24 stundir - 15.03.2008, Qupperneq 52

52 LAUGARDAGUR 15. MARS 2008 24stundir
LÍFSSTÍLLSPJALLIÐ
bladid@24stundir.is a
Ég fékk fyrstu hælaskóna
mína fyrir ferminguna og
þeir voru támjóir.
Ég fermdist 17. júní 1978 í Laufáskirkju. Það var 23 stiga hiti sem er eftirminnilegt. Einn-
ig var þessi dagur eftirminnilegur af því að yngsta systir mín, séra Hildur Eir, var skírð.
Ég var athyglissjúk á þessum aldri og hafði áhyggjur af því að hún drægi til sín of mikla
athygli, enda sætur krakki. En þetta fór allt á besta veg, en sjálfsmynd unglingsins er oft í
uppnámi á þessum aldri. Ég fermdist með tveimur strákum sem voru bæði helmingi
minni og grennri en ég, þannig að þegar við skeiðuðum frá prestssetrinu yfir í kirkjuna
hefði söfnuðurinn getað haldið að þar færi móðir með drengi sína í himneskum klæðum.
Ég man að ég stóð fyrir framan altarið og játaðist Jesú bæði með vörunum og líka hjart-
anu. Mér finnst ekkert eins skemmtilegt í prestsstarfinu eins og fermingarfræðslan. Það
sem gefur hvað mestan árangur í fræðslunni er að segja sögur og gefa persónulegan vitn-
isburð. Það eru 200 fermingarbörn sem taka þátt í fræðslunni í Garðaprestakalli þar sem
ég þjóna. Við erum nýbúin að veita hverju barni persónulegt viðtal, prestar og djáknar í
prestakallinu, þar sem þekking þeirra eru könnuð og viðhorf þeirra til spurningarinnar
„viltu hafa Jesú Krist að leiðtoga lífs þíns“. Það var yndislegt að heyra trúarvitnisburð
þessara 200 unglinga og stundum þurfti ég að þurrka af mér tárin eftir að hafa hlustað á
þau.
Jóna Hrönn Bolladóttir
prestur.
Athyglissjúkt fermingarbarn
Fermingardagurinn minn er eftirminnilegur
fyrir það að ekkert varð af honum. Ég kunni
ekki trúarjátninguna fyrir tilgreindan tíma
og sagði Ólafur Skúlason, sem átti að ferma
mig, að ég kæmi ekki aftur inn í tíma hjá sér
fyrr en ég væri búinn að læra hana, sem ég
gerði aldrei. Þetta var nú engin sérstök upp-
reisn heldur frekar að mér fannst Ólafur
ekkert sérlega skemmtilegur og hafði enga
trú á því sem var að gerast í kirkjunni. Auk
þess fékk ég trommusett fyrir að halda ekki
veislu og var sáttur við það. Eldri bræður
mínir fermdust en það urðu samt engin
uppþot í fjölskyldunni. Foreldrar mínir voru
bara ánægðir að þurfa ekki að standa í þessu
veseni held ég. Síðar meir fylgdi yngri systir
mín á eftir og fermdist ekki heldur. Faðir
minn er hvorki skírður né fermdur og við
erum ekki fólk sem hangir á kirkjutröpp-
unum á sunnudagsmorgnum. Þó er ég bú-
inn að skíra öll börnin mín og mér finnst
það falleg athöfn. Ég hef ekkert séð eftir
þessari ákvörðun og verð stoltari af henni
með hverju árinu. Enn í dag spila ég á
trommusettið og fékk heilmikið út úr því
peningalega þar sem ég vann mér inn fyrir
heilli íbúð með trommuslætti.
Kormákur Geirharðsson
stórkaupmaður.
Kunni ekki
trúarjátninguna
Ég fermdist á sólríkum degi í maí 1960 og
það var mikið tilstand. Við bjuggum á Seyð-
isfirði og efnið í kjólinn þurfti að kaupa í
Reykjavík. Ég fékk fyrstu hælaskóna mína
fyrir ferminguna og þeir voru támjóir. Þó að
þetta hafi verið fínn dagur man ég samt enn
að ég beið allan daginn eftir hátíðleikanum
sem einhvern veginn kom aldrei. Kannski
var það að hluta til út af því að halda þurfti
þrjár veislur til að koma öllum fyrir þar sem
við bjuggum í frekar litlu timburhúsi.
Mamma og amma stóðu á haus en pabbi var
að spila á orgelið í kirkjunni. Þannig varð
enginn tími til að allir færu saman í kirkjuna
en menn tíndust svona inn. Þegar börnin
mín fermdust passaði ég mig á að vera ekki á
hlaupum fram á síðustu stundu. Eins komst
Iðunn systir mín ekki í ferminguna þar sem
hún var á Akureyri í stúdentsprófum. Það
þótti mér leiðinlegt. Svo var ég kannski bara
dálítið dramatísk! Af gjöfunum stendur upp
úr að ég fékk úr frá mömmu og pabba sem
var draumurinn. Síðan fór óstjórnlega í
taugarnar á mér að ættingjar væru látnir
standa upp í kirkjunni. Kannski var ég þá
strax orðin svona mikill jafnaðarmaður!
Kristín Steinsdóttir
rithöfundur.
Beið eftir
hátíðleikanum
Það eru tíu ár síðan ég fermdist og þetta var
afar góður dagur. Undirbúningurinn var bú-
inn að vera svo mikill að ég var orðin mjög
spennt. Fermingardagurinn byrjaði sér-
staklega vel því að bróðir minn kom óvænt
heim frá Bandaríkjunum til að vera með
okkur og það leið næstum því yfir mömmu
þegar hann birtist á tröppunum. Ég fermdist
að morgni í Garðakirkju í Garðabæ sem er
hugguleg og falleg kirkja. Eftir athöfnina fór
ég í myndatöku og síðan var veislan haldin
seinnipartinn í sal og hátt í hundrað manns
komu og fögnuðu með mér. Foreldrar mínir
sáu aðallega um undirbúninginn en ég fékk
nú samt að ráða einhverju um hvað yrði í
matinn og hvernig yrði skreytt. Á þessum
tíma var í tísku að vera í kínakjól og Buffalo-
skóm þannig að ég var í svoleiðis í dökk-
bláum lit. Skórnir hækkuðu mann töluvert
og mér fannst ég vera voða pæja. Annars
stendur upp úr frá þessum degi að ég fékk í
gjöf frá foreldrum mínum að fara með þeim
til Indlands. Þangað fórum við í tveggja
vikna ferð á vegum Hjálparstarfs kirkjunnar
og heimsóttum meðal annars fósturbörn
sem við höfðum verið að styrkja. Þetta hefði
ekki getað orðið betri fermingargjöf.
Alma Guðmundsdóttir
söngkona.
Óvænt heimsókn
og Indlandsferð
Ég held að ég hafi átt með furðulegustu
fermingardögum sem til eru. Ég fermdist ári
seinna en gengur og gerist, í norsku sjó-
mannakirkjunni í Gautaborg með einum
öðrum Íslendingi, Ingþóri Guðmundssyni,
sem var í KF Nörd-liðinu á Sýn. Það var Ís-
lendingapresturinn frá Kaupmannahöfn,
séra Lárus, sem kom og fermdi okkur þann-
ig að þetta var mjög norræn ferming. Það
var dálítil pressa að fermast bara tveir enda
ekkert hægt að komast hjá því að kunna
trúarjátninguna og muldra bara með í stað-
inn. Þessi óhefðbundna ferming kom til af
því að ég bjó í Svíþjóð á þessum tíma og þar
fermast krakkar ári eldri en hér. Upphaflega
ætlaði ég því að fermast með sænskum fé-
lögum mínum en þegar á hólminn var kom-
ið fannst mér sænsk ferming svo allt öðruvísi
að ég ákvað að fermast frekar á íslenskan
hátt. Á eftir var haldin fín veisla heima þótt
það hafi ekki komið jafn margir fyrir vikið,
en á móti kom að ég fékk þeim mun meira
sent af peningum í gjöf sem manni þótti svo
sem ekki leiðinlegt á þessum tíma. Ferming-
arpeningarnir voru notaðir til að kaupa
gjaldeyri fyrir utanlandsferð um sumarið.
Sigmar Vilhjálmsson
útvarpsmaður.
Sænsk ferming
í norskri kirkju
Hvað stendur upp
úr frá fermingar-
deginum?
Nú eru fermingar að byrja af fullum krafti. Kirkjur landsins fyllast
af prúðbúnum börnum en sumir kjósa að fermast borgaralega.
Áður var litið á þennan dag sem fyrsta skref barnsins inn í heim
fullorðinna og eimir jafnvel af því enn þótt nú sé farið að tala um
unglinga og allt sem þeim fylgir. Þetta er dagur til að gleðjast
með fjölskyldunni, borða góðan mat og fá gjafir. Hér rifja við-
mælendur upp minningar frá sínum fermingardegi og hvað var
eftirminnilegast.