Morgunblaðið - 30.12.2004, Qupperneq 24

D
ýrleif Skjóldal, Dilla eins og hún er
jafnan kölluð, er leiðbeinandi í
Glerárskóla á Akureyri og sund-
þjálfari hjá Sundfélaginu Óðni en
hún er líka sjúkraliði og nuddari.
Hún og eiginmaður hennar, Rúnar Arason, eiga
þrjá stráka, Sindra Snæ, Steinar Loga og Sæv-
ar Inga, 13, 15 og 17 ára. Eins og gefur að
skilja þarf að kaupa dálítið inn á stórt heimili.
„Þeir eru allir í íþróttum, strákarnir, og borða
alltaf mikið,“ segir hún og giskar í fljótu bragði
á að hún kaupi inn matvörur til heimilisins fyrir
um 20 þúsund krónur á viku. „Þá þýðir ekkert
annað en vera í tvöfaldri vinnu, en ég er ánægð
með að strákarnir skuli vera duglegir í íþrótt-
um og að þeir borði mikið, ég tel peningunum
vel varið,“ segir Dilla þar sem hún þeytist um
verslun Bónuss við Lyngholt á Akureyri en þar
og í Nettó kaupir hún helstu matvörur til heim-
ilisins nokkuð jöfnum höndum, „en svo finnst
mér mjög gaman að fara í Hagkaup, geri það
stundum á sunnudögum, mér til skemmtunar.“
Hún tínir ofan í körfuna, léttmjólk í tveggja
lítra fernum, lætur sig hafa það þó að hún sé
dýrari hlutfallslega en sú sem pökkuð er í einn
lítra, „til að minnka sorpið,“ segir hún og verð-
ur töluvert mikið niðri fyrir þegar hún grípur
tvær dósir af skyri niður úr hillunni. Bendir á
plastlok ofan á dósunum, „þetta er algjör
óþarfi, tekur 350 ára að eyðast úti í nátt-
úrunni.“ Velur oft vörur með tilliti til um-
búðanna og þar er sem minnst best.
Finnur líka til brauð, stórt oststykki. Svo
þarf rjómaost og hakk, það á að bjóða upp á
lasagna þá um kvöldið á heimilinu. Hún tekur
ekki með sér minnismiða í búðir, „það er ágæt-
isleikfimi fyrir heilann að reyna bara að muna
það sem þarf að kaupa,“ segir hún.
Hamborgarar á þriðjudögum
„Ég fer út fyrir kl. 8 á morgnana, er í skól-
anum fram eftir degi og fer svo að þjálfa krakk-
ana í sundlauginni, er þar í tvo tíma. Eftir það
fer ég oftast í búð og svo heim að elda,“ segir
hún en bætir við að eiginmaðurinn komi heim
um fimmleytið „og þá byrjar hann oft á að taka
til í matinn, þvo upp eða finna sér eitthvað ann-
að til dundurs. Hann er húsbóndi á sínu heimili
og ræður því alveg sjálfur hvenær hann skúrar
gólfið.“
Dilla segir enga sérstaka reglu á því hvað sé
í matinn hverju sinni, „nema við höfum alltaf
hamborgara á þriðjudagskvöldum og svo bý ég
til pítsu á föstudagskvöldum. Þeir geta nú ekki
verið samstiga í því hvað þeim þykir gott að
borða, drengirnir, það sem einum þykir gott
líkar öðrum ekki,“ segir hún. Hún hafi þó ekki
komið þeim upp á sérrétti, „þeir verða bara að
borða það sem í boði er, annars bendi ég bara á
ávexti og grænmeti og þá láta þeir sig hafa það
að borða það sem er í kvöldmatinn í það og það
skiptið.“ Dilla segir mikilvægt fyrir börn og
ungmenni að borða ávexti og grænmeti og
hún hvetur sundkrakkana sína til að borða
mikið af slíku. „Ég reyni að fá þá til að taka
með sér banana eða epli á æfingar, sem þau
geta borðað á leiðinni heim, þá fara þau ekki
strax að rífa í sig kex þegar heim er komið
og hafa svo ekki lyst á kvöldmatnum.“ Hvað
sína stráka varðar sagðist hún hafa reynt
margar leiðir til að koma ofan í þá græn-
meti, m.a. maukað það og sigtað í súpu,
„sem þeim fannst svo bara ágæt.“ Dilla seg-
ist aldrei þreytast á því að predika um gildi
þess að borða hollan mat, hvort heldur sem
er heima eða heiman. Mandarínutíminn er
runninn upp, hún tekur vænan slurk og set-
ur í poka, kippir bananaknippi niður af ban-
anatrénu og fer því næst að skoða papr-
ikurnar. Þuklar vel. „Ætli það sé ekki af því
ég er nuddari, ég þarf að þukla þetta allt
saman voða vel áður en ég vel það sem fer
ofan í körfuna.“
Kaupi helst bara íslenskt kex
Þá er komið að kexinu, „ég kaupi nú helst
bara íslenskt,“ segir hún og viðurkennir að
vera dálítið gamaldags þegar að því kemur.
Tekur mjólkurkex, 20% meira stendur á
pakkanum, og stingur í körfuna. „Ég segi
það ekki. Af og til slæðist einn og einn
súkkulaðikexpakki með.“ Ef fjölskyldan ætl-
ar að gera sér dagamun er boðið upp á ís,
„og auðvitað reyni ég þá að koma ávöxtum
með ofan í liðið, brytja niður þá ávexti sem
til eru í það og það skiptið í salat og ota því
að fólkinu.“
Helgarmaturinn er oftast á laugardags-
kvöldum, en færist yfir á sunnudaga ef fólk-
ið er ekki heima við. Allir meira og minna í
keppnisferðum hingað og þangað um helgar
og stundum fátt heima við. „Það er engin
regla á því hvað er í matinn um helgar, oft-
ast eltist ég við tilboðin. Vel svo það sem er
á besta verðinu,“ segir Dilla og bætir við að
strákarnir sínir vilji helst kjöt. „Fiskur er
bara fiskur, kjöt er matur. Þetta segja þeir,
en ég reyni nú samt að vera með fisk einu
sinni í viku að minnsta kosti.“ Segist gjarn-
an kaupa töluvert magn þegar hún detti nið-
ur á góð tilboð í verslunum, „ég tek þá fjóra
fimm skammta og geymi í frysti til síðari
nota.“ Hún segist sjaldan notast við upp-
skriftir, helst þá bara einhvern grunn og oft
noti hún það sem til er í ísskápnum. „Þegar
maðurinn minn fær ekki gott að borða, segir
hann stundum að þetta fái hann aldrei aftur,
ég muni ekki hvað ég hafi sett í matinn.“
Dilla segist ekki baka mikið, helst þá
„eitthvað sem hverfur eins og skot,“ eins og
hún orðar það og á við skúffukökur og ann-
að sætabrauð sem staldrar stutt við á eld-
húsborðinu þar sem oft er gestkvæmt,
strákarnir taki félagana gjarnan með heim.
„Ég baka helst ef ég er í vondu skapi, það
er mjög gott ráð að hella sér í hnoða deig
þegar þannig stendur á, þá smitar maðurinn
ekki fýlunni út frá sér!“ Og sem fyrr segir,
það er sjaldan bakað á heimilinu sem er við
Arnarsíðu. „Ég er orðin svo geðprúð nú orð-
ið, ætli það fylgi ekki ört fjölgandi gráum
hárum.“
 HVAÐ ER Í MATINN? | Dýrleif Skjóldal á Akureyri þarf að kaupa heilmikið inn
Eltist oftast við tilboðin
Morgunblaðið/Kristján
Dýrleif Skjóldal í verslunarferð.
24 FIMMTUDAGUR 30. DESEMBER 2004 MORGUNBLAÐIÐ
NEYTENDUR
Starfsfólk ÍSPAN
sendir
viðskiptavinum sínum
hugheilar jóla- og
nýárskveðjur
á komandi ári. 




 

 





 
!"#$%&'()* +++,-.$-/-,%
F
lestar verslanir byrja með út-
sölu í janúar og á milli jóla og
nýárs er fólk að koma og
skipta þeim gjöfum sem pöss-
uðu kannski ekki eða voru
ekki að smekk viðkomandi. En í nokkrum
stórum verslunum hófust útsölurnar strax
daginn eftir annan í jólum.
Dressmann á Íslandi eru verslanir sem
hafa þennan háttinn á og ástæðuna segir
Heiða Ösp Guðmundsdóttir, verslunar-
stjóri í verslun þeirra við Laugaveg, vera
þá að þetta tíðkist í Dressmann-búðum um
allan heim og það sé ekkert mál fyrir við-
skiptavini að koma með skiptivörur þó að
það sé útsala. Þá fær viðkomandi inneign-
arnótu fyrir því verði sem varan var keypt
á og getur verslað fyrir upphæðina á útsöl-
unni eða seinna. Hún segir viðskiptavini
mjög ánægða með þetta því þá fæst meira
fyrir peningana, kannski tvær flíkur í stað
einnar.
Jóhannes Rúnar Jóhannesson, fram-
kvæmdastjóri Ikea á Íslandi, segir að eng-
in ástæða sé til að bíða fram í janúar með
útsöluna, enda hafi þær byrjað strax eftir
jól undanfarin ár, svo þetta er engin ný-
lunda hjá Ikea. Jóhannes segir sömu reglu
með skilavörur gilda á þessum árstíma eins
og öðrum, skilafrestur sé 60 dagar og ef
varan er í upprunalegum umbúðum og fólk
hafi kassakvittun í höndum, þá fáist það
verð fyrir vöruna sem hún var keypt á. En
ef ekki fylgir kassakvittun gildir það verð
sem er á vörunni þegar henni er skilað.
Annars segir hann skilun á hlutum vera
frekar litla í Ikea, það sé til dæmis ekkert í
líkingu við það sem gerist í bókabúðum.
Hulda Hauksdóttir, eigandi verslunar-
innar Flash á Laugavegi, segir ástæðu
þess að hún fer með útsöluna strax af stað
eftir jól, vera þá að hún sé að fylgja nýjum
straumum. Erlendis sé sá háttur á að út-
sölur hefjist fyrsta virka dag eftir jól og
hérlendis sé það einnig að aukast. Hún
segir vöru sem fólk kemur að skila að sjálf-
sögðu halda sínu fulla verðgildi en ekki sé
hægt að taka út vörur á útsöluverði, heldur
á fullu verði. Þetta sé regla sem gildi allan
ársins hring. Fólk geti þá ýmist skipt vör-
unni út fyrir aðra vöru á fullu verði eða
komið með inneignarnótuna í janúar þegar
nýju vörurnar koma í búðina.
Morgunblaðið/Jim Smart
Fylgja nýjum
straumum
 VERSLUN | Útsölur
Í Smáralindinni hefjast útsölur formlega
2. janúar, í Kringlunni hefjast þær 6. jan-
úar og á Laugaveginum í fyrstu vikunni í
janúar.
ÞEGAR Dilla var beðin um uppskrift datt
henni í hug að deila með lesendum mein-
hollum og góðum mat, sem ekki er nú-
orðið á hvers manns borðum. Sjálf kynnt-
ist hún þessu fæði sumar eitt fyrir löngu í
Ártúni, skammt frá Hofsósi, hjá börnum
hjónanna þar og hefur fylgt henni síðan.
Innihaldið er haframjöl, kakó, sykur og
mjólk. Tilvalinn morgunmatur segir
Dilla eða sem máltíð milli mála í staðinn
fyrir kex og safa. „Það góða við þessa
uppskrift er að öll börn ráða við hana án
teljandi erfiðleika og læra í leiðinni að
nýta eigið bragðskyn til að fá fram réttu
blönduna. Það er undirstaða þess að
verða góður kokkur,“ segir hún.
Uppskriftin er nokkurn veginn svona:
Haframjöl sett út á djúpan disk, u.þ.b.
2–3 dl. Út á er bætt kakói, u.þ.b. 1 tsk.,
„en Haddý systir er nokkuð ríflegri, not-
ar nærri því 1 msk.“ Þá bætir maður við
sykri eftir smekk, þetta frá tveimur mat-
skeiðum.
„Svo blandar maður þessu saman með
fingrunum og hellir passlega mikilli
mjólk út á og skóflar þessu í sig.“
Galdurinn segir hún vera að byrja ekki
með of mikið kakó eða sykur og fikra sig
áfram þar til rétta blandan er manni orð-
in svo töm að hægt er að gera hana blind-
andi. „Ég hvet alla til að prófa þetta,
þetta er meinhollt.“
Sólgrjóna-
sveifla
„Ég baka helst ef ég er í vondu
skapi, það er mjög gott ráð að
hella sér í að hnoða deig þegar
þannig stendur á, þá smitar
maður ekki fýlunni út frá sér,“
segir Dýrleif Skjóldal. En
það er sjaldan bakað á heimili
hennar.