fyrrverandi umboðsmaður
Pavarottis gefur út ævisögu
Vinir og
andstæðingar
Reuters
Luciano Pavarotti er sagður hafa verið bæði einfald-
ur og yndislegur náungi, en síðan þróast út í freka
og óhamingjusama söngstjörnu.
Skólavörðustíg 21, Reykjavík
sími 551 4050
Glæsileg
brúðarrúmföt
í úrvali