Morgunblaðið - 25.11.2004, Blaðsíða 38

38 FIMMTUDAGUR 25. NÓVEMBER 2004 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Alfons Oddssonfæddist á Ytri
Þorsteinsstöðum í
Haukadal í Dalasýslu
5. nóvember 1905.
Hann lést á Landspít-
alanum í Fossvogi að-
faranótt 18. nóvem-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Guðrún Kristjáns-
dóttir og Oddur
Bergsveinn Jensson.
Fyrstu fjögur árin
var Alfons í föður-
húsum ásamt systur
sinni Helgu Odds-
dóttur. Þá misstu þau móður sína
og fylgdi Helga föður sínum eftir
það, en Alfons fór í fóstur til föð-
ursystur sinnar Ingibjargar Sig-
ríðar Jensdóttur og manns hennar
Halldórs Guðmundssonar sem
bjuggu í Magnússkógum í Dala-
sýslu. Þar ólst Alfons upp í stórum
systkinahópi allt fram undir tví-
tugsaldur eða þar til að hann fór
til náms í búfræðum í Bændaskól-
anum að Hvanneyri í Borgarfirði.
Hann lauk þaðan námi eftir tvo
vetur. Alfons átti sex hálfsystkini
samfeðra. Þau voru Guðrún,
Rósa, Hallgrímur, Þórdís, Katrín
og Ólafur.
Eftir dvölina á Hvanneyri lá
leiðin til Reykjavíkur sem varð
vettvangur lífs hans upp frá því.
Alfons stundaði alla algenga
vinnu bæði til sjós og lands. Hann
tók bílstjórapróf árið 1931 og
starfaði hann sem vörubílstjóri
fram undir áttrætt. Hann sat í
stjórn vörubílstjóra-
félagsins Þróttar til
margra ára og var
þar heiðursfélagi.
Hann var einn af
stofnendum Breið-
firðingafélagsins í
Reykjavík og í stjórn
þess um árabil og
heiðursfélagi. Hann
vígðist til Oddfell-
owstúkunnar Þór-
steins nr. 5 hinn 4.
október 1942 og var
mjög virkur í starfi
fyrir stúkuna og
gegndi þar mörgum
embættum. Hann var sæmdur
heiðursmerki Oddfellowreglunn-
ar og var heiðursfélagi í sinni
stúku.
Hinn 19. maí 1934 kvæntist Alf-
ons eiginkonu sinni Sigríði Jeppe-
sen, f. 10.12. 1908, d. 25.4. 1981.
Þau eignuðust þrjú börn. Elst var
Anna, f. 2.11. 1936, d. 25.2. 2003,
gift Harrý Sampsted, f. 13.6. 1935.
Börn þeirra eru þrjú, Alfons Sig-
urður, Hannes Ómar og Berg-
sveinn. Næst er Guðrún, f. 2.6.
1940, gift Hans Kragh Júlíussyni,
f. 13.1. 1938. Dætur þeirra eru
tvær, Agnes Kragh og Sigríður
Kragh. Yngstur er svo Berg-
sveinn, f. 2.2. 1946, kvæntur Þur-
íði Sölvadóttur, f. 21.6. 1946. Börn
þeirra eru þrjú, Sigríður, Linda
Björk og Sölvi Þór. Barnabarna-
börnin eru orðin tuttugu.
Útför Alfons verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Í dag kveðjum við hjónin ástkær-
an föður og tengdaföður Alfons
Oddsson.
Daginn eftir að hann lést hringdi
góð vinkona okkar í okkur til að sam-
hryggjast okkur en sagði um leið að
hún samgleddist honum. Okkur
fannst mikil skynsemi í þessum orð-
um því okkar var sorgin en hann var
orðinn saddur lífdaga eftir langa og
yfirleitt mjög góða ævi, orðinn 99 ára
gamall og heilsan að byrja að gefa
sig.
Að tala um 99 ára gamlan mann og
segja að heilsan hafi verið að byrja
að gefa sig er ótrúlegt en satt. Frá
því að ég kom fyrst inn á heimili Alf-
ons og eiginkonu hans Sigríðar árið
1958 sem verðandi tengdasonur vissi
ég aldrei til þess að hann væri veik-
ur.
Fyrir utan að keyra vörubíl í rúm
60 ár þá elskaði Alfons allan gróður
og náttúruna.
Hann átti sumarbústað í Kópavogi
og þar dvaldi hann öllum stundum
þegar hann var ekki að vinna, við að
rækta alls kyns gróður, kartöflur,
jarðarber o.fl. Í Kópavogi stendur
enn birkiskógur sem Alfons ræktaði
frá fræi.
Eftir að við Guðrún eignuðumst
okkar sumarbústað í Grímsnesi kom
Alfons með okkur nokkrar helgar
austur og þá leið honum best úti í
gróðrinum við að reyta gras og arfa
frá trjánum sem við höfðum gróð-
ursett og gefa þeim áburð.
Nú að lokinni langri og góðri sam-
leið vil ég þakka fyrir góð kynni og
vinskap. Guðrún þakkar og kveður
góðan föður, vitandi að nú líður hon-
um vel með Sigríði eiginkonu sinni
og Önnu dóttur sinni, sem báðar lét-
ust allt of ungar.
Þínum anda fylgdi glens og gleði.
Gamansemin auðnu þinni réði,
því skaltu halda áfram hinum megin
með himnaríkisglens við mjóa veginn.
Ég vona að þegar mínu lífi lýkur
ég líka verði engill gæfuríkur.
Þá við skoðum skýjabreiður saman
og skemmtum okkur, já, það verður gaman.
(Lýður Ægisson.)
Hans Kragh Júlíusson.
Þegar ég sest niður til að skrifa
nokkur kveðjuorð til þín, elsku Alf-
ons minn, er mér efst í huga þakk-
læti og aðdáun. Þakklæti fyrir að
hafa fengið að njóta góðrar nærveru
þinnar síðastliðin 39 ár. Aðdáun á
hversu duglegur þú varst að búa
einn í Mávahlíðinni til 99 ára aldurs.
Að fylgjast með þér aka litlu Toyot-
unni þinni í heimsóknir til ættingja
og vina þar til þú varst 96 ára. Síðan
öll þorrablótin hjá Breiðfirðinga-
félaginu sem þú hafðir svo gaman af.
Mér er minnisstætt þorrablótið í
fyrra, þar sem þú skemmtir þér kon-
unglega eins og ætíð. Ég var á heim-
leið fljótlega eftir miðnættið, en þú
varst sko ekki á heimleið svo
snemma þar sem þú skemmtir þér
svo vel. Þetta fannst mér alveg frá-
bært.
Það er okkur Svenna mikils virði
að hafa átt yndislega samverustund
með þér kvöldið áður en þú kvaddir,
þar sem þú slóst á létta strengi eins
og venjulega.
Þú varst svo sáttur við Guð og
menn og tilbúinn að kveðja þessa
jarðvist.
Ég veit að elskurnar þínar, Anna
og Sigga, hafa tekið vel á móti þér á
nýjum stað.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna,
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Minningin um þig mun verða ljós í
lífi okkar allra. Hvíl þú í friði.
Þín tengdadóttir,
Þuríður.
Það fjölgaði í Mávahlíðinni síðla
vetrar. Drengurinn fæddist nokkuð
fyrir tímann, taldist heldur rýr og
var ekki hugað líf í byrjun. Hann
braggaðist hins vegar ágætlega, var
gefið nafn afa síns og ömmu og ólst
síðan upp í skjóli þeirra, umvafinn
ást þeirra og umhyggju. Frá fyrstu
dögum lífsins þróuðust þau nánu
tengsl milli afa og afadrengs sem
staðið hafa órofin síðan.
Alli afi lifði tímana tvenna. Lífið
var honum erfitt framan af og ekki
átti hann þess kost að helga sig bú-
skap eins og hugur hans stóð til.
Leiðin lá til Reykjavíkur þar sem
hann kynntist ömmu Siggu, lífs-
glaðri Reykjavíkurmey, sem varð
lífsförunautur hans. Saman bjuggu
þau fjölskyldu sinni heimili við ör-
yggi og ástúð. Ást þeirra entist báð-
um ævina þó samvera þeirra yrði
styttri en vonir stóðu til.
Alli afi var fyrirmynd afadrengs í
lífi og starfi. Ófáar eru ferðirnar sem
ungur drengur fékk að fara með afa í
vörubílnum, ýmist við fiskflutninga
eða út fyrir bæjarmörkin þegar
sundlaugin í Reykjadal var meiri-
háttar upplifun þó lítil þætti á okkar
daga mælikvarða. Ferðir í sumarbú-
stað með afa og ömmu voru ungum
dreng ævintýri þeirra tíma. Stuðn-
ingur afa var ómetanlegur þegar
rúða hafði verið brotin hjá nágranna
í snjókasti, afi kom með þegar geng-
ist var við verknaðnum og síðan var
skipt um rúðu og málið leyst. Þegar
unglingsárin komu og spurningum
lífsins var vandsvarað var sest niður
með afa til að spjalla, reynslu þess
eldri miðlað og stutt við bak þess
yngri.
Hin gagnkvæma virðing, um-
hyggja og vinátta þessara tveggja
karlmanna varði ævina alla. Síðustu
árin var það afadreng mikils virði að
geta veitt þeim eldri liðsinni við
sundferðir og ýmis viðvik og eiga
samveru með afa sem var honum svo
kær.
Þegar kvatt er að leiðarlokum
haldast hin nánu tengsl órofin, þau
breytast í minningar sem fylgja
þeim yngri það sem eftir er ævinnar.
Elsku afi, hafðu þökk fyrir allt og
allt.
Alfons Sigurður Kristinsson,
Gerður Aagot Árnadóttir.
Elsku afi og langafi, nú þegar við
kveðjum þig koma svo margar minn-
ingar í huga okkar. Allar góðu stund-
irnar sem við áttum saman, þetta
munum við geyma í hjörtum okkur.
Það var þægilegt að vera í návist
þinni, elsku afi, þú hafðir frá svo
mörgu að segja í sambandi við gömlu
tímana. Það verður því undarlegt að
fá ekki að hitta þig aftur, elsku afi, en
þess í stað eigum við fjölda góðra
minninga sem munu lifa með okkur í
gegnum árin. Við þökkum fyrir að
hafa fengið að hafa þig svona lengi
hjá okkur, það eru ekki allir svo
heppnir.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinakilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Megir þú hvíla í friði og guð fylgi
þér, elsku afi Alli.
Hannes, Eygló,
Harry og Karen.
Jæja, elsku afi, þá ertu loks búinn
að hitta aftur hana ömmu Siggu. Þú
varst nú farinn að tala um það upp á
síðkastið að þú vildir fara að kveðja,
fannst þetta orðið bara nokkuð gott.
Við getum nú ekki sagt annað en lífið
hafi farið vel með þig, þessi 99 ár
varstu alltaf við hestaheilsu. En
hvert eigum við systurnar nú að fara
á miðvikudagskvöldum – það var
alltaf svo notalegt að setjast hjá þér
á þínu hlýja heimili og hlusta á þig
tala um gamla tímann á meðan við
saumuðum út. Alltaf varstu snöggur
til að bjóða okkur kók og kleinur.
Sjaldan fórum við tvær einar í heim-
sókn til þín, því langafabörnin vildu
ólm koma með í Mávahlíðina. Við
getum endalaust talið upp það sem
þú hafðir unun af, eins og að mæta á
Oddfellow-fundi, kartöflurækt og
garðyrkjustörf í Suðurhlíðum og
Mávahlíð.
Elsku afi, við vitum að við eigum
eftir að sakna þín mikið, en á kveðju-
stund er gott að eiga góðar minn-
ingar um þig og þær eru margar. Við
vitum að þú ert kominn á góðan stað.
Guð geymi þig.
Ó sláðu hægt mitt hjarta og hræðstu ei
myrkrið svarta
með sól og birtu bjarta þér birtist vor á ný
og angan rósa rauðra mun rísa af gröfum
dauðra
og vesæld veikra og snauðra mun víkja
fyrir því.
(Steinn Steinarr.)
Agnes og Sigríður Kragh.
Afi Alfons er til moldar borinn í
dag. Með örfáum orðum langar okk-
ur systkinin að minnast hans og
þakka honum fyrir þær stundir sem
við áttum saman og minnumst með
hlýjum hug. Hann afi var hraustur
og jákvæður að eðlisfari og við systk-
inin minnumst þess varla að hafa séð
hann veikan fyrr en nú seinasta
mánuðinn.
Það var alltaf gaman að kíkja í
heimsókn til afa í Mávahlíðina og
heyra sögur hans frá því að hann var
ungur. Oft talaði hann um myndirn-
ar tvær á skenknum í stofunni, önn-
ur af fyrsta hestinum hans og hin af
fyrsta vörubílnum sem hann eignað-
ist. Hann sagði okkur stundum frá
því þegar hann var vinnumaður á
Korpúlfsstöðum og hugsum við oft
til þess hve tímarnir hafa breyst á
hans löngu ævi.
Alltaf bauð afi upp á gos, kleinur
eða nammi þegar við komum í heim-
sókn. Á okkar yngri árum var það
mikið tilhlökkunarefni að komast í
skálina í eldhúsinu með kúlunum,
súkkulaðirúsínunum eða kandísnum.
Afi bjó í raun og veru aldrei einn
því að hann hafði mikinn félagsskap
af páfagauknum sínum, henni Siggu.
Hann sagði líka alltaf: „Maður býr
ekki einn ef maður hefur dýr hjá
sér.“ Langafabörnin hans höfðu auk
þess ómælda ánægju af því að koma í
heimsókn og hitta hann og fá að leika
við Siggu páfagauk sem hann hafði
tamið með ótrúlegri natni og gerði
hún ótrúlegustu hluti, t.d. að hoppa á
eftir afa niður tröppurnar í kjallar-
ann, setjast á húninn á ísskápnum
þegar hún vildi fá eitthvað í gogginn
eða nartaði í kleinu hjá afa.
Afi kunni ógrynni af ljóðum og
stökum. Fyrir nokkrum árum tók
hann sig til með góðri hjálp og setti
þær saman í bók sem hann gaf fjöl-
skyldu og vinum í jólagjöf. Þessi bók
er okkur dýrmæt minning um hann.
Við kveðjum þig, elsku afi, með
söknuði og vitum að þú ert í góðum
hópi á nýjum stað.
Linda Björk, Sölvi Þór,
Sigríður (Siddý)
og fjölskyldur.
Elsku langafi minn. Takk fyrir allt
það góða og vonandi líður þér vel
núna. Þakka þér fyrir góðu kleinurn-
ar, konfektið og kókið sem þú gafst
okkur. Það var alltaf jafn gaman að
setjast hjá þér og tala saman, það
var allt svo hlýlegt hjá þér og alltaf
gott að vera hjá þér. En þú þurftir að
kveðja, ég mun aldrei gleyma þér.
Ég held áfram að heimsækja þig
með mömmu minni. Ef ég ætti að
segja hvað þú varst yndislegur þá
gæti ég gert það alveg ótrúlega lengi
og aldrei stoppað. Þú varst alltaf jafn
fjörugur og skemmtilegur. Nú líður
þér vel og hvílist á öruggum stað og
ég mun sakna þín.
Ragnhildur Ósk.
Hann langafi var alltaf svo góður.
Mér fannst það ótrúlegt að hann
væri orðinn 99 ára, hann var alltaf
svo hress. Hann vildi gera allt sjálf-
ur. Þegar ég fór með mömmu í heim-
sókn til hans lét hann okkur sitja í
stofunni þegar hann sótti kók og
kleinur. Ég varð frekar sár þegar ég
frétti að hann væri dáinn, en ég veit
að hann vildi fara að hitta konuna
sína og barnið sitt. Mér fannst gam-
an að eiga langafa og var mjög stolt
af honum. Bless, elsku langafi.
Bryndís Inga.
ALFONS
ODDSSON
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og vinur,
ÁRMANN EYDAL ALBERTSSON
fyrrv. vélstjóri,
Vegamótum í Garði,
lést laugardaginn 20. nóvember.
Útförin fer fram frá Útskálakirkju laugardaginn
27. nóvember kl. 13.30.
Jónas Eydal Ármannsson, Margrét Þyrí Guðmundsdóttir,
Sigurður Albert Ármannsson, Ólöf Ragnheiður Ólafsdóttir,
Elfa Eydal Ármannsdóttir, Atli Alexandersson,
barnabörn,
Sigríður Benediktsdóttir.
SIGURJÓN PÉTURSSON,
Fannafold 104,
lést mánudaginn 22. nóvember.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir. Þeim, sem vilja minnast hans,
er bent á SÁÁ.
Jarðarför verður auglýst síðar.
Guðrún H. Pálsdóttir
og fjölskylda.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
RAGNHEIÐUR FRIÐRIKSDÓTTIR,
Hringbraut 52,
Reykjavík,
lést á Landspítala Fossvogi þriðjudaginn
23. nóvember.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju miðviku-
daginn 1. desember kl. 13.00.
Jóhannes Valgeir Reynisson, Gyða Þórdís Þórarinsdóttir,
Árni Reynisson, Anna S. Bjarnadóttir,
Eyjólfur Reynisson, Una Gísladóttir,
Jóhann Reynisson, Suphit Donkanha,
barnabörn og barnabarnabörn.